อิจฉาเด็กรุ่นใหม่วัยต่ำกว่าสามสิบลงมา ที่จะนั่งดูซีรีย์ประธานนักเรียนด้วยความรื่นรมย์ ไม่เห็นเงาของหนังในอดีตมารบกวนให้เอ๊ะ รุ่นหนูคงไม่ทันหนังกลิ้งไว้ก่อน พ่อสอนไว้ที่ตัวเอกของเรื่อง(มอส)พึมพำกับเพื่อนว่าโรงเรียนเราก็สวยเหมือนกันนะ และอาจคุ้นบ้างเล็กๆกับประโยคที่ทิวสนปลอบติณณ์ซึ่งกำลังอกหักว่า'ถ้ามีรักก็ย่อมมีหวัง' แต่คนที่ทันดู'รักแห่งสยาม'ในโรงหนังแบบป้าแทบจะกรี้ด ช่างเป็นแรงบันดาลใจที่กร้าวแกร่งมาก ฉากที่สองคนนอนคุยกันถึงเรื่องเศร้า แล้วพลิกตัวมากอดกันนี่มุมกล้องเดียวกันเป๊ะๆ มิวกับโต้งอยู่ใน p0sition ไหนก็แบบนั้นเลย ยิ่งดูไปก็ยิ่งรู้สึกว่ากำลังดูลูกผสมของกลิ้งไว้ก่อนพ่อสอนไว้ มิกส์กับรักแห่งสยาม ปรับโทนเรื่องให้เบาลง พจนีย์เลยไม่โหดกับแฟนของลูกเท่าสุนีย์

หนังวัยเรียนมันก็ต้องมี coming of age ผ่านการแข่งขัน ในกลิ้งไว้ก่อนจะเป็นการแข่งบาส พอมาเวอร์ชั่นนี้ก็เปลี่ยนเป็นแข่งวงสตริง จะได้ใส่เพลงเข้าไปให้เต็มที่ การเก็บรายละเอียดก็เป๊ะยิ่งกว่าเป๊ะ เพื่อให้เต๋า สโรชาแสดงได้รื่นไหล ทีมงานถึงขนาดก้อปคาแล้คเตอร์สามีในชีวิตจริงของนาง เอามาครอบให้โกสินทร์แสดง ไม่หลุดแม้แต่ทรงแว่นตาที่ใส่ แทบจะเรียกว่าโคลนนิ่งมาเลย

ในเมื่อถอดเอาส่วนประกอบของหนังที่ประสพความสำเร็จสองเรื่องมาต่อเติมขึ้นใหม่ ได้นักแสดงที่ตรงกับบท ใส่เพลงที่มีความหมายลงไป จึงออกมาเป็นซีรีย์ที่ประสพความสำเร็จ io ไม่ต้องเหนื่อยมาก เหลือเรี่ยวแรงไปปั่นต่อในซีซัน 2