เดี๋ยวอะไรอีกล่ะผมหันไปมองมัน พยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่อารมณ์ขึ้นครับ ไหนๆมันก็อุตส่าห์ลงทุนโวยวายเพื่อเรียกผมเข้ามาถามอาการทั้งที (ซึ่งมันเป็นคนทำเอง)
กูเรียกมึงเข้ามาทำอะไรมันพูด สีหน้ายังไม่เปลี่ยนไปจากเดิมเลยครับ คือหน้านิ่งๆ แต่มุมปากยกขึ้นนิดๆอย่างอวดดี มันพยักเพยิดไปทางอ่างใส่น้ำใบเล็กๆกับผ้าขนหนูที่อยู่ในอ่าง แล้วผมก็นึกออกครับว่าที่จริงผมเข้ามาทำไม
ฝันไปเหอะมึงผมตอกกลับหวังให้มันหน้าหงาย แต่มันแค่พรายยิ้มออกมานิดเดียว
ไหนตอนแรกมึงบอกจะมาขอโทดกูไง กูก็ให้ทำดีไถ่โทดแล้ว เลือกเอาละกัน เช็ดตัวให้กู เรื่องจะได้จบๆ ถ้าไม่ กูก็ถือซะว่ามึงแค่มาเยาะเย้ยกู แล้วเรื่องที่เกิดขึ้นก็เป็นฝีมือของมึง ผมเลิกคิ้ว ไม่มีคำพูดไหนของมันเลยครับที่จะแสดงถึงการยอมคนอื่นบ้าง มีแต่การวางอำนาจ ทำตามใจตัวเองจริงๆ
ตอนแรกผมคิดจะเดินออกไปเลย ไม่อยากเสียเวลากับมันไปมากกว่านี้ แต่มื่อนึกถึงคำพูดของมัน มันเป็นโอกาสของผมที่จะจบเรื่องบาดหมางระหว่างพวกเราลงซะ ความตั้งใจจริงของผมที่อยากทำให้มันรู้ว่าพวกเราไม่ได้มีส่วนรู้เห็นกับความเลวร้ายที่เกิดขึ้น ทำให้ผมไม่เดินออกไป มันอาจจะหลอกให้ผมทำตามคำสั่งมันเพื่อความสะใจ แต่บางอย่างบอกผมว่าแม้มันจะกวนประสาทแค่ไหน แต่มันก็ไม่พูดโกหก ตอนที่มันถามว่าผมเจ็บหรือเปล่า... ผมรู้สึกว่าเป็นคำพูดเดียวที่มันถามออกมาอย่างจริงใจ
ผมถอนหายใจ ไม่รู้จะโดนไอ้เอ็กซ์ด่าว่ายังไงบ้าง แต่ผมก็คือผม ผมเชื่อว่าผมบริสุทธิ์ใจและมีเหตุผลในการทำสิ่งต่างๆเสมอ ผมจึงยอมลงให้ไอ้เชนสักครั้ง แม้ว่าวิธีการของมันออกจะประหลาดสักหน่อยก็เถอะ
มันยิ้มอย่างพอใจเมื่อผมเดินตรงไปหยิบผ้าขนหนูมาชุบน้ำแล้วออกแรงบิด แต่ผมแกล้งทำเป็นไม่เห็น
มึงนี่ใจอ่อนจังเนอะ
อะไรนะผมหันไปถามมัน เมื่อกี้ได้ยินไม่ชัดครับ
คนอื่นๆเป็นแบบมึงหรือเปล่าวะมันกลับพูดไปเรื่องอื่น ผมสบตามันตรงๆ
หมายถึงเรื่องอะไรล่ะ
ก็ที่คิดขอโทดกู ไม่ถิอโทดโกรธเรื่องที่กูทำ ยอมทำตามที่กูขอทั้งๆที่มึงจะด่ากูแล้วเดินออกไปเลยก็ได้เนี่ย
ถึงพวกมันจะไม่ได้มาขอโทดมึงนะ แต่พวกมันก็ตกใจเหมือนกันแหละที่เกิดเรื่องแบบนี้ ไม่มีใครอยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นหรอก ถึงพวกมันจะไม่ชอบมึงก็เถอะ
ทั้งๆที่กูเคยอยากให้มันเกิดกับมึงจะมีใครตรงได้เหมือนมันอีกมั้ยครับ ผมหลบตามัน เพราะมันพูดขึ้นมา ความทรงจำเลวร้ายถึงกลับมาในหัวผมอีกครั้ง ผมบีบผ้าขนหนูแน่น
ใช่ เพราะกูรู้ว่ามันเป็นยังไง กูถึงไม่อยากให้ใครต้องเจอแบบกู ถึงจะเป็นมึงก็เถอะผมมองหน้ามันตรงๆ ตอบไปอย่างที่ใจคิด รู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอก ผมยกโทษให้มันได้แล้วจริงๆ มันจ้องหน้าผม สีหน้าของมันดูคิดอะไรอยู่ในใจ
แล้วมึงล่ะ เชื่อแล้วเหรอว่าพวกกูไม่ได้ทำอะไรแบบนั้น ผมถาม
เปล่า
กูไม่ได้เชื่อพวกมีง แต่กูเชื่อมึงมันยังคงตอบเรียบๆตามเคยครับ แต่คนที่ชะงักกลับเป็นผม ด้วยเหตุผลบางประการ...
จะเช็ดตัวให้กูได้รึยัง บิดผ้าอยู่นั่นแหละผมไม่ตอบโต้ครับ รู้ว่าคนอย่างมันเถียงไปก็เรื่องยาวเปล่าๆ ผมเดินอ้อมเตียงไปอยู่ใกล้ๆมันที่ตอนนี้ใส่เสื้อคนไข้อยู่ครบชุด
ถอดเสื้อออกสิ แบบนี้กูจะเช็ดยังไงวะ
กูถอดเองไม่ได้ มึงถอดให้กูทีดิรอยยิ้มมุมปากมันกระตุกขึ้นอีกแล้วครับ
ถอดไม่ได้ยังไงวะ มือก็มี แถมยังปากดีได้ขนาดนี้ผมอดกัดมันไม่ได้ครับ ตกลงมันอยากสงบศึกกับผมจริงๆ หรือว่าจะแกล้งผมกันแน่
ถ้าไม่อยากทำก็วางผ้าไว้ แล้วมึงก็ออกไปซะมันตอบเสียงเรียบ หันหน้าไปทางอื่น แต่ผมกลับรู้สึกได้ถึงบางอย่างที่ซ่อนอยู่ภายใต้น้ำเสียงวางอำนาจของมันครับ ความเอาแต่ใจเด็กๆนี่เอง
เออรู้แล้วๆผมหัวเราะครับ มันหันขวับมาทันที
มึงหัวเราะอะไรวะเสียงแข็งเชียวครับ ถ้าเป็นตอนแรกผมคงเกร็งๆ แต่ตอนนี้ไม่แล้วครับ คนแบบนี้ผมรู้วิธีรับมือดี รู้จากไหนน่ะเหรอ ก็ได้ตัวดีที่เป็นเจ้าของหัวใจผมนั่นแหละ
เปล๊า นอนนิ่งๆสิวะผมยิ้ม มันยอมนอนลงแต่โดยดี ผมเอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อคนไข้ของมันทีละเม็ด หน้าอกกับกล้ามหน้าท้องเนียนๆปรากฏสู่สายตาผมทีละน้อย แม้ว่าไอ้เชนจะอยู่ในสภาพอิดโรย แต่หุ่นของมันยังดูสมบูรณ์อย่างไม่มีที่ติ หุ่นของมันคล้ายๆกับของไอ้เอ็กซ์เลยครับ ยากจะบอกได้ว่าใครหุ่นดีกว่ากัน
มึงมือสั่นทำไมวะไอ้เชนพูดเสียงเยาะ และถ้ามันไม่พูด ผมคงไม่รู้ว่าตัวเองมือสั่น ซึ่งอยากให้ผมกัดลิ้นตัวเองตายไปตรงนั้นซะเลย
ใครมือสั่นวะ ผมพยายามจับจ้องไปที่อื่นที่ไม่ใช่ร่างเปลือยท่อนบนหรือใบหน้าที่มีรอยยิ้มมุมปากของมัน แต่นั่นก็ทำผมไม่สามารถถอดเสื้อมันได้ถนัด และฝ่ามือผมก็สัมผัสกับหน้าท้องแข็งๆของมันเข้าเต็มๆ
ผมสะดุ้งเหมือนมือโดนน้ำร้อนลวก ในขณะที่ไอ้เชนหัวเราะเบาๆ
อยากจับก็บอกสิวะ ไม่เห็นต้องแอบแต๊ะอั๋งเลยรอยยิ้มมันกวนประสาทผมจริงๆครับ
หุบปากซะ ถ้าไม่งั้นก็เช็ดตัวเองไป
รู้ตัวมั้ยว่ามึงโมโหกลบเกลื่อนอยู่มันยังปากดีต่อครับ เออไอ้สัส เอาให้เต็มที่ วันนี้มันวันของมึง
เห้ยๆ กูล้อเล่นน่า เช็ดต่อดิวะ กูไม่กวนแล้วก็ได้ มันรีบพูดเมื่อเห็นสีหน้าของผมครับ ถ้ามันพูดช้ากว่านั้นอีกวิเดียวผมคงจะเอาผ้าขนหนูยัดปากมันแล้ว
เอาเป็นว่าผมจะลืมสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ไปก็แล้วกัน
ผมค่อยๆบรรจงใช้ผ้าขนหนูเช็ดไปตามแขนทั้งสองข้าง ก่อนจะเลื่อนมาที่ลำตัว หน้าอกและหน้าท้องขาวๆของมัน ตอนนี้ผมจ้องมองร่างกายมันได้ตรงๆแล้วครับ เพราะภาพตรงหน้าทำให้ผมนึกถึงใครบางคน ตอนที่มันไม่สบาย ผมก็เคยเช็ดตัวให้มันแบบนี้ นั่นทำให้ผมไม่รู้สึกอะไรกับหุ่นทรมานใจสาวของไอ้เชนเลย
ถ้าไอ้เชนสงสัยอาการที่เปลี่ยนไปของผม มันก็เก็บอาการได้มิดชิดทีเดียว มันนอนนิ่งๆ ปล่อยให้ผมเช็ดตัวมัน แต่ไม่ได้มีรอยยิ้มที่มุมปากอีกแล้ว
ภาพไอ้เอ็กซ์เลือนหายไปจากใจผม เมื่อมาถึงส่วนที่ยากกว่าเดิม และผมชะงักไปชั่วขณะ
รอยยิ้มของไอ้เชนกลับมาอีกครั้ง
