พวกมึงไม่แปลกใจเลยหรอ ว่า มีผีน้อย ในเกาหลีกว่า2แสน-3แสนคน

พวกมันใช้ชีวิตกันยังไง ในเมื่อหน้าตาพวกมันแตกต่างจากคนเกาหลีชัดเจน

แถมค่าครองชีพที่เกาหลีแพงมาก ไม่มีทางที่พวกมันจะใช้ชีวิตที่นั้นได้ถ้าไม่มีเงิน

แม้แต่คนเกาหลีเองยังหางานยากเลย แต่อีพวกเหี้ยผีน้อนอีสานมีกว่า2-3แสนคนในเกาหลี ต่างมีงานทำได้

ก็เพราะว่า นายจ้างเกาหลี มันต้องการผีน้อยไง หลักๆค่า นายจ้างไม่ต้องจ่ายภาษีค่าประกันให้พวกนี้ ซึ่งตามกฏหมาย ดังนั้นสวัสดิการห่าเหี้ยอะไรไม่มี นายจ้างสามารถไล่ออกดื้อๆได้เลย เพราะไม่มีเหี้ยอะไรคุ้มครองผีน้อยเหล่านี้

คนผีน้อยภาคนี้ล้วนอยู่ในอุตสาหกรรมขั้นล่างในภาคการเกษตรกรรมการของเกาหลี ซึ่งอาชีพนี้ คนเกาหลีไม่นิยมทำงาน ก็เหมือนคนไทยที่เราไม่เป็นกรรมกรแบกหาม

ดังนั้นคนเกาหลีแดกผักเป็นปัจจัยหลักของประเทศ มหาศาล บริภาคเนื้อหมูเป็นหลัก ก็เอาผีน้อยพวกนี้แหละมาทำงาน

ที่สำคัญอีผีน้อยอีสานพวกนี้ทนมือทนตีนด้วย งานหนักไม่เกี่ยง อย่างน้อยมีเงินเดือนอย่างต่ำก็4-5หมื่น

การที่ทำงานเกาหลี กฏมากมาย คือมึงต้องสอบภาษาเกาหลี และมีเงิน มีรายละเอียดมากมาย มีโควต้าอาชีพตำแหน่งที่ได้ทำบลาๆๆๆ มันเลยไปทำงานยาก

แต่ผีน้อยไม่ต้องใช้ภาษาเหี้ยอะไรก็ไปแบกขุดดินโรยปุ๋ยตามหน้าที่มัน ไม่ต้องใช้ทักษะอาชีพอะไร

ส่วนการเป็นอยู่ก็นอนห้องรวมต่ำกว่าสลัมในไทยอีกห้องน้ำรวม เวลาหน้าหนาวทรมานมากเพราะพวกมันอยู่ตาม ชนบทของเกาหลี หน้าหนาวนี่หนีสั่น ก็ต้องเก็บผักก่อนจะแข็ง

ส่วนรัฐบาลพวกมันก็รู้นะแต่ปิดหูปิดตาไว้ เพราะภ้าไม่มีผีน้อยพวกนี้ ก็ไม่มีคนเกาหลีจะมาทำงานในภาคส่วนนี้ ก็เลยทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เพราะไม่ต้องจ่ายค่ารักษาค่าสวัสดิการพวกมัน ไม่ต่างจากหมา ตายห่าก็ไม่มีใครรักษาหรือมีเงินจากประกันสังคมหักไว้ตามกฏหมายแรงงาน ก็ต้องเอาเงินรักษาตัวเอง คนไทยหลายคนผีน้อยถ้าป่วยก็ต้องรักษาเอง แถมไปหาหมอก็ไม่ได้ไม่มีบัตรอะไรทั้งนั้น

อยู่แบบหลบๆซ้อนๆไปวันๆไม่รู้นายจ้างจะเอาออกวันไหนก็ไม่รู้ ไม่มีสัญญาอะไรเลยแลกกับเงินเดือน4-5หมื่นบาท ก็กินแบบอดๆอยากๆส่งกลับไทยเดือนละ2-3หมื่น ส่วนมากพวกนี้ทำงาน5ปี10ปีกลับไทยก็ซื้อบ้านในไทยได้สบายๆๆ สบายตอนแก่กลับมาทำมาหาแดกในไทยต่อ

แรงงานไทยทั่วโลกไปทำงานที่ต่างประเทศ มันต้องมีสอบด้วยคะอีควาย ไม่ใช่แอะอ่ะจะไปทำงานได้เลย ส่วนอีพวกีน้อยมันโง่จะตายห่า งานที่พวกมันทำก็ขายตัวกับกรรมกรที่ไม่ต้องใช้ภาษาอะไรมากมายหรือวุฒิห่าอะไร