We have no responsibility for the contents in this web community!

ถ้าเข้ามาแล้วพบว่ากระทู้ไม่เรียงตามวัน/เวลา ให้คลิ๊กตรงคำว่า Date/Time ที่อยู่ตรงแถบสีม่วงๆ นะครับ

ห้ามลงประกาศโฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ยกเว้นสปอนเซ่อร์!!!!!

*** ห้ามใช้เนื้อที่บอร์ดเพื่อแอบแฝงขายบริการทางเพศ ***

Palm-Plaza.com

Complete the form below to post a message

Original Message "RE: วิวาห์บาดาล" Posted by หมอเต้ย on 23-Jun-14 at 08:38 PM ประเด็นมันอยู่ที่ว่าผมเลิกกับ ต่อ พาทิศ แล้วยังไงล่ะ ช่างเหมือนกับฝันประหลาดที่ผมเพิ่งตื่นขึ้นมาจากฝัน จนเริ่มจะแยกไม่ออกแล้วว่าอะไรคือเรื่องจริง และอะไรคือความฝันกันแน่ๆ “ พี่นิกเปาโล เห็นแหวนหมั้นของผมบ้างหรือเปล่า” ผมมาทำงานแต่เช้า นั่นแหละนะคิดว่าเช้าก็แล้วกันก็ในเมื่อมันยังไม่เลยเที่ยงนี่นา เมื่อเลขาหน้าห้องวัยไล่เลี่ยกันเดินเข้ามาส่งเอกสาร ผมก็เอ่ยถามทั้งที่ไม่ได้สนใจท่าทางอีกฝ่ายมากนักเพราะยังคงง่วนอยู่กับการรื้อกองเอกสารบนโร๕ รวมถึงตรวจดูข้าวของในลิ้นชักเพื่อตามหาสิ่งที่หายไป พี่นิกเปาโล ชะเง้อคอข้ามโต๊ะมามองผมอย่างสงสัย แต่ก็ทำได้แค่กะพริบตาปริบๆ “คุณพอร์ชดูงานยุ่งจังนะครับวันนี้” ใช่แล้ว ตั้งแต่ก้าวเข้ามาในบริษัทผมก็ยังไม่เป็นอันทำอะไรเลยนอกจากรื้อห้องทำงานตัวเองจนกระจุยกระจาย เละเทะ ขอโทษทีนะ ถึงจะเห็นผมเป็นเกย์ที่หล่อและหน้าเด็กเป็นเกย์ใสๆ แต่ความจริงผมก็ไม่ได้อายุน้อย แถมยังเป็นผู้จัดการสาขาหนึ่งในธุรกิจของครอบครัวอีกต่างหาก อย่างที่บอก เอ๊ะหรือไม่เคยบอกว่าครอบครัวราชตระกูลนันทวรรณของผมรวยมาก ทำให้ทุกคนต้องมีหน้าที่รับผิดชอบกันตั้งแต่อายุยังน้อย เหมือนกับผมที่ต้องเรียนอย่างรีบเร่งเพื่อให้จบมาช่วยกิจการตั้งแต่ตอนอายุยี่สิบปี และพี่ตูนพี่ชายที่ตอนนี้ก็เป็นฝั่งเป็นฝาแต่งการแต่งงานไปมีลูก ฝาแฝดแล้วก็เข้ามาเป็นผู้จัดการธุรกิจ อีกสาขาหนึ่งในครอบครัวตั้งแต่อายุยี่สิบปี พอเถอะผมจะไม่พล่ามเรื่องของตัวเองนักหรอก “ปรกติแล้วคุณพอ์ช ไม่เคยถอดออกเลยนี่ครับ แล้วแบบนี้จะพอเดาได้ไหมครับว่าไปลืมไว้ที่ไหน” “ไม่รู้เหมือนกัน ผมจำไม่ได้ นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก” “งั้นให้ผมโทรบอกคุณต่อ ให้ไหมครับ เผื่อว่าจะให้เขามาช่วยหา” “ไม่ต้อง” ผมเผลอขึ้นเสียงจนพี่นิกเปาโล หน้าจ๋อย เลยต้องถอนหายใจระบายอารมณ์ตึงเครียดออกไปบ้าง “ผมไม่อยากให้ต่อรู้ว่าผมเป็นว่าที่หุ้นส่วนชีวิตแย่ๆ ที่ทำหายได้กระทั้งแหวนหมั้น” ผมตอบโดยไม่หันไปมองหน้าเลขา แสร้งทำเป็นตั้งใจค้นหาแหวนวงเล็กๆ ในลิ้นชักโต๊ะที่รกเป็นรังหนูเมื่อสักครู่ หากแต่คำตอบก็ทำให้ พี่นิก เปาโล มองดูผมด้วยสายตาชื่นชมอย่างปิดไม่มิด “น่ารักจังเลยนะครับ คู่ของคุณสองคนเนี่ย เป็นห่วงความรู้สึกกันสุดๆ” พี่นิกเปาโล พูดพลางวางเอกสารที่ต้องการลายเซ็นของผมลงบนโต๊ะ “ให้ผมช่วยหานะครับ” “อื้อมันก็คงอยู่แถวๆนี้แหละไม่ไปไหนหรอก” ผมบอกกับพี่นิกเปาโล ไม่สิ บอกกับตัวเองต่างหาก ผมกำลังหลอกตัวเองอยู่ว่าไม่มีอะไรหายไปไหน คนรักของผมก็ไม่ได้หายไปไหน และแหวนที่เป็นตัวแทนของความรักความหวงหาก็แค่เผลอทำหล่นไปเท่านั้น ไม่มีพญานาค แม้ตอนนี้ใบหน้าไม่สนโลกของเขายังติดอยู่ในความคิด ไม่มีคำขอใดๆ ทั้งนั้นเพราะผมมีทุกสิ่งที่ต้องการอยู่ตรงหน้าแล้วทุกอย่าง บางทีผมอาจจะแค่ขว้างแหวนทิ้งเพราะโมโห ต่อ พาทิศ มากเหมือนทุกๆครั้งที่ พวกเรามีปัญหาทะเลาะกัน ใช่แล้วมันอาจจะเป็นอย่างนั้น เป็นไปไม่ได้หรอกที่คนอย่างผมจะอกหักและเจ็บปวดรวดร้าวกับมันมากถึงขนาดเคยคิดฆ่าตัวตาย ผมไม่ทำแบบนั้นแน่ๆ เคยมีสักครั้งเหรอที่ผมคิดอยากจะทำลายตัวเองและทิ้งปัญหาทุกสิ่งทุกอย่างไว้เบื้องหลัง “เออคุณพอร์ชครับ วันนี้ ตอนบ่ายสามคุณมีนัดกับคุณกล้วย แต่ดูเหมือนว่าคุณกำลังอารมณ์ไม่ดี” อ่าจริงสินะ มีนัดน่ะก็ใช่ แต่วันนี้ผมเผลอทำตัวอารมณ์ไม่ดีออกไปตอนไหนกันนะ “คือว่าคุณพอร์ช “ พี่นิกเปาโล ลอบมองหน้าผมนิดหนึ่งตอนเราก้มลงหาของใต้โต๊ะด้วยกัน และเขาก็ตัดสินใจพูดออกมา ทำให้ผมที่ไม่รู้ตัวว่ากำลังอารมณ์ไม่ดีต้องคลายปมขมวดตรงหัวคิ้วซึ่งก็ไม่รุ้เหมือนกันว่ามันไปผูกติดกันไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ตอนไหน คุณกล้วยที่ว่าเป็นออร์แกไนเซอร์จัดการงานแต่งงานของผมเองแหล่ะ บอกแล้วไงว่าผมกำลังจะแต่งงาน และงานก็เตรียมพร้อมไปแล้วมากกว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์ “ผมไม่ได้มีปัญหาอะไร ขอบใจนะพี่นิก เปาโล จริงๆ ก็เกือบลืมไปแล้วว่ามีนัดอยู่ด้วยซ้ำ” “ครับ ผมเห็นว่าวันนี้จะเป็นการนำชุดสูทแต่งงานกับ สถานที่จัดงานแต่งงาน ที่คุณสั่งให้ตกแต่งใหม่มาให้ดู” “ดีเลย ผมก็อยากจะทำๆ จัดการให้มันเรียบร้อยไปเร็วๆ” ผมนึกเอาไว้เหมือนกันว่าอยากจะเปลี่ยนรูปแบบงาน จากเดิมที่จะจัดขึ้นในโรงแรมโอเรียนเตล มาเป็นจัดที่ริมชายหาด พระราชนิเวศน์มฤคทายวันแทนดีกว่า อาจทำให้ฝ่ายจัดการยุ่งยากเพิ่มขขึ้นอีกสักหน่อย แต่ก็ช่วยไม่ได้เพราะมันเป็นงานแต่งงานของราชนิกุลอย่างผมลวกๆไม่ได้ ไหนๆจะจัดแล้วจะขายหน้าและเป็นข่าวขี้ปากชาวบ้านแล้วก็ต้องให้พอใจเพราะผมก็คงไม่อยากเป็นข่าวเรื่องแต่งงานบ่อยๆ อีกเช่นกัน ช่วงห้าโมงเย็นวันเดียวกัน “ทำตามแบบที่คุณพอร์ชต้องการก็ได้ค่ะ แต่กล้วยคิดว่าคงไม่ทันกำหนดการสามเดือนข้างหน้าแน่นอนเพราะต้องรื้อทุกอย่าง รวมถึงออกแบบใหม่ทั้งหมด” หลังจากคุยกันมานานถึงสองชั่วโมง และได้ฟังคำขออย่างเห็นแก่ตัวที่ร้ายกาจของผมสำหรับพิธีแต่งงานในฐานะลูกชายคนกลางของราชตระกูล นันทวรรณ ณ อยุธยา คุณกล้วยออแกไนเซอร์ผู้รับผิดชอบงานแต่งงานที่หวังจะทำให้เป็นงานแต่งงานใหญ่โตหรูหราที่สุดในรอบปีก็มีสีหน้าหงุดหงิด เธอดูกังวลและติดจะไม่พอใจกับการตัดสินใจใหม่ของผมมากมาย แต่ด้วยผมเป็นลูกค้าของเขาแล้วสถานะของคุณกล้วยก็คงไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ ผมก็เสียใจนะที่มันต้องเป็นแบบนี้ “ขอโทษนะครับ คือผมเองก็ไม่ได้อยากจะทำให้คุณกล้วยยุ่งยาก” “อ๋อไม่เป็นไรเลยค่ะ” “เพียงแต่กล้วยอยากจะเรียนให้ทราบว่า ถ้าจะได้จัดงานที่พระราชนิเวศน์แล้ว ภายในสามเดือนคงจัดไม่ได้ เพราะไหนจะที่คุณสั่งรื้อต้นไม้ ปรับปรุงพื้นที่ใหม่ทั้งหมด รวมไปถึง สร้างซุ้มกุหลาบที่จะต้องนำเข้าจากอังกฤษ” คุณกล้วยยังคงบรรยายสิ่งที่เธอต้องทำต่อไปโดยอ่านจากบันทึกลายมือหวัดๆ ที่จดรายละเอียดจากคำพูดของผมอย่างรวดเร็ว หากแต่ไม่ต้องรอให้เธออ่าน จนจบ ผมก็ชิงพูดแทรกขึ้นก่อนว่า “ไม่เป็นไรครับ อีกนานแค่ไหนก็ได้” “คุณว่าอะไรนะคะ” คนตรงหน้าเลิกสนใจสมุดบันทึกและเงยหน้าขึ้นมามองผมแทนด้วยความสงสัย “หมายความตามที่ผมพูดนั่นแหละครับ งานแต่งงานจะจัดขึ้นตอนไหนก็ได้” “คุณพอร์ช คือดิฉัน ไม่เข้าใจที่คุณพูดมา” “ไม่มีอะไรหรอกครับ ก็แค่หมายความตามนั้นเท่านั้น” ผมยิ้ม แต่ผมไม่รู้ว่ามันเป็นรอยยิ้มที่ขมขื่นมากหรือเปล่า ถึงผมจะพยายามทำตัวเป็นปรกติตั้งแต่เช้าเหมือนทุกอย่างไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไป แต่ผมก็ไม่ใช่ไอ้งั่งที่ถึงกับโง่จนแยกไม่ออกว่าอันไหนคือความจริงและอันไหนคือความฝันกันแน่ ผมรู้ว่าตอนนี้ตัวเองกลายเป็นว่าที่เจ้าสาว(เกย์)ที่ถูกทิ้งกลางคัน แต่ก็ไม่สามารถออกมาโวยวายร้องไห้ฟูมฟายได้เพราะอะไรหลายๆ อย่างที่ค้ำคออยู่เท่าที่ผมทำได้ในตอนนี้ก็มีแค่ทำเหมือนว่างานแต่งงานยังคงมีต่อไปแต่ไม่มีกำหนดที่แน่นอนเพียงเท่านั้นและนี่ก็คือความโชคดีที่ผมยังไม่ได้แจกการ์ดให้ใครมากมาย ไม่อย่างงั้นผมจะต้องแย่กว่าเดิมแน่นอน และยังไม่รู้ว่าจะแก้ตัวกับ ทุกคนในประเทศนี้ได้ ด้วยการสร้างเรื่องอะไรมากลบเกลื่อน

Go back     FAQ       Conferences Post form Your Message Name*: Subject*: อัพโหลดรูปภาพ Message*:   HTML Ok Use [] in place of <> HTML Reference   Images Ok   Click on a smilie to add it to your message.   Check if you DO NOT wish to use emotion icons in your message RBR User*: ใส่ Username และ Pass RBR ในกรณีที่โพสแล้วติดแอดมิน RBR Pass*: ***ผู้ที่ใช้พาส RBR ป่วนหรือโพสผิดกฎบอร์ดจะถูกยึดพาส***

Palm-Plaza.com All rights reserved.

Copyright Palm-Plaza,Inc. All Rights Reserved.