ถือว่าพี่ขอ คำพูดนี้ของพี่เซนต์กระแทกใจผมอย่างจัง ผมยังคงยืนนิ่งไม่ตอบอะไรพี่เซนต์ พี่เซนต์ก็ยังบอกว่า ต้า พี่อยากจะเล่าอะไรให้ต้าฟังนะ เรื่องพี่กับซัน ก็เลยอยากจะบอกอะไร ๆ ให้ต้าได้เข้าใจ
เรื่องอะไรของพี่ ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่ยุ่ง ผมยังคงปฎิเสธเสียงแข็ง
เอางี้นะ ไปนั่งกินข้าว แล้วพี่อยากจะบอกกับต้าว่า ซันสำคัญกับพี่ขนาดไหน ถ้าถึงเวลานั้น ก็อยู่ที่ต้าจะตัดสินใจแล้วล่ะ ว่าจะเอาไงต่อไป
ผมเห็นว่าพี่เซนต์ในตอนนั้นค่อนข้างซีเรียส ตาคู่นั้นของพี่เซนต์มองผมอย่างจริงจัง และผมเองก็ไม่คิดว่าพี่เซนต์กำลังเล่นเกมส์อะไรกับผม ผมเองพูดตรง ๆ นะ ตอนนั้นล่ะอยากรู้มากจริง ๆ ว่าอะไรกันนักกันหนา ผมก็เลยตัดสินใจลองฟังเหตุผลของพี่เซนต์ดูซักครั้งหลังจากผมตกลงที่จะทำความเข้าใจกับเรื่องราวที่พี่เซนต์ต้องการจะสื่อ ผมก็เดินตามพี่เซนต์ไปกินร้านอาหารแห่งหนึ่งในห้างสรรพสินค้าแห่งนั้น หลังจากเราสั่งอาหารกันแล้ว ผมก็เอ่ยปากก่อน
เอาล่ะพี่ มีอะไรก็บอกผมมาได้เลย
ต้า พี่เองน่ะ ก็ไม่ได้ต้องการจะทำร้ายใคร หรือทำให้ใครเสียใจนะ และเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่พี่อยากจะบอกกับต้าเกี่ยวกับ พี่กับซัน คือเท้าความก่อนเลยนะ ว่าพี่กับซันรู้จักกันตั้งแต่เด็ก เพราะครอบครัวเรารู้จักกัน เนื่องจากมีธุรกิจเกี่ยวข้องกันด้วย
ผมก็นั่งทำเป็นไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ แต่จริง ๆ แล้วตั้งใจฟังมาก ๆ ครับ
ตอนเด็ก ๆ พี่เป็นคนที่ถูกบีบจากครอบครัวมาก เนื่องจากว่า พี่เป็นพี่ชายคนโตของบ้าน พ่อแม่พี่ก็จะวางแผนอะไร ๆ ให้พี่ตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว พี่จึงเป็นคนที่ไม่ร่าเริงเท่าไหร่ จนพี่ได้มารู้จักกับซัน พี่จำได้เลยว่าวันแรกที่เจอกัน พี่ตามพ่อแม่พี่ไปที่บ้านของซัน พี่เห็นซันวิ่งเล่นในสนามอย่างร่าเริง พี่มองดูซันอย่างรู้สึกว่า นั่นแหละคือความสุขที่อยากได้ อยากมี พี่ก็เลยไปทำความรู้จักกับซัน และทุกครั้งที่พี่มีโอกาสมาบ้านของซัน พี่จะสามารถวิ่งเล่นกับซันได้ทุกครั้ง และน่ันคือจุดเริ่มต้นของความรู้สึกดี ๆที่พี่มีให้ซัน
หลังจากที่พี่ขึ้นมัธยม พี่ก็เรียนหนักมาก ช่วงนั้นเลยไม่ได้เจอซันเลยอยู่สองสามปีเห็นจะได้ พอมาเจออีกทีก็เป็นช่วงมอปลายแล้ว ตอนนั้นเรายังไม่มีโทรศัพท์มือถือใช้กันเลย พี่ก็เลยไปหาซันที่บ้านหลังเลิกเรียนพิเศษ เพราะว่าเป็นโอกาสเดียวที่จะเจอซันได้ ก่อนกลับบ้าน ตอนนั้นพี่ก็มีแฟนอยู่นะ
มาถึงตรงนี้ผมก็ต้องถามครับว่า ตอนนั้นแฟนพี่เป็นชายหรือหญิง แล้วพี่ชอบซันแล้วเหรอ
ตอนนั้นมีแฟนเป็นหญิง แล้วก็แค่รู้สึกว่า ไม่ได้เจอความสุขของเรามาพักใหญ่น่ะ แล้วพี่เซนต์ก็เล่าต่อว่า เราเจอกันบ่อย เจอกันทุกอาทิตย์ โดยใช้โอกาสการเรียนพิเศษนี่แหละ ตอนนั้นซันก็เพิ่มมอต้น ซันเลยไม่ได้ออกไปเรียนพิเศษ แต่พี่ก็จะไปหาซันที่บ้านเสมอ ๆ แล้วเรื่องราวก็ยิ่งเลวร้ายกว่านั้น แม่พี่เสียเพราะอุบัติเหตุ ส่วนพ่อพี่ก็เครียดมากหลังจากแม่เสีย บ่อยครั้งก็มาดุด่าว่ากล่าวพี่ พี่เสียใจมาก จนมีครั้งนึงพ่อพี่จะตีน้องสาว พี่ก็เลยห้าม ก็เลยถูกตีไปด้วย ทำอะไรไม่ได้ ก็หนีออกจากบ้าน มาหลบอยู่ที่บ้านซัน พี่ไม่ไปโรงเรียนตั้งหลายวันแหนะตอนนั้นน่ะ รู้ไหม แต่สุดท้ายเชื่อมะ ว่าซันนั่นแหละที่เป็นคนโทรบอกพ่อพี่ แล้วซันนี่แหละที่เป็นคนพูดกับพ่อพี่ในเรื่องต่าง ๆ ที่พ่อพี่ทำกับพี่ พี่ไม่อยากเชื่อเลยว่าซันอายุเพียงแค่สิบสามสิบสี่ จะสามารถพูดจาเป็นเรื่องเป็นราว ทำให้ผู้ใหญ่คนนึงถึงกับตกผลึกทางความคิดได้เลย และสิ่งที่พี่จำได้ในเหตุการณ์ครั้งนั้นก็คือ คำพูดของซันที่บอกกับพ่อพี่ ต่อหน้าพี่ และพ่อว่า ผมจะดูแลพี่ชายคนนี้ และผมจะไม่ให้พี่เซนต์ต้องทำให้คุณพ่อผิดหวังครับ
ผมเชื่อพี่เซนต์นะ ไม่ใช่ว่าเชื่อพี่เซนต์พูดหรอกนะ แต่เชื่อว่า ซันเป็นคนแบบนั้นจริง ๆ หลังจากที่ได้รู้จักกันมาหลายปี
หลังจากนั้น พี่ก็สัญญากับพ่อพี่ว่า จะไม่ทำให้พ่อพี่ผิดหวัง และพี่ก็ได้พูดกับซันหลังจากเหตุการณ์นั้นว่า ขอบคุณมากนะซัน ตลอดมาซันก็เหมือนสิ่งมีค่าที่เพิ่มชีวิตชีวาให้พี่อยู่แล้ว ครั้งนี้ยังช่วยพี่แก้ไขปัญหาด้วย พี่ไม่รู้จะตอบแทนซันยังไงแล้ว
แล้วซันก็คงบอกพี่ด้วยสินะ ว่า ซันทำด้วยความเต็มใจ ผมรู้เพราะว่าซันก็เป็นแบบเนี้ย
ใช่ ซันบอกว่าซันไม่ได้หวังสิ่งใด ไม่ต้องให้พี่ตอบแทน พี่เซนต์บอก
เรากินข้าวไปด้วย ผมก็ฟังพี่เซนต์เล่าเรื่องราวระหว่างซันกับพี่เค้าไปด้วย พี่เซนต์เลิกกับแฟนคนนั้นและตั้งใจเรียนมากขึ้นอีก ซ้ำในเวลาเดียวกัน ก็ต้องทำหน้าที่เหมือนแม่ ที่ต้องดูแลน้องสาวด้วย
ต้า ต้ารู้ไหมว่าตอนนั้นพี่รู้สึกเหงาขนาดไหน เรียนมาถึงปีสามละ ก็ไม่ได้คบใครอีก เอาแต่ตั้งอกตั้งใจเรียน ในชีวิตจึงมีแค่ พ่อ น้อง และซันเท่านั้น สุดท้ายพี่ก็ต้องรวบรวมความกล้าไปบอกซัน ว่าพี่ชอบซันมาก ชอบมานานแล้ว แต่ตอนนั้นซันมีแฟนอยู่แล้ว ไม่ต้องถาม เป็นผู้ชายนั่นแหละ เพราะซันเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรกแล้ว พี่เสียใจมากที่พี่ไม่สมหวัง ก็เลยทำความรู้จักกับเหล้าเป็นครั้งแรก ไม่นานต่อมาพี่ก็ได้รับโทรศัพท์ของซัน ซันมาหาพี่ที่บ้าน บอกพี่ว่าซันไม่มีใครแล้ว จึงคิดว่าพี่กับซันน่าจะลองคบกัน ถึงแม้ว่าระหว่างเวลาที่เราคบกัน ซันอาจจะมีมองใครอื่นบ้าง แต่พี่คิดว่าเรื่องธรรมดา พี่รับได้ เพราะสุดท้ายซันก็ยังรักพี่คนเดียว สำหรับพี่ ซันคือทุกสิ่งทุกอย่างนะต้า พี่บอกตรง ๆ เลยนะ ว่าพี่กลัว พี่กลัวว่าพี่จะเสียซันไป พี่จึงต้องทำทุกอย่าง เพื่อให้ต้าหยุด ถือว่าพี่ขอร้องละกันนะ
พอฟังมาถึงจุดนี้ ผมยอมรับจริง ๆ ว่า ซันมีความหมายกับพี่เซนต์แค่ไหน มันไม่ใช่แค่แฟนกันปกติ แต่มันมีความผูกพันยาวนาน เป็นแรงบันดาลใจของพี่เซนต์ เป็นความสุขของพี่เซนต์ พี่เซนต์ถึงกับขอร้องผมขนาดนี้ ผมก็ยังเป็นคนอยู่ และบางสิ่งในใจก็บอกมาตลอดว่าที่ทำน่ะมันผิด แต่เพราะรัก ผมถึงทำได้ทุกอย่างนั่นเอง
ผมไม่มีอะไรจะพูดนะพี่ ผมไม่ได้มีอะไรกะซันแล้ว ผมยังคงปากแข็ง
พี่มาวันนี้ เพราะพี่เชื่อว่า ต้า ยังเข้าใจอะไร ๆ ได้ดี จึงคิดว่าถ้าบอกต้าแล้ว ต้าจะยอมปล่อยซัน
พี่พูดอะไรแบบนั้น ผมไม่ยอมปล่อยอะไร
เสื้อตัวนี้ไง หลักฐาน อย่าบอกนะว่าต้าไม่รู้เรื่อง
เสื้ออะไร พี่อย่าพูดอะไรมั่ว ๆ
เสื้อตัวนี้ ซันเป็นคนให้พี่เอง เพราะพี่ขอ
ตอนนั้นผมเริ่มอารมณ์เสีย และหงุดหงิดมากครับ จึงบอกว่า ผมไปล่ะ พูดไปพี่ก็ไม่เชื่อ ผมลุกเดินออกจากร้านมาเลย ผมไม่รู้เป็นอะไร ตัวมันสั่นไปหมดระหว่างที่เดิน ไม่ใช่เพราะโกรธ แต่เสื้อตัวนั้น มันมีความหมายกับผมมาก แต่มันไม่มีความหมายกับซันเลยเหรอ แค่พี่เซนต์ขอก็ให้แล้ว???
ผมกลับบ้านแล้ววางแผนให้ตัวเอง ผมจะย้ายหอ ผมไม่อยู่ที่นี่แล้ว แต่ปัญหาคือมันยังไม่หมดเดือนดี ผมคงต้องรอให้หมดเดือนก่อนค่อยย้ายออก ระหว่างนี้ก็คงต้องหาหอใหม่ ผมมองไปเห็นพวงกุญแจรูปดวงอาทิตย์นั่น ผมรู้สึก จุกอก ขึ้นมาเมื่อได้เห็นมัน ผมจึงเอามาถือไว้ก่อนทิ้งมันลงไปที่ขยะ เชื่อไหมครับว่าระยะเวลาก่อนที่จะทิ้ง ผมน้ำตาไหล มันแน่นหน้าอก มันโกรธเหรอ ก็ไม่รู้ เสียใจเหรอ ก็ไม่เชิง ไม่รู้ว่าอารมณ์ไหนแน่ที่เข้ามาในตอนนั้น ผมทิ้งมันไป แล้วก็มานั่งที่เตียง ไม่ถึงห้านาที ผมก็พุ่งตัวไปที่ถังขยะเมื้อกี้ รีบหยิบขึ้นมา เอาเสื้อเช็ด แล้วถือมันไว้ในอ้อมกอด จะให้ผมทิ้งได้ไง มันคือทุกสิ่งทุกอย่างของผมเหมือนกัน
ก็คงต้องปล่อยเขาไปนั่นแหละ ของ ๆ เขา ส่วนผมมีแค่ของต่างหน้าไว้คิดถึงกันก็ไม่เลวแล้ว อีกแค่อาทิตย์กว่า ๆ ผมก็จะไปจากห้องนี้ ผมจะเปลี่ยนเบอร์ เหลือแค่มหาวิทยาลัยที่ซันจะสามารถหาเจอได้ แต่ก็คงไม่ยากหรอกมั้งที่จะเลี่ยง แค่คิดเรื่องแบบนี้ ผมก็ร้องให้ออกมาแล้ว ผมจะทนได้ไหม.....
