>>พี่กะเทยไม่ตั้งใจเรียนแน่เลย ไม่ได้เป็นแค่น้ำตาล
>>สินค้าเกษตรอื่นๆก็เป็น
>>ก็เพราะว่าหลายครั้งที่ชาวนาชาวสวนไม่ได้เป็นเจ้สของที่ดิน
>>บวกกับระบบพ่อค้าคนกลางในบางกรณี บวกกับพวกนายทุน เช่น อ้อย
>>เผาไม่เผา เจ้นายทุนก็ให้ราคาใกล้กัน
>>บวกกับร้าบาลไม่แก้ที่โครงสร้าง ทำให้ปัจจัยการผลิตแพง
>>ต้นทุนชีวิตชาวนาชาวสวนก็สูง แล้วโดนนายทุนกดอีก
>>แต่รัฐกับบรอหารจัดการภาษีนายทุนไม่มีประสิทธิภาพ
>>กะเทยต้องเรียนหนังสือนะคับ
>หนู จะอวดฉลาดอวดให้มันไม่ดูโง่หน่อยคะ
>อ้อย มัน ข้าว
>ส่วนใหญ่มันเป็นของเจ้าของที่คือชาวไร่ชาวนาอยู่เเล้ว
>เเต่อ้อยมันนะ
>มันขายเเล้วก็ส่งเข้าโรงงานไม่ผ่านพ่อค้าคนกลางเหมือนข้าว
>ผักผลไม้ คะ เเต่ปัญหาคือราคารับซื้อหน้าลานมันถูก
>เเต่เเปลงเป็นผลผลิดเเล้วมันเอามาขายเเพง
>เเละกรณีน้ำตาลดูเหมือนว่าจะอ้างว่าเอาราคาน้ำตาลไปอิงราคาตลาดโลก
>ซึ่งประเทศมึงเองผลิตเเละส่งออกรายใหญ่
>มึงไม่ควรจะได้ใช้ของที่ผลิตในบ้านตัวเองในราเเพง
>เเบบราคาที่ส่งไปขายนอกประเทศ

ชาวนาส่วนใหญ่เป็นเจ้าของที่เองอ่ะนะ ดูข้อมูลสถิติในเว็บรัฐสภาได้ ส่วนอ้อยเนี่ยนะเกษตกรขายตรงให้โรงงาน อ่านงานวิจัยบ้างค่ะ อ่ะยกตัวอย่างให้ชิ้นนึง “การปลูกอ้อยในนา: วิธีการผลิต แรงจูงใจ และผลกระทบ” ตลกหน้าคุณพี่จังเลย มันมีโครงสร้างหลายอย่างที่ยกตัวอย่างไปแล้ว ทั้งนโยบายรัฐที่ไม่เอื้อเกษตรกร นายทุน ต้นทุนการผลิต และอื่นๆ ก็เลยทำให้ราคาของผลิตเองขายในบ้านตัวเองก็แพง เฮ้อคุณพี่นี่ไม่ค่อยฉลาดจริงด้วยค่ะ