จมื่นแสนพล เป็นทแกล้วขุนพลที่ท่านผู้ใหญ่ทั้งเสนาบดีมหาดไทยแลออกญากลาโหมหมายใจจะให้เป็นแม่ทัพนายกอง ด้วยจมื่นนั้นหน่วยก้านดี นิสัยใจคอก้าวร้าวห้าวหาญ แล่นศึกได้ถูกใจท่านนัก ท่านจึ่งหมายใจยกธิดาขุนนางขั้นสูงในสังกัดที่เข้าอบรมในวังนอกตั้งแต่เยาว์ เมื่อแรกได้พบก็ถูกชะตากันทั้งสองฝ่าย ผู้ใหญ่ท่านจึ่งยกให้ตบแต่งเป็นเมียกลางเมือง เมียเอกออกหน้าออกตา เมื่อแรกจมื่นและผู้ภริยาก็ผูกสมัครรักใคร่กันดี หากเพียงแค่ชั่วเคี้ยวหมากแหลก คู่ภริยาสามีเริ่มกระทบกระทั่ง ยิ่งเนิ่นนานวันยิ่งลามดุจไฟเผาเรือน จนครั้งหนึ่งจมื่นถึงขั้นจะตบคุณหญิงผู้ภริยากลางตลาด แม้นมีเสียงลือเสียงเล่าอ้างว่าจมื่นผู้กล้าได้ขอสมาลาโทษแก่ภริยาแล้ว กระนั้นความสัมพันธ์ก็ยังมิสู้ดี แม้นว่าคุณท้าวเฒ่าแก่ทั้งหลายในสังกัดช่วยไกล่เกลี่ย แม้นกระทั่งท่านเสนาบดีใหญ่ออกหน้าเจรจาก็มิเป็นผล แก้วใสพลอยสีเมื่อบิ่นร้าวเสียแล้วยากกลับคืน หลังจากทะเลาะเบาะแว้งกันมานานเนิ่น ทั้งสองก็มิอาจร่วมเรือนกันอีก

เมื่อหลังภริยาเอกแยกทางร้างไป จมื่นผู้กล้าถูกตาต้องใจเจ้านางน้อยแห่งเวียงเหนือ เจ้านางธิดาเจ้าหัวเมืองเหนือผู้มาพำนักอยู่ในเขตนครหลายขวบปี เมื่อครั้งงานบุญกลางเจ้านางน้อยและจมื่นได้รับให้สนองราชกิจร่วมกัน เมื่อจมื่นนั้นได้พบกับเจ้านางน้อยก็รู้สึกพึงใจใน เปนอันมาก ด้วยรูปโฉมงดงามยิ่ง แลชื่อชั้นในฝ่ายในนับว่าสูงส่ง แม้นผู้มารดาของจมื่นเองนั้นก็หมายมั่นอยากได้เจ้านางน้อยเป็นศรีสะใภ้ เนื่องด้วยมิว่าด้วยยศศักดิ์รูปโฉมมิได้ด้อยกว่าสะใภ้เดิม หากแม้นเจ้านางสมรสด้วยจมื่นแล้ว ย่อมเชิดชูเป็นศรีเป็นศักดิ์แก่จมื่นและมารดาอย่างยิ่ง ด้วยการนี้ จมื่นผู้จึ่งกล้าได้รบเร้าแก่ท่านผู้ใหญ่ทั้งหลายขอเจ้านางน้อยมาเป็นภรรยาพระราชทาน แต่หลวงท่านมิเห็นสม แลเหตุว่าจมื่นนั้นต่ำศักดิ์มิควรคู่ดอกฟ้ากระยาหงัน จึ่งพระราชทานเจ้านางน้อยให้แก่ออกญามีชื่อ ผู้เป็นเชื้อสายเจ้าราชวงศ์ต่างแคว้น มาขอเข้าขอบขัณฑ์ด้วยเหตุเมืองล่ม ญาติวงศ์กระจัดพลัดพรายไปต่างๆ ออกญาแลพระญาติห่างๆอีกผู้หนึ่งเลือกเข้ามาขอพึ่งโพธิสมภาร เข้ารับราชการเป็นออกญาสนองพระเดชพระคุณ สายเลือดสูงศักดิ์ บารมีสูงส่ง สมศรีศักดิ์สมหน้าสมตาสมฐานะฐานันดรแก่เจ้านางโฉมสะคราญผู้เมืองยศยิ่ง