เป็นเผด็จการ แต่ไม่ใช่เผด็จการทหารค่ะ เป็นเผด็จการพลเรือน แต่เขาก็นำพาประเทศพัฒนามาได้ จนถึงช่วงหนึ่งส่งต่อให้ลูก ให้รัฐบาลอื่น การเปิดเสรีก็มากขึ้น

และในช่วงลีกวนยู เป็นรัฐบาลยุค 70-80 ภาษาราชการก็พยายามให้มีสี่ภาษาแล้ว คือ อังกฤษ จีน มลายู ทมิฬ แต่อังกฤษและจีนจะมีบทบาทมากกว่า ด้วยอัตราส่วนประชากรเชื้อสายจีนที่มากเกิน70% และเคยดูรายการทีวีสนทนาของสิงคโปร์ในยุคนั้นที่มีคนเอามาลงย้อนในยูทูป ภาษาพูดจีนที่เป็นภาษากลางในสิงคโปร์ตอนนั้นคือ ภาษาจีนฮกเกี้ยนด้วยค่ะ เพราะมีรายการพูดคุยเป็นภาษาฮกเกี้ยนเลย

เผด็จการทหารหรือเผด็จการพลเรือนอะไรก็แล้วแต่ กูก็ไม่เอาทั้งนั้นละคะ กูต้องการประชาธิปไตย ต้องการการเลือกตั้งเท่านั้น แล้วที่สำคัญ พรรคกูต้องได้เป็นรัฐบาลยันชั่วลุกชั่งหลานเท่านั้นคะ ภ้าใครมาขวางผลประโยชน์กู ก็เผาแม่มไปเลย

บันทึกลาลูแบร์ บันทึกเมื่อสามร้อยกว่าปีก่อน นิสัยคนไทยในมุมมองเขา คอรัปชั่น คดโกง เอาแต่ประโยชน์ส่วนตนยังไง มาจนถึงทุกวันนี้ก็ยังเป็นแบบนั้น คิดว่าในช่วงอายุของพวกเรา จะมีการเปลี่ยนแปลงได้หรอคะ ถ้าไม่มีการปฏิวัติแนวคิด หรือวัฒนธรรมการเมืองครั้งใหญ่อีกครั้ง คงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงได้