เป็นคนเพื่อนน้อยมากค่ะ ในชีวิตนับได้เลยมีกี่คน
เหมือนตนเองสร้างเกาะป้องกันตนเองสูงไป ถ้าไม่ใช่คนที่ถูกจริตด้วยจะไม่คุยไม่คบด้วย
ก็คิดเอาละกัน สมัยเรียนมหาลัย ไม่มีเพื่อนในห้องเลยค่ะ ยิ่งเวลาทำงานกลุ่มนี้คือ ไม่ได้เลย
เพื่อนในห้องเขาจะมีกลุ่มของเขาเองครบแล้ว เราเป็นแค่ตัวแถมในส่วนที่ขาดที่เกินมา
แต่เพื่อนสนิทกับเป็นคนนอกมหาลัย คนหนึ่งก็เจ้าของร้านเน็ต อีกสองก็เพื่อนต่างสถาบัน
สรุปคือมีเพื่อนสนิทจริงแค่สามคน พอเวลาผ่านไปยี่สิบปี ตอนนีัไม่มีเพื่อนเลย ไม่รู้หายหัวไปไหนกันหมด ขาดการติดต่อ จะไปหาก็จำทางไปบ้านเพื่อนไม่ได้ ค้นหาในเฟสก็ดันจำชื่อจริงเขาไม่ได้ สรุปคงไม่มีโอกาศเจอหน้ากันอีกแล้วละชาตินี้ นอกจากโลกมันจะกลมจริงๆแบบเดินห้างแล้วจังหวะชนกันพอดี ปล.อยากบอกเพื่อนน่ะ ว่าเราคิดถึงพวกเธอมาก แต่จนปัญญาจริงๆที่จะตามหา เราชอบนึกถึงวันเก่าๆสมัยที่พวกเรายังใช้ชีวิตวัยรุ่นสนุกสนานด้วยกันประจำ