สวัสดีครับผู้อ่านทุกคน มีเรื่องกะทันหันมาแจ้งครับ
.
.
ผมอาจจะต้องเลิกเขียนเร็ว ๆ นี้
.
.
ด้วยสาเหตุ ภัยน้ำท่วมทำให้กิจการที่บ้านเกิดกระทบกระเทือน ตอนแรกผมสับสนไปหมด นั่งกลุ้มอยู่นานสองนาน โชคดีต่อมาทราบข่าวว่าคนในครอบครัวยังโอเคดี แต่หากน้ำลดเมื่อไหร่ หนี้และความเสียหายที่ตามมาก็น่าหนักใจ ผมคงไม่มีเวลาว่างมานั่งเขียนนิยายเหมือนเดิมและหลังจากจบปี 4 ก็คงต้องทำงานทันทีเพื่อจุนเจือภาระครอบครัว กว่าจะฟื้นตัวได้ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลาเท่าไหร่ ไม่อยากให้ทุกคนรอครับ
นิยายนี้ ผมเขียนด้วยความรู้สึกสนุกที่ได้เล่าเรื่องในมุมมองใหม่ ๆ แหวกขนบ แต่อีกด้านหนึ่งต้องทำด้วยใจล้วน ๆ เพราะแม้จะพยายามใส่ “ใจ” ใส่ “คุณภาพ” ลงไปแค่ไหนก็ไม่สามารถใช้เลี้ยงชีพหรือเปลี่ยนเป็นรายได้ได้เลย ด้วยข้อจำกัดหลาย ๆ อย่าง เช่นที่มีเพื่อนนักอ่านบางท่านเคยแสดงความเห็นไป และยามนี้ผมคงต้องเลือกแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นในชีวิตจริงก่อน ซึ่งปฏิเสธลำบากว่า ต่อไปนี้คงต้องใช้เวลาไปกับการช่วยแบ่งเบาภาระที่บ้าน เพราะนิยายนี้มีข้อจำกัดคือ 1) ผมต้องแอบเขียน ต้องการอยู่คนเดียวและมีสมาธิ 2) ใช้เวลาเยอะในการเขียนแต่ละตอน ประมาณ 7 - 10 ชั่วโมงต่อเนื่องกันแต่ไม่ว่ายังไงผมก็ไม่อยากทิ้งหายไปเลย ส่วนหนึ่งเพราะเป็นห่วงคนที่รออ่าน อีกส่วนหนึ่งคือในฐานะที่เขียนเองกับมือ ก็ไม่อยากให้ผู้อ่านนั่งเทียนคาดเดาตอนจบไปต่าง ๆ นานา ผมมีเวลาเคลียร์ตัวเองไม่มากนักในช่วงปิดเทอม ก่อนจะวางแผนชีวิตแก้ปัญหาต่อไป อาจต้องทำงานพิเศษตามห้างร้านต่าง ๆ ไปก่อน

สิ่งหนึ่งที่ยังคาใจก็คือเพื่อน ๆ ที่รออ่านนิยายเรื่องนี้ ผมจึงตัดสินใจนำโครงเรื่องที่เคยเขียนอ่านเข้าใจอยู่คนเดียว มาเรียบเรียงใหม่กลายเป็น “เรื่องย่อ” เร่งเขียนตั้งแต่ตอนต่อไปจนถึงตอนอวสาน บีบให้เรื่องย่อลง 1 ตอนนี้ อาจจะเท่ากับ 6-7 ตอน ยามผมเขียนปกติ แต่ไม่ตัดซักฉากที่คิดเอาไว้เลยครับ พยายามเก็บให้หมด อาจฉุกละหุก ไม่ลื่นไหล สะดุด รวบรัดตัดตอน พิมพ์ผิด ภาษาไม่สวยไม่โดนใจ หรือขาดอรรถรสไปบ้าง แม้แต่ชื่อตอนยังไม่มีเวลามานั่งคิด แต่ทั้งนี้ก็ยังอยากจะลงเพื่อให้มันจบลงบริบูรณ์ด้วยตัวผมเอง ดีกว่าปล่อยทิ้งไว้กลางคันครับ
.
.