เภสัช เป็นวิชาชีพที่มีพื้นที่ของตัวเอง และไม่ต้องเกี่ยวข้องกับคนไข้โดยตรง
ไม่ต้องปะทะกับคนไข้กับญาติคนไข้ ไม่ต้องเจอหมอวีนใส่แบบพยาบาล
ไม่ต้องเจอพยาบาลรวมตัวกวนตีนใส่แบบที่หมอเจอไม่ต้องเสี่ยงเจอหัตถการแบบหมอ พยาบาล เทคนิคการแพทย์
ไม่เจอเลือด ไม่ต้องเจาะเลือก ทิ่มเข็ม ไม่ต้องเก๋บขี้ไแเขี่ยหาไข่พยาบาล
ไม่ต้องทนกลิ่นขี้กลิ่นเยี่ยวในวอร์ดคนไข้
เภสัชมีพื้นที่ตัวเอง เป็นห้องยา เภสัชก็รวมตัวกันคานอำนาจหมอ แม้หมอจะใหญ่สุด
แต่ก็ไม่ล่วงล้ำเข้ามาพื้นที่เภสัช
บางทีหมอสั่งยาเจน 1 ที่มันเก่ามาก แต่งานวิจัยใหม่ๆ พบว่ามันเสี่ยงทำให้เกิดอัลไซเมอร์
เภสัชก็ทวนกลับไปที่หมอว่าเรามียาตัวนี้เจน 2 เจน 3 คนไข้เงินสดกับประกันเขาจ่ายได้
จะให้เปลี่ยนยาไหม
ไม่ใช่สักแต่ว่าสั่งผู้ช่วยให้จ่ายตามหมอสั่ง เภสัชก็ต้องทวนออเดอร์ทุกครั้ง
เคสเสี่ยงก็ออกจากห้องยาขึ้นไปเจอคนไข้
คนไข้กับญาติ แทบไม่เคยวีนเภสัช เพราะยามันสำคัญกับการรักษา เภสัชมาทีเงียบ ฟัง ถาม กลัวจะกินยาผิด
เภสัชไม่ต้องเจอเลือด เจอหินปูน หนอง โรคเหงือก กลิ่นเน่าในปากแบบทันตะ
ทันตะ รพ รัฐ วันนึงเจอคนไข้ปริทัณฑ์ทั้งวัน เหงือกก็ร่น หินปูนเกาะ ฟันยาวแทบจะเป็นบีเวอร์
ถุงหนองที่รากฟันก็บวม ต้องเจาะหนองออก ต้องออกแรงถอน บางคนเป็นโรคปวดต้นแขนกับหลังเรื้อรัง
เพราะใช้แรงเยอะ
เภสัชไม่ต้องเจอสงครามผัวเมีย พยาบาลแย่งหมอ หมอก็มีเมียพยาบาลวอร์ดนั้นวอร์ดนี้ ด่ากันสนั่น
เภสัชนั่งทำงานตัวเองไป มีกลุ่มมีก้อนของตัวเอง
เลิกงาน ออกเวร กลับไปเปลี่ยนเภสัชที่ร้านยา ขายยาในร้าน ในห้าง บูทส์ วัตสัน
หาเงินค่าขนม
บางคนไม่ทำงาน รพ ก็ทำงานบริษัทยา ผลิตยา ไม่ต้องเจอความวุ่นวายแบบ รพ
ไปวุ่นแบบสายการผลิตแทน
ถ้าอยากทำงานสายสุขภาพ เภสัชก็เป็นตัวเลือกที่ดี ท่ามกลางวิกฤตหมอลาออกเพราะงานหนัก
และพยาบาลไม่เพียงพอ เพราะพยาบาลก็ทนไม่ไหว