อาจื่อ เป็นตัวละครมีปมน่ะ นางเกิดมาในสภาพแวดล้อมแย่ๆ อยู่กับสำนักมารแต่เล็ก วิชาที่เรียนมาก็เป็นแนวชั่วร้าย ต้องเอาตัวรอดแต่เด็ก คนในพรรคไม่มีใครรักกันจริง อ.อย่างเติงชุนชิว ก็ไม่ใช่อ.ที่ดี เทียบกับพี่สาวอย่างน้อยอาจูยังได้เติบโตมาแบบมีคนสอนผิดชอบชั่วดีอาจื่อเลยมีตรรกะเพี้ยนๆทั้งเรื่อง การกระทำคือทำไปแบบบาปบริสุทธิ์ เป็นเด็กที่ไม่โต คือไม่รู้แต่ละอย่างมันผิดหรือถูก พอมาเจอพี่เขย ที่คอยช่วยเหลือห่วงใย ตั้งแต่เกิดมาเป็นสิ่งที่นางไม่เคยได้ เลยปลื้มมาก ยิ่งเป็นเด็กขาดพ่อด้วยเลยเป็นความหลงที่เตลิดไปขั้นสุด ยิ่งเพราะนางคิดเองว่าหน้าตาตัวเองเหมือนพี่สาวเปี๊ยบ พี่เขยน่าจะหันมาเลือกนางบ้าง เอาจริงๆเห็นนางแปลกๆแบบนี้แต่ดูนางเชื่อฟังพี่เขยทุกอย่างเลย พูดอะไร สั่งอะไร ก็ยอมฟัง
ตัวละครรันทดแบบนี้อดนึกถึงจิวจี้เยียกไม่ได้ โตมาในสำนักที่คนแก่งแย่งชิงดีกัน แต่ก็ยังดีกว่าอาจื่อมาก เพราะอย่างน้อยๆ จิว ยังได้อยู่กับพ่อตอนเด็ก พ่อตายยังโตมาในสำนักธรรมะ อ.มิกจ้อ ถึงจะงี่เง่าไปบ้าง แต่ก็ยังมีคุณธรรมกว่าคนอย่างเติงชุนชิว แถมจิว ก็เป็นศิษย์รักมิกจ้อ ยังโตมาแบบได้รับความรักมากกว่าอาจื่อ ตอนหลังฝึกวิชามารก็เลยร้ายไม่ได้มากเพราะเนื้อแท้ยังมีคุณธรรม
แต่ทั้งคู่รันทดเรื่องผัวเหมือนกัน555555 รักคนที่เขาไม่ได้รักตอบ คนที่มารักก็ดันไม่รักเขาตอบ กรณีอาจื่อเข้าใจได้ว่า ผู้ถึงจะมีฝีมือ แต่หน้าไม่แซ่บ อัปลักษณ์ หล่อเท่สู้พี่เขยไม่ได้ แต่ของจิวจี้เยียกนี่ ซ่งแชจือ ในหนังสือคือหล่อแซ่บควยใหญ่ยาวเย็ดดุกว่าเตียบ่อกี้อีกนะ แถมยอมตกเป็นทาสเบี้ยล่างแม่นางจิวอีก แต่จิวก็ไม่เลือกซะงั้น ถ้าเป็นคนในบอร์ดนี้ มีหนุ่มหล่อกระดอยักษ์มายอมเป็นทาส คงจับซ่งแชจือมาเป็นทาสกาม เย็ดวันละ 10น้ำ ละ 
สรุปอาจื่อ และแม่นางจิว กีร้างทั้งคู่ในตอนจบ