จาก ปสก.ตรงๆ สมัยเรียนะ
เรื่องว่าวแข่งกันกูเจอตั้งแต่ม.2 ด้วยที่เป็นรร.ชายล้วน มีทั้งนร.กินนอน กับไปกลับปรกติ
ชักว่าวเป็นครั้งแรก็ม.2นี่แหละ อาจดูเหมือนช้ามาก แต่ก็จริงนะ
ตอนแรกอายมากมีสามคน ชักจนควยถลอก แสบมากไม่แตก
ครั้งที่สองที่แตกนีห้าคน กูเสียวจนร้องให้น้ำตาไหลหัวควยแดงแป๊ด น้ำตาไหลจริงๆตกใจมาก สมัยก่อนเด็กๆยังไม่รู้อะไรพวกนี้หรอกนะ
หลังจากนั้นกูว่าววันละสามสี่รอบเลย. มาตอนม.3นี่คือ ว่าวหมู่กันปรกติมาก
การมีคนมากตอนแรกตื่นเต้น หลังๆเฉยๆ ตอนั้นยังไม่รู้ว่าชอบผู้ชาย
จนมีไอ้เพื่อนเหี้ยๆคนหนึ่งจริงๆมันอยู่ม.6แต่ต้องมาเรียนพวกกูที่อยู่ม.3 คือเป็นเหมือนวิชาชมรมน่ะเลยไม่แยกระดับ
ทีนี้มันติดยาด้วยสมัยก่อนคือ ดมกาว เสียงมันจะบี้ๆ ก็จะทรงหนวดๆ ฮาๆ คนอื่นจะกลัวมัน แต่กูเข้ากับมันดี เพราะกูชอบคนตลก
ทีนี้พอมีการว่าวหมู่ไอ้นี่ก็ติดมาด้วย และมันแก่กว่าเพื่อนควยหมอยอะไรก็จะใหญ่เป็นหนุ่มกว่าเพื่อน. และมันก็มีแฟนหญิง มันก็มาเล่านั่นี่ให้ฟัง กูเริ่มรู้สึกแปลกๆกับมัน ดูมันทำไมหล่อจังวะ อยากควยใหญ่แบบมัน.
มันวันหนึ่งว่าวกันสามคน มันบอกให้จับควยให้มันหน่อย ปรกติก็จับกันเล่นๆนะทั่วไปนะ. แต่วันนั้นเพื่อนอีกคนมันไม่จับ
กูเลยได้จับ ตอนั้นเป็นครั้งแรกที่แบบมือสั่นและหวิวๆ มีอารมณเพิ่มมาก แล้วมันดันมาไซคอ หอมแก้มเล่นๆด้วยบอกเมียกูๆ ตอนั้นกูก็ผลักมันเลย แต่คือน้ำกูเล็ด หวิวๆเหมือนจะเป็นลม แล้วก็ว่าวกันจนแตก
ตั้งแต่วะนน้นกูก็เริ่มชอบมัน แต่ไม่รู้นะว่านั่นคือตัวเองเป็นเกย์
เวลาว่าวก็จินตนาการว่ามันเอาหญิง ไม่เคยคิดว่ามีอะไรกันนะ จนวันที่ตอกย้ำว่ากูคือเกย์คือ วันที่มันจบ มันก็มาลากู คือกลายเป็นเพื่อนสนิทเลยนะเรียกมึงกู ไม่ได้เรียกพี่ กูนี่ตาแดง. มันก้ล้อ. แล้วกูซึมทั้งเดือนเลยคิดถึงมันตลอด แต่ก็ไม่ยอมรับตัวเองนะว่าชอบผู้ชาย ผ่าานไปนานเกือบปี มันมาเยี่ยมรร.แบบที่พวกรุ่นพี่มาแนะนำรุ่นน้อง มันสอบติดมหาลัย กูนี่ดีใจมาก ไปแอบดูว่ามันจะมามั้ย. คือมันมาแนะแนวพวกม.6 แต่กูอยู่ม.5 ไง.
ใจเต้นมาก ไม่กล้าไปทัก มันก็ไม่เห็นกูหรอก กูไปแอบร้องให้ในห้องน้ำ. ร้องแบบคนอกหักเลยมึง 555
จน 4โมงเลิกเรียน กำลังจะไปเล่นปิงปอง. กูก็ได้ยินเสียงเรรยก กูนี่ตัวแข็งเลยพอกูหันไป มันวิ่งมากระโดดเตะตูดเลยแรงมากเจ็บมา แล้วหัวเราะด่ากู กูโคตรดีใจ กะโดกอดมันเลย ด่ามันไปด้วยว่าไอ้เหี้ยนึกว่าจะไม่แวะมาละ. คืออีตุ๊ดอย่าว่ากูตอแหล เด็กผู้ชายก็จะทักกันเล่นกันแรงแบบนี้แหละ ก้เลยได้คุยกัน ตอนเย็นก็ไปกินก๋วยเตี๋ยวกัน แล้วไปนั่งชายหาดกันกับเพื่อนๆกูที่เป็นเพื่อนมันด้วย จนค่ำมันก็กลับไแนอนบ้านน้ามัน (มันไม่ได้อยู่จว.นี้ พอจบไปกูเลยไม่เคยได้เจอได้คุยกัน. เพราะสมัยก่อนไม่มีมือถือ )
กูโคตรดีใจกลับมนอนฝันหวาน
แล้วตอนเช้ามันเป็นวีนเสาร์กูจำได้ได้. เพราะนัดกัน5คนไปเล่นทะเลกัน คือทะเลก็อยู่ใกล้ๆรร.นั่นแหละ และก็อยู่กันจนค่ำ มันกับเพื่อนกูบางคนกินเบียร แต่กูกินน้ำอัดลม. จนสี่ทุ่มก็แยกย้ายกันกลับ กูขี่มอไซสตามตูดมันจนจะถึงบ้าน้ามัน มันถึงรู้สึกตัว. มันเลยจอกถามว่าตามมาทำไม
กูอ้ำอึ้งแต่บอกว่าไม่รู้ กูอยากคุยกับทึงต่อ พรุ่งนี้มึงก็กลับไปแล้ว มันก็งง แล้วด่า ว่าง่วง แต่กูก็นิ่งๆจริงจะร้องนะ มันก็บอกด่าว่า กูทำยังกะแฟนจะออกรบ แล้วหัวเราะ แล้วแซวกูว่า กูชอบคิดมิดีมิร้ายรึปล่าว. แต่กูมึนแล้วตอนั้น พูดแค่ว่าไปหาที่คุยกันจนเช้าได้มั้ย. มันด่าแล้วไล่กูกลับบ้าน กูก็เลยกลับแต่หน้ากูคงแย่มากตาแดง กูบิดมอไซเข้าบ้านเลย. ผ่านไปราวๆ ชั่วโมงกว่า แม่ก็มาเคาะห้องว่าเพื่อนมาหา กูนี่ถลาลงไปเลย รู้เลยว่าต้องเป็นมัน และก็จริง. น้ามันมาส่ง
มันหัวเราะ แล้วบอกว่ามึงอยากคุยกูก็จัคุยกับมึงทั้งคืน. มันเอากระเป๋าใส่เสื้อผ้ามาด้วย. เพราะบ้านกูอยู่ใกล้ บขส. พรุ่งนี้คือตื่นแล้วไปได้เลย
แล้วคืนนั้นก็เป็นคืนที่กูจำมาจนทุกวันนี้ มันมีรายละเอียดเยอะมากให้กูจำ ทุกอารมณ์ ทุกความรู้สึก ที่มันติดอยู่กับกูจนวินาทีที่กูเขียนเล่าให้พวกมึงอ่าน
แต่พวกมึงรู้มั้ย พอตอนเช้ามาอีกวัน กูไปส่งมันขึ้นรถ กูกอดมันเลยตรงนั้น และนั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่กูได้เห็นหน้ามัน
มีนจากกูไปตลอดกาลเลย มันไปไม่ถึงมหาลัยมันด้วยซ้ำ มันไม่ได้ทำตามสัญญาบางองกับกู และกับแม่มัน
มีอย่างหนึ่งที่มันบอกกู มันว่ามันเลิกดมกาวได้เพราะกู เพราะกูเตือนมัน มันบอกในขณะที่เพื่อนทุกคนเหมือนรังเกียจมัน แต่มีกูคนเดียวที่คอยช่วยมันทุกเรื่อง มันว่าที่มันกลับมาตั้งใจอ่านหนังสือจนสอยเอนทรานซได้ วิศวะที่มข. เพราะเห็นกูอ่านหนังสือ (มันเป็นคนหัวดีเรียนดี แต่ ดันติดกาว)

เห้อผ่านมาหลายสิบปีแล้วนะไอ้เข็ม กูคิดถึงมึงมากว่ะ,
555 ว่าจะคุยเรื่องว่าวดันมาคุยอะไรไม่รู้. บอรดปาล์มทำกูน้ำตาไหล. กูไม่ได้ดราม่ากับความทรงจำนี้มานานมากแล้วนะ ขอบใจพวกมึง