เหตุการณ์ลำดับที่สอง
.
.
.
ในห้องตรวจภายใน สูตินารีแพทย์หนุ่มกำลังตรวจช่องคลอดสตรีรุ่นราวคราวแม่ คนไข้มีอาการประหม่าอย่างเห็นได้ชัด โชคดีที่กระบวนการทั้งหมดกินเวลาไม่นานกว่าที่คิด
.
.
คนไข้ค่อย ๆ ลงจากขาหยั่งหลังตรวจเสร็จ ในใจเธอรู้สึกขยะแขยงตัวเองที่ต้องถูกถ่างช่องคลอดโดยหมอหนุ่มรุ่นลูกจนหลวมโพรกชั่วขณะ กระนั้นไม่ยอมทำก็ไม่ได้เนื่องจากมีอาการคันเรื้อรังผิดปกติบริเวณช่องคลอด
.
.
.
“เรียบร้อยดีไหมคุณ” สามีถามหลังภรรยาเดินโผล่ออกจากม่านพร้อมพยาบาลผู้ช่วย
.
.
“ค่ะ หมอยังเด็กอยู่เลย แต่ให้เกียรติดีมาก ไม่ติดใจอะไร”
.
.
“อืม. . .ผมก็อยากให้หมอผู้หญิงตรวจนะ แต่มันช่วยไม่ได้นี่นา ของแบบนี้เลือกมากเอาแต่ใจได้ที่ไหน”
.
.
“เดี๋ยวรอคุณหมอกันก่อนเถอะค่ะ” เธอหันไปพร้อมสามี นายแพทย์ผู้ตรวจยังคงอยู่หลังม่าน อาจจะวุ่นอยู่กับการเก็บเครื่องมือต่าง ๆ ให้เรียบร้อย
.
.
.
หลังม่านทึบอีกฟากฝั่ง แพทย์หนุ่มกำลังพินิจคีมปากเป็ดที่ใช้ถ่างช่องคลอดคนไข้อย่างครุ่นคิด
.
.
“น้าคนนั้น อายุก็ไม่สาวแล้วนะ. . .หุ่นยังดีอยู่เลย สวยซะด้วย สวยกว่าแม่เราอีก” เขาคิด
.
.
.
ยิ่งมองคีมปากเป็ดใช้แล้ว. . .ยิ่งเกิดความฟุ่งซ่าน . . .
.
.
“แอบเลียนิดนึงจะเป็นไรไหมนะ” จิตสำนึกถามกับตัวเอง
.
.
“ไม่เป็นไรน่า” ว่าแล้วคุณหมอสูติก็ค่อย ๆ เผยอปลายลิ้นสัมผัสปากเป็ด เขารู้สึกได้ถึงเมือกลื่นที่ติดค้างปลายคีม มันทั้งเค็มทั้งคาว แต่ก็เร้าใจอย่างบอกไม่ถูก
.
.
“อร่อย. . .สะเด็ด. . .เหลือเกิน” แพทย์หนุ่มบรรจงเลียคีมปากเป็ดชิมน้ำอมฤตที่คนไข้ทิ้งให้จนเกลี้ยง ทว่าลิ้มลองจนติดใจแล้วก็ไม่ต่างจากสารเสพติด เขากระหายอยากได้เพิ่ม. . .
.
.
แพทย์หนุ่มรูดม่านออก ตีหน้าเคร่งขรึม
.
.
.
“ขอโทษนะครับ” ทันทีที่เขาเอ่ยปาก สองสามีภรรยาก็พร้อมตั้งใจฟังทันที
.
.
“รบกวนคุณผู้หญิงขึ้นขาหยั่งอีกรอบนะครับ เมื่อกี้หมอเกือบมองข้ามอะไรไปนิดนึง อยากเช็คซ้ำเพื่อความแน่ใจ”
.
.
ทั้งสามีภรรยามองหน้ากันอย่างงง ๆ กระนั้นก็ตกปากรับคำไป ด้วยเชื่อฝังหัวว่าไม่มีใครรู้เรื่องสุขภาพดีไปกว่าแพทย์ปริญญา แพทย์หนุ่มเชิญผู้รับการตรวจกลับไปในห้องม่านกั้นอีกครั้ง ฝ่ายสามีเอะใจว่าทำไมต้องรูดม่านแรงขนาดนั้นด้วย เหมือนจะรีบร้อนไปไหน
.
.
.
“คราวนี้ผมจะตรวจแบบพิเศษนะครับ” หมอหนุ่มพูดกับหญิงผู้รับการตรวจที่ขึ้นขาหยั่งพร้อมมีผ้าคลุมบังไว้
.
.
.
“ค่ะ. . .” เธอตอบเสียงอ่อย ไม่สบายใจเลยที่ต้องตรวจซ้ำอีกรอบ
.
.
.
เธอสะดุ้งเฮือก
“หมอคะ!!??”
.
.
หมอหนุ่มเอาศีรษะมุดโปงแล้วใช้ลิ้นสอดเลียหีเธออย่างดูดดื่ม
.
.
“. . .” ยังไม่ทันได้ตะโกนเอะอะ จู่ ๆ หญิงผู้นี้ก็รู้สึกเคลิบเคลิ้มไปกับบทเพลงบรรเลงลิ้นของแพทย์หนุ่มหน้าใสวัยคราวลูก “อาหหห์” เธอคราง
.
.
“เบา ๆ นะครับ เดี๋ยวแฟนคุณได้ยิน” หมอหนุ่มเงยหน้าขึ้นแนะนำและมุดกลับดูดหีต่อไป
.
.
.
“อูวววว โอววว” ความเสียวมีอำนาจเกินจะทน หญิงสาวส่งเสียงอย่างลืมตัว ฝ่ายสามีได้แต่เดินวนไปมา กระวนกระวายไม่รู้ว่าหลังม่านนั้นมีอะไรกันแน่ เสียงแปลก ๆ เหล่านี้ไม่ควรจะเกิดขึ้นระหว่างการตรวจภายในซึ่งเป็นเรื่องละเอียดอ่อนในสังคมไทย
.
.
.
ทันใดนั้นผู้ช่วยพยาบาลคนเดิมก็กลับเข้ามาพอดี
“หมอคะ เรียบร้อยหรือยังคะ”
.
.
“ยัง! ยัง! อีกนิดเดียว” แพทย์หนุ่มตอบเสียงผ่านม่านกั้น “อึ๊! อูยยย” ผู้ช่วยพยาบาลรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากล จึงขออนุญาตเข้าไปดูกับตาตัวเองด้วยวิธีการพูดอ้อม ๆ
.
.
“ให้ดิชั้นช่วยนะคะ” เธอพูดแล้วรูดม่านออก
.
.
“กรี๊ดดดดดดดด!!!” ภาพที่อยู่ตรงหน้าช่างบาดตาบาดใจยิ่งนัก หมอหนุ่มเอาหัวมุดโปงฝ่ายหญิง ท่าทางไม่ใช่การตรวจที่ถูกต้องตามหลักการ ฝ่ายหญิงดูจะพึงพอใจเอามาก ๆ ส่งเสียงครวญครางไม่หยุดหย่อน ฝ่ายสามีลุกขึ้นชะโงกจึงได้เห็นความจริงหลังม่านทั้งหมด
.
.
“ม. . .มึง. . .”
.
.
“. . .มึงทำงี้ได้ไง!!”
.
.
ผู้เป็นสามีระดมทั้งตีนทั้งหมัดเข้าใส่หมอหนุ่มไม่ยั้ง ผู้ช่วยพยาบาลป้องปากตะโกนให้คนช่วย เกิดเสียงเอะอะโกลาหลดังลั่นแผนก
.
.
.
.
.
.
เหตุการณ์ลำดับที่สาม
.
.
.
“โหยดูสิมึง ตายคาชุดนักศึกษาเลย น่าสงสารว่ะ”
เจ้าหน้าที่ห้องเก็บศพหัวเถิกพูดกับเพื่อนหลังจากได้เห็นศพนักศึกษาชายรถมอเตอร์ไซค์คว่ำ ศีรษะกระแทกริมทางเท้าเสียชีวิตคาที่ บัดนี้ร่างนั้นนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงเหล็กเพื่อรอญาติมาดูศพ
.
.
.
“อยู่มาตั้งนานยังไม่ชินอีกเหรอ” ผู้เพื่อนร่างโย่งตอบเฉยเมย
.
.
“ไม่ใช่ ๆ กูหมายถึง. . .เสียดายชีวิตไอ้น้องคนนี้ หน้าตาดีซะด้วย ถ้าให้กูผ่าตัดหน้าแลกกับน้องคนนี้ได้คงดี เชี่ยนี่กูปาไปยี่สิบเจ็ดแล้วยังหาแฟนไม่ได้เลย เสียเงินลงอ่างตลอด”
.
.
“มึงอย่าพูดไรเกี่ยวกับคนตายนักมันไม่เหมาะกับจรรยาบรรณเว้ย ใครมาได้ยินเข้ามันไม่งาม เค้าควรตายหรือไม่ควรก็ไม่ต้องไปวิพากษ์วิจารณ์ ทำตามหน้าที่เราก็พอ”
.
.
“อีกเดี๋ยวพ่อแม่เค้าก็มาถึงแล้ว มึงอยู่เฝ้าไปก่อน กูเข้าห้องน้ำหน่อย” เจ้าหน้าที่ร่างโย่งขอตัวออกจากห้อง
.
.
.
หลังจากนั้น เมื่อเจ้าหน้าที่หัวเถิกได้อยู่เฝ้าศพตามลำพัง ไม่นานนัก เขาก็เริ่มรู้สึกร้อนตามเนื้อกายขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ
.
.
เขารู้สึกว่ามีบางอย่างกำลังแทรกซึมผ่านกะโหลก ราวกับเป็นคลื่นพลังงานที่ไม่อาจมองเห็นได้แต่รับรู้ได้จากสิ่งที่เรียกกันว่าความไหวรู้สึก เขาเลิกผ้าคลุมศพออกและล้วงผ้าเช็ดหน้าส่วนตัวเช็ดคราบเลือดตามแนวหน้าผาก แผลไม่กว้างนัก อาจเรียกได้ว่าศีรษะถูกกระแทกโดนจุดตายทีเดียวดับ ศพจึงยังคงสภาพแทบไม่ต่างจากก่อนเสียชีวิตเลย เช็ดเพียงไม่นานเรือนหน้าก็กลับใสสะอาดดั่งยามมีชีวิต
.
.
“ดู ๆ ไป. . .”
.
.
“. . .ไอ้น้องนี่ก็หน้าหวานดีนะ หน้าผมยังกะนักร้องไต้หวัน” เขานึกในใจ เปลือกตาหรี่ลงดุจต้องมนต์มายา “ตัวยังไม่เย็นเลย เสียดายที่ร่างนี้อีกไม่นานก็ต้องเน่าเปื่อย เฮ้อ. . . .อนิจจัง” เขาใช้ฝ่ามือสากลูบไล้ตามเรือนร่างศพ จริงอย่างที่เขาบรรยายสรรพคุณ น่าเสียดายชีวิตวัยใสของนักศึกษาหนุ่มคนนี้ หากยังมีชีวิตต่อไปอนาคตอาจรุ่งโรจน์ไม่ทางใดก็ทางหนึ่งด้วยรูปเป็นทรัพย์
.
.
บางอย่างดลใจให้เขาคว้ามือปลดเข็มขัดและตะเข็บซิปของศพรูปหล่อ เมื่อรูดลงเล็กน้อยก็เห็นกางเกงในสีขาวสะอาดสมวัยนักศึกษา
.
.
“มะ . . .ไม่ได้!! นี่เรากำลังทำอะไรอยู่!?” เขาสะบัดมือออกด้วยความรังเกียจตัวเอง “ต่ำช้าจริง! นี่แน่ะ ๆ” เขาโขกหัวตัวเองกับผนังเบา ๆ พอให้เรียกสติได้ . .
.
.
แต่แล้วเขากลับรู้สึกว่าคลื่นพลังงานนั้นหวี่หวีดชอนไชสมองเข้าไปทุกที ๆ เหมือนกับว่าต้นศูนย์กลางพลังงานของมันแผ่อยู่ไม่ไกลจากที่นี่เท่าใดนัก อานุภาพของมันทวีความเข้มข้นจนเขาอดรนทนไม่ได้. . .มันสามารถขุดถอนรากความคิดกระทั่งในระดับจิตไร้สำนึกซึ่งอยู่ลึกกว่าจิตใต้สำนึกขึ้นสู่คลื่นสมองและแปรผลเป็นพฤติกรรม
.
.
ท้ายที่สุด เขาก็ต้องพ่ายแก่อำนาจลึกลับ
.
.
“อยากลองกับผู้ชายซักครั้งมานานแล้ว . . .แต่กลัวคนรู้. . .ถ้าเป็นศพ. . .ก็จะไม่มีใครรู้” เขาเดินไปล็อคประตูห้องเก็บศพ แล้วกลับมายังร่างแน่นิ่งปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาออก เผยให้เห็นหน้าอกนวลเนียนและหัวนมสีชมพู
.
.
“ ‘โหสิให้ด้วยนะน้อง เดี๋ยวพี่ทำบุญให้เจ็ดวัดเจ็ดวาเลย” เขาก้มลงลองเลียหัวนมศพเด็กหนุ่ม พบว่ามันอร่อยลิ้นน้อยกว่าเถาถันของอิสตรี อย่างไรก็ตามเป็นแค่การลองเพื่อให้หายสงสัย ไม่จำเป็นจะต้องผูกมัดยกระดับเป็นรสนิยมต่อไป
.
.
“ต้องรีบก่อนที่ตัวจะแข็งทื่อ” เขานึก พร้อมกันนั้นก็จับศพบนเตียงนอนคว่ำและถกกางเกงพร้อมกางเกงในลง
.
.
.
เจ้าหน้าที่หัวเถิกมองร่างไร้วิญญาณของนักศึกษาหนุ่มอีกครั้งอย่างลังเล. . .
.
.
.
.
“ช่างแม่ง จะเหี้ยก็ต้องเอาให้ถึงที่สุด!” เขาถลกกางเกงลงและขึ้นนอนทับร่างไร้วิญญาณ พยายามสอดใส่ดุ้นลำเข้าไปในกายเด็กหนุ่ม ต้องออกแรงอยู่มากโขเนื่องจากเป็นร่างไร้ชีวิตแต่ก็ไม่อาจต้านแรงปรารถนาแห่งตัณหาวิปริต
.
.
“อูย รู้สึกดีจัง” ไม่รู้จะพูดเพื่อชมเชยศพหรือปลุกอารมณ์ตัวเอง เขาเริ่มกระทำการสมสู่กับศพหรือเนโครฟิเลีย มันช่างได้อารมณ์เร้าใจเกินกว่าที่คนทั่วไปจะเข้าใจความหฤหรรษ์ส่วนตัวของเขา ทุกครั้งที่บั้นท้ายโยกเข้าออกเขารู้สึกได้ถึงความตื่นเต้น ความกลัวผลกระทบที่จะตามมา ความรู้สึกเป็นผู้คุมเกมเบ็ดเสร็จ ความสุขทางเพศ ความรู้สึกลักลั่นย้อนแย้งกันเองระหว่างสันดาบดิบกับศีลธรรม ทั้งหมดผสมผสานเป็นค็อกเทลสูตรลับเฉพาะ ซึ่งไม่มีผู้ใดสามารถเข้าถึงรสชาติเหนือจินตนาการนี้ได้นอกจากต้องลองเองเท่านั้น.
.
.
“ไหนขอพี่ดูหน้าชัด ๆ หน่อยนะ” เขาขออนุญาตศพในใจ ดึงกางเกงที่ห้อยติดขาจนหลุดจากศพเด็กหนุ่ม จากนั้นจึงพลิกหมุนร่างสู่ท่าหงาย เจ้าหน้าที่ผู้วิปลาสจับร่างที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ยกขาขึ้นกระหน่ำทวารหนัก ควบคู่กับมองใบหน้าหนุ่มอ่อนละมุนช่วยเร้าอารมณ์ให้ถึงปลายทางโดยเร็ว ไม่มีเวลามากนักก่อนที่ศพจะแข็งตัวหรือมีคนผ่านมาเห็น ขณะนี้ศพรูปหล่อเป็นต่างตุ๊กตายางไร้ปากเสียง มีหน้าที่ปรนเปรอกามารมณ์อย่างไร้เงื่อนไขใด ๆ ทั้งปวง
.

.
.
.
“อูย ไม่ไหว แล้ว!” เขาฉีดน้ำรักเข้าเต็มรูทวารร่างแน่นิ่ง และเป็นจังหวะเดียวกับที่เพื่อนเจ้าหน้าที่อีกคนไขประตูห้องเข้ามาพอดี กระนั้นเจ้าตัวก็ยังไม่รู้ตัว เสียวลืมสติและกระแทกต่อไปด้วยความสะใจ
.
.
“ห้องนี้ครับ เชิญครับ”
.
.
แขกผู้มาดูศพทั้งสามถึงกับอ้าปากค้าง ไม่คิดว่าในโลกนี้จะมีคนวิปริตเลวชาติกล้าย่ำยีร่างไร้ชีวิตไร้ทางต่อสู้ได้ถึงเพียงนี้ ซ้ำยังเป็นศพผู้ชายเสียด้วย ทุกคนมั่นใจว่าเป็นคนที่ตามหา ทรงผมผิวพรรณและหน้าตาบอกยี่ห้อ เพียงมองปราดเดียวก็รู้ว่าศพเด็กหนุ่มนี้มีความสำคัญต่อใครบ้าง.
.
.
“อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!” ผู้ซึ่งอนุมานได้ว่าเป็นมารดาของศพตรงหน้าร้องกรีดร้องลั่น บอกไม่ถูกว่าช็อคที่ทราบว่าเป็นศพลูกชายจริงหรือช็อคที่ได้เห็นสภาพศพ สิ้นเสียงเธอลมจับล้มลงทันที
.
“นั่นพี่ไชย ใช่พี่ไชยแน่ ๆ แกทำอะไรเค้า!! ฮือ” แฟนสาวปิดหน้าร่ำไห้
.
.
“เฮ้ย! มึงเล่นอะไรเนี่ย!” เจ้าหน้าที่อีกคนตัวคร้ามสั่น นอกจากสิ่งที่เพื่อนของเขาได้กระทำลงไปมีความผิดร้ายแรงแล้วยังขัดกับบรรทัดฐานสามัญสำนึกวิญญูชนอีกด้วย
.
.
.
“ไม่ได้เล่นนะ กูเอ็นดูน้องเขาจริง ๆ นี่ยังกะว่าจะลาบวชอุทิศส่วนกุศลให้”
.
.
.
สิ้นคำกล่าว. . .บุรุษคลับคล้ายเป็นพี่ผู้ตายก็คว้าเก้าอี้พับโลหะ แล้วระดมฟาดใส่ตัวการชนิดเอาให้ตามไปอยู่ด้วยกัน