>อาจื่อ​ เป็นตัวละครมีปมน่ะ
>นางเกิดมาในสภาพแวดล้อมแย่ๆ​
>อยู่กับ​สำนักมารแต่เล็ก​
>วิชาที่เรียนมาก็เป็นแนวชั่วร้าย​
>ต้องเอาตัวรอดแต่เด็ก​
>คนในพรรคไม่มีใครรักกันจริง​ อ.อย่างเติงชุนชิว
>ก็ไม่ใช่อ.ที่ดี​​
>เทียบกับพี่สาวอย่างน้อยอาจูยังได้เติบโตมาแบบมีคนสอนผิดชอบชั่วดี
>
>อาจื่อ​เลยมีตรรกะเพี้ยนๆทั้งเรื่อง​
>การกระทำคือทำไปแบบบาปบริสุทธิ์ เป็นเด็กที่ไม่โต
>คือ​ไม่รู้แต่ละอย่างมันผิดหรือถูก​
>พอมาเจอพี่เขย​ ที่คอยช่วยเหลือห่วงใย​
>ตั้งแต่เกิดมาเป็นสิ่งที่นางไม่เคยได้​ เลยปลื้มมาก
>ยิ่งเป็นเด็กขาดพ่อด้วยเลยเป็นความหลงที่เตลิดไปขั้นสุด
>ยิ่งเพราะนางคิดเองว่าหน้าตาตัวเองเหมือนพี่สาวเปี๊ยบ​
>พี่เขยน่าจะหันมาเลือกนางบ้าง​
>เอาจริงๆเห็นนางแปลกๆแบบนี้แต่ดูนางเชื่อฟังพี่เขยทุกอย่างเลย​
>พูดอะไร​ สั่งอะไร​ ก็ยอมฟัง
>
>ตัวละครรันทดแบบนี้อดนึกถึงจิวจี้เยียกไม่ได้​
>โตมาในสำนักที่คนแก่งแย่งชิงดีกัน​
>แต่ก็ยังดีกว่า​อาจื่อมาก​ เพราะอย่างน้อยๆ​
>จิว ยังได้อยู่กับพ่อตอนเด็ก​
>พ่อตายยังโตมาในสำนักธรรมะ​ อ.มิกจ้อ​
>ถึงจะงี่เง่าไปบ้าง​
>แต่ก็ยังมีคุณธรรมกว่าคนอย่าง​เติงชุนชิว​
>แถม​จิว​ ก็เป็นศิษย์รักมิกจ้อ​
>ยังโตมาแบบได้รับความรักมากกว่าอาจื่อ​
>ตอนหลังฝึกวิชามารก็เลยร้ายไม่ได้มากเพราะเนื้อแท้ยังมีคุณธรรม
>
>แต่ทั้งคู่รันทดเรื่องผัว​เหมือนกัน​555555
>รักคนที่เขาไม่ได้รักตอบ​
>คนที่มารักก็ดันไม่รักเขาตอบ​ กรณีอาจื่อเข้าใจได้ว่า
>ผู้ถึงจะมีฝีมือ​ แต่หน้าไม่แซ่บ​
>อัปลักษณ์​ หล่อเท่สู้พี่เขยไม่ได้​
>แต่ของจิวจี้เยียกนี่​ ซ่งแชจือ
>ในหนังสือ​คือ​หล่อแซ่บควยใหญ่ยาว​เย็ดดุกว่า​เตียบ่อกี้​อีกนะ​
>แถมยอมตกเป็นทาสเบี้ยล่างแม่นางจิวอีก​
>แต่จิวก็ไม่เลือกซะงั้น​ ถ้าเป็นคนในบอร์ดนี้​
>มีหนุ่มหล่อกระดอยักษ์มายอมเป็นทาส
>คงจับซ่งแชจือ​มาเป็นทาสกาม​ เย็ดวันละ​
>10น้ำ ละ​
>
>สรุปอาจื่อ​ และแม่นางจิว กีร้างทั้งคู่ในตอนจบ

นี่มึงสงสารแค่อีดอกทอง 2 ตัวนั้นเองเหรอคะ กูสิคะ หีร้างของจริง แถมไม่มีใครสงสารกูด้วย อีห่าราก