>เคยให้เพื่อนยืม 50,000 บาทค่ะ ให้เพื่อนยืมปี 2530 บาท ค่ะ
>สามสิบหกปีที่แล้วค่ะตอนนั้นเข้ามหาลัยแล้วค่ะ
>เพื่อนก็นิสัยดีมาก เรียนเก่งมาก เห็นมันเครียดๆ มาสักพักนึง
>พอได้คุยกันมันบอกว่า แม่ป่วย ป่วยมากเข้า รพ รัฐ
>ก็ใช้เงินหลายหมื่น เป็นคนบ้านนอก
>ไหนจะค่าจ้างคนดูแลไม่งั้นมันก็ต้องออกจากมหาลัยไปหางานทำ
>
>สรุปว่า ป้าแก่ แคราย ให้ยืมไป 50,000 บาท ค่ะ
>เพื่อนอีกกลุ่มเรียน ม เอกชน บอกว่า ค่าเทอมกูเทอมละ 5500 เอง
>หน่วยกิตละ 250 บาท ณ เวลานั้น
>ห้าหมื่นนี่ค่าเทอมสี่ปีเรียนจบเลยนะ ตอนนั้นอยู่ปีสองค่ะ
>นางบอกจะหางานทำพิเศษแล้วทยอยใช้คืน ป้าแก่ แคราย
>ก็ไม่ได้ว่าอะไร ไม่เคยทวงด้วย พอเวลาผ่านมาปีสาม ปีสี่
>สุดท้ายนางหลบหน้า นางไม่พูดด้วย เฉยๆ อย่างนั้น
>มีคนเล่าว่าแม่นางไม่ได้ป่วยค่ะ แต่เอาเงินไปทำอะไรไม่รู้
>สมัยนั้นยังไม่มีพนันบอลด้วยค่ะ
>
>สุดท้ายเสียเพื่อนไปคนค่ะ
>
>ในเวลาต่อมา ในวัยทำงาน เคยเจอนาง
>นางไม่ได้มีชีวิตที่ดีขึ้นเลยค่ะ ป้าแก่ แคราย
>ก็แค้าฝังหุ่นแหละค่ะ คือไม่ได้ไปอะไรมัน แค่ไม่ยุ่ง
>เวลาเจอก็เหมือนอากาศธาตุ ค่ะ ผ่านไปเลย
>ทุกวันนี้ก็ไม่ได้คุยกัน คือเรื่องเงินไม่ได้ซีเรียสขนาดนั้น
>แต่ไม่เข้าใจว่า ไม่มีก็บอกไม่มีไม่ได้ว่าอะไร ป้าแก่ แคราย
>ก็ไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลยนะคะว่ามันยืมเงินไป
>ทำเป็นไม่พูดไม่คุยหลบหน้า สุดท้าย นางไม่พูดกับ ป้าแก่ แคราย
>ค่ะ เป็นอันว่า จบ

คิดถึง ป้าแก่แคราย จังเลยครับ คือผู้เล่นในยุคเก่า สบายดีนะครับคุณป้า