เรียงความถึงรักป่วยเจี๊ยวหวานค่ะ
จุดเด่นที่สุดของเรื่องนี้ก็คือแคสที่มันตรงกับบทนิยายแบบสุดๆ
คือชั้นพึ่งไปย้อนอ่านรักป่วยอีกรอบ คำพูดคำจาของปุณโน่ก็คือแอลม่อนโปรแกรสเลย
โน่จะหลุดพูดหยาบมาเป็นระยะๆ ในขณะที่ปุณจะซอฟกลับไป จริงๆคือแอลม่อนซอฟยิ่งกว่าปุณในนิยายอีก
เรื่องนี้มันแคสคนให้ตรงบทก่อนค่อยจับเคมีคู่ปะ กูก็ไม่รุ้มันดีรึไม่ดี
เช่น บทมิก บทโอม ก็ตรงมาก กุเห็นด้วยกับกะเทยนะที่ว่าคู่ของนุ้งโตโต้ไม่ค่อยหล่อ
แต่ถ้าโฟกัสที่บทโอมเพื่อนโน่คือตรงคาเรคเตอร์เอ็นเจมาก

อีกอย่างที่เด็กเจี๊ยวหวานเหมือนในนิยายมากกะคือ เดินสยามกันแทบทุกวัน
อีดอกงงมาก เพราะเด็กเจนzกลุ่มอื่นๆที่กุตาม ทั้งจากวาย รึบขส ไม่มีกลุ่มไหนที่แทบจะใช้ชีวิตอยุ่แต่ในสยามเหมือนกลุ่มนี้

จริงๆในเวอชั้นนี้ให้ฟิลที่ต่างกับตอนอ่านนิยายนิดหน่อย
บทเอิ้นในเวอชั่นนี้คือหล่อเท่กว่าตอนกุอ่านนิยายไปมาก
กลับกันบทปุณไม่คูลเท่าปุณในนิยาย นุ้งถั่วยังติดนุ่มนิ่มอะแต่ก็เป็นจุดเสนห์ของนาง แต่ใดๆคือดีกว่าไวท์โวร้อยเท่า5555
อีกบทที่กุชอบคือมิก คือดูน่ารักกว่าในนิยายอีกอะ

กุชอบทุกซีนของตัวหลักเลยคะ โดยเฉพาะ ปุณ โน่ เอิ้น มวลมันดี
จริงๆคู่รอง โอมมิก เป้อมาวิน ก็โอเคนะเพราะเด็กมันน่ารัก
แต่ซีนตัวประกอบบางทีก็กดข้ามๆไป
ชั้นชอบที่เวอชั้นนี้ให้โน่ประกาศไปเลยว่าเป็นแค่เพื่อนกับยูริ ปล่อยให้อีปุณมันนอกใจไปคนเดียวค่ะ เริส
แล้วเอิ้นก็ได้มีเหตุผลในการจีบโน่ต่อไปเรื่อยๆด้วย เพราะเห็นๆอยุ่ว่ายังโสด นังปุณก็ตามหึงต่อไปค่ะ

เวอชั่นนี้กุอยากให้ปรับใหปุณดูแคร์โน่มากกว่าในนิยายอะ คือรอลุ้น
ในเวอนิยายกุไม่ชอบที่ปุณต้องรอให้โดนนอกใจก่อนถึงค่อยสนใจมาขอโน่คบ

ดูรักป่วยละกูท้อกับแค่ที่แกง คิดสภาพว่าหลับตาจิ้มสักคนในตัวประกอบไปแสดงแทนลาบูบู้ สภาพคงออกมาดีกว่านี้แน่ๆ
เบ้าหน้าแม่งสำคัญกับการดูซีรีส์มากจริงๆ