ภาษาชอง ๆ คือชนพื้นเมืองของภาคตะวันออก อาศัยมากอยู่ในระยอง จันทบุรี หลัง ร.ศ.112 ฝรั่งเศสได้เข้ามาบันทึกไว้ว่าชอง มีรูปร่างหน้าตา ผมหยักศก ตาโปน จมูกแบน หลังค่อม และมีภาษาถิ่นเป็นของตนเอง แบบชนพื้นเมือง (แต่นักประวัติศาสตร์ท้องถิ่น ไม่ยอมรับเพราะจากนิทานโบราณกล่าวว่า มเหสีชาวชอง (พระนางกาไว) หน้าตาสะสวย คนชองหน้าตาไม่ขี้ริ้วอย่างฝรั่งว่า เพราะฝรั่งเศสในยุคอาณานิคมชอบมองชาวเอเซีย เป็นชนล้าหลัง) กล่าวคือมีคนบันทึกเรื่องชองโดยต่างชาติ เมื่อร้อยกว่าปีที่ผ่านมา ส่วนคนไทยก็มีบันทึกไว้เหมือนกันแต่เป็นกลอนโดยสุนทรภู่ กล่าวว่ากลับไปบ้าน เจอวงศ์วานว่านเครือชาวชอง ญาติทางบิดา ชองมีแต่ภาษาพูดไม่มีภาษาเขียน ไม่เกิน สิบปีที่ผ่านมา ม.มหิดล ร่วมมือกับ สถาบันอะไรสักอย่างที่อยู่ ต่างประเทศ ร่วมกันทำวิจัยและสร้างภาษาเขียนจากภาษาพูด ของชองขึ้นมา