รู้สึกไม่ดีก็ออกมาสมัครเอกชนค่ะ คงไปงานเลี้ยงรุ่นมาล่ะสิ
มีเรื่องไม่จบไม่สิ้นแหล่ะงานแบบนี้ อวดกันบลัฟกัน มันมีเรื่องให้อวดไปตลอดจนแก่จนตายเลย

ไม่งั้นเธอก็ต้องทำอาชีพเสริม เสาร์อาทิตย์ หรือตอนเลิกงาน คราวหน้างานแบบนี้ก็ไม่ต้องไปค่ะ
ไปกินไปเที่ยวกับเพื่อนที่สนิทๆพอ พอแก่มาไปก็มีแต่ปัญหา บางทีก็โดนยืมเงิน ตามถึงบ้านเลยก็มี
ไม่ก็อวดกันแขวะกัน เสียความรู้สึกกลับบ้านเฉยๆ ชีวิตมันก็ไม่แน่ไม่นอนหรอก
บางคนอยู่ดีๆมาพลิกรวยได้ผัวดีก็มี บางคน30 40 ตกงานซ้ำแล้วซ้ำอีก บางคนติดหนี้บัตร
ติดพนัน ล้มละลาย ติดยาเยอะแยะไป กลับมาโฟกัสที่ตัวเราค่ะ อาชีพของเธอค่อนข้างมั่นคงค่ะ
ไม่รวยแต่ไม่อดตายไม่ตกงานแน่ๆมันจะพอลืมตาอ้าปากได้สบายตอนสามสิบต้นๆ เธอเลือกมาทางนี้เอง
เอาจริงๆไปดูชีวิตคนได้เงินเยอะ บางคนก็ไม่ได้มั่นคงนักหรอกค่ะ เงินเดือนเยอะก็ถุกบีบความรับผิดชอบก็สูงขึ้นเรื่อยๆ
งานเขาใช้คุ้มกับเงินที่ให้แน่ๆค่ะไม่ต้องห่วง ทำไม่ได้ ไม่คุ้มเงินเดือนเขาก็ให้ออก เอาเด็กมาทำแทน
ยิ่งยุคหลังๆมี Disruption บางอาชีพพังไปเลย บริษัทปรับโครงสร้างจ้างเอ้าท์ซอส
ถึงเธอทำงานดีแค่ไหนแต่ไม่จำเป็นแล้วตอนนั้นก็ตกงาน

ย้ำอีกครั้งเธอเลือกมาทางนี้เองค่ะ แต่เธอก็ยังเปลี่ยนทางได้ถ้ามันไม่ใช่และอายุเธอไม่เยอะ
ขึ้นอยู่กับว่าทางข้างหน้าต้องการแบบไหน ถ้าชีวิตพอไปได้ก็มีความสุขรอไหว ก็รอเถอะค่ะ