ถ้ามึงอยากไปเยี่ยมมันจริงๆ พรุ่งนี้กูจะพาไป ตอนนี้มึงนอนก่อนนะ เดี๋ยวกูปลุกเอง แล้วก็เลิกคิดมากได้แล้ว อย่างที่ไอ้แมนบอกนั่นแหละ พวกเราทำอะไรไม่ได้มากนักหรอกผมรู้สึกดีขึ้นอย่างบอกไม่ถูก ไม่น่าเชื่อว่าไอ้เอ็กซ์จะทำให้ผมสบายใจได้มากขนาดนี้ ผมพยักหน้า ยอมหลับตาลงไปในวงแขนของไอ้เอ็กซ์ไอ้แมนโทรมาหาผมอีกครั้งในตอนสายๆ ซึ่งพวกผมต่างก็รอฟังข่าวจากมันอย่างใจจดใจจ่อ
กูปล่อยพวกไอ้แม็คกลับบ้านไปแล้วนะไอ้แมนบอก แต่น้ำเสียงหงุดหงิดพิกล
ทำไมทำเสียงแบบนั้นวะ
ก็พวกแม่งอะดิ สงสัยเป็นบ้าไปแล้วมั้ง กูถามว่าทำไมต้องทำกะไอ้เชนอย่างงั้น แม่งเสือกตอบว่าเพราะกูสั่ง ถ้าพวกมันไม่ทำ กูจะยิงพวกมันทิ้ง เหี้ยไรก็ไม่รู้มีเรื่องให้ต้องตกใจอีกแล้วละครับ นี่ตกลงว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
อ้าว ยังไงวะผมไม่เข้าใจ เป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่ไอ้แมนจะสั่งให้พวกมันทำอะไรแบบนั้น ไม่จำเป็นต้องถามเพื่อยืนยันด้วยซ้ำ
มันบอกว่ามีกระดาษส่งให้พวกมันเขียนว่าแบบนี้ กูถามพวกพี่โจ้แล้วนะ ไม่มีใครรู้เรื่องเลย แล้วพอไปหาในห้องก็ก็ไม่เห็นมีกระดาษแบบนั้นอยู่ตรงไหนเลยด้วยว่ะ งงสัสผมขมวดคิ้ว สรุปว่าพวกมันทำบ้าๆแบบนั้นเพราะกระดาษแผ่นเดียวเนี่ยนะ ฟังดูไร้สาระ แต่ก็ไม่ไร้สาระเกินกว่าจะเป็นเรื่องโกหก บางอย่างบอกผมให้รู้สึกว่าพวกไอ้แม็คพูดความจริง
สุดท้ายก็เลยต้องปล่อยพวกมันกลับไป เพราะคุยกันไม่รู้เรื่อง แล้วพวกมันก็กลัวกันจนฉี่ราด แทบจะกราบตีนกูกันอยู่ละผมนิ่งเงียบไปอย่างใช้ความคิด ดูเหมือนเรื่องทุกอย่างจะมีเงี่อนงำแปลกประหลาดที่ผมยังไม่เข้าใจ
พ่อไอ้เชนล่ะว่าไงผมถามต่อ แต่คำตอบที่ได้รับกลับเป็นเสียงหัวเราะหึหึ
เหอะ นั่นก็แปลก ไม่เอาเรื่องอะไรเลย แค่เรียกค่าเสียหายจากพ่อกู เห็นบอกว่ากำลังจะลงเลือกตั้ง ไม่อยากมีปัญหาให้เสื่อมเสีย ขนาดพ่อกูยังตกใจเลย ผมแทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง นั่นก็อธิบายอะไรๆได้มากทีเดียว ทำไมไอ้เชนถึงเป็นคนแบบนี้ ทุกเรื่องที่มันทำ สิ่งที่มันแสดงออก
บ้าป่าววะ นั่นลูกแท้ๆนะเว้ยให้ตายสิ เรื่องแย่ๆที่ผ่านมาทั้งหมดนี่ยังเทียบความรู้สึกแย่ของผมในตอนนี้ไม่ได้เลย เป็นความรู้สึกที่ผมไม่ชอบใจเลยจริงๆ
มึงพุดเหมือนพ่อกูเลย แล้วพ่อคุยกับพ่อกูเสร็จนะ แม่งก้ทิ้งแม่บ้านไว้นอนเฝ้า แล้วก็กลับไปเฉยเลย บอกตรงๆ กูช็อคสัส
แล้วมึงจะเอาไงต่อวะผมถามมัน ในใจผมตัดสินใจแล้วว่าจะทำอะไรต่อไป
เดี๋ยวกูไปบ้านมึงอีกที จะได้รับไอ้แว่นส่งบ้านเชื่อมันเลยครับ ต้องตื่นกลางดึกไปโรงบาล เคลียปัญหาอะไรก็เยอะแยะ มันยังมีกะใจเป็นห่วงไอ้แว่นได้อีก
มึงพักไปเหอะ กูไปส่งมันเองก็ได้นะผมอาสา รู้สึกไม่ดีนักที่ต้องปล่อยให้ไอ้แมนจัดการทุกอย่างคนเดียว
ไม่ได้ๆ พามันมาแล้วให้มันเจอเรื่องเหี้ยๆก็แย่พอละ มึงบอกมันรอกูอยู่ที่นั่นแหละ เดี๋ยวกูไปเดี๋ยวนี้เลย
........
จนถึงตอนบ่าย เพื่อนผมแต่ละคนก็กลับกันไปหมดแล้ว เหลือแต่ผมกับไอ้เอ็กซ์สองคน ตอนนี้ดูท่าเหมือนไอ้เอ็กซ์จะไม่อยากให้ผมไปเท่าไหร่นัก มันทำท่าอิดออด แต่ผมถือว่ามันสัญญาแล้วครับ มันเลยต้องยอมขับรถพ่อมันออกมาให้
จะไปจริงๆเหรอว้า มันถามเสียงก่อนจะหันมาจ้องหน้าผม
มึงสัญญาแล้วนะ ผมพูดเป็นรอบที่สามได้แล้วมั้ง ก่อนจะจับหัวมันหมุนไปมองถนนเหมือนเดิม เดี๋ยวก็ได้ตายทั้งคู่กันพอดี
แน่ใจนะว่าแค่เป็นห่วงมันจริงๆน่ะ ไม่ได้เกิดพิสวาศอะไรมันขึ้นมานะมันพูดเสียงเกือบจะกระแทกกระทั้น ผมตาโต ไม่รู้มันพูดอย่างงั้นออกมาได้ยังไง
งั้นก็จอดรถเลย กูไปแท็กซี่เองก็ได้ผมพูดเสียงขุ่น หันไปจับที่เปิดประตู
อ๊ะ ขอโทดๆ อย่าโกรธกูเลย ก็มันหึงอะมันทำเสียงง้อ ผมหายใจลึกๆ เอาเป็นว่าครั้งนี้ผมยกให้ก็แล้วกัน ถือว่าเจตนาดีครับ
เออ กะไอ้เชนยังจะหึงอีกนะมึง หัดคิดซะบ้าง ผมดุ แต่ไม่ได้จริงจังอะไรนัก ไอ้เอ็กซ์ทำหน้าเบ้
ใช่ดิ้ กูก็หึงอยู่ฝ่ายเดียวแหละ ไม่เหมือนใครบางคนหรอก กูจะทำอะไรกับใครยังไงก็ไม่เคยสนใจอยู่แล้วนี่ ผมกุมขมับ รู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที นี่แหละครับการเปลี่ยนแปลงเล็กๆน้อยๆของไอ้เอ็กซ์ที่ผมต้องเผชิญ หึงได้หึงดี จะฟ้าฝนก้อนกรวดก็ไม่เว้น แถมยังงี่เง่าปัญญาอ่อนอีกต่างหาก ไม่รู้ว่าหลงรักไอ้ตัวนี้ไปได้ยังไง
ฟอด ตัดปัญหาครับ หอมแก้มไปทีนึง มันตาโตระริกระรี้ใหญ่เลยครับ เหมือนหมาเลย
พอใจยัง ผมถาม เอาใจเค้าหน่อยครับ คนอะไรไม่รู้ นอกจากเหมือนหมาแล้วยังงี่เง่า ถ้างอนขึ้นมาเด่วผมซวยอีก
ยังอะ ขออีกทีได้ปะมันตอบหน้าตายครับ มันเอามือลูบแก้มตัวเองเหมือนคนเพ้อๆ
พอแล้ว ของดีมีหนเดียวผมหยิบหูฟังมาใส่ครับ กอดอกพิงที่นั่งอย่างสบายใจ
อะไรว้า... เฮอะ ก็งั้นๆล่ะว้า รอบนเตียงกูทำได้มากกว่านี้ตั้งเยอะ หอมแก้มนี่จิ๊บๆ
เออ เรื่องของมึง ที่แน่ๆไม่ใช่คืนนี้หรือพรุ่งนี้แน่ๆละ ไอสัสผมยิ้มเยาะครับ รอบนี้ผมถือไพ่เหนือกว่า
เดี๋ยวก็รู้...
