งานศพเป็นอะไรที่เหนื่อยมากอีดอก ไม่มีเวลาให้เสึยใจ ร้องไห้เลย เพราะต้องต้อนรับแขกทั้งวัน เช้าจรดมืด

ตอนยายหนูเสีย เก็บศพไว้5 คืน (ตอนแรกจะแค่3 แต่เตาไม่ว่าง เลยต้องเลื่อนไปอีกสองวัน)

เผาแล้วก็ต้องเคลียร์ข้าวของที่วัดอีก โอ๊ย ลอยอังคารเสร็จกูอ้วกแตก ไข้แดกเกือบตายเลยค่ะ

แต่กูยังตายไม่ได้ เพราะต้องตามไปส่งของชำรวยให้แขกที่ฝากซองมาอีก ประมาณ 40คน

กลับกทม.มา กูทำเรื่องบริจาคร่างกายเลยค่้ะ แลัวก็มีจม.น้อยใส่ในตู้เซฟที่บ้านไว้ ถ้ากูเดดสะมอเร่ให้เผาเลย ไม่ต้องมีพิธีนีตองใดๆ

กูกลัวมาก กลัวคนที่บ้านกูจะเหนื่อยค้่ะ นอกจากจะเศร้าแล้วยังต้องมาเหนื่อยอีก มันบ่โอเคร