ผมนั่งบนรถแท็กซี่ตัวสั่น ๆ เพราะผมตื่นเต้น อาการผมมันดูง่ายครับเวลาตื่นเต้น ยิ่งรู้สึกว่ารถขับไปใกล้มหาลัยของซันเท่าไหร่ ผมยิ่งตัวสั่นเทามากขึ้นเท่านั้น ในใจตอนนั้นคิดไว้แค่ว่าจะได้เจอซัน แล้วเราก็จะได้กินข้าวกัน ผมมีความรู้สึกตื้นตันอย่างบอกไม่ถูก ครั้นรถจอด ผมจ่ายเงิน มือก็คว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเลือกหมายเลขของซันทันที มันเป็นเหมือนปฎิกิริยาที่ไม่สามารถควบคุมได้เลยแหละครับ
ซัน ตอนนี้ผมมาถึงแล้วนะ จะให้ไปเจอที่ไหน ผมถามทันทีที่มีคนรับโทรศัพท์
อ่อ งั้นนายรอแป๊ปนึงนะ ผมทำส่วนของผมใกล้จะเสร็จละ ซันตอบ
ไม่เป็นไร สบาย ๆ นะซัน ไม่ต้องรีบ งั้นผมรอแถว ๆ ทางเข้ามหาลัยก็แล้วกันนะครับ
อืม รอแปปนึงนะครับ ซันพูดและวางสาย
ตอนนั้นผมโครตตื่นเต้นเลยครับ ผมก็ยืนรอแถว ๆ ทางเข้านั่นแหละ เชื่อป่ะว่า ครึ่งชม แล้วซันยังไม่โทรมาเลย ผมก็รอด้วยความกังวล (ถ้าใครเคยรอใครแล้วนานเนี่ย อารมณ์นี้ทุกคนครับ) สุดท้ายซันโทรมาหาผมตอนที่ผมรอไปแล้วเกือบ ชม ครึ่ง T T
โทษที ผมเพิ่งเสร็จน่ะ ปลีกตัวไม่ได้เลยครับ
เห้ย ไม่เป็นไร ผมเองก็เดินเล่นอยู่ ไม่ได้รอนานไรเลย ทำอะไรให้เรียบร้อยก่อนเถอะ ผมรอได้น่า โห ปากผมนี่ไม่ตรงกะใจเอาซะเลยนะ ทั้งที่จริง ๆ รอจนเบื่อมากละ
งั้นเด๋วผมไปหานายเอง รอผมแปป ซันวางสาย
ยังไม่ทันจะตอบ สายก็ตัดไปละ ผมก็ยืนรอต่อไป และแล้วคนที่ผมอยากเจอในชุดนักศึกษา น่ารักโฮก ๆ น่ะครับ ผมรู้จักกับซันมาปีกว่าเนี่ย ถึงจะเคยเห็นซันในชุดนักศึกษาบางครั้ง แต่ไม่เคยเจอแบบเต็ม ๆ แบบนี้ในรั้วมหาลัย ซันเดินมาอย่างรีบ ๆ เหมือนกับว่าปล่อยให้ผมรอนานแล้ว
ขอโทษที ตอนนี้เพิ่งว่าง จะกินอะไรดีครับ ซันยิงคำถามมากมาย
คงต้องให้ซัน แนะนำผมแล้วล่ะ เพราะผมไม่ใช่คนแถวนี้ ผมตอบไป
เอางี้แล้วกันนะ ไปกินในโรงอาหารแล้วกัน ผมก็ไม่ได้ชอบไปไหนมาไหนเท่าไหร่ ซันบอก
อ่อ ก็ได้ครับ ทั้ง ๆ ที่ผมคิดไว้ว่า น่าจะเป็นอาหารมื้อพิเศษหน่อย อุตสาห์กดตังค์มาเลยนะเนี่ย 555
เราสองคนก็เดินไปที่โรงอาหาร ผมเดินตามซันไป ซันก็สั่งอาหารผมก็จ่ายเงิน ซันไปนั่งก่อน ผมซื้อเสร็จสรรพ หมดเงินไปไม่ถึง 100 บาท ประทับใจผมจริง ๆ (ประชดนะครับ)ดูซันเรียกหนังเนอะ แล้วแบ่งเวลาที่ร้านไงเนี่ย ผมถาม
ก็เรียนไม่ได้หนักมากหรอก จริง ๆ แล้วผมแบ่งเวลาน่ะ เวลาเรียน ทำการบ้านก็แบ่งซะ 40% ส่วนที่ร้านก็ประมาณ 40% เท่า ๆ กัน ส่วนเวลาที่เหลือกก็ใช้เวลาส่วนตัว เล่นเน็ต ออกกำลังกาย อ่อ แล้วผมก็สวดมนต์ด้วย ทั้งหมดนี่อีก 20% ที่เหลือ
ผมมองซันด้วยความแปลกใจ พลางคิดในใจว่า นี่มึงแบ่งเวลาทุกอย่างในชีวิตชัดเจนเลยเหรอวะเนี่ย เป็นเปอร์เซ็นต์เลยด้วย งงกับแนวคิด แล้วซันเอาเวลาไหนไปเที่ยวหล่ะ ผมถามต่อ
ผมไม่ค่อยไปเที่ยวอะไรหรอก ส่วนใหญ่ชอบอยู่บ้าน
ไปไม่เป็นอีกครั้งเลยผม เอ่อ ถ้าผมจะชวนซันไปไหนมาไหนบ้าง ซันจะสะดวกรึเปล่า
แล้วที่ร้านผมจะทำไงล่ะครับ ซันตอบผมมา
....... ผมอยู่ในความเงียบสักพัก แล้วก็เปลี่ยนเรื่องขึ้นมา
ซัน ซันเป็นคนดื่มเหล้า สูบบุหรี่ไหม เพราะผมไม่เคยเห็นไง เลยถาม
ผมไม่ดื่ม ไม่สูบครับ แล้วนายล่ะ
เหมือนกันเลยซัน เรามีไรเหมือนๆ กันด้วยแหะ ผมหาเรื่องเปรียบเทียบ
อ้าวเหรอ นึกว่านายชอบดื่มซะอีก
ผมก็ทำหน้าแบบตลก ๆ (คงคิดว่าเราไม่มีอะไรดีเลยเหรอเนี่ย อย่างน้อยผมก็รักนะ) พูดในใจนะเนี่ย 555 ผมอยากจะบอกซันไปในตอนนั้น แต่ผมไม่กล้า เพราะผมกลัวว่าซันจะเมินผมไปเลย ทนไม่ได้แน่ ๆ
หลังจากกินเสร็จ ซันอาสาไปส่งผม ผมก็ไม่ปฎิเสธแล้วครับ เราก็เดินไปที่จอดรถด้วยกัน ผมมีความสุขจริง ๆ ระหว่างทางที่เราเดินไปที่จอดรถ เราก็เจอกับกลุ่มเพื่อนของซัน ซึ่งแทบทุกคนก็มีรถเพราะเดินมาบริเวณที่จอดรถกันทั้งนั้น เขาก็ทักทายกันไป ส่วนผมก็ได้แต่เดินเจียมเน้ือเจียมตัว ไม่ใช่ถิ่นเรานี่นา ผมก็ขึ้นรถซัน แล้วซันก็บอกผมว่า คาดเข็มขัดด้วยนะครับ ผมรีบทำตามซันบอกทันที ในรถมันหอม ๆ ดูหรูหรา เป็นครั้งแรกที่ผมมีโอกาสนั่งรถ Benz เชียวนะครับ ก็ตื่นเต้น แต่อีกใจก็กังวลถึงความแตกต่างนี้
บ้านนายอยู่ตรงไหนเหรอ ซันถามผม
อ่อ บ้านผมเหรอ อยู่ตรง..... ซึ่งไม่ไกลจากร้านนายมากหรอก
อ่อ บ้านผมก็อยู่ไม่ไกลจากร้านหรอกนะ ซันบอก
รู้แล้ว ..... ผมตอบไปโดยไม่ทันคิด แล้วก็ตกใจตัวเอง
นายรู้จักบ้านผมด้วยเหรอ รู้ได้ไง ซันมองมาถามผม
อ่อ พี่แก้วบอกน่ะ ผมไม่รู้จะอธิบายอย่างไร ตัวเริ่มสั่น ๆ 555 ก็มันตื่นเต้นนี่ครับ
เหรอ ผมนึกว่านายเคยเห็นบ้านผมแล้วซะอีก บ้านผมน่ะ อยู่ตรง..... ซันอธิบาย
อ้าว ซันอยู่บ้านไหนเนี่ย ไม่ใช่บ้านที่......เหรอ? ผมถามด้วยความสงสัย
นั่นไง นายเคยไปแล้ว ไม่งั้นนายจะรู้ได้ไง ว่าบ้านหลังไหน ซันตอบมาพร้อมกับยิ้มมุมปากนั่น
...... ผมนิ่งไม่ได้ตอบอะไร เพราะรู้ตัวว่าหลงกลเจ้านี่ซะแล้ว
หลังจากนั้นเราก็คุยอะไรกันไม่มากเลย ผมไม่เข้าใจว่าทำไมผมถึงปล่อยเวลาผ่านไป แต่แล้วผมก็บอกกับซันไปว่า
นายรู้ป่ะ บางทีนะ ผมเคยเจอนายหลายทีแล้ว แต่ว่าผมคิดว่านายหยิ่ง ก็เลยไม่กล้าทัก
เหรอ ผมไม่ยักรู้เลย ว่าเราเจอกันที่อื่น ที่ไม่ใช่ร้านด้วย อ่อ ยกเว้นวันที่เราเจอกันตอนผมซื้อของ ซันตอบมา
จริง ๆ ครับ ผมเห็นคุณบ่อยนะ บางทีก็เห็นใกล้ ๆ บางทีก็เห็นไกล ๆ แต่ยังไงผมก็เห็น ผมหน้าแดงเลยในขณะนั้น พูดไปได้ไงวะเรา
แล้วตอนนี้รู้รึยังว่าผมไม่ได้หยิ่ง ซันถาม
รู้แล้ว นายไม่ใช่แค่ไม่หยิ่งนะ นายยังนิสัยดีด้วย ผมเกือบหลุดคำว่าน่ารักมากไปด้วยซ้ำ
เผลอแปปเดียวซันก็ขับรถมาถึงบริเวณหอของผมละ ผมก็บอกทาง แล้วก็ถามซันไปว่า
นายจะ ดื่มช็อกโกแลตอุ่น ๆ หน่อยไหม ผมชงให้ดื่ม อุตส่าห์มาส่งผม
เอิ่ม ไม่เป็นไรดีกว่า เอาไว้วันหลังนะ
ผมก็เจื่อน ๆ แต่อย่างน้อง เขาก็บอกว่า เอาไว้วันหลังนะ แค่นี้ก็น่าจะมีโอกาสแล้วเรา
ผมลงจากรถแล้วก็โบกมือ บ๋าย บ่าย กับซัน ซันเองก็โบกมือในรถเช่นกัน แล้วเขาก็ขับรถไป เหมือนเดิม ผมก็หยิบมือถือมาพิมพ์ข้อความไปขอบคุณซัน
ผมขอบคุณสำหรับวันนี้นะ ผมมีความสุขจัง ผมส่งไปแบบนี้
ซันตอบมาเป็นรูปนี้ครับ แม้กระทั้งข้อความยังให้แค่รอยยิ้ม คาดว่าคงเป็นรอยยิ้มมุมปากแบบนั้นแน่นอนเลย เฮ้อออออ!
อีกวันหนึ่งที่ผ่านไปอย่างมีความหวังเล็ก ๆ ผมอาบน้ำเสร็จ แล้วผมหยิบโทรศัพท์มาโทรหาซัน ซันรับสาย แล้วผมก็ชวนคุย สัพเพเหระ เรื่องทั่วๆ ไป แค่นี้ผมก็มีความสุขแล้ว
ซัน ผมอยากไปช่วยซันที่ร้านนะ ทำฟรี ๆ ก็ยังได้เลย ผมเสนอ
เหนื่อยปล่าว ๆ น่า ท่ีร้านก็ไม่ได้ยุ่งอะไร ซันตอบ
ผมก็พอรู้แล้วว่ามันคือปฎิเสธกลาย ๆ ทำไมผู้ชายคนนี้ชอบปฎิเสธผมไปซะทุกอย่างนะ
ซันรู้ป่ะว่า ซันเป็นผู้ชายที่ดูดีมาก ผมตอบ
ดูดีเพราะอะไร เจ้าของร้านกาแฟ ขับรถเบนซ์เหรอ หรือว่าอะไรล่ะ ที่ดูดี ซันถาม
ไม่ได้หมายถึงส่ิงเหล่านั้น ผมหมายถึงซันน่ะ ตัวซันเลย ดูดี เอ่อ ไม่ใช่ซิ ซันน่ารักมากเลยนะครับ
ซันไม่ได้ตอบอะไรมาสักพัก อันนี้ผมรู้ตัวดีน่า ซันพูดแบบนี้กลับมา รู้สึกเหมือนว่าสิ่งกั้นขวางระหว่างเราจะน้อยลงไปทุกขณะ
ผมอยากดูแลนายน่ะ ซัน ผมพอจะมีโอกาสมะ ผมรวบรวมความกล้าสุดขีด
ดูแลยังไง อธิบายให้ผมฟังหน่อย ไม่เข้าใจ ซันพูดพลางหัวเราะ
ผมบอกได้เลยว่าตอนนั้นผมเขินสุดชีวิต ก็ดูแลไง ผมก็อยากช่วยซัน แบ่งเบาซันในเรื่องต่าง ๆ ไม่รู้ดิ ขอดูแล ขอได้คิดถึงซัน อะไรทำนองนี้ ก็ไม่เคยทำให้ใคร อธิบายไม่ถูกวุ้ย ผมตอบ
ขอบคุณมากครับ ที่อยากดูแลผม แต่ผมเองก็ไม่อยากจะให้นายตัดสินใจอะไร โดยที่ไม่รู้เรื่องราวต่าง ๆ นะ ผมจะบอกนายว่า ผมมีแฟนแล้ว และผมก็รักเขามาก จริง ๆ เมื่อก่อนผมเป็นคนเจ้าชู้มาก ทำให้แฟนคนนี้เจ็บหลายครั้งแล้ว แต่เขาก็ให้อภัยผมตลอดเลย ผมเลยไม่อยากทำให้เขาเสียใจอีกแล้ว
ผมฟังแล้วมันอึ้ง หัวมันมึน ๆ ไปหมด อ่อ ซันมีคนรักแล้วเหรอเนี่ย ดีจัง อุตส่าห์ตอบไปแบบนั้น ซันรู้รึเปล่า ว่า ณ ตอนนั้น ผมใจสลายไปแล้ว ยิ่งนายอธิบายมากเท่าไหร่ ย่ิงบดขยี้ใจผมมากเท่านั้น!
แต่ผมก็ต้องขอบคุณจริง ๆ ผมก็ไม่อยากให้นายจะต้องเสียเวลากับผม เพราะผมรักแฟนผมมาก
ซันยิ่งตอกย้ำเรื่องนี้กับผม ไม่เป็นไร ไม่ถือว่าเป็นเรื่องเสียเวลาหรอก เออ ซันพอดีผมมีสายซ้อนน่ะ ไว้คุยกันนะครับ บายครับ ผมวางสายไปโดยที่ไม่ได้มีสายซ้อนอะไรหรอก แต่เพียงแค่ตอนนั้น อารมณ์ความรู้สึกของผมมัน จุกอก
