>ภาษาฮกเกี้ยน แต้จิ๋ว ไหหลำ รวมเรียกว่าภาษาหมิ่นหนาน
>หรือหมิ่นใต้ พวกฮกเกี้ยนมักจะเป็นตระกูลขุนน้ำขุนนาง
>อยู่ในมณฑลฝูเจี้ยน
>แต้จิ๋วจะอยู่ถัดลงมาแถวชายแดนในมณฑลกวางตุ้ง นอกจากที่ซัวเถา
>ก็มีอีกตำบล เดี๊ยนจำชื่อไม่ได้ (รวมถึงเสิ่นเจิ้น?)
>แต้จิ๋วเหมือนชาวฮกเกี้ยนอพยพลงมาผสมกับชนพื้นเมือง
>ถ้าจำไม่ผิด บ้างก็ว่าบรรพชนของชาวแต้จิ๋ว
>โดนพวกหัวเซี่ยกลืนด้วยความโหดร้าย
>ชาวแต้จิ๋วเลยถือว่าตัวเองต่ำกว่าชาวฮกเกี้ยน
>ฮกเกี้ยนเปรียบเสมือนแม่
>ชายชาวแต้จิ๋วจะแต่งงานกับหญิงชาวฮกเกี้ยนไม่ได้
>เพราะถือว่าตัวเองต่ำศักดิ์กว่า
>
>ภาษาแต้จิ๋วนี่
>บ้างก็ว่าถิ่นของชาวแต้จิ๋วมีชาวแคะอพยพเข้ามาอยู่เยอะแล้ว
>หรือแต้จิ๋วที่มาไทยบางคนก็เป็นจีนแคะพูดแต้จิ๋ว
>แต้จิ๋วกับแคะไม่ค่อยถูกกัน แย่งที่ทำกิน
>เพราะจีนแคะเป็นพวกบัณฑิต อพยพลงมาจากทางเหนือ ผู้ชายอ่านตำรา
>ผู้หญิงทำงาน
>แล้วผู้หญิงแคะทำงานได้มากกว่าผู้หญิงแต้จิ๋วสองเท่า
>เพราะไม่รัดเท้าดอกบัวทอง
>
>ส่วนไหหลำ และเท่าอ่านในคอมเมนท์พันทิพ
>บางท่านว่ารวมถึงชาวเวียดนามด้วย
>มักจะเป็นนักโทษการเมืองโดนเนรเทศมา ลงมาผสมกับชนพื้นเมือง
>แต่บ้างก็ว่า ชาวแต้จิ๋วมีปราชญ์
>มีคนนำความรู้จากฮกเกี้ยนมาให้ ส่วนไหหลำก็เป็นนักโทษอพยพลงมา
>เลยเอาสรรพวิทยาการลงมาด้วย คล้าย ๆ เกาหลี
>ที่บ้างก็ว่าชาวฮั่นสร้างเป็นอาณานิคมทางเศรษฐกิจ
>หรือชาวญี่ปุ่น ที่ว่ามีคนจีนท่านนึงนำความรู้ไปให้
>ทำให้พัฒนาจากหมู่บ้านชาวประมง จึงเจริญขึ้น
>บ้างก็ว่าปราชญ์ท่านนั้นคือขุนนางที่รับบัญชาจากจิ๋นซีฮ่องเต้ให้ไปหายาอายุวัฒนะ
>แต่หาไม่ได้ เลยอพยพหลบหนีไปอยู่ญี่ปุ่น
>ภาษาไหหลำเลยมีความเป็นภาษาหมิ่นใต้แบบจาง ๆ
>ที่เหลือก็ผสมคนพื้นเมือง
>
>กวางตุ้ง บ้างก็ว่าคนจีนค่อย ๆ อพยพลงมากลืน
>บ้างว่าพวกเยว่ร้อยเผ่า กวางตุ้ง เวียดนาม อาณาจักรอันนัม
>พวกกวางตุ้งเป็นอันนัมที่รับวัฒนธรรมจีน ส่วนพวกเวียดไม่รับ
>และหนีจีนลงมาทัน เลยไม่โดนกลืน ในจีนก็มีชาวเวียดนามอยู่
>ในนามเผ่ากิง หรือไงนี่แหละค่ะ จำไม่ได้
>
>ตำราภาษาจีนกวางตุ้งในไทย เมื่อราว 20 ปีก่อน
>เคยเขียนว่าภาษากวางตุ้งเป็นภาษาที่นิยมพูดในไชน่า ทาวน์
>ทั่วโลก เดี๊ยนพิมพ์ลงในพันทิพ
>ก็มีเพื่อนสมาชิกมาแย้งว่าเดี๊ยนมั่ว
>มันควรจะเป็นจีนกลางต่างหาก
>
>วิกิพีเดีย รู้สึกจะมีภาษาจีนกวางตุ้งแยกต่างหากจากภาษาจีนกลาง
>คงจะต่างกันที่ระบบการเขียน ไวยากรณ์ที่ใช้
>วรรณยุกต์น่าจะเริ่มใช้จากภาษาทางใต้ก่อน เพราะยิ่งสูงขึ้นไป
>จำนวนวรรณยุกต์ยิ่งลด อย่างกวางตุ้งมี 7 เสียง เวียดนามมี 6
>จีนกลางมี 4 มั้งนะคะ ภาษาจีนกลางไม่มีแม่ กก กด กบ
>คือเป็นคำตายหรือคำเสียงสั้น
>ถิ่นกำเนิดและการแพร่นี่เดี๊ยนไม่ทราบเลยค่ะ
>คุณเจ้าของกระทู้ต้องลองเสิร์ชอ่านเองนะคะ
>เหมือนว่าภาษาจีนกลางจะได้รับอิทธิพลจากเผ่าอื่น

ภาษาจีนกลางปัจจุบันพัฒนามาจาก ภาษาจีนกลางสำเนียงแถบนานกิง (หนานจิง)ค่ะ เพราะแถบนั้นเคยเป็นเมืองหลวงของจีนมาก่อนปักกิ่ง จนเมื้อประมาณ 800 กว่าปีก่อนย้ายเมืองหลวงมาปักกิ่ง ภาษาจีนถิ่นสำเนียงหนานจิง เลยค่อยๆ ผสมผสานกับสำเนียงพื้นถิ่นปักกิ่ง และมาเป็นสำเนียงจีนกลางแบบที่เราได้ยินในปัจจุบัน

ส่วนภาษากวางตุ้ง คนจีนอพยพไปตะวันตก ไปอเมริกาเมื่อช่วง 100 กว่าปีก่อน เป็นคนพูดกวางตุ้งเยอะจริง รวมทั้งกระแสอพยพของคนฮ่องกงไปแคนาดาตั้งแต่ยุค 1980 เพื่อเตรียมการหนีจากการที่อังกฤษจะต้องคืนฮ่องกงให้จีนในปี 1997 ก็มีเยอะอีก แต่วันเวลาผ่านไป กระแสของการจะต้องสื่อสารกันระหว่างคนจีน ภาษาจีนกลางเป็นภาษากลางในหมู่ประชาคมจีนทั่วโลก ก็เลยต้องเรียนรู้จีนกลางมากขึ้นด้วย

ส่วนภาษาเวียดนามจริงๆ เป็นกลุ่มaustroasiatic แต่เพราะได้รับอิทธิพลจากภาษาจีนนาน จึงทำให้เป็นภาษาคำพยางค์โดด และพัฒนาเป็นวรรณยุกต์ 6 เสียง โดยยังคงเสียงต่ำลึก creaky voice ที่เป็นคุณสมบัติเดิมของภาษากลุ่มออสโตรเอเชียติกไว้ใน 2 วรรณยุกต์คือ ngã (งะหงา ออกเสียงจัตวา 2จังหวะมีเสียงกักต่ำตรงกลางเสียง) และ nặng (หนั่ง คล้ายเสียงเอก แต่กักปลายเสียง ทำให้เหมือนเสียงหยุดทันทีปลายเสียง)