WHO บอกว่าสุขภาพจิตกับความเป็นอยู่ที่ดีทางสังคมนั้นสัมพันธ์กัน ดังนั้น อัตราของผู้ป่วยซึมเศร้านั้นจะเพิ่มมากขึ้นตามอัตราของความเสื่อมของสังคม ยิ่งสังคมเหลื่อมล้ำมากขึ้นเท่าไรก็จะมีผู้คนที่เป็นโรคซึมเศร้ามากขึ้น

หรือคิดในแบบสังคมวิทยา หรือในแบบ common sense เลย ยิ่งสังคมเหลื่อมล้ำมากเท่าไร ก็อาจมีความเครียดมากขึ้น คนเครียดมากขึ้น เพราะคนข้างล่างก็รู้สึกว่าไม่สามารถควบคุมชีวิตได้ แล้วก็รู้สึกไร้ค่า แล้วก็ในสังคมที่เหลื่อมล้ำ คนทุกคนก็อาจกังวลกับสถานะตัวเอง พวกชนชั้นนำก็คอยกังวลว่า คนที่อยู่ชั้นล่างนั้นยกย่องตัวเองหรือเปล่า เคารพตัวเองหรือเปล่า หรือในสังคมที่เหลื่อมล้ำนั้นก็อาจหมายความว่า คนต้องคอยแข่งขันและเปรียบเทียบกันและกันตลอดเวลา ฉันสูงกว่าเขาหรือเปล่า เขาสูงกว่าฉันแค่ไหน หรือไม่ก็ถ้าสังคมมันเครียดมาก คนแข่งขันมาก ก็อาจมีคนจำนวนหนึ่งที่ถอนตัวออกจากสังคม เพราะมันไม่ไหวแล้ว ต่อสู้ไม่ไหวแล้ว มันเครียดเกินไป รวมถึงอาจไปติดสารเสพติด ติดเหล้า เพื่อทำให้รับมือกับความเครียดหรือความกังวลที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวัน

มองง่ายๆ มันก็สร้างความเชื่อมโยงได้ไม่ยากว่า ยิ่งสังคมเหลื่อมล้ำเท่าไรก็ยิ่งมีอัตราของผู้ที่เป็นผู้ป่วยซึมเศร้ามากขึ้นด้วย