ตอนที่ 34
.
.
ครูวิไลยืนตัวแข็งทื่อนานจนปวดหัวเข่า เธอภาวนาให้อ้อยหลานสาวผ่านมาพบเข้าเสียที โทรศัพท์มือถือดังครั้งแล้วครั้งเล่าแต่เธอไม่สามารถรับสายได้ ทางพ่อลูกยอด-เมฆก็ตกอยู่ในสภาพไม่ดีไปกว่ากัน
.
.
“จะเอายังไงดีทีนี้” ยอดเปิดประเด็น
.
.
“มันตายแล้วรึเปล่าน่ะ” วิไลพูดขึ้น
.
.
“ถ้ามันตายแล้วเราจะต้องอยู่แบบนี้ตลอดจนกว่ามีคนมาช่วยเหรอ” เมฆเหลือกลูกตามองยังร่างของเต๋อที่แน่นิ่ง
.
.
ไม่มีใครทราบว่าจะต้องทำอย่างไร ดูเหมือนว่าสถานการณ์บีบให้ทั้งสามเป็นฝ่ายรอฟังผลลัพธ์เท่านั้น
.
.
ท่ามกลางความเงียบอันตึงเครียด เต๋อเปิดเปลือกตาช้า ๆ รับรู้ความเป็นไปรอบตัว ก่อนประคองตัวเองลุกขึ้น
.
.
“แม่. . .” เป็นคำแรกที่เขาเอ่ยปาก เหยื่อทั้งสามได้แต่หุบปากเฝ้ารอดูท่าทีต่อไป
.
.
“แม่ครับ. . .ใครมาทำร้ายแม่. . .ผมไม่ยอม” เขาเริ่มพึมพำกับมุมหนึ่งในห้อง
.
.
“แม่แกตายแล้ว. . .ฉันรู้. . .เลิกปัญญาอ่อนซะที ถึงฆ่าพวกฉันไปแม่แกก็ไม่ฟื้นหรอก” ครูวิไลเอ่ย แต่แววตาเต๋อไร้การตอบสนอง
.
.
“ผม. . .ผม. . .คิดถึงแม่”
.
.
“ใจเย็นลงแล้วใช่ไหม เชื่อป๊ากูเหอะ เอาเงินค่าทำขวัญไป กูสัญญาว่าจะไม่ยุ่งกับมึงอีกตลอดชีวิตเลย” เมฆพยายามเจรจา
.
.
“อีครูนี่บงการทุกอย่าง! มันปั่นหัวตอนเรายังเด็กยังคิดเองไม่ได้! เอาเงินล้านไปนอนกอดให้ชื่นใจแล้วปล่อยกูกับป๊าไป ส่วนอีครูเลว ๆ นี่จะต้มยำทำแกงยังไงตามสบายมึง!” เขาโน้มน้าวย้ำเป็นคำรบสอง
.
.
“ไอ้คนเนรคุณ!!” ครูวิไลด่าเมฆ แต่ไม่ว่าใครจะพยายามเอาตัวรอดหรือแก้ต่างให้ตัวเอง ณ เวลานี้ เต๋อไม่อาจรับรู้ได้แล้ว เขาเยื้องย่างเข้าหาคนทั้งสามช้า ๆ
.
.
“ไป. . .ออกไปให้หมด” คำกระซิบจากเต๋อมอบให้อิสระให้คนทั้งสาม พ่วงด้วยภาวะถูกสะกดจิตอย่างสะเปะสะปะยากจะคาดเดาผลลัพธ์ ครูวิไล เมฆ และ ยอด เดินคอตกออกโรงเก็บของเงียบเชียบ
.
.
“แม่ครับ แม่อยู่ไหน. . .อื๋อ. . .ผมทำอะไรอยู่. . .” เต๋อพูดเองเออเองซ้ำไปมาและเดินวนเป็นวงกลมนับร้อย ๆ รอบอย่างไร้จุดหมาย จนกระทั่งอาการเทเลพาธิคดิสออร์เดอร์ลุกลามจนถึงขั้นถัดไป สมองจึงประมวลผลได้ซับซ้อนขึ้นอีกเล็กน้อย เต๋อเคลื่อนไหวและกระทำการอย่างมีจุดประสงค์ชัดเจนขึ้น
.
.
เขาเดินโต๋เต๋ออกไปอย่างเลื่อนลอย ผ่านไร่สวน และเข้าไปยังบ้านครูวิไล
.
.
“อ้าว คุณ!? ยังไม่กลับอีกเหรอคะ เห็นป้าวิไลไหม” อ้อยเอ่ยปากถามทันทีเมื่อเห็นเต๋อปรากฏกาย
.
.
“ขับรถเป็นไหม. . .” เต๋อเผยอปากครวญช้า ๆ อ้อยถูกอำนาจโทรจิตชอนไชสู่สมองในเสี้ยวนาที
.
.
“ข. . .ขับได้เพคะ คุณท่านจะให้อิชั้นไปส่งที่ไหนดีเพคะ” เธอโน้มตัวถอนสายบัวประหนึ่งผู้สูงศักดิ์อยู่เบื้องหน้า
.
.
“ตึกระฟ้า. . .แม็กซิมิเลียน ทาวเวอร์”
.
.
))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))
18:25 น.
.
.
.
หลังจากแจ้งข่าวให้มีนและธนิกทราบเป็นที่เรียบร้อย ณัฐนั่งข่มความว้าวุ่นในใจไว้ เหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นนี้ไม่ใช่เรื่องที่จะพูดอย่างตรงไปตรงมาและทำให้คนเชื่อถือได้ง่าย ๆ ทางแบงค์เองก็ดูจะหนักใจไม่น้อย มีแค่เพื่อนสองสามคนเท่านั้นที่หลอกล่อให้ไปอยู่นอกเขตอันตรายได้ นอกนั้นพร้อมใจกันประสานมติอย่างพร้อมเพรียงกันว่า “ไร้สาระ”
.
.
“จะเกิดเหตุอย่างเดียวกับที่เคยเกิดในตลาดนัด. . .ถ้าพวกเขาไม่เชื่อ. . .ก็คงทำอะไรไม่ได้แล้วล่ะ” ณัฐใช้ฝ่ามือทาบใบหน้าแสดงความตึงเครียด
.
.
“อืม เราทำดีที่สุดแล้วว่ะ” แบงค์ยักไหล่ตอบ
.
.
.
))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))
.
.
18:48 น.
.
.
อ้อยซึ่งถูกสะกดจิตให้ดำรงตำแหน่งพนักงานขับรถจำเป็น พาเต๋อส่งถึงอาคารแม็กซิมิเลียน ทาวเวอร์ ซึ่งเป็นตึกระฟ้าที่สูงที่สุดในเมืองนี้ ด้านบนสุดเป็นภัตตาคารหรูและจุดชมวิว
.
.
“ถึงแล้วเพคะคุณท่าน” อ้อยเดินอ้อมไปเปิดประตูเชิญเต๋อลงมาจากนั้นจึงไปเก็บรถ เต๋อเดินก้มหน้ามองปลายเท้าและบ่นพึมพำตลอดเวลา ท่าทีส่อพิรุธนี้สะดุดตาพนักงานต้อนรับของอาคาร
.
.
“ขอโทษครับ ติดต่ออะไรครับ” พนักงานต้อนรับก้าวฉับ ๆ ออกหน้ารับ
.
.
“แม่. . .”
.
.
.
“แม่?” พนักงานขมวดคิ้ว
.
.
“คิดถึงแม่. . .แม่ครับ. . .” เต๋อครวญคำนึง
.
.
“คุณก็คงคิดถึงแม่. . . เหมือนผม. . .ไม่สิ. . .เอ๊ะ. . .เมื่อกี้ผมพูดอะไรนะ. . .”
.
.
พนักงานต้อนรับพิจารณาว่าเต๋อเป็นบุคคลไม่น่าไว้วางใจ จึงตั้งท่าติดต่อฝ่ายรักษาความปลอดภัย อันเป็นจังหวะเดียวกับที่คุณนายผมตีกระบังสูงนางหนึ่งเดินนวยนาดออกจากลิฟท์
.
.
“ผมก็คิดถึงแม่ที่บ้านนอก” จู่ ๆ พนักงานต้อนรับคนดังกล่าวหลั่งน้ำตาถวิลหาอดีต
.
.
“อายุท่านประมาณป้าคนนี้เลย คิดถึงแม่. . .” พนักงานต้อนรับมองยังไปยังคุณนาย
.
.
“อยากดูดนมแม่จ๊วบ ๆ เหมือนตอนเด็ก ๆ อีกจัง” ว่าแล้วเขาก็กรูเข้าไปบีบนมคุณนาย “ว้าย! อะไรกัน!” คุณนายกรีดร้องตกใจ
.
.
“ขอดูดนมหน่อย! เหี่ยวก็ไม่เป็นไร!! อยากดูดนมแม่!!” พนักงานปลุกปล้ำคุณนายอุตลุด ดูเหมือนฝ่ายรักษาความปลอดภัยที่พนักงานต้อนรับตามตัวมา จะต้องจัดการกับคนที่เรียกมาเสียเอง จังหวะนี้เต๋อเดินตุปัดตุเป๋เข้าลิฟท์กดขึ้นไปยังชั้นดาดฟ้า
.
.
.
ประตูลิฟท์เปิดออกอย่างนิ่มนวล ณ ชั้นจุดชมวิว พนักงานต้อนรับสาวสวยเดินหาแขกอย่างรู้งาน
.
.
“ไม่ทราบว่าคุณผู้ชายจองโต๊ะไว้หรือยังคะ” พนักงานฉีกยิ้มเปี่ยมไมตรีจิต
.
.
“แม่. . .แม่. . .ผมมาหาแม่ครับ” เต๋อตอบหญิงสาวโดยแหงนหน้ามองเพดาน แววตาหลุกหลิก กระนั้นพนักงานผู้อัธยาศัยดีเยี่ยมก็หาได้ถือสา เธอพยายามบริการแขกทุกประเภทอย่างเต็มความสามารถ
.
.
“คุณแม่ท่านชื่ออะไรคะ เดี๋ยวดิฉันจะดูรายการจองให้ค่ะ” เธอถาม แต่เต๋อไม่สนใจ สิ่งที่อยู่ในสายตาเขาตอนนี้คือวงดนตรีออเครสตร้าซึ่งกำลังบรรเลงบทเพลงคลาสสิกกล่อมเกลาให้บรรดาผู้มีรสนิยมสูงส่งได้ละเลียดมื้อค่ำอย่างอิ่มเอมในสุนทรียะอันสุดแสนศิวิไลซ์
.
.
“แม่ครับ. . .อืม. . .เออ. . .เมื่อกี้ผมพูดอะไรออกไป. . .เอ๊ะ. . .คุณเป็นใคร. . .แล้วผมมาที่นี่ทำไม. . .ไม่ใช่สิ. . .ผมมาหาแม่ถูกแล้ว. . .อืม ๆ ๆ” เต๋อยังคงพึมพำฟังไม่ได้ศัพท์ เล่นเอาพนักงานผู้ใจเย็นถึงกับขนลุกขนชัน
.
.
.
“เอ่อ. . .คุณผู้ชายคะ. . .ดิฉันว่า. . .” พูดไม่ทันจบประโยค เธอก็ถูกอำนาจโทรจิตครอบงำ พนักงานสาวเดินกรีดกรายเข้าไปถอดเสื้อผ้าและเต้นโคโยตี้ส่งเสียงครางอู้วอ้าอยู่คนเดียวในลิฟท์
.
.
เต๋อเดินผ่านบริเวณภัตตาคารชมวิวไปยังวงดนตรีออเครสตร้า ยามนี้กระแสคลื่นโทรจิตของเต๋อแผ่ซ่านอย่างรุนแรง จิตของบรรดานักดนตรีทั้งวงถูกแทรกแซงในชั่วพริบตา
.
.
ท่ามกลางความงุนงงของแขกผู้ทรงเกียรติในภัตตาคาร เต๋อย่างเท้าสู่กลางวงดนตรีโดยไม่สนใจใคร
.
.
“ต่อจากนี้. . .ผมจะเป็น. . .เป็น. . .วาทยากรให้พวกคุณ”
.
.
.
“เพลงอะไรดีครับท่าน” นักไวโอลินถาม
.
.
.
“เรควีม แมส อิน ดี ไมเนอร์ (Requiem Mass in D Minor) โมสาร์ท . . .” เขาหลับตาพริ้มชั่วครู่ ก่อนจะเปิดดวงเนตรอีกครั้งพร้อมเปลวแห่งความเกลียดชังและท่วงทีการพูดที่ลื่นไหลคล่องตัวยิ่งขึ้น นักดนตรีขึ้นสายเตรียมบรรเลงอย่างแข็งขันเมื่อตกอยู่ภายใต้คำสั่ง สุภาพบุรุษและสุภาพสตรีลุกจากโต๊ะอาหารยืนจัดเรียงแถวเป็นวงประสานเสียง
.
.
“แม่กับผม. . .ต้องเจ็บมาเท่าไหร่. . .เทวดาอย่างพวกเรา. . .ทำไม. . .ทำไม. . . .” เต๋อหยิบกุหลาบก้านยาวดอกหนึ่งในแจกันประดับโต๊ะสำหรับใช้ต่างไม้บาตอง “ขอมอบบทเพลงนี้ด้วยอาลัย. . .แก่คุณแม่. . .และพวกแก . . มนุษย์ เผ่าพันธุ์ที่ไม่รู้จักถ่อมตัวต่อโลกและชีวิตอื่น”

.
.
“นี่คือเพลงส่งวิญญาณสำหรับพวกแก. . .”

.
.

.
.
.
))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))
.
.
.
19:09 น.
พ่อลูกยอดเมฆเพิ่งกลับมาถึงบ้านตน ในหัวเต็มไปด้วยพิษอำนาจโทรจิตโลดที่ได้รับเมื่อเต๋อตื่นขึ้นจากภาวะเทเลพาธิค ดิสออร์เดอร์ขั้นแรก
.
.
“เรากลับบ้านพร้อมกันทำไมครับป๊า” เมฆเอ่ยขึ้น
.
.
“ไม่รู้ว่ะ กูจำได้คลับคล้ายว่ากำลังทำอะไรค้างไว้” ยอดเกาหัวแกรก
.
.
“. . .อะไรอ่ะป๊า ผม. . .คิดไม่ออก”
.
.
“เผี๊ยะ!!” ยอดตบหน้าลูกชายเต็มแรง “มึงก็ช่วยกูคิดบ้างสิไอ้ควายนี่!!”
.
.
“ป๊าตบผมอีกแล้ว!!” เมฆโพล่งขึ้น “ผมทนป๊ามานานแล้วนะ!!”
.
.
“ไอ้พ่อเหี้ย!! ไอ้สัตว์!! ไอ้หัวควยเอ๊ย!!” เมฆชกหน้ายอดเต็มแรง แต่ก็หาได้สะเทือน ผู้เป็นพ่อตั๊นท้องสวนกลับ
.
.
“กูให้มึงเกิดมา!! ดังนั้นกูจะทำอะไรกับมึงก็ได้!! จะฆ่ามึงให้ตายก็ยังได้!!” ยอดคำรามและลากคอเมฆไปยังห้องครัว
.
.
“กูสั่งให้ทำอะไรมึงก็ต้องทำ!!! กูเป็นพ่อมึง!!” ยอดปลดซิปกางเกงออกและชักควยออกมา
.
.
“อมเดี๋ยวนี้!! กูเงี่ยนแล้ว!!” ยอดสั่งเสียงแข็ง
.
.
“กูบอกให้อม!!” ยอดจับหัวลูกชายกดเข้ากับเป้า ลำควยค่อย ๆ พองตัวขึ้นจนไออุ่นแผ่ซ่านแนบหน้า เมฆค่อย ๆ เผยอปากรับเข้าไปในปาก
.
.
“ดีมาก! ไม่อยากโดนกูซ้อมก็ทำตัวว่าง่าย ๆ ซี๊ดดดดดด” ยอดเอ่ยปากชมลูกชายที่กำลังดูดควย ความกระสันต์ไต่ระดับจนต้องกระเด้าปากลูกชายไปด้วย เมฆจินตนาการว่าเขาเกิดมาจากท่อนเอ็นสีน้ำตาลคล้ำเงี่ยงบานท่อนนี้ อออกมาจากรูเยี่ยวที่กำลังดูดเลียอยู่นี้ ดังนั้นหากจะมอบความสุขตอบแทนบ้างก็ไม่เสียหายอะไร
.
.
“ดีมาก อาหหหหหห์” ยอดครวญครางพลางถอดเสื้อกางเกงไปด้วย เมื่อพึงใจระดับหนึ่งแล้วจึงกระชากคอเสื้อลูกชายขึ้นมา
.
.
“ป๊าจะทำไรผม!?” เมฆตกใจ “หุบปากไอ้ลูกเหี้ย!!” ยอดจับเมฆกดลงกับโต๊ะอาหาร ฉีกเสื้อยืดจนเห็นหน้าอกเด่นชัด
.
.
“มึงนี่หล่อฟิตเหมือนกูตอนหนุ่ม ๆ เลยนะ เชื้อไม่ทิ้งแถวจริง ๆ สมแล้วที่กูเต็มใจฉีดน้ำเงี่ยนเข้าหีแม่มึงจนมึงชิงหมาเกิดออกมาจากนรกได้ ไม่เสียข้าวสุกจริง ๆ!!” ยอดลูบเรือนหน้าเมฆอันแสนคมเข้มและดูดชิมหัวนมชมพูใส รูปร่างหน้าตานั้นได้จากพ่อ ส่วนผิวพรรณขาวเกลี้ยงเกลานั้นได้จากแม่ ยอดขบดูดเม้มหัวนมนั้นด้วยกะหาย อย่างเดียวกับที่ทำให้แม่ของเมฆ ลูกชายครางในลำคอ จากนั้นยอดจึงเลื่อนตัวขึ้นไปจูบปาก
.
.
“อาหหห์ ป๊าครับ ผม. . .ผม . . .อืม” เมฆแลกลิ้นกับพ่อบังเกิดเกล้าพัลวัน เขารู้สึกว่าอาวุธส่วนตัวค่อย ๆ ผงาดขึ้นช้า ยอดไม่รอช้าจัดการถกกางเกงเมฆออกพร้อมกางเกงใน เขาก้มลงเอาหน้าซุกไปกับควยลูกชายและใช้ลิ้นทิ่มแยงไปมาทั่วซอกมุม
.
.
“ป๊า. . .ป๊าครับ อูยยย” เมฆยินยอมให้พ่อเล่นควยอยู่เช่นนั้น เมฆเต็มใจอมควยให้ลูกชายและเลียน้ำหงี่ใส ๆ ที่หลั่งจากหัวควย รสชาติทั้งเค็มทั้งนุ่มนวลชวนชิม
.
.
“มึงอยากเอาคืนกูบ้างไหม วันนี้กูจะให้โอกาส” ยอดถามลูกชาย พลางปีนขึ้นไปนอนบนโต๊ะและยกขากางขึ้น
.
.
“เก็บกดมานานไม่ใช่เหรอมึง อยากทำก็เอาเซ่!! เก่งจริงล่อรูตูดพ่อมึงเลย!!”
.
.
“อย่าท้าผมนะป๊า” เมฆกระหยิ่ม
.
.
“กูไม่ได้ท้า กูกางขารอให้มึงเย็ดอยู่นี่ไง!!” ว่าแล้วหนุ่มเมฆก็ค่อย ๆ ยัดลำควยทะลวงเข้าไปในรูตูดของผู้เป็นพ่อ วันนี้เขาจะคืนน้ำเชื้อให้เป็นการแทนคุณบิดา ยอดกัดฟันแน่นทนความเจ็บปวดที่ถูกผู้ชายด้วยกันเปิดซิงรูตูดเป็นครั้งแรก แต่เขาก็ไม่เสียใจเลย เพราะคนคนนั้นคือลูกชายแท้ ๆ ผู้เป็นพ่อย่อมเสียสละให้ลูกได้เสมอ
.
.
“อูววว์ ป๊าครับ ทำไมของป๊ามันตอดควยผมอย่างนี้” เมฆถามขณะเริ่มโยกเข้าออกช้า ๆ.
.
“ไอ้สัตว์เย็ดไป ไม่ต้องถาม!!” ยอดตะคอกกลับ ลูกชายจึงได้แต่ก้มหน้าก้มตาเย็ดรูตูดพ่อต่อไป ยอดช่วยให้ลูกชายสุขสมโดยเกร็งขมิบรูตูดเพื่อบีบรัด เขาทราบดีว่าลูกชายเป็นพวกบ้าหี จึงพยายามทำให้รูขี้ตัวเองตอดรัดได้คล้ายหีที่สุด เมฆครางกระเส่าแฮ่ก ๆ เหงื่อกาฬม่วมตัว เขาไม่เคยรู้สึกรักพ่อมากเท่าวันนี้เลย
.
.
เมฆจับยอดก้มโค้งลงแล้วกระแทกรูตูดในท่ายอดฮิตที่นิยมใช้เวลาเย็ดหีสาว วันนี้จะขอเอาพ่อเป็นเมียสักครั้ง
.
.
“แรง ๆ เลยไอ้ลูกชาย!! มึงลูกกู!! มึงต้องเย็ดเก่งไม่แพ้กู โอววว!!” ยอดคำรามด้วยความซาบซ่าน ขณะเมฆขยับบั้นเด้ารัวระริก พลางมองลำควยบวมเป่งผลุบเข้าออกผ่านรูตูดพ่อตัวเอง
.
.
จังหวะเดียวกับที่แม่ของเมฆกลับมาบ้านพอดี เธอแง้มประตูครัวเข้ามาเห็นถึงกับต้องปิดปาก พ่อลูกที่เสพสมกันอยู่ไม่รู้ตัวว่าแม่และเมียของตนรับรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว เธอทรุดตัวลงตรงนั้น ปากสั่นระริก ราวกับอยากจะพูดอะไรออกไปแต่แรงโน้มถ่วงรอบตัวมันหนักเสียจนทำอะไรไม่ได้นอกจากลงไปนั่งกองกับพื้น
.
.
เธอพยายามดันตัวเองขึ้นแม้จะรู้สึกว่าแข้งขาหนักดุจมีลูกเหล็กถ่วงไว้ ค่อย ๆ ประคองตัวออกไปจากจุดเกิดเหตุอย่างทุลักทุเล หัวใจสั่นรั่วเจียดทะลุออกจากอก
.
.
“ป๊า! ผมเย็ดเก่งเหมือนป๊าไหม!!” เมฆถามขณะกำลังซอยถี่เต็มพิกัดในท่าสุนัข
.
.
“เยี่ยมมากไอ้ลูกชาย แตกคารูตูดพ่อมึงเลย!!” ยอดตอบรับขณะใช้มือสาวควยตัวเองจนใกล้ถึงจุดหมาย
.
.
“โอววววว!!” เมฆหลับตากัดฟันพร้อมกระแทกบั้นเด้าส่งแรงฮึดสุดท้ายพร้อมปล่อยน้ำเชื้อสายพันธุ์เดียวกับพ่อพรั่งพรูออกมาคารูดาก ขณะที่ยอดก็เสียวจนต้องหลั่งพรมน้ำว่าวลงโต๊ะกินข้าว
.
.
.
“มึงนี่สุดยอดจริง ๆ ไอ้ลูกรัก” ยอดนอนกอดกับลูกชายบนโต๊ะและลูบไล้แก้มอย่างทะนุถนอม เขาคิดว่ามีลูกชายที่ทั้งหล่อน่าเอ็นดูและเย็ดเก่งขนาดนี้เป็นศรีแก่ตัวอย่างหาที่สุดมิดได้ ต่อไปนี้จะไม่ใช้ความรุนแรงกับลูกชายอีก
.
.
ทว่าน่าเสียดาย คงไม่มีโอกาสได้ทำตามปณิธานที่ตั้งไว้. . .ตลอดกาล
.
.
แม่ของเมฆเปิดประตูครัวเข้ามาอีกครั้งพร้อมปืนลูกซอง ใบหน้าแดงก่ำด้วยน้ำตาแห่งความผิดหวังและบูดเบี้ยวไม่เป็นรูปด้วยความโกรธแค้น ไม่สามารถบอกได้ว่าตัวสั่นด้วยหัวใจแตกสลายหรือโทสะกำลังจะระเบิดออกมากันแน่
.
.
“ทำอย่างนี้ทำไม. . .” เป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ
.
.
เพราะยังไม่มีใครได้ทันขอโอกาสให้คำอธิบาย เธอก็สาดกระสุนลูกปรายมรณะใส่สามีและลูกทันที
.
.
เมื่อเห็นว่าทุกอย่างปราศจากการเคลื่อนไหวแล้ว เธอจึงจ่อคางตัวเองและเหนี่ยวไกตามไป
.
.
.
))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))
.
.
19:32 น.
.
.
ครูวิไลนั่งในรถแท็กซี่พร้อมชวนคนขับคุยไปด้วย เธอบอกความต้องการว่าอยากขับรถวนแล่นรอบเมืองสักรอบและยินดีให้ค่าตอบแทนล่วงหน้าในราคาสูงลิ่ว โชเฟอร์จึงน้อมรับแต่โดยดี แท้จริงแล้วเธอแอบเอามือสอดใต้กระโปรงใช้นิ้วเบ็ดหีตัวเองอยู่ในเบาะหลัง ความสุขของเธอคือได้มองไปตามข้างทาง จะเป็นเด็กหนุ่มวัยเรียน ผู้ชายวิ่งออกกำลังกายรอบสวนสาธารณะ หนุ่มออฟฟิศ หรือคนเดินถนนทั่วไปหน้าตาน่ารักน่าชังก็ช่วยให้เธอสุขกับการเกี่ยวเบ็ดยิ่งขึ้น และสิ่งที่น่าท้าทายคือ พฤติกรรมทั้งหมดนี้โชเฟอร์สังเกตไม่ออก
.
.
รถเบนซ์สีเงินด้านหลังรถที่ครูวิไลนั่งส่งสัญญาณบีบแตรลั่นดุจไม่ได้ดั่งใจ เมื่อโชเฟอร์หันไปจึงเห็นคนขับเป็นสตรีสวยสง่าวัยกลางคนตีหน้าตาถมึงทึง
.
.
“ฮ่วย คนสวยหน้ายักษ์” โชเฟอร์แซว
.
.
“แม่คะ บีบดังไปหน่อยรึเปล่าคะ” เด็กสาววัยมัธยมปลายในรถเบนซ์หรูเอ่ยกับผู้เป็นแม่ซึ่งได้รับสารพิษตกค้างจากคนไข้งี่เง่าน่ารำคาญตลอดวัน
.
.
แพทย์หญิงผู้เป็นแม่ไม่ตอบสนองคำทัก แต่กลับชูประเด็นใหม่ที่ตนใคร่สนทนา
.
.
“วันอาทิตย์นี้ไปวิปัสสนากับแม่นะ เตรียมชุดขาวไว้ด้วย”
.
.
“แต่หนูอยากไปว่ายน้ำกับเพื่อนนี่คะ” ลูกสาวตัดพ้อ
.
.
“ลูกแคทคะ เล่นน่ะเมื่อไหร่ก็เล่นได้ แต่บุญ ศีล ภาวนา ถ้าไม่หมั่นฝึกหมั่นสั่งสมไว้ ตายไปไม่มีอะไรติดตัวนะลูก” เธอตอบเสียงเรียบ
.
.
“ตายไปก็เอาอะไรติดตัวไปไม่ได้อยู่แล้วนี่คะ” ลูกสาวแย้งด้วยเสียงที่พยายามดัดให้ฟังรื่นหูผู้ใหญ่ที่สุด
.
.
“ยกเว้นดวงจิตที่บริสุทธิ์ไงจ๊ะ จะทำให้เราได้ไปอยู่ในภพภูมิที่ดี. . . เอ๊ะ ทำไมป่านนี้รถยังติดอีกเนี่ย. . . แย่ชะมัด” ว่าแล้วแพทย์หญิงก็หักพวงมาลัยเลี้ยวไปอีกเส้นทาง เธอจุ๊ปากหัวเสียเพราะเป็นทางลัดที่เธอไม่ใคร่ผ่านถ้าไม่จำเป็น แต่เห็นทีเวลานี้คงไม่อาจหลีกเลี่ยงได้
.
.
ถนนเส้นนี้รายเรียงด้วยแหล่งอโคจร ทั้งบาร์เหล้า อาบอบนวด ผับ สารพัดความบันเทิงสำหรับนักท่องราตรี แพทย์หญิงชายตามองเห็นหญิงบริการชูป้ายเชิญชวนลูกค้า แลคนดื่มเหล้าเบียร์ควงแขนเต้นรำกันสนุกสนาน
.
.
“นี่ไงแคท ลูกดูตัวอย่างคนประมาทพวกนี้ ตายเมื่อไหร่หนีไม่พ้นเปรต อสูรกาย โชคดีหน่อยคงได้เกิดเป็นสัตว์ พวกนี้ตอนมีชีวิตเอาแต่มัวเมาตักตวงความสุขใส่ตัว ไม่รู้จักถือศีลเข้าวัด ตายไปจะรู้ว่ารักสนุกทุกข์ถนัดมันเป็นยังไง”
.
.
“แม่ไม่ได้แช่งเขาใช่ไหมคะ” แคทถาม
.
.
“แน่นอน ไม่ได้แช่ง มันเป็นกฎธรรมชาติอยู่แล้ว ทำอย่างไรต้องได้อย่างนั้น ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว”
.
.
“หนูสังเกตหลายครั้งแล้ว ทำไมเวลาแม่พูดถึงคนกลุ่มนี้ แม่ต้องใส่อารมณ์ด้วยคะ เหมือนแม่เป็นเดือดเป็นร้อนแทนชีวิตเขา. . . .
.
.
. . .แต่เขาไม่ได้ทุกข์ร้อนไปกับแม่เลย”
.
.
.
“แคท! ลูกพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง!! นี่ลูกแขวะแม่หรือ!!” เธอขึ้นเสียง
.
.
“ถ้าแม่บอกว่านุ่งขาวห่มขาวนั่งวิปัสสนาแล้วทำให้จิตใจสงบเย็น แล้วที่เป็นอยู่นี่เรียกว่าอะไรคะ หนูก็เบื่อเหมือนกันนะคะ”
.
.
“นี่! พูดหยั่งงี้ได้ไง! เถียงพ่อเถียงแม่กรรมหนักนะ!!” แพทย์หญิงเลียบรถจอดข้างทางเพื่อตักเตือนลูกสาว
.
.
“เมื่อก่อนคนไข้จะสูงต่ำแค่ไหนแม่ก็ยิ้มให้เขาเท่ากันทุกคน หนูชอบแม่เวลามองคนด้วยสายตานั้นมากกว่า ตอนนี้แม่เริ่มเปลี่ยนไปแล้วรู้ไหมคะ”
.
.
“ยัยแคท!” แพทย์หญิงตีแขนลูกแรงเอาการ แคทผลุนผลันเปิดประตูหนีออกไปด้วยน้อยใจ
.
.
“แคท! กลับมา! อย่าเดินในที่แบบนี้ ใครเห็นเข้าจะคิดยังไง แม่จะเอาหน้าไว้ไหน!!” เธอรีบลงจากรถตามลูกสาวไป
.
.
)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))
.
.
.
.
19:40 น.
.
.
แทน จตุรเทพข้าวหลามตัดและสมุนน้อยใหญ่นั่งร่ำสุราเคล้านารีในสถานบันเทิงใต้ดินแห่งหนึ่งซึ่งเปิดแต่หัวค่ำ สาวนั่งดริ้งค์วัยรุ่นในชุดวาบหวามหลายคนรายล้อมแกงค์นักเลงนักเรียน เป็นที่รู้กันว่าพวกของแทนแม้จะยังอยู่ในวัยเรียนแต่กระเป๋าตังค์หนาพอที่จะนั่งร้านแบบนี้ จนเจ้าของร้านไว้ใจ ยิ่งไปกว่านั้นยังกำชับให้เด็กในสังกัดบริการเต็มที่อย่าให้ขาดตกบกพร่อง
.
.
ต๊ะติดสอยห้อยตามแทนมาด้วย เนื่องจากแรงศรัทธาและความพิศวาสส่วนตัว จริงอย่างที่เอฟเคยพูดไว้ว่า ต๊ะไม่มีวันหนีตัวเองพ้น เพราะตั้งแต่ย้ายมาอยู่โรงเรียนช่างกลแล้วอาการหลงรักชายผู้มีลักษณะพ่อพันธุ์ที่สมบูรณ์ก็ไม่มีทีท่าลดน้อยถอยลง บ่อยครั้งต๊ะต้องจินตนาการว่าถูกแทนกระซวกประตูหลังอย่างดุเด็ดเผ็ดร้อนขณะช่วยตัวเอง เป้าที่นูนเด่นเป็นสง่า ผิวหน้าหล่อเหลาสะอาดเกลี้ยง ทว่าทั้งตัวและสันดานกลับโชกโชนไปด้วยความดิบเถื่อนในแบบฉบับลูกผู้ชายเลือดร้อน
.
.
“มานี่เด๊ะไอ้ต๊ะ” แทนเรียกรุ่นน้องหน้าละอ่อนเข้ามาใกล้ ๆ
.
.
“เดี๋ยววันนี้กูจะพามึงขึ้นครู . . .เคยยังวะ” แทนกระซิบถาม ต๊ะทั้งดีใจที่รุ่นพี่ในดวงใจจำชื่อตนได้และตกใจในคราเดียวที่แทนยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูด เขาเคยร่วมรักแล้วกับเอฟแฟนเก่าโดยที่ตนเป็นฝ่ายรับ แต่จะพูดออกไปว่าเคยมีประสบการณ์กับผู้ชายแล้วก็คงไม่เป็นการดีกับตัวเองนัก
.
.
“ยังครับ. . .” ต๊ะตอบเสียงเบา แต่แทนกลับช่วยขยายเสียงให้เกินความจำเป็น “อะไรนะ. . .ยังไม่เคย!!! หัวเปิดรึยังมึงน่ะ!! ฮ่า ๆ ๆ เดี๋ยวกูจัดสาวให้” ว่าแล้วแทนก็ปรบมือสองสามแปะส่งสัญญาณเรียกสาวสวยในสังกัดมาหนึ่งคน
.
.
“อีต่าย กูวานสอนเด็กมันให้โตเป็นหนุ่มหน่อย ค่าน้ำชามาเอาที่กู” แทนหันไปพูดกับสาวนั่งดริ้งค์ที่จัดมาให้ต๊ะ
.
.
แต่ต๊ะอึดอัด เขาจะรู้ไหมหนอว่าสิ่งที่ปรารถนาคือท่อนลำของลูกผู้ชายอกสามศอกอย่างแทน หาใช่รังไข่อิสตรี ต๊ะพยายามบ่ายเบี่ยงไปมา ขณะที่แทนซึ่งเมาได้ที่พยายามเชียร์ให้ฮึกเหิมปน ๆ ไปกับปรามาสว่าอย่าขี้ขลาด
.
.
ในที่สุดต๊ะก็คิดอุบายขึ้นได้ เขาเสนอว่าอยากนอนกับผู้หญิงที่แทนเล็งไว้แล้วต่างหาก และอยากลองให้พี่แทนสอนลีลาให้ชนิดตัวต่อตัว นั่นหมายถึงหญิงหนึ่งชายสอง
.
.
“มึงพูดเหี้ยอะไรนะ?. . .” แทนกระแทกแก้วเหล้าลงโต๊ะ แม้เพลงในร้านจะส่งเสียงดังแต่เสียงปึงปังของแทนนั้นดังกว่าและทรงประกาศิตยิ่งกว่า ทุกคนหันมามองเป็นสายตาเดียวอย่างกริ่งเกรง
.
.
ต๊ะใช้น้ำเย็นเข้าลูบ เขาอ้างว่าได้ยินกิตติศัพท์ว่าพี่แทนท่วงท่าเด็ดดวง ขนาดใหญ่โตโอฬารกระชากใจสาว ๆ หากแทนให้เกียรติเป็นติวเตอร์ให้ก็คงเป็นบุญอย่างล้นพ้น
.
.
“ปากหวานนะมึง. . .ไอ้น้องชาย” แทนขยี้ผมต๊ะอย่างเอ็นดู เขากระดกเหล้าอีกสองแก้วเพื่อเพิ่มดีกรีความเร่าร้อนในเส้นเลือดแล้วจึงลุกขึ้นจูงมือเด็กที่ตนหมายไว้ เตรียมขึ้นไปห้องส่วนตัวชั้นบน
.
.
“ตามมาดิวะ. . .อย่าเซ่อ” แทนหันไปเรียกต๊ะ เด็กหนุ่มดีใจเนื้อเต้นเมื่อได้รับอนุญาต
.
.
.
ในห้องรับรองแขก สาววัยรุ่นผิวงามผุดผ่องผู้ให้บริการขอทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำชั่วครู่ ขณะที่แทนและต๊ะนั่งดวดเหล้ากันพอเป็นกระสัย ทั้งคู่ถอดเสื้อผ้ารอฝ่ายหญิง เหลือเพียงกางเกงในติดตัว ต๊ะต้องพยายามกลั้นหัวเราะเมื่อเห็นรอยสักรูปไจแอนท์กลางแผ่นหลังลูกพี่ แต่ที่น่าสนใจยิ่งกว่าคือเป้ากางเกงในสีดำของแทนนั้นช่างนูนโป่งเย้าสายตา จนต๊ะต้องเก็บอาการไม่ให้ของขึ้นผิดที่ผิดเวลา
.
.
“ทำไมมึงกล้าจังวะ ตัวแค่เนี๊ยะ . . .ไม่อายไงวะ” แทนถามขณะส่งแก้วเหล้าให้รุ่นน้องชง
.
.
“ผมนับถือพี่นานแล้ว ผมอยากเท่แบบพี่แทน อยากทำได้อย่างพี่แทนทุกอย่าง” ต๊ะตอบอย่างเอาใจพลางชงเหล้าไปด้วย
.
.
แทนส่ายหัว. . .“ถึงมึงจะเลียนแบบกูได้แค่ไหน สุดท้ายมึงก็เป็นมึง ไม่ใช่กู. . . .” เขารับแก้วเหล้าจากต๊ะ “คนเราเท่ได้ในแบบตัวเองทุกคนเว้ย” แทนกระดกเหล้าเข้าปากตาม
.
.
“ขนาดเพื่อนม.ต้นที่กูเคยแกล้งจนหงอ วันหนึ่งมันยังกล้าลุกขึ้นมาเอาคืนกับคนที่เคยทำมันจนคนกลัวหัวหดไปทั่ว แม่งบ้า กล้าท้ากูต่อยด้วยนะไอ้สัตว์ ฮ่า ๆ ๆ ผ่านมาตั้งกี่ปีแล้ว”
.
.
“พอมันล้มกูถึงไม่ซ้ำมันไงล่ะ อดีตมันเคยทุเรศช่างหัวแม่ง ตอนนี้ถือว่าแม่งเท่ใช้ได้” แทนตักกับแกล้มเข้าปากพร้อมพร่ำสอนรุ่นน้องไปด้วย
.
.
“มึงก็เหมือนกันไอ้ต๊ะ ถ้ามึงเก๋าพอตัว อีกไม่กี่ปีคงได้แทนที่กู ถึงตอนนั้นมึงจะภูมิใจได้ไงวะ ถ้ามีคนชมมึงว่าเท่เหมือนถอดแบบจากกู. . . .”
.
.
“ให้น้องมันนับถือเพราะว่าเป็นตัวมึงสิ”
.
.
ต๊ะก้มหน้าครุ่นคิด จังหวะเดียวกัน สาวนั่งดริ๊งค์หรืออีกด้านหนึ่งของเธอคือหญิงบริการก็เปิดประตูออกจากห้องน้ำ นุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวเตรียมพร้อม ทั้งสองหนุ่มรอคอยอยู่แล้ว
.
.
“ไปได้แล้วไอ้ต๊ะ เดี๋ยวกูสอนให้” แทนปิดขวดเหล้าส่งสัญญาณ หญิงสาวนอนรอบนเตียง
.
.
“มึงไปลองดูดปากเค้าก่อน ดูว่ากูทำยังไงแล้วจำไว้” ลูกพี่หนุ่มชี้แนะรุ่นน้อง ต๊ะยอมฝืนใจแลกลิ้นกับผู้หญิง ขณะเดียวกันก็เหลือบตามองเห็นแทนกำลังไซร้ตามเรือนร่างหญิงสาว ดูดยอดปทุมถันเต่งตึง ต๊ะสังเกตเป้ากางเกงในของแทนเริ่มนูนโด่งขึ้นเป็นลำพาดยาว นี่ต่างหากคือสิ่งที่ประสงค์จนถึงกับยอมเปลืองตัว
.
.
“อา. . . .” หญิงสาวบิดครางเมื่อแทนลงลิ้นลงร่องสวาท ขณะที่ต๊ะต้องจำใจดูดนมผู้หญิงตาม แต่เพียงเท่านี้ก็คุ้มแล้วที่ได้เห็นหนังสดที่พระเอกในฝันเป็นคนเล่นให้ดูต่อหน้า และต่อมาก็ต้องดูดเลียหีให้สาวเจ้าเช่นกัน ต๊ะรู้สึกกระอักกระอ่วนจนคลื่นไส้แต่ต้องฝืนทำตัวเป็นคนไม่มีปัญหา เพื่อก้าวบันไดไปสู่ขั้นที่สูงกว่าและสูงกว่าไปเรื่อย ๆ
.
.
ต่อมาหญิงสาวคุกเข่าลงและขอให้สองหนุ่มยืนขนาบข้าง เธอรูดกางเกงในของทั้งสองออก และจัดการดูดควยให้สลับไปมา ต๊ะหลับพริ้มพึงใจเมื่อได้เห็นลำควยของพี่แทนในดวงใจ ช่างโอฬารสมกับเป็นคนตัวสูงใหญ่ หัวสีน้ำตาลคล้ำบ่งบอกว่าผ่านศึกมาอย่างโชกโชนพอ ๆ กับรอยแผลตามตัว ช่างสมเป็นชายชาตรี
.
.
“ชอบไหมมึง” แทนเอ่ยปากถามน้องขณะถูกดูดควย ต๊ะได้แต่พยักหน้าเงียบ ๆ ยอมให้หญิงสาวบรรเลงเพลงโอษฐกาม เขาอยากบอกเหลือเกินว่าควยพี่แทนที่หัวบานเป็นดอกเห็ดขนาดสากกระเบือต่างหากที่กระตุ้นอารมณ์เขา ถ้าไม่กลัวโดนตีนอยากถีบชะนีลงจากเตียงแล้วโม้คควยให้พี่แทนด้วยซ้ำ อย่างไรก็ตาม ทั้งจินตนาการส่วนตัวบวกกับความเสียวที่หญิงบริการมอบให้ทำให้ควยต๊ะแข็งเต็มที่พร้อมใช้งาน
.
.
หญิงสาวสวมถุงยางให้สองหนุ่ม
.
.
“มึงก่อนเลย กูเคยกับน้องเขาแล้ว” แทนเพยิดหน้าบอกเชิง
.
.
“นอนลงสิคะน้อง” หญิงสาวจับต๊ะนอนลงแล้วนั่งคร่อม ช่างเป็นความเสียวที่แปลกใหม่สำหรับเด็กหนุ่ม เขาไม่เคยลองกับผู้หญิงมาก่อนเลย ขณะเดียวกันแทนก็ยืนกางขาให้หญิงบริการดูดควยไปด้วย ต๊ะจึงได้เห็นพวงกระโปกใหญ่เป็นไข่เป็ดแกว่งไกวไปมาช่วยเร่งเร้าอารมณ์เสน่หา
.
.
ต่อมาสาวบริการเสนอให้ลอดยัดสองท่อนเข้าในรูเดียว
.
.
“เจ๋งมากชะนี!!” ต๊ะคิดในใจ ไม่รู้ว่าเธอได้ไอเดียนี้มาจากไหน รู้แต่ว่ามันช่างยอดเยี่ยมจนยากจะสะกดกลั้นความคึกในใจให้เป็นปกติได้ เมื่อสอดเข้าไป ลำควยของแทนและต๊ะเสียดสีเบียดกันอยู่ในรูหีอย่างแนบแน่น ทั้งสามทำกันบนโซฟา โดยต๊ะอยู่ล่างสุด หญิงบริการคั่นกลาง และแทนกางขาเย็ดอยู่บนสุด เด็กหนุ่มแหงนจ้องใบหน้าอันเปี่ยมสุขสุดเสียวของหนุ่มแทนขณะกระหน่ำรักถี่ยิบจนเหงื่อท่วมตัวกลิ่นสาบชายคละคลุ้ง ซ้ำยังฉวยโอกาสแกล้งทำเป็นจับควยให้เข้าที่โดยมือได้แอบลักสัมผัสถุงไข่แทนที่ห้อยไปมาขณะเย็ด สัมผัสจากแก่นกายลูกผู้ชายแมนดิบเถื่อนอย่างแทนผ่าวร้อนกว่าช่องคลอดเป็นไหนๆ เขาจินตนาการภาพภายในว่าลำควยของเขากับลูกพี่สุดที่รักจะแนบชิดถูไถกันแค่ไหน เพียงแค่คิดก็เสียวจนไม่อาจยับยั้งไว้ได้ ต๊ะใกล้ถึงสวรรค์นำแทนล่วงหน้า
.
.
“พี่แทนครับ ผมรักพี่!!” ต๊ะคิดในใจก่อนพรั่งพรูน้ำรักคาถุงยาง ไม่นานนักแทนก็เร่งจังหวะตามไปติด ๆ
.
.
“อาหหหหห์!!” แทนเกร็งควยกระแทกแรง ๆ ทิ้งท้ายก่อนปลดปล่อยน้ำเชื้อออกมาตุงถุงยาง
.
.
หลังเสร็จกิจ แทนขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนเพราะปวดฉี่ ขณะที่หญิงบริการอยากรีบใช้ห้องน้ำเช่นกันจึงขอตัวออกไปเข้าห้องน้ำด้านนอก ต๊ะใช้โอกาสที่อยู่คนเดียวนี้หยิบกางเกงในแทนซึ่งเลอะคราบน้ำหงี่และอับด้วยกลิ่นสาบเหงื่อขึ้นมาดมและเลียเป็นที่ระลึก ก่อนจะหยิบถุงยางของแทนในทั้งขยะมาแกะปมที่มัดไว้ออก
.
.
เขาแหงนหน้าและเทน้ำว่าวข้นคลั่กแทนไหลย้อยลงสู่ปาก กลืนกินทุกหยาดหยดอย่างไม่ลังเล หวังว่าเชื้อลูกผู้ชายเลือดนักเลงของแทนจะซึมซาบเข้าสู่จิตวิญญาณของเขา ในอนาคตเขาต้องขึ้นไปอยู่ตำแหน่งเดียวเช่นเดียวกับแทนให้ได้ ที่สำคัญเหนือสิ่งอื่นใด เขาทราบดีว่าไม่มีวันสมหวังในความรักกับแทนอย่างแน่นอน แค่ได้ใกล้ชิดขนาดนี้ก็นับว่าเป็นประสบการณ์ที่ทรงคุณค่าตราตรึงไว้ในส่วนลึกของหัวใจ
.
.
)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))
.
.
20:33 น.
.
.
แทนและต๊ะอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยและทั้งสองกำลังแต่งตัวอยู่ จู่ ๆ เสียงคนหวีดร้อง เสียงโครมครามก็ดังขึ้นจากชั้นล่าง ซึ่งอาจเป็นเรื่องปกติหากพบการทะเลาะวิวาทในสถานบริการบ้างพอเป็นสีสัน แต่ยังมีเสียงที่คล้ายคลึงกันแว่วมาแต่ไกลอีกเป็นระลอก
.
.
และต่อมาก็ไฟดับ
.
.
“เฮ้ย! เชี่ยไรวะ!” แทนสบถท่ามกลางความมืด
.
.
“ไฟดับได้ไง” ต๊ะพูดพลางมองไปรอบกาย พยายามปรับสายตาให้ชินกับความมืด จากนั้นจึงค่อย ๆ คลำหาโทรศัพท์มือถือและเปิดไฟหน้าจอใช้ต่างไฟฉาย ทั้งสองเดินลงมาชั้นล่าง
.
.
พรรคพวกของแทนเหลือแค่สามคน ที่เหลือเกือบสิบหายไปไหนไม่มีใครทราบ หญิงบริการจับกลุ่มคุยกันด้วยสีหน้าประหวั่นพรั่นพรึง จุดเทียนไขวางเรียงรายพอให้มองเห็นว่าใครเป็นใคร
.
.
“จู่ ๆ คนก็ลุกขึ้นหัวเราะแล้ววิ่งเตลิดออกไปเลยพี่ พวกที่เอากันอยู่ชั้นบนก็วิ่งแก้ผ้าออกจากร้านไปเลย” หญิงบริการนางหนึ่งเอ่ยขึ้น
.
.
“เจอผีหลอกเหรอ” อีกคนแสดงความเห็น
.
.
“ไร้สาระน่านังบ้า”
.
.
ไม่ทันไรเสียงกรีดร้องก็แว่วมาอีกครั้ง สันนิษฐานว่ามาจากร้านถัดจากนี้ไปสองสามคูหา
.
.
“พวกไอ้เป๋า ไอ้เอ้ แม่งวิ่งออกไปไหนไม่รู้พี่แทน” สมุนคนหนึ่งรายงาน
.
.
“เกิดเชี่ยไรขึ้นวะ กูรู้สึกเป็นลางว่ะ. . .” แทนจุดบุหรี่สูบ
.
.
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!! โอ๊ยยยยยยย!!” เสียงโหยหวนดังกล่าวดังเข้ามาถึงร้าน ทุกคนหันไปมองเป็นสายตาเดียว
.
.
ชายสวมเสื้อกั๊กวินมอเตอร์ไซค์สี่คนบุกเข้ามาในร้านพร้อมหญิงสาว แบ่งกลุ่มย่อยเป็นบุรุษสองต่อสตรีหนึ่ง คนหนึ่งถูกดึงแขนเข้ามา อีกคนถูกจิกผมลากถูลู่ถูกัง
.
.
“ยืมห้องน้ำเย็ดแป๊ปเดียว!!” ชายคนหนึ่งพูดขึ้น
.
.
“ปล่อยลูกฉันนะไอ้พวกเลว!!” เสียงผู้หญิงที่ถูกจิกหัวตะโกนลั่น
.
.
“หุบปากอีดอกทอง!” เธอถูกตบฉาด “อ๋อ. . . เป็นหมอเหรอ” เขาสังเกตจากเสื้อกาวน์
.
.
“ ดี! กูอยากเอาน้ำว่าวไพร่ ๆ ฉีดใส่รูหีอีผู้ดีจองหอง เหม็นขี้หน้าคนชูคอเป็นหงส์อย่างพวกมึงมานานแล้ว อยากรู้จะสะใจแค่ไหน”
.
.
“เฮ้ย! อะไรกันวะ!” แทนตะโกนถามในความมืดสลัว รู้สึกว่ามีคนช่วยกันแบกผู้หญิงที่กำลังร้องไห้หลบเข้าห้องน้ำไป
.
.
“แคท!! ลูกแม่!!” แพทย์หญิงร้องสุดขาดใจ แต่ถูกตุ๊ยท้องจนจุก “ดูซิ เรียนสูง ๆ แล้วจะช่วยให้พวกมึงเอาตัวรอดได้ไหม!! อีหมอหน้าโง่!! ฮ่า ๆ ๆ” หนุ่มวินฯ สองคนตั้งท่าลากตัวแพทย์หญิงเข้าห้องน้ำไปอีกคน
.
.
“โอ๊ย!!” หนุ่มวินฯ เจ็บแปลบขึ้นมา เขาถูกตีด้วยไม้ถูพื้น
.
.
“มึ๊งสิไปเฮ็ดหยังเขาบักห่า!!” หญิงบริการคนหนึ่งด่าให้ และหลังจากนั้นพรรคพวกที่วิ่งไปหาของแข็งเป็นอาวุธก็เข้ามาช่วยกันรุมตีหนุ่มวินทั้งสองจนสิ้นฤทธิ์
.
.
อีกด้านหนึ่ง แคทถูกขังอยู่ในห้องส้วมกับหนุ่มวินอีกสองคนที่ถูกอำนาจโทรจิตครอบงำจนไม่รู้ผิดชอบชั่วดี พวกมันกำลังช่วยกันปลดเปลื้องเครื่องแบบนักเรียนออก
.
.
“อย่านะ!! ปล่อย!!” แคททุบตีชายทั้งสองพร้อมร้องขอให้คนด้านนอกช่วย
.
.
พวกหญิงบริการพยายามหาเครื่องมือมางัดแงะกลอนประตู
.
.
“หลบไป. . .เกะกะ” แทนโบกมือไล่ทั้งหญิงบริการและเพื่อนพ้อง เขาตบเท้ากับพื้นสองสามครั้งเป็นการเข้าเกียร์
.
.
.
.
“ตีนกูคนเดียวพอ!!”
.
.
.
“ตูมมมม!” แทนยันลูกถีบใส่บานประตูไม้โครมเดียวหลุด แผ่นประตูอัดเข้ากลางตัวหนุ่มวินฯ คนหนึ่งเต็มรัก ส่วนอีกคนแทนกระชากคอเสื้อออกมาจากห้องส้วม จับกดนั่งคร่อมตัว และระดมกำปั้นใส่ไม่ยั้ง
.
.
“พ่อมึงตายเหรอสัตว์!! เมาม้าเมาควยเหี้ยไร!! อย่ามาป่วนถิ่นกู!!” แทนสบถพร้อมมอบเพลงหมัดหมีตะปบชนิดไม่เปิดโอกาสให้พักหายใจ จนเหยื่อสลบเหมือดคากำปั้น
.
.
.
“พอเหอะครับพี่แทน มันน็อคแล้วพี่” ต๊ะเข้ามาปรามให้ลูกพี่ชะลอหมัดปืนกล แทนหอบหายใจก่อนลุกขึ้นถ่มน้ำลายรดหน้า
.
.
“แม่. . .แม่หนู. . .ฮือ” แคทยืนตัวสั่นร้องไห้ในห้องน้ำ พวกหญิงบริการช่วยกันจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ทางและประคองตัวออกมา
.
.
.
“แม่หนูไม่เป็นไร เดี๋ยวก็ฟื้น” หญิงบริการคนหนึ่งปลอบ
.
.
.
ในห้องรับแขก แพทย์หญิงฟื้นจากอาการจุกเจ็บมึนงงอย่างรวดเร็ว ทันทีเมื่อลืมตา คนแรกที่อยู่ตรงหน้าคือลูกสาว ทั้งสองสวมกอดร่ำไห้หลังผ่านวิกฤตได้ พรรคพวกแทนช่วยกันจับกุ๊ยวินมอเตอร์ไซค์โยนออกนอกร้าน ส่วนกลุ่มหญิงบริการจับกลุ่มคุยกัน หลายคนได้รับโทรศัพท์แจ้งเหตุทำนองเดียวกันว่าคนรู้จักจู่ ๆ ลุกขึ้นมาแสดงออกทางเพศอย่างวิปริตวิตถาร สุดเหวี่ยง หลุดโลกโดยไม่สนใครหน้าไหน ตั้งแต่ช่วยตัวเองโชว์ ไปจนถึงเที่ยวไล่ข่มขืนผู้อื่นอย่างบ้าคลั่ง มีคนหนึ่งจุดประเด็นขึ้นว่าปรากฏการณ์นี้คล้ายกับกรณีตลาดนัดและโรงพยาบาลเซนต์แมตธิวที่เป็นข่าวใหญ่ทั่วโลก
.
.
“ . .ไอ้เหี้ยเต๋อ?. . .” แทนเอ่ยขึ้นอย่างลืมตัว
.
.
“อะไรครับพี่แทน” ต๊ะยักหน้าถามอย่างใคร่รู้ แต่แทนก็ได้แค่พูดชื่อขึ้นมา เขาถูกเต๋อลบความทรงจำหลังล้างแค้น จึงจำได้เพียงเลือนรางว่าเต๋อลุกขึ้นมาทวงหนี้แค้น แต่ไม่อาจปะติดปะติดเชื่อมโยงเหตุการณ์หรือแม้แต่จำได้ว่าเต๋อมีพลังเหนือมนุษย์ สุดท้ายจึงได้แต่เกาหัว
.
.
“ช่างแม่งเหอะ”
.
.
“โลกของฉันกับเธอ มันต่างกันเหลือเกินสาวน้อย ฉันก็เคยสวยใสไม่เจนโลกเหมือนเธอมาก่อน” หญิงบริการคนหนึ่งลูบหลังปลอบขวัญแคท ดูเหมือนแม่เธอจะอึดอัดอยู่ในที
.
.
“นี่แทนคำขอบคุณนะคะ ไปแบ่งกันเอง แค่นี้พอไหม” แพทย์หญิงหยิบเช็คเซ็นระบุจำนวนเงินสองหมื่นบาทยื่นให้หญิงบริการ
.
.
“ไม่เป็นไรค่ะคุณหมอ เราช่วยเพราะเราต้องทำ เห็นแบบนั้นใครจะอยู่เฉยได้” ตัวแทนคนหนึ่งตอบ
.
.
“ไม่รู้ล่ะฉันจะวางไว้ตรงนี้ จะเอาหรือไม่เอาก็เรื่องของพวกเธอ แคท กลับได้แล้วลูก แม่ไม่อยากอยู่ที่นี่นาน” เธอตั้งท่าจูงมือลูกสาวกลับ แทนอาสาเดินคุ้มกันไปส่งที่รถ โดยต๊ะขอตามไปอีกคนเพื่อความแน่นอน
.
.
ก่อนสองแม่ลูกก้าวพ้นธรณีประตู หญิงบริการคนหนึ่งพูดขึ้น
.
.
“ถ้าเลือกได้ ทำไมเราจะไม่อยากเป็นเหมือนคุณ อยากให้ลูกสาวแต่งตัวน่ารักสะอาดสะอ้าน ให้เค้าได้เรียนโรงเรียนดี ๆ เหมือนลูกคุณ”
.
.
แพทย์หญิงหยุดเพื่อฟังด้วยมารยาท แต่ไม่หันไปมอง
.
.
“อาชีพนี้ไม่สบายอย่างที่คุณเข้าใจหรอก”
.
.
.
เมื่อเห็นว่าพูดจบแล้วแพทย์หญิงจึงก้าวขาออกไป
.
.
ทันใดนั้น แคทได้สะบัดมือจากแม่ เธอวิ่งกลับมาโค้งตัวไหว้ขอบคุณเหล่าหญิงบริการ และเปล่งวาจาลั่น
.
.
“ขอบคุณพี่ ๆ มากนะคะ!! บุญคุณนี้หนูกับแม่จะไม่ลืมเลย!! วันหลังหนูจะกลับมาหาพี่ ๆ นะคะ!!”
.
.
“แคท! กลับได้แล้ว แถวนี้อันตรายไม่รู้รึไง!” แพทย์หญิงปรี่กลับมาดึงแขนลูกออกไป
.
.
.
“จะเอาไงกับเช็คนี่ล่ะพี่” หญิงบริการคนหนึ่งถามกับรุ่นพี่อาวุโส
.
.
“เขาไม่เต็มใจให้ เอาไปใช้เองก็เหมือนขโมย . . .ฉีกทิ้งก็ไม่ได้ หยามน้ำใจลูกสาวเขา. . .
.
.
ซื้อชุดนักเรียน สมุด ดินสอปากกาแจกเด็กยากจนแล้วกัน” เธอสรุป น่าทึ่งที่ทุกคนพร้อมใจกันพยักหน้าเป็นมติเอกฉันท์
.
.
.
ก่อนส่งสองแม่ลูกขึ้นรถ แคทรู้สึกติดค้างกับแทนเป็นพิเศษ จึงขอทราบชื่อเสียงเรียงนามและที่อยู่ เพราะหากขอเบอร์โทรศัพท์ต่อหน้าแม่คงไม่งามเท่าไหร่นัก
.
.
“ชื่อแทนไท ปวส.2 สาขาช่างยนต์ เทคโนสยามประทีป ถามใครก็รู้จัก ภารโรงยังซี้กันเลย” แทนกล่าวด้วยน้ำเสียงสุภาพที่สุดในแบบของเขา แทนเพิ่งสังเกตว่าสาวม.ปลายโรงเรียนคอนแวนต์คนนี้น่ารักไม่เบา
.
.
.
“ขอบคุณค่ะพี่แทนไท วันหลังหนูขอเลี้ยงข้าวขอบคุณสักมื้อนะคะ” แคทยกมือไหว้ ก่อนเหลือบเห็นแม่ฮึดฮัดนั่งรออยู่ในรถจึงต้องรีบขึ้นไป
.
.
แทนเหม่อมองรถเบนซ์สีเงินจากไปจนลับตา ต๊ะสะกิดให้แทนรู้สึกตัว “พี่แทน ๆ พี่แทนครับ”
.
.
“เอ่อ มึง. . .ไอ้ต๊ะ เดี๋ยวมึงกลับบ้านมึงก่อนก็ได้ กูจะลองโทรตามเพื่อนกูอีกที มึงอย่าอยู่เลยเชื่อกูเหอะ แถวนี้แม่งแปลก ๆ ว่ะ ปิดหมดทุกร้าน คนแม่งหายหัวไปไหนไม่รู้ ยังกับเมืองผี”
.
.
.
สองหนุ่มพยักหน้าเห็นพ้อง แทนกลับเข้าไปในร้านหารือกับเพื่อนฝูงตามหาคนที่หายไป ส่วนต๊ะขอแยกตัว เขาตัดสินใจควบมอเตอร์ไซค์คู่ใจกลับที่พัก
.
.
.
))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))
.
.
20:51 น.
.
.
ครูวิไลเลื่อนตัวปีนมานั่งข้างเบาะขับคน โชเฟอร์ถูกอำนาจโทรจิตยึดครองเบ็ดเสร็จเช่นกัน ทั้งสองชวนคุยแต่เรื่องเงี่ยน ๆ แลกเปลี่ยนความเห็นบนรถจนยากจะห้ามใจไหว ครูวิไลจึงอาสาอมควยให้ซึ่งขอการันตีว่าฝีปากจัดจ้านไม่แพ้คนวัยสาว โชเฟอร์ปลดซิปกางเกงงัดควยออกมาให้ครูเฒ่าดูดเลียให้สนองกามารมณ์ทั้งสองฝ่าย
.
.
.
“อูยยยย เก่งจังครับยาย” โชเฟอร์ชื่นชม เขาละมือจากพวงมาลัยข้างหนึ่งกดหัวให้วิไลดูดควยเข้าไปลึก ๆ สุดคอหอย
.
.
.
วิไลเร่งฝีปากหวังกินน้ำกามสด ๆ จากโชเฟอร์ กระทั่งหนุ่มใหญ่ต้องพ่ายให้ทีเด็ดโอษฐกามนางครูเฒ่า
.
.
“อูยยย โอวววว” เขาหลับตาร้องเสียงหลงอย่างลืมตัว ลืมไปว่ากำลังขับรถ
.
.
ขณะเดียวกัน อพาร์ทเมนท์ในละแวกนั้น นักศึกษาชายคนหนึ่งกำลังนั่งชมรายการโปรดทางโทรทัศน์อย่างสบายอารมณ์ จนกระทั่งต้องสะดุดลงเมื่อมีข่าวต้นชั่วโมงแทรก ผู้ประกาศข่าวชายมาดสุขุมกล่าวรายงานด้วยน้ำเสียงจริงจังผิดปกติ
.
.
“สวัสดีครับ พบกับข่าวด่วนต้นชั่วโมง ขณะนี้มีรายงานด่วนว่า เกิด. . .เกิด. . .เกิด” ผู้ประกาศข่าวมีอาการติดอ่างฉับพลัน แต่ภาพประกอบข่าวยังคงฉายต่อไป เป็นภาพผู้คนออกมาก่อความไม่สงบ จอดรถเย็ดกลางถนน ข่มขืนกันในที่โจ่งแจ้งท้าทายกฎหมาย โดยไม่เลือกเป้าหมายทั้ง หญิง ชาย เด็ก คนชรา แม้กระทั่งเย็ดหีหมาข้างถนน นอกจากนี้ยังมีการรวมกลุ่มกันกระทำวิปริตอนาจารในที่สาธารณะอย่างโจ๋งครึ๋ม
.
.
“เกิด . . . .เกิด อาหหห์ เกิดอารมณ์. . .” ผู้ประกาศข่าวปลดกระดุมเสื้อและบดบี้หัวนมตนเองยั่วผู้ชมทางบ้าน ก่อนจะลุกขึ้นนั่งลนโต๊ะรายงานและถอดกางเกงเล่นควยตัวเองถ่ายทอดสด
.
.
“อาหห์ แข็งแล้ว เงี่ยนแล้ว ใครก็ได้ดูดให้ผมที. . .” ผู้ประกาศข่าวครวญครางผ่านจอพลางชักว่าวโชว์ไปด้วย
.
.
“เฮ้ย! อำกันรึเปล่าวะ” นักศึกษาชายตื่นตระหนก จังหวะเดียวกันก็ได้ยินเสียงวัตถุบางอย่างพุ่งชนอย่างรุนแรง เสียงดังสนั่นจนถึงกับต้องลุกขึ้นไปเปิดหน้าต่างสำรวจ
.
.
รถแท็กซี่ชนเสาไฟฟ้า โชเฟอร์ตายคาที่ ส่วนครูพุ่งวิไลกระเด็นออกมาคอหักตายอนาถนอกรถ
.
.
พร้อมกันนั้นก็เห็นผู้คนจำนวนหนึ่ง วิ่งไล่ปี้กันเหมือนหมา บางคนนั่งขี้ ยืนเยี่ยวกันกลางถนนขวางทางจราจร ไม่มีใครสนใจอุบัติเหตุรถแท็กซี่ชนเสาไฟฟ้าเลย
.
.
นักศึกษาหนุ่มกระทำตนเป็นพลเมืองดีโดยโทรสัพท์แจ้งหน่วยกู้ภัย แต่คำตอบที่ได้รับกลับมาคือ
.
.
“น้องดูดควยให้พี่ได้ไหมล่ะ หล่อไหม แมนไหม ไม่สาวเจอกัน แฮ่ก แฮ่ก อูย น้ำเยิ้มแล้ว”
.
.
นักศึกษาหนุ่มกระแทกหูวางสาย กระนั้นก็ยังไม่ละความพยายาม ต่อสายไปยังหมายเลขฉุกเฉินเพื่อแจ้งเหตุด่วนเหตุร้ายกับตำรวจ
.
.
“กำลังเย็ดหีหมาตำรวจอยู่ โคตรเสียวเลยไอ้น้อง มาลองไหม หมาเชื่องนะ ไม่กัดหรอก”
.
.
.
.
“เอ้า ว่าไงล่ะ ให้ไปรับไหม หมาเลียควยเสียวดีนะ. . . . เฮ้ย เงียบทำไม. . .แกรก!”
.
.
ชายหนุ่มวางสายอีกครั้ง
.
.
“บ้านนี้เมืองนี้มันเป็นบ้าอะไรไปแล้ว” เขารู้สึกว่าท่อนขาอ่อนแรงจนแทบทรุดล้ม เกิดอะไรขึ้นกับโลกที่อาศัยอยู่กันแน่
.
.
)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))
21:00 น.
.
.
.
ณ ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ภายในร้านอาหารญี่ปุ่นในมุมเงียบปลอดคน หนุ่มสาวคู่รักกำลังหยอกเกี้ยวกันกระจุ๋งหนุงหนิง โต๊ะข้าง ๆ เป็นคุณพ่อวัยกลางกับลูกชายวัยมัธยมปลายแต่งชุดรด.
.
.
“ตัวเอง พี่สาวเค้าส่งแมสเซจมาล่ะ กลับบ้านด่วน. . .อะไรกันไม่เห็นเข้าใจเลย โทรกลับไปก็ไม่รับ” หญิงสาวบ่นพลางจับหลอดดูดชาเขียวปั่น
.
.
“ถ้ากังวลเดี๋ยวเค้าไปส่งก็ได้ กลับก่อนไหม” ชายหนุ่มถามอย่างห่วงใย
.
.
“ไม่เอาน่า อยากดูหนังก่อน พี่สาวเค้าก็งี้แหละ ชอบขัดจังหวะเรื่อยเลย อิจฉาเค้าไงตัวเองยังลงจากคานไม่ได้” แล้วทั้งสองก็หัวเราะหยอกเอินกันต่อไป
.
.
โต๊ะด้านข้าง เด็กหนุ่มในชุดรด. ใช้ตะเกียบเขี่ยถ้วยซอสไปมาแก้เซ็ง
.
.
“ต้องรอแม่เดินซื้อของอีกนานไหมพ่อ ผมปวดฉี่น่ะ”
.
.
“ก็ไปเข้าห้องน้ำสิ บ่นทำไม” ผู้เป็นพ่อตอบอย่างไม่แยแส
.
.
“ไม่เอาอ่ะพ่อ ไม่อยากทิ้งให้พ่อนั่งคนเดียว”
.
.
“ลูกช่างประเสริฐจริง ๆ เป็นห่วงพ่อถึงขนาดนี้เชียว” ฉับพลัน พ่อเด็กหนุ่มก็น้ำตารื้นอย่างไม่มีปี่ขลุ่ย
.
.
“ปวดมากไหมลูก” คุณพ่อถามและลูบศีรษะลูกชายอย่างเอ็นดู เด็กหนุ่มพยักหน้าตอบ
.
.
“เยี่ยวใส่ปากพ่อสิ”
.
.
“ทำได้จริง ๆ เหรอครับ”
.
.
“ได้สิ เอาเลย พ่อไม่รังเกียจของลูกอยู่แล้ว” จากนั้นเด็กหนุ่มจึงลุกขึ้นปลดซิปกางเกง และปลดปล่อยปัสสาวะที่อั้นไว้เป็นชั่วโมง พรั่งพรูดุจสายยางรดน้ำต้นไม้ คุณพ่อคุกเข่าอ้าปากรองรับเป็นกระโถนเยี่ยวด้วยความเต็มใจ
.
.
“อาหหห์ พ่อครับ” เด็กหนุ่มคราง เขาเอนตัวเล็กน้อยทำให้ควยฉีดสายน้ำเยี่ยวส่ายไปมากระเซ็นเลอะตามใบหน้าและลำตัวของคุณพ่อเล็กน้อย แต่เขาก็หาได้โกรธเคือง พยายามรองรับทุกหยาดหยดที่ลูกชายระบายออกมาจนหมด เมื่อเยี่ยวเสร็จดีแล้ว คุณพ่อจับควยลูกสะบัดน้ำเยี่ยวที่ติดปลายหัวควยสะเด็ดทุกหยุด ก่อนจะถอกหนังหุ้มปลายเพื่อเลียทำความสะอาดให้บุตรชายอันเป็นที่รัก ฝ่ายลูกชายรู้สึกว่าพ่อหวังดีเกินหน้าที่ไปแล้ว แต่ก็ไม่อาจทนต่ออำนาจมืดในจิตใจได้ ลำควยจึงค่อย ๆ พองขึ้นเมื่อถูกปลายลิ้นกระตุ้นให้ตื่นตัว
.
.
“เรียน รด มาทั้งวันเลย ควยเหม็นนะลูก แต่ไม่เป็นไร ลูกผู้ชายมันต้องแบบนี้ ตอนหนุ่ม ๆ พ่อก็ซกมกเหมือนกัน”พูดจบ คุณพ่อก็ปลดเข็มขัดกางเกง รด ลูกชายลงไปกองกับพื้น และดูดควยผลุบเข้าผลุบออกอยู่ในปาก ทำความสะอาด เลียกินคราบเหงื่อไคลสิ่งสกปรกที่ติดตามเงี่ยงควยและซอกขาไม่ต่างจากปลาดูดกระจก
.
.
“พ่อครับ อ๊า. . . ซี๊ดดดดดดดดดด” เด็กหนุ่ม รด. ครางดังจนหนุ่มสาวโต๊ะข้าง ๆ ที่สุมหัวกันเกี้ยวพาราสีอยู่ในโลกส่วนตัวถูกดึงให้รับรู้สถานการณ์รอบตัว
.
.
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!” หญิงสาวหวีดลั่นร้านพร้อมถีบเก้าอี้ถอยออกไปอย่างตื่นตระหนก
.
.
“ท. . .ท . . .ทำอะไรอยู่น่ะ!!” เธอชี้ด้วยเรียวนิ้วสั่นระริก
.
.
.
“พวกคุณไม่เห็นเหรอ เฉยได้ยังไง!” เธอหันไปว่ากราดพนักงานในร้านที่ยืนนิ่งเป็นทองไม่รู้ร้อน
.
.
“อย่ามายุ่งกับผม อารมณ์ไม่ดี ท้องเสียอยู่” พนักงานคนหนึ่งตอบ
.
.
“ขี้แม่งตรงนี้แหละ ลูกค้าเค้ายังให้ลูกเยี่ยวตรงนี้เลย เดี๋ยวพวกกูช่วยกิน” เพื่อนพนักงานคนหนึ่งตอบ จากนั้นพนักงานคนที่ท้องเสียจึง ปีนขึ้นบนโต๊ะและถอดกางเกง ถ่ายเหลวออกมากกองเป็นโจ๊กบนโต๊ะ ขี้มีลักษณะเป็นน้ำสีช้ำเลือดช้ำหนองส่งกลิ่นรุนแรง เพื่อนพนักงานในร้านช่วยกันเลียกินขี้ดังกล่าว ตลอดจนเลียไปถึงรูตูดช่วยทำความสะอาดให้ กินเศษขี้ที่ติดตามรอยจีบตูดจนสะอาดเกลี้ยงยิ่งกว่าใช้กระดาชำระ พฤติกรรมหลุดโลกดำเนินท่ามกลางเสียงคอรัสของลูกค้าหญิงซึ่งกรี๊ดต่อเนื่องอย่างไม่สงสารคอหอย
.
.
.
“ไปเถอะ อย่าอยู่เลย” ชายหนุ่มหน้าตื่นรีบโกยสมบัติข้าวของที่รื้อออกมาดูเล่นกันบนโต๊ะเก็บใส่กระเป๋าฝ่ายหญิง เขาดึงตัวแฟนสาวเพื่อให้เรียกสติกลับมา แต่แล้วความอาเพศก็สำแดงเดชระลอกต่อมา มีเสียงผู้คนร้องแตกตื่นจ้าละหวั่น ดังจากด้านนอกจนได้ยินถึงในร้าน
.
.
เมื่อหนุ่มสาวมองผ่านผนังซึ่งเป็นกระจกโปร่งใส จึงเห็นว่าด้านนอกเกิดการจลาจลหนักกว่าในร้านอย่างเทียบไม่ได้ ผู้คนกลุ่มหนึ่งวิ่งหนีคนอีกกลุ่มซึ่งอยู่ในอาการบ้าคลั่ง มีคนเย็ดกัน นั่งขี้นั่งเยี่ยวเรี่ยราดตามทางเดินตามใจชอบ เสียงก่นร้องจากคนเป็นร้อยพันประสานปนเปอย่างอลหม่านยากที่จะแยกแยะ
.
.
.
“ว้าย!” หญิงสาวผงะเมื่อมีเด็กหนุ่มในชุดพนักงานร้านฟาสต์ฟู้ดวิ่งผ่านมาและหยุดลงตรงหน้าร้านเมื่อเผอิญหันไปเห็นเธอ
.
.
“ว้าว สวย ๆ ๆ ๆ ! จะเอาคนนี้!!” ไม่รอช้า เด็กหนุ่มวิ่งพรวดเข้ามาในร้านพร้อมพรรคพวกเข้าฉุดหญิงสาวทันที แฟนหนุ่มเข้าขัดขวางและเกิดการชกต่อยกัน
.
.
“นี่แน่ะมึง!!” ชายร่างบึกบึนสวมชุดฟิตเนสเทรนเนอร์สามคนเข้ามาแยกและจับแฟนหนุ่มต่อยจนคว่ำ พวกเด็กพนักงานร้านฟาสต์ฟู้ดจับผู้หญิงขึงพืดบนโต๊ะและลงแขกยัดเยียดความเป็นผัวอย่างไม่ปราณี
.
.
“ช่วยด้วยยยย!! อย่า!!! อย่า!!! ได้โปรดดดด!!!” เธอกรีดเสียงร้องไห้สุดเสียง แต่ก็หาเกิดประโยชน์อันใด เพราะแฟนหนุ่มของเธอก็ถูกกลุ่มเทรนเนอร์จับกดให้ยืนนาบกับผนังกระจกและยืนเย็ดตูดโชว์คนที่ผ่านไปมา คนด้านนอกร้านมองผ่านกระจกใสอย่างรื่นรมย์ดุจชมปลาตู้สวยงาม บ้างก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอัดคลิป บ้างก็สบถคำกักขฬะซ้ำเติมและหัวเราะอย่างสะใจในเคราะห์กรรมของคู่รักทั้งสอง
.
.
.
)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))
21:45 น.
.
.
บนจุดสูงสุดของตึกระฟ้าแม็กซิมิเลียน ทาวเวอร์ เต๋อยังคงระเริงอยู่ในโลกจิตอันผันผวนรวนเร ความสูงบนจุดที่ยืนอยู่เป็นเครื่องช่วยกระจายอำนาจสนามพลังโทรจิตให้แผ่ขยายในวงกว้างอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน เป็นไปสอดคล้องกับข้อมูลลับที่เจ๊นนท์กล่าวถึงจุดอ่อนจุดแข็งของผู้ใช้โทรจิต
.
.
.
วงออเครสตร้าและวงประสานเสียงยังคงบรรเลงขับขานบทเพลงแห่งสุนทรีย์และหายนะไปตามท่วงจังหวะของวาทยากรเอก เต๋อโบกบาตองก้านกุหลาบพริ้วไปมาพร้อมแผ่คลื่นโทรจิตรุนแรงซึ่งไม่อาจมองเห็นด้วยตาเปล่า ไม่มีพิษอย่างกัมมันตรังสี ไม่มีความร้อนอย่างพลังปรมาณู แต่ความน่ากลัวของมันวัดจากปรากฏการณ์ทุกอย่างที่มีสาเหตุจากพฤติกรรมของมนุษย์ที่ถูกบดขยี้สติสัมปชัญญะด้วยพลังโทรจิต เวลานี้บางส่วนในเมืองไฟฟ้าดับ บางจุดพบควันจากเพลิงไหม้ การจราจรติดขัด ถนนหลายจุดถูกปิดกั้น ระบบขนส่งมวลชนต่าง ๆ ประสบปัญหาทั้งชะงักและเกิดอุบัติเหตุจนไม่สามารถควบคุมได้ หรือหากกล่าวลงลึกก็คือ เครื่องจักรและระบบกลไกทุกชนิดที่มีมนุษย์ควบคุมดูแลเอาแน่เอานอนไม่ได้ในเวลานี้
.
.
.
ที่เลวร้ายไปกว่าคือภาคบรรเทาสาธารณะภัย ทั้งโรงพยาบาล ตำรวจ ทหาร สถานีดับเพลิง หน่วยกู้ภัย ฯลฯ ต่างถูกอำนาจโทรจิตชอนไชจนไม่ผู้เป็นผู้เป็นคน พวกที่ยังคงสติก็ไม่อาจประสานงานได้โดยง่าย แม้กระทั่งนักข่าวภาคสนามและผู้รายงานในห้องส่งสถานีโทรทัศน์ยัง “มีอันเป็นไป” เอาได้ง่าย ๆ อาจเรียกว่าสถานการณ์ตอนนี้ไม่ต่างจากภาวะ “ตัวใครตัวมัน” เปล่าประโยชน์ที่จะฝากความหวังหรือความปลอดภัยไว้กับผู้อื่น คนรอบข้างมีโอกาสลุกขึ้นมาทำร้ายตนพอ ๆ กับตนเองก็มีโอกาสคลั่งลุกขึ้นทำร้ายผู้อื่นได้เช่นกัน
.
.
“จงสับสน. . .จงกรีดร้อง. . .จงหวาดกลัว. . .” เต๋อหลับตาพริ้มกำซาบคีตรสและความหายนะที่ตนเป็นผู้บรรเลง
.
.
ประตูลิฟท์เปิดช้า ๆ โดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็น
.
.
มีนก้าวเดินอย่างมาดมั่น เหมือนกับคิดมาอยู่แล้วว่าวันนี้ต้องมาถึงจนได้
.
.
“ถ้าพี่ยิงเธอ ทุกอย่างจะจบ แต่นั่นก็ไม่ทำให้พี่ต่างจากเธอหรือนิก” มีนพูดพลางชักปืนพกออกมาเล็งยังวาทยากรเอก สนามพลังโทรจิตของเต๋อไม่สามารถแทรกแซงพวกเดียวกันได้ ทำให้เต๋อรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย
.
.
“คุณ. . .สบายดี. . .สินะ”
.
.
“ใช่! สบายดี ต่อหน้าพวกเดียวกันพลังของเธอมีค่าเท่ากับศูนย์. . . . .ฉันเพิ่งรู้ซึ้งว่าพลังเทเลพาธีน่ากลัวกว่าไซโคไคเนซิสก็วันนี้เอง เธอทั้งอันตรายและไม่แน่ไม่นอน เห็นทีพี่คงรอให้นิกมาถึงไม่ได้แล้วล่ะ” มีนยกตำแหน่งเป้าเล็งไปกลางศีระษะเต๋อ

.
.
.
“. . .ห้ามรังแกผม. . .ห้ามเด็ดขาด!!” เต๋อหักก้านกุหลาบเป็นสองท่อน พร้อมกันนั้นเหล่านักดนตรีและวงขับร้องก็กรูเข้าหามีน
.
.
มีนเก็บปืนชั่วคราว เธอไม่คิดจะใช้ปืนผาหน้าไม้กับมนุษย์ที่ถูกครอบงำ
.
.
“เธอเคยดูถูกว่าพลังของพี่ใช้ทำอะไรคนไม่ได้ใช่ไหม”
.
.
“ไม่อยากใช้ต่างหากถึงไม่ทำ” มีนดาหน้าวิ่งเข้าไปหาฝูงคนบ้าคลั่งอย่างไม่กริ่งเกรง
.
.
“อโหสิฯ ให้ด้วยนะ” เธอกล่าวพร้อมใช้มือแตะไปยังกระหม่อมหรือหน้าผากคู่ต่อสู้ทีละคน “ความเจ็บปวด ประสบการณ์อันเลวร้าย อดีตแสนขมขื่น บาดแผลฝังใจ ปมด้อยที่อยากลืม. . .”
.
.
“จงกลับมา!!!”
.
.
.
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!! ว๊ากกกกกกกกกกกกกก!!!!!!” เหยื่อซึ่งถูกพลังไซโคเมทรี่จู่โจมแหกปากร้องดุจผีเข้า ล้มลงทุรนทุราย พลังของมีนสามารถปรับใช้เพื่อทำร้ายผู้คนได้เช่นกัน โดยการกระชากความรู้สึกเจ็บปวดทางกายและความสะเทือนใจที่เคยผ่านมาตลอดชีวิตดึงกลับมาอย่างเฉียบพลัน.
.
.
“กรี๊ดดดดดดดดดด ไม่นะ ม่ายยยยยยย!!!!” สุภาพสตรีคนหนึ่งล้มลงร้องไห้ชักดิ้นชักงอ อุจจาระปัสสาวะแตกราดเละเทะ เธอถูกขุดเหง้าความทรงจำที่ไม่อยากรื้อฟื้นปลุกขึ้นมาพร้อม ๆ กัน ทั้งโดนพี่เลี้ยงล่วงละเมิดทางเพศในวัยอนุบาล วัยประถมถูกเพื่อนรังแก วัยมัธยมอกหักรักแรก ขึ้นมหาลัยสุนัขแสนรักถูกรถทับตายต่อหน้า ลื่นล้มหัวร้างข้างแตก วัยทำงานถูกเจ้านายด่าสาดเสียเทเสีย เพื่อนร่วมงานตีท้ายครัว บิดาเสียชีวิต ฯลฯ
.
.
ผู้ที่ถูกพลังไซโคเมทรี่จู่โจมเช่นนี้อาจเสียสติหรือวิกลจริตได้ แม้จะมีโอกาสเกิดขึ้นน้อยก็ยังน่ากลัว ดูแล้วคลับคล้ายว่ามีนกำลังเที่ยวไล่พรมน้ำมนต์ใส่ผีปอบ และถึงแม้พลังนี้จะไม่มีผลต่อพวกเดียวกันเฉกเต๋อ แต่ก็ช่วยได้มากโข หุ่นเชิดของเต๋อทยอยทรุดล้มลงตะพึดตะพือ
.
.
.
“เธอยังไม่รู้จักฉันดีพอนะพ่อหนุ่มโทรจิต”
.
.
)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))
.
.
21:58 น.
สวนสาธารณะเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง หนุ่มมหาลัยหน้าละมุนนายหนึ่งเอ่ยปากสารภาพรักต่อเพื่อนหญิง ทั้งสองนั่งพลอดรักในมุมอับจึงไม่รับรู้ความเป็นไปรอบตัว
.
.
“อิ๋งก็รู้สึกดี ๆ กับต้าร์เหมือนกันนะ ดีใจนะที่ต้าร์พูดออกมา” หญิงสาวเหนียมอาย
.
.
ชายหนุ่มรวมความกล้าหาญค่อย ๆ ยื่นหน้าหมายพิชิตจูบสาวเจ้า ไม่ทันไรมารผจญก็โผล่มาไม่ให้ตั้งตัว
.
.
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ!!! เยี้ยกกกก เคี้ยก ๆ ก๊าก ๆ ๆ” วัยรุ่นกลุ่มหนึ่งปรากฏด้วยใบหน้าแสดงอารมณ์สุดเหวี่ยงดุจเพิ่งเสพยา พวกมันช่วยกันแยกตัวหญิงสาวกับชายหนุ่มออกจากกัน โดยตกลงกันว่ากลุ่มหนึ่งจะทะลวงรังไข่ ส่วนอีกกลุ่มจะลองอัดตูดผู้ชายด้วยกันพิสูจน์ความเป็นยอดชาย
.
.
“เฮ้ย!! หยุดนะโว้ย!!” ชายหนุ่มตะคอกลั่นขณะถูกดึงตัวให้แยกจากแฟน
.
.
“หุบปาก!! ไม่หุบกูจะเอาควยอุดปากมึง!!” สมาชิกกลุ่มคนนึงตอกกลับ
.
.
ทันใดนั้น เอฟ ซึ่งผ่านมาพบเข้าโดยบังเอิญพร้อมไม้หน้าสาม เข้าทั้งฟาดทั้งถีบพวกนักข่มขืน เด็กหนุ่มฉลาดพอที่จะเลือกช่วยฝ่ายชายก่อน เมื่อฝ่ายชายเป็นอิสระแล้วจึงได้กำลังเสริมไปปราบพวกที่ตอแยกับฝ่ายหญิงจนเป็นฝ่ายกุมชัยในที่สุด
.
.
“มันเกิดอะไรขึ้น ฮือ ฮือ” นักศึกษาหญิงน้ำตาแตกหลังรอดมาได้หวุดหวิดอย่างขวัญเสีย เอฟซึ่งอยู่ในเหตุการณ์ปั่นป่วนและเอาตัวรอดมาได้ระยะหนึ่ง เขากำลังเดินเท้ากลับบ้านและหาทางลัดเลาะตามซอกซอยต่าง ๆ จนมาพบทั้งสองกำลังหน้าสิ่วหน้าขวานโดยบังเอิญ เอฟเล่าให้ทั้งสองทราบว่าขณะนี้ผู้คนในเมืองต่างสูญเสียสติสำนึกผิดชอบชั่วดี ออกมาเพ่นพ่านปี้ขี้เยี่ยวอย่างวิปริตพิสดารสารพัดรูปแบบ แม้แต่ฝ่ายรักษาความสงบและหน่วยช่วยเหลือยังไม่สามารถหวังพึ่งพาได้ นอกจากนี้ยังช่วยสรุปให้ทั้งสองเข้าใจสถานการณ์รวดเร็วขึ้นโดยเปรียบเทียบกับข่าวเหตุอนาจารที่ตลาดนัดและโรงพยาบาลเซนต์แมตธิว
.
.
.
เผอิญว่าทางที่คู่รักนักศึกษาต้องกลับนั้นผ่านทางเดียวกับเอฟพอดี ประกอบกับตลอดทางที่ผ่านสวนได้เหตุสภาพความฟอนเฟะอเนจอนาถของผู้คน ทั้งยังไม่มีรถเมล์หรือแท็กซี่ให้ขึ้น ทั้งสามจึงตกลงเป็นเพื่อนร่วมทางกันชั่วคราว
.
.