อืออ ง่วงงง~~ ไอ้จอมพูดก่อนจะเอนบ่าซบไอ้กัน ตอนนี้พวกผมนั่งหมดสภาพหลังจากผ่านศึกหนักกันมาถ้วนหน้า ก่อนที่เราจะนั่งกอดคอซัดเหล้าที่เหลือกันอีกครั้ง จนตอนนี้ฟ้ามืด พวกมันก็ยังอยู่ที่บ้านผมกันทุกคน ดูเหมือนโถงบ้านผมคงจะกลายเป็นห้องนอนสำหรับพวกมันในคืนนี้แล้วไอ้เอ็กซ์ กูนอนไหนได้มั่งวะ ไอ้แว่นมันไม่ไหวแล้วว่ะไอ้แมนถามผม ผมรู้สึกทึ่งที่มันยังมีแรงพอจะช้อนตัวไอ้แว่นไว้ในวงแขนมัน ทั้งๆที่มันก็ซัดเพียวไปหลายช็อกจนลืมนับแล้ว ส่วนไอ้แว่นนี่ตรงกันข้ามเลย พอไอ้แมนเผลอแล้วไอ้อาร์ตส่งเหล้าให้ไอ้แว่น มันกินแก้วเดียวแล้วก็เมาแอ๋ หลับฟุบไปทันที
ห้องไอ้อาร์มไง ห้องที่มึงเคยนอนนั่นแหละ ปลุกคนอื่นไปด้วยดิวะผมพูดถึงห้องพี่ชายผม ซึ่งมันว่างเปล่ามาตั้งแต่เมื่อสองปีก่อนแล้ว ไอ้แมนนอนห้องนี้เวลานอนที่บ้านผมประจำ
ปลุกไม่ขึ้นแล้วไอ้เหี้ย ปล่อยนอนแถวนี้ไปเหอะมันพูด ผมไม่รู้หรอกว่าปลุกไม่ขึ้นจริงๆหรือว่ามันอยากจะไปนอกกอดไอ้แว่นแค่สองคนกันแน่ ซึ่งผมคิดว่าเป็นอย่างหลัง ผมยิ้มมุมปากใส่มันทำให้มันแยกเขี้ยวใส่ เมื่อมันอุ้มไอ้แว่นผ่านผมขึ้นบันไดไป
ผมเองไม่ได้เมาเท่าไหร่นัก (เพราะว่ามีเหตุผลบางอย่าง แต่ยังบอกไม่ได้ครับ เอิ๊กก) ผมมองเพื่อนๆที่นอนสลบไสลทั่วพื้นบ้านผม มองให้แน่ใจว่าพวกมันอยู่ในสภาพที่ดีพอ ถ้าไม่นับไอ้ก๊อตที่ฟุบคาหน้าห้องน้ำจนผมต้องลากมานอนที่โซฟา คนอื่นๆก็ถือว่ามีที่นอนที่ใช้ได้ ผมต้องขอบคุณพวกมัน วันนี้ผมผ่านเรื่องราวอะไรมามากมายเหลือเกิน จนถึงตอนนี้ ภาพตอนที่ไอ้โจถูกทำร้ายก็ยังค้างอยู่ในหัวของผม มันยังคงไม่หายไป ไม่ได้สร้างความเจ็บปวด ทว่ายังคงสร้างบาดแผล.. ความรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูกกระทำเสียเอง รู้สึกเหมือนร่างกายจะถูกแยกเป็นเสี่ยงๆเพียงแค่เห็นมันโดนทำร้าย และหากเลือกได้ผมก็อยากให้ความเจ็บปวดทั้งหมดมาลงที่ผมแทน ไม่น่าเชื่อว่าผมจะสามารถรู้สึกอะไรแบบนี้ได้จริงๆ
แม้เรื่องที่เกิดขึ้นจะไม่ได้มีแต่เรื่องดีๆเพียงอย่างเดียว ยังมีเรื่องเลวร้ายมากมายที่ผ่านเข้ามา แต่ผมก็ผ่านมันมาได้เพราะมีพวกเพื่อนๆคอยช่วยเหลือ เราอาจไม่ได้เข้าใจกันไปหมดทุกเรื่อง แต่เราก็เป็นหนึ่งเดียวกันเสมอ..
และเรื่องร้ายๆทั้งหมด แม้ผมจะไม่อยากให้มันเกิดขึ้น แต่ผมก็รู้สึกขอบคุณมัน เพราะถ้าไม่มีเรื่องนั้น ผมก็คงไม่รู้ตัวว่าผมรักและเป็นห่วงไอ้โจมากขนาดนี้ บางครั้งผมก็คิดว่าที่ผมหวงมัน ที่ผมรู้สึกดีเวลามีมันอยู่ข้างๆ ที่ผมโกรธและน้อยใจเวลาที่มันตีตัวออกห่าง มันอาจเป็นเพียงความรู้สึกผูกพันกับเพื่อนคนหนึ่ง แต่หลังจากที่เกิดเรื่องวันนี้ขึ้น มันทำให้ผมรู้ ว่าไอ้โจสำคัญสำหรับผมมากแค่ไหน
มันมากกว่าความหวง เวลาที่ไอ้โจเข้าหาคนอื่นที่ไม่ใช่ผม มันมากกว่าความห่วง เวลาที่ไอ้โจต้องถูกทำร้ายในขณะที่ผมช่วยอะไรไม่ได้ มากกว่าความสบายใจ เวลาที่ผมได้ยินเสียงหัวเราะของมัน และมากกว่าความรู้สึกโหยหา เวลาที่ผมได้จ้องดวงตาอบอุ่นของมัน ยามที่ร่างกายเราแนบชิดกันและผมได้กอดร่างอุ่นๆของมันไว้ในอ้อมแขน
ผมเอื้อมมือไป ดึงหัวไอ้โจที่ฟุบบนขาไอ้อาร์ตมาอยู่บนตักผมแทน ถึงตอนนี้ไอ้อาร์ตจะถือได้ว่าเป็นหนึ่งในสมาชิกของพวกเราอย่างเต็มตัว และผมก็ต้องขอบคุณมันที่ทำให้ผมรู้ใจตัวเอง แต่ผมก็อดไม่ได้ที่จะมองไอ้อาร์ตอย่างหมั่นไส้นิดๆอยู่ดี
อือออไอ้โจส่งเสียงคราง ผมยิ้ม เขย่าตัวปลุกมันเบาๆ
โจผมก้มลงไปกระซิบที่ข้างหู
อืออ อารายยยมันตอบเสียงยานคาง ผมอดใจไม่ไหวจริงๆที่จะก้มลงไปหอมแก้มมันอีกสักฟอดใหญ่
ไปนอนข้างบนกัน
