สองเดือนก่อนแฟนชวนไปเที่ยวบ้านเกิดที่กิฟุ บอกว่าจะพาไปกินปลา เราก็ตื่นเต้นเพราะชอบกินปลาดิบ
พอลงรถไฟไป เอากระเป๋าบ้านเขา ทักทายพ่อแม่กับโอบ้าจัง
แฟนชวนไปตกปลาที่ลำธาร เราก็นอยด์ เพราะเหนื่อย แล้วก็ตกปลาไม่เป็น
ไปถึงก็หน้าบึ้ง นั่งดูแฟนหาปลา เขาก็สนุกของเขา
ได้ปลาอะไรมาไม่รู้ บอกว่าจะเอามาปิ้ง

เราก็หืมมม ลูกพระยานาหมื่น พากูมากินปลาซิวปลาสร้อย ตามห้วยตามหนอง
เลยออกฤทธิ์ออกเดชกับเขา หน้าบึ้ง ไม่กิน จนเขาอารมณ์เสีย เพราะเป็นงานครอบครัว

นี่ห่างกันมาเกือบสองเดือน คิดถึงเขามาก โทรหาก็ไม่คุย ไม่ตอบ ทุกช่องทาง
ถามเพื่อน เพื่อนก็บอกว่า เขาพาเราไปกินปลาอายุอาเยอะอะไรไม่รู้ มันเป็นของขึ้นชื่อของกิฟุ
ก็เราไม่ทราบไง

เพื่อนบอก เขาพาไปบ้าน แสดงว่าอยากแนะนำตัวให้พ่อแม่รู้จัก ปกติคนญี่ปุ่นเขาไม่ทำกัน
มีแฟนก็มีเงียบๆ แต่เขาพาเราไปถึงบ้าน นอนพักที่บ้าน แต่เราเองที่งี่เง่า ไม่นึกถึงเขา
ตอนนี้คิดถึงพี่เขามาก เขาเพิ่งจบ กำลังเริ่มงาน อยากไปหา แต่ไม่กล้า
ไม่รู้จะทำยังไงดี อยากจะทำตัวดีๆ ไม่งี่เง่าจนเขารำคาญใจ

แดกยาต้านจิตเภทบ้างนะคะอีแก่ จิตหลอนประสาทหลอนหนักแล้ว