ตอนที่ 11ปรี๊ดดดดดดดดด......
เสียงนกหวีดปลุกผมที่กำลังนอนหลับอย่างสบายอารมณ์ให้ลืมตาตื่นขึ้นทั้งๆ ที่ยังอ่อนเพลียอยู่ ผมรีบใส่รองเท้าถุงเท้าวิ่งไปเข้าแถวในสภาพไร้สติ มึนกบาลเป็นที่สุดเหมือนกับนอนไม่พอเลย พอทุกคนมาเข้าแถวครบแล้วก็ออกกำลังกาย เสร็จแล้วก็แยกย้ายกันไปล้างหน้า แปรงฟัน เยี่ยวหรือขี้แล้วแต่ว่าใครอยากจะทำอะไร เสร็จแล้วก็มาเข้าแถวรับข้าวเช้า กินจนอิ่มแล้วก็รอเรียกรวมพลอีก เพื่อทำการฝึกในภาคเช้า
ระหว่างที่นั่งรอเรียกรวมพล ผมพยายามชวนไอ้แบ๊ดคุย มันก็คุยกับผมอย่างเป็นมิตร ผมสังเกตุว่ามันดูเหนื่อยๆ เหมือนไม่มีแรง เลยแกล้งถามมันแล่นๆ
" เฮ้ย แบ๊ด ! เมื่อคืนหนักเหรอ ดูมึงเหนื่อยๆ ชอบกล "
ไอ้แบ๊ดสะดุ้งโหยง มองหน้าผมเลิ่กลั่ก
" มึงรู้ด้วยเหรอ ไอ้แว่น "
ผมขมวดคิ้วแล้วจ้องหน้ามัน
" รู้อะไรของมึงวะ "
ไอ้แบ๊ดหน้าแดงแล้วรีบพูดกลบเกลื่อน
" เปล่าๆ ไม่มีอะไร เออกูถามหน่อย มึงนอนเต็นท์ไหน นอนกับใครวะ "
ผมบอกหมายเลขเต็นท์ของผมไป แล้วไม่ลืมบอกมันด้วยว่า
" กูนอนคนเดียวนะมึง "
ไอ้แบ๊ดยิ้มแปลกๆ แล้วพึมพำคนเดียว
" เจ๋งสัดอ่ะ นอนคนเดียวด้วย อย่างนี้ก็หวานกูล่ะ "
" มึงว่าอะไรนะ "
ผมถามเพราะได้ยินมันพูดไม่ชัด แต่ไอ้แบ๊ดรีบพูดสอดขึ้นมา
" ไม่มีอะไรเว้ย ไอ้แว่น มึงนี่อยากรู้ไปซะทุกเรื่องเลย เอาเป็นว่าถ้าคืนไหนกูเหงา กูจะไปนอนเป็นเพื่อนมึงละกัน "
" แค่นอนอย่างเดียวเหรอวะ "
ผมแกล้งพูดให้มันคิด ไอ้แบ๊ดมองหน้าผมด้วยสายตาแปลกๆ ก่อนจะตอบไม่เต็มเสียง
" เออ นอนอย่างเดียว "
....................
เช้านี้เราฝึก " การยิงปืนด้วยเครื่องฝึกเพนท์บอล " เราเดินไปที่สนามเพ๊นท์บอล แล้วทำการเข้ารูปกระบวนการเข้าตีในแบบ โดยแบ่งเป็นทีมละ11คน มีสองฝ่ายคือฝ่ายรับกับฝ่ายรุก ผมเป็นฝ่ายรุก ฝ่ายรุกจะเป็นฝ่ายบุกตะลุยยิงไปข้างหน้าโดยวิธีวิ่งและโผ ก่อนฝึกผมและเพื่อนๆ ใส่หน้ากาก การฝึกก็จะต้องวิ่งไปข้างหน้าแล้วยิงไปเรื่อยๆ เจอช่องที่กำบังก็ให้หลบเข้าไป วิ่งกันชุลมุนวุ่นวายเหลือเกิน แถมยิงกันมั่วไปหมด ระหว่างที่วิ่งผมโดนยิงกระสุนใส่กบาลอีกต่างหาก โคตรเจ็บเลย ใครวะยิงมั่วชิบหาย ยิงไม่ดูตาม้าตาเรือเลย แต่ผมก็อดทนกระหน่ำยิงไปจนกระสุนหมด เข้าเป้าบ้าง ไม่เข้าเป้าบ้าง เอามันส์เข้าไว้ก่อน แต่ส่วนใหญ่จะไม่เข้าเป้าเพราะผมเป็นคนที่ฝีมือยิงปืนห่วยอยู่แล้ว เสียงยืงปืนดัง ปังๆๆๆๆๆๆๆๆ ตลอดเวลา หูชาเลย
ต่อไปเป็นการฝึก " การยิงปืนในป่า " ด้วยปืนปลย.11 กระสุนจริง15นัด ก่อนยิงต้องฝึกท่ายิงก่อน คือท่ายืนยิง นั่งคุกเข่ายิง และนั่งสูงยิง เราต้องเดินเข้าไปในป่า ตรงแถวตีนเขาชนไก่ เข้าไปก็ต้องต่อแถว รอยิง
พอได้ซองกระสุนแล้วก็เริ่มยิงเข้าไปจุดแรก ครูฝึกจะให้สัญญาณก่อน แล้วครูฝึกจะกระตุกเชือก เป้าจะออกมาให้เรายิง3นัด มี3จุด กระสุนนัดที่เหลือ เก็บไว้ยิงที่สถานีสุดท้าย ผมก็ยิงไปเรื่อยๆ ปังๆๆๆๆๆๆๆ ปังๆๆๆๆๆๆๆ ส่วนใหญ่จะยิงไม่เข้าเป้า จนถึงสถานีสุดท้ายก็ยิงจนกระสุนหมด พอฝึกเสร็จครูฝึกก็ปล่อยให้พัก ผมรีบวิ่งไปเยี่ยวที่ห้องน้ำสังกะสีแถวๆ นั้นเพราะอั้นมานานแล้ว พอเยี่ยวเสร็จรู้สึกสบายใจขึ้น และที่ห้องน้ำสังกะสีนี่เองผมได้เจอกับไอ้บอม เพื่อนซี้ของผมที่ปีนี้มันอยู่หมวด 2 คนละหมวดกับผม ( ผมอยู่หมวด 3 ) เราเดินกอดคอกันมาตลอดทางก่อนจะมานั่งคุยกันใต้ต้นไม้ คุยเรื่องสัพเพเหระไปเรื่อยๆ ก่อนที่จะหมดเวลาและไอ้บอมต้องกลับไปยังหมวดของตนเอง มันไม่ลืมที่จะกระซิบข้างหูผมว่า
" คืนนี้กูจะมามุดเต็นท์มึงนะ กูอยากพามึงไประลึกความหลังซะหน่อยว่ะ "
" มึงจะพากูไปเล่นอะไรสนุกๆ ที่ห้องน้ำกองพัน เหมือนเมื่อปีที่แล้วใช่มั๊ยวะ "
ผมถามยิ้มๆ ไอ้บอมก็ตอบยิ้มๆ เช่นกัน
" เออ ปีนี้คงราบรื่นกว่าปีที่แล้วนะ หวังว่าคงไม่เจอไอ้เหี้ยโต้งอีกล่ะ "
" 555555 แล้วกูจะคอยนะ รีบมาหน่อยล่ะ อย่ามาดึกนัก กูง่วง "
ผม พูดเบาๆ ไอ้บอมพยักหน้ารับ ก่อนที่จะเดินกลับไปยังหมวดของตน ไม่นานครูฝึกก็เป่านกหวีดเรียกรวมพลเพื่อรับข้าวกลางวัน กินเสร็จก็นั่งพักกันอยู่แถวนั้น รอเรียกรวมพลเพื่อฝึกต่อในภาคบ่าย
......................
" บัดซบ แม่งกล้าทำพี่กูขนาดนี้เลยเหรอวะ !!!! "
ไอ้ชัย แฝดผู้น้องของไอ้โชค กำหมัดแน่น กัดฟันกรอด นัยน์ตาแวววาวด้วยความแค้น จนไอ้กิจที่นั่งอยู่ข้างๆ รู้สึกได้ถึงแรงแค้นมหาศาลที่ไอ้ชัยมีอยู่ขณะนี้
" อภัยให้ไม่ได้ ไอ้ยุทธ ไอ้คนสารเลว แม่งซ้อมพี่กู แล้วยังทำพี่กูฟันหลุดอีก !!! "
ไอ้ชัยคำรามลั่น ไอ้กิจมองหน้าไอ้ชัยอย่างหวั่นๆ
" แล้วมึงจะทำไงกับมันวะ "
ไอ้ชัยหันขวับมาจ้องหน้าไอ้กิจ
" กูจะทำไงน่ะเหรอ กูก็จะอัดแม่งให้เละเลยน่ะสิ พี่กูไม่เคยทำร้ายคนอื่นก่อน เขาไม่ควรจะต้องมาเจ็บตัวเพราะไอ้คนพรรค์นั้นเลย กูจะตอบแทนมันให้สาสมเลย ให้มันเจ็บมากกว่าที่พี่กูเจ็บเป็นร้อยๆ เท่า มึงคอยดูละกัน คนแบบนี้มันต้องเจอกู "
" แต่มันเป็นนักเลงนะเว้ย มึงจะไปทำอะไรมันได้ "
ไอ้ชัยกัดฟันกรอด
" ไอ้ห่า แล้วกูไม่ได้เป็นนักเลงรึไงวะ กูก็เป็นเหมือนกัน กูตัวใหญ่กว่ามันด้วย มันสู้แรงกูไม่ได้หรอก ไอ้ยุทธแม่งก็เป็นแค่นักเลงสวะเท่านั้นล่ะวะ ถุย !! ไอ้ระยำ "
ไอ้กิจพยักหน้าเห็นด้วย แล้วพูดต่อ
" มึงพูดถูก แต่ถ้ามึงไปอัดมันตอนนี้ มึงโดนครูฝึกเล่นแน่ ชกต่อยกันเนี่ย โทษหนักนะมึง "
ไอ้ชัยยักไหล่ รอยยิ้มเฮี้ยมเกรียมปรากฏบนใบหน้าของมัน
" ไม่ต้องห่วง กูยังไม่สะสางมันตอนนี้หรอก ยังไม่ถึงเวลา ไว้วันท้ายๆ ค่อยจัดการมัน ตอนนี้ให้มันกร่างให้เต็มที่ก่อน มันอยากจะทำอะไรก็ปล่อยให้มันทำไป อยากเป็นนักเลงก็ให้มันเป็น อยากจะชกต่อยมีเรื่องกับใครก็ให้มันทำให้เต็มที่ไปเลย หึ หึ หึ "
" ทำไมต้องอย่างนั้นด้วยวะ "
ไอ้กิจถามด้วยความสงสัย ไอ้ชัยยิ้มเยือกเย็นก่อนจะตอบช้าๆ
" ก็เพราะว่าหลังจากที่กูสะสางมันแล้ว ไอ้ยุทธมันจะไม่มีโอกาสได้ทำสิ่งเหล่านี้อีกต่อไปน่ะสิวะ !!!! 555555 "
