>ฉันได้มรดกเป็นที่ดินจากป้ามาผืนนึง แถวๆ
>ใกล้แม่น้ำกกที่เชียงราย
>ฉันผู้ซึ่งไม่เคยไปไหนไกลจาก กทม ก็ทิ้งๆ ขว้างๆ ที่ดินเปล่าๆ
>ก็ปล่อยคนมาปลูกพืชปลูกผัก
>
>จนช่วงโควิดลงหนักๆ ฉันพาแม่ไปอยู่เชียงราย
>เอาบ้านน็อกดาวน์มาลง กะอยู่ไม่นาน
>อยู่ไปอยู่มา ดันอยู่ยาว เพราะแม่ฉันชอบปลูกผัก
>ปลูกสตรอว์เบอรี่ของนาง ไม้ดอกเมืองหนาว
>เข้าเมืองก็ง่าย แค่สิบนาทีก็ถึงเซ็นทรัล กาดหลวงเชียงราย
>ถนนคนเดิน ศูนย์ราชการก็ใกล้
>จะกลับ กทม ก็ง่ายแสนง่าย เพราะอยู่ใกล้สนามบินเชียงราย
>จอดรถไว้ที่บ้านเรียกรถแกร็บมารับไปสนามบิน
>
>ตลาดสดใหญ่มากก็ใกล้ ตลาดล้านเมือง เมืองตลาดไทย
>อยากได้อะไรก็หาได้เหมือนอยู่ กทม
>แม่ฉันไม่สบาย ก็พาไปโรงพยาบาลเอกชนที่มีเยอะแยะ รพ.กรุงเทพฯ
>รพ.เกษมราฏร์ รพ.โอเวอร์บรู๊ค
>
>ถ้าใครมีลูกมีหลาย โรงเรียนดีๆ ก็มีเยอะค่ะ
>โรงเรียนเทศบาลเดี๋ยวนี้ใหญ่โต สอนสองภาษา มีสระว่ายน้ำ
>มีโรงยิม ติดแอร์ทุกห้อง
>โรงเรียนดังๆ ก็มี สามัคคี ดำรงราษ
>มหาลัยก็มีแม่ฟ้าหลวง ราชภัฎ
>
>วันพระ แม่ฉันก็ไปวัดนู้นวัดนี่ ทำบุญของนางไปเรื่อย แรกๆ
>ฉันก็ขับรถไปส่ง
>หลังๆ นางมีกลุ่มเพื่อน พวกภริยาข้าราชการ ข้าราชการเกษียณ
>ก็มารับมาส่ง
>ฉันก็ทำธุรกิจเล็กๆ บินไปกลับ กทม เดือนละครั้ง
>ค่าใช้จ่ายอยู่ได้สบายๆ พืชผักปลูกเอง น้ำท่าอุดมสมบูรณ์
>ชาวบ้านละแวกนั้นก็ดีนะคะ เรียกฉันว่านาย เรียกแม่ฉันว่าแม่นาย
>แม่นายๆ กินข้าวแล้วยังเจ้า
>มีงานศพ งานบุญ ผู้ใหญ่บ้านก็มาเชิญมาร่วมงาน
>
>ที่บ้านก็มีหมาตัวนึง แก่แล้ว เป็นหมาปอม
>แม่ของฉันนางเลี้ยงมาสิบกว่าปี ตอนนี้มาอยู่เชียงราย
>มีที่มีทางให้มันวิ่ง
>แมวสองตัว มาจากไหนไม่รู้ มาขอข้าวกิน ไปๆ มาๆ มาอยู่ยาว
>แม่ฉันนางก็อุปการะ
>
>บ้านใหม่เพิ่งทำบุญไป ถอดบ้านน็อกดาวน์ออก กะอยู่ที่นี่ยาวๆ
>เหมือนกัน
>นี่ฉันก็นั่งเด็ดสตรอว์เบอรี่อยู่
>รุ่นสุดท้ายแล้วก่อนหน้าร้อนมา อากาศตอนกลางวันเริ่มร้อน
>แต่ตกค่ำมาก็เย็น ใกล้รุ่งก็หนาว
>แม่ก็ไปค้างที่วัดป่ากับเพื่อน

ดูมีความสุขจังค่ะ แต่ระวังเรื่องผุ่นนะคะ ปีที่แล้ว ค่าผุ่นบางวัน 400 กว่า บางวันหนักๆปาเข้าไป 800 ได้ยินแล้วกลัวค่ะ