ตอนที่ 25
.
.
เช้าขึ้นมาเต๋อพาเอฟไปส่งยังป้ายรถเมล์ เอฟขอเบอร์โทรศัพท์เต๋อไว้เผื่อติดต่อภายหลัง จะด้วยพรหมลิขิตหรือเพราะเจอหน้าจนเบื่อทำให้เต๋อลดกำแพงที่มีต่อเด็กหนุ่มคนนี้และยอมให้ไป ต่มาเขาตัดสินใจลาออกจากธุรกิจแอนนาเบลล์เพื่อเร่งสะสางหนี้แค้นให้สิ้นซาก เงินเก็บในธนาคารมีมากพอที่จะใช้ตามอำเภอใจได้เป็นปี ๆ เต๋อทิ้งบ้านชั่วคราวโดยจ้างแม่บ้านบัวให้คอยทำความสะอาดสัปดาห์ละครั้ง และย้ายออกมาอยู่ห้องเช่าใกล้กับคฤหาสน์ธนิกเพื่อสะดวกยามไปมาหาสู่
.
.
รายต่อไปที่เขาจะพิพากษาคือ “โอ๊ต” เพื่อนชายที่เคยขังเขาในห้องน้ำเกือบทั้งวัน ซ้ำยังราดน้ำจนตัวเปียกทิ้งไว้จนไข้ขึ้น
.
.
หลังจากคืนนั้น เต๋อคิดว่าการล่าเหยื่อคงยากกว่าที่คิด แต่ไม่เลย โทรจิตช่วยลดข้อจำกัดในการล่าได้มากโข ทุกคนให้ความร่วมมือแจ้งเบาะแส ช่วยสืบเสาะตามหา เพียงหนึ่งวันก็พบว่าโอ๊ตอยู่ที่ไหนและกำลังทำอะไร
.
.
ปัจจุบันโอ๊ตเป็นนักศึกษาวิทยาลัยพละ โอ๊ตเป็นคนเรียนไม่เอาถ่านแต่หันมาเอาดีด้านกีฬาจนได้โควต้าชดเชยสติปัญญา อย่างไรก็ตามในยุคที่รูปร่างหน้าตาและร่างกายคนเราสามารถแปรเป็นต้นทุนทางสังคมในฐานะวัตถุทางเพศ โอ๊ตสนใจที่จะหารายได้ด้วยการเข้าวงการบันเทิง ถึงแม้หน้าตาอาจไม่ถึงขั้นหล่อเหลาคมคาย แต่ก็พอไปวัดวาได้ จุดขายสำคัญคือเรือนร่างซึ่งเขามั่นใจว่านายแบบอินเตอร์ยังต้องชิดซ้ายเลยทีเดียว
.
.
โอ๊ตได้รับโทรศัพท์ตอบกลับจากบริษัทแคสงานที่เคยเรียกตัวไปซึ่งเดิมที่ยังไม่มีทีท่าสนใจเขาเลย มาบัดนี้กลับเป็นฝ่ายพะเนาพะน้อขอให้กลับไปแคสงานอีกรอบที่ออฟฟิศใหม่ และโน้มน้าวด้วยเงินหลักหมื่นซึ่งถือว่ามากสำหรับน้องใหม่ในวงการมายา
.
.
เขาเดินทางมาถึงออฟฟิศโมเดลลิ่งใหม่ ซึ่งเงียบเชียบผิดปกติ โอ๊ตยังระแวงระวังว่าทำไมเขาถึงถูกเรียกตัวมากะทันหัน โดยเฉพาะหลังจากพ้นจากคืนที่เต๋อบุกเข้าไปประกาศสงคราม แต่คิดอีกแง่ เต๋อไม่น่าจะตามหาเขาได้เร็วขนาดนั้น อีกทั้งบรรยากาศในออฟฟิศก็ไม่มีอะไรผิดหูผิดตา มีแม่บ้านทำความสะอาด มีหนุ่มสาวหน้าตาดีที่คาดว่าคงมาแคสงานเช่นกันเดินขวักไขว่ มีคนใช้โทรศัพท์คุยงานเสียงโฉงฉาง บางทีเขาอาจจะคิดมากไปเอง
.
.
ในห้องสัมภาษณ์ มีบุคคลสามคนนั่งรอเขาอยู่แล้ว ได้แก่หญิงฝรั่งตาน้ำข้าวมาดนักธุรกิจ เกย์คนที่ประสานงานโทรศัพท์ตามมา และชายวัยกลางคนมาดเสี่ย ไม่มีเก้าอี้ให้โอ๊ตนั่ง เขาต้องยืนเด่นเป็นจุดรวมสายตา ความรู้สึกเหมือนเป็นผู้สมัครรายการประกวดอะไรสักอย่างที่ชอบคัดคนออกทีละมาก ๆ โดยมีคอมเมนเตเตอร์ปากจัดใช้จิตวิทยาต่ำตื้นรุมแดกดันผู้เข้าประกวดจนบ่อยครั้งดูจอมปลอม งี่เง่าและเร้าอารมณ์เกินความจำเป็น
.
.
แต่การสัมภาษณ์เป็นไปอย่างราบรื่นกว่าที่กังวล ทุกคนดูเป็นกันเองพูดคุยสบาย ๆ แหม่มฝรั่งคนนี้กำลังหาพรีเซนเตอร์ให้กับผลิตภัณฑ์น้ำอัดลมตัวใหม่และขอมีส่วนร่วมในการคัดเลือกนายแบบโฆษณาด้วยตนเอง ส่วนเสี่ยคนนี้เป็นครีเอทีฟเจ้าของไอเดียโฆษณาที่วางแผนไว้แล้ว เหลือแต่หานายแบบที่เหมาะสม สุดท้ายคือเกย์โมเดลลิ่งผู้เป็นนายหน้า
.
.
“ไหนลองทำท่าแบบสดชื่นสุด ๆ ให้ดูหน่อยครับ” เสี่ยส่งขวดตัวอย่างน้ำอัดลมแล้วให้เจ้าตัวนำเสนอความสดชื่น โอ๊ตปราศจากจริตจะก้านตามประสาผู้ชายนักกีฬา จึงได้แต่แสดงออกเก้ ๆ กัง ๆ เขาไม่ถนัดประดิษฐ์อารมณ์ที่ไม่ตรงกับใจเท่าไหร่นัก แววตาของเสี่ยเริ่มส่อเค้าความผิดหวัง
.
.
"OK. . . . . . I see.” แหม่มหน้าเจื่อนเล็กน้อย แต่อย่างไรก็ตามเธอพยายามหาข้อดีของเขาที่อาจมองข้ามไปและมีประโยชน์ “Ummm. . . .Could you please take off . . . . .your shirt?"
.
.
โอ๊ตได้แต่เกาหัวแกรก เกย์ผู้ประสานงานต้องจัดแจงเป็นล่ามให้ เขาบอกว่าแหม่มอยากเห็นหุ่นของเขา แสดงไม่เก่งไม่เป็นไรเพราะสามารถปั้นกันได้ข้ามคืน แต่รูปร่างสำคัญกว่าเพราะน้ำอัดลมนี้ต้องการนำเสนอความสดชื่นเปี่ยมชีวิตชีวาในแนวผู้ชายสปอร์ต ๆ ในโฆษณาจะมีฉากถอดเสื้อที่ชายหาด แต่แน่นอนว่าไม่ใช่มีกล้ามอย่างเดียวแล้วจะเข้ากับสินค้า เธอต้องการหนุ่มเอเชียที่ดูมีลักษณะเข้ากับตะวันตกอยู่บ้าง เพราะอเมริกาเป็นบริษัทแม่ และเพื่อไม่ให้โฆษณาดูเป็นเครื่องดื่มชูกำลังสำหรับคนมีกล้ามแบบหาเช้ากินค่ำหรือคนเพาะกายบ้าพลัง จึงต้องคัดเลือกนายแบบอย่างพิถีพิถัน
.
.
โอ๊ตเก้อเขินอยู่บ้าง แต่ก็ยินยอมถอดเสื้อแต่โดยดี กล้ามของเขาเกิดจากการทุ่มเทให้กับกีฬาสายกรีฑาจึงแกร่งแน่นราวกับปราศจากไขมัน ร่างสูงนั้นสอดรับกับเรือนสรีระพอดิบพอดี ไม่มีส่วนที่ยื่นเกินหรือหย่อนคล้อยให้ตำหนิ
.
.
“ถ้าน้องได้งานนี้ก็ดีเลย แผนกกราฟฟิกมันจะได้งานเบาลงบ้าง” เสี่ยสัพยอกเชิงชื่นชม และหันไปถามความเห็นแหม่มนักธุรกิจเห็นดีเห็นงามด้วย แต่เธอขออะไรอีกสักหน่อย คราวนี้เธอขอให้ถอดกางเกงออก โดยให้เหตุผลว่าจะมีฉากนายแบบวิ่งถอดเสื้อผ้าเหลือกางเกงว่ายน้ำตัวเดียวแล้วกระโจนลงทะเลเปี่ยมความกระปรี้กระเปร่า เธอต้องการตรวจสแกนก่อนว่า “ว่าที่” นายแบบโฆษณาน้ำอัดลมนี้จะเอาจริงเอาจังกับงาน ไม่เหนียมอายหรือขาดความเป็นมืออาชีพ เธอจ่ายเต็มที่ก็ต้องการคนเต็มที่เช่นกัน
.
.
โอ๊ตยิ้มแห้ง ๆ แต่ก็กลั้นใจถอดกางเกงจนเหลือปราการด่านสุดท้ายสีขาวตัวเดียว และคราวนี้แหม่มนักธุรกิจขอวัดใจเป็นครั้งสุดท้าย ให้เขาถือขวดน้ำอัดลมแล้วราดชโลมทั่วร่าง ให้จินตนาการทำหน้าตาว่าน้ำอัดลมเป็นเสมือนธารน้ำตกไหลกระทบร่างซู่ซ่า โอ๊ตชักรู้สึกทะแม่ง ๆ ว่าตกลงมันจะเป็นโฆษณาน้ำอัดลมหรือน้ำอะไรกันแน่ แต่มาถึงขั้นนี้คงหยุดกลางคันไม่ได้ มิเช่นนั้นอาจชวดโอกาสแจ้งเกิดในวงการ เขายินยอมแม้ไม่เต็มใจนัก โอ๊ตหลับตานึกภาพว่ากำลังอาบน้ำฝักบัว น้ำขาวขุ่นซ่ารสซิตรัสไหลรินทั่วกาย เป้ากางเกงในขาว บัดนี้ชุ่มฉ่ำจนมองเห็นอวัยวะภายในลาง ๆ
.
.
แหม่มนักธุรกิจลุกขึ้นปรบมือเกรียว เขาตัดสินใจเลือกโอ๊ตทันทีและขอให้ไม่ต้องเสียเวลาคัดคนเพิ่มอีก นายแบบโฆษณาเปิดตัวสินค้าใหม่ต้องเป็นคนนี้เท่านั้น ซึ่งดูเหมือนกรรมการอีกสองท่านก็ไม่มีอะไรจะคัดค้านเนื่องจากเป็นลูกค้ารายใหญ่ เสี่ยนักโฆษณาลุกขึ้นจับมือแหม่มแสดงความยินดีที่ภารกิจเฟ้นหาพรีเซนเตอร์วันนี้ลุล่วงด้วยดี
.
.
ภายหลังออกจากห้องสัมภาษณ์ เกย์โมเดลลิ่งผู้ประสานงานบอกว่า แท้ที่จริงแล้วโอ๊ตอาจชวดงานนี้ เพราะทางบริษัทคู่ค้าของเครื่องดื่มนี้กำลังจะ “ใต้โต๊ะ” ส่งให้ลูกชายลูกครึ่งไทย-อเมริกันของประธานบริษัทแจ้งเกิดกับโฆษณานี้เป็นการผูกมิตรทางธุรกิจ และแหม่มเป็นเพียงหุ้นส่วนที่มีอำนาจตัดสินใจส่วนหนึ่งเท่านั้น เอาเข้าจริงอาจมีการเปลี่ยนตัวนายแบบสายฟ้าแล่บ การ “ฮั้ว” มีอยู่ทุกวงการและอยากให้เผื่อใจไว้บ้าง โอ๊ตรู้สึกจุกอกเมื่อได้ยิน
.
.
“ที่จริงพี่ก็มีคนรู้จักที่พอจะล็อบบี้ให้ได้ แต่ช่วงนี้งานพี่ยุ่งมากคงช่วยไม่ไหว น้องโอ๊ตเอ๊ย มาผิดงานจริง ๆ ครับ โฆษณาเปิดตัวแบบนี้หมูหมาจ้องจะงาบทุกทิศทาง คนรวยบางคนไม่มีอะไรทำก็ใช้เงินยัดให้ลูกเป็นดารากันได้เล่น ๆ เลยล่ะ พี่ไม่ได้บอกให้ใจเสียนะแต่อยากให้ทำใจล่วงหน้า ถ้ามีงานหน้าพี่จะโทรเรียกอีกทีนะครับ งานนี้ยอมเค้าไปก่อนเถอะ” เกย์โมเดลลิ่งกล่าว โอ๊ตน้ำตาตกใน ขอร้องให้เขาช่วยอย่างเต็มที่
.
.
ทั้งสองต้องพบกันครึ่งทาง โอ๊ตตัดสินใจเอาตัวเข้าแลก เข้าห้องพักรับรองในออฟฟิศนั้นต่างโรงแรมเพื่อนอนกับเกย์โมเดลลิ่ง โชคร้ายหน่อยที่โมเดลลิ่งนั้นเป็นเกย์รุก แต่เพื่อตะเกียกตะกายให้ถึงดาว โอ๊ตทำได้แม้กระทั่งยอมให้โดนดูดควยและคุกเข่าดูดควยให้คู่ขา นอนคว่ำยอมให้เย็ดจนเลือดออกตูดจากการเสียตัวแก่ชายด้วยกัน โอ๊ตนึกช้ำใจเมื่อเห็นภาพสะท้อนในกระจกเงาแสดงให้เห็นลำควยของเกย์กำลังรูดเข้าออกผ่านรูตูดตัวเอง ซ้ำหลังเย็ดจนสำเร็จความใคร่แล้ว ยังชักควยออกมาปล่อยน้ำว่าวใส่หลัง
.
.
“เป็นเด็กน่ารักนะเรา ไม่ต้องห่วงครับ พี่ช่วยเต็มที่แน่นอน เอาหัวเป็นประกันเลย” โมเดลลิ่งกล่าวปลอบขวัญหนุ่มโอ๊ตที่นอนแผ่หราช้ำคราบน้ำตา นอกจากนี้เกย์โมเดลลิ่งยังเสนอว่าจะให้งานเดินแบบเพิ่ม เป็นงานด่วนซึ่งมีค่าตัวให้สมน้ำสมเนื้อแถมเป็นเสื้อผ้าธรรมดาไม่ต้องเปลืองตัว ในวันต่อมาโอ๊ตจึงไปเดินแบบโชว์ที่งานแห่งหนึ่งโดยสวมชุดขาวที่ฝ่ายคอสตูมจัดให้ตั้งแต่หัวจรดเท้า แม้กระทั่งกางเกงในยังให้นุ่งแบบบิกินี่
.
.
เมื่อถึงคราวโอ๊ตเดินแบบเป็นครั้งแรกในชีวิต ถังน้ำ “กับดัก” บนคานเทน้ำลงมา เสื้อผ้าละลายทันทีเมื่อสัมผัสกับน้ำ เขาเปลือยโชว์เรือนร่างกลางเวที เหลือเพียงกางเกงในบิกินี่ตัวจิ๋ว โอ๊ตอับอายมาก ในขณะที่ผู้ร่วมงานปรบมือให้กับไอเดียเซอร์ไพร์สของผู้จัดงาน แม้ทุกคนจะตกใจแต่ภายหลังก็เข้าใจว่าเป็นความคิดสร้างสรรค์และอุปทานต่อ ๆ กันไป คนที่ไหนจะบ้ามาจัดฉากแกล้งคนดั่งในละครน้ำเน่า
.
.
“ไหนพี่บอกว่าไม่มีแบบนี้ไง!” โอ๊ตโวยใส่เกย์โมเดลลิ่ง แต่เขาอ้างว่าเป็นไอเดียของคนจัดงานซึ่งเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง ผู้ประสานงานอาจลืมบอกให้โอ๊ตทราบ และแจ้งข่าวดีกลบเกลื่อนโดยบอกว่าเขาล็อบบี้ให้สำเร็จแล้ว พรุ่งนี้ให้มาที่ออฟฟิศเดิมเพื่อมารับเงินค่าเดินแบบครั้งนี้และคุยกันในรายละเอียดการถ่ายทำโฆษณา
.
.
วันรุ่งขึ้นโอ๊ตเดินทางไปยังออฟฟิศโมเดลลิ่งซึ่งเงียบเชียบ เกย์โมเดลลิ่งออกมาต้อนรับและขอให้นั่งรอในห้องที่จัดไว้ให้
.
.
โอ๊ตรู้สึกแปลก ๆ ห้องนี้ปิดทึบเกินกว่าควรจะเป็น มีทั้งส้วมและเตียงนอนในห้องเดียวกัน
.
.
เหมือนคุก?
.
.
จะดีหน่อยตรงที่มีจอโทรทัศน์ติดผนังห้อง และยังไม่ทันใด จอนั้นก็เปิดขึ้นส่งสัญญาณภาพ. . . เป็นภาพขณะที่เขาถูกเกย์โมเดลลิ่งชำเราในห้องพัก โอ๊ตรู้สึกว่าเป็นการได้คืบเอาศอกที่ชักมากเกินไปแล้ว เขาตรงไปเปิดประตู แต่เปิดออกไม่ได้ ภาพในจอเปลี่ยนไปเป็นใบหน้าของเต๋อซึ่งกำลังนั่งบนโซฟาปูขนแกะ ละเลียดไวน์สีแดงเลือดแกล้มเนยแข็งชั้นเลิศ
.
.
“คุณเป็นเหยื่อที่ไม่น่าสนุกเอาซะเลย หลอกง่ายมากจนบ้างครั้งก็นึกเวทนา สั่งให้หันหัวไปทางไหนก็เชื่อ แม้กระต่ายบอบบางแต่ยังหูตาไว แม้เต่าต้วมเตี้ยมแต่ยังรู้จักหดหัวหลบในกระดอง แต่อย่างคุณผมไม่รู้ว่าจะเทียบกับตัวอะไร? แมลงสาบยังออกจะยกย่องเกินไปด้วยซ้ำ”
.
.
ออฟฟิศนี่ที่แท้จริงเป็นเซฟเฮาส์ของเจ๊นนท์มีทั้งห้องคุมขัง อุปกรณ์เซ๊กส์ทอย อุปกรณ์สำนักงานที่ใช้ตบตาต่าง ๆ ได้มาจากโซนที่เจ๊นนท์ตกแต่งเป็นออฟฟิศแบบโมเดิร์นเมื่อครั้งที่คิดจะมีเซ็กส์แนวแฟนตาซีในชุดหนุ่มออฟฟิศ แต่อย่างที่กล่าวไป เจ๊นนท์ทุ่มเงินไปกับสถานอโคจรแห่งนี้ด้วยเม็ดเงินมหาศาลแต่สุดท้ายกลับปล่อยให้หยากไย่เกาะ เพราะทำใจไม่ลงที่ต้องใช้ร่างสามีคนสุดท้ายมาเล่นระเริง ส่วนคนในออฟฟิศมีเพียงเกย์โมเดลลิ่งเท่านั้นที่เต๋อสืบทราบว่ารู้จักกับโอ๊ตมาก่อนและสะกดจิตให้ล่อเหยื่อออกมา นอกนั้นเป็นหน้าม้าที่เต๋อเลือกเอาอย่างลวก ๆ แหม่มนักธุรกิจเป็นครูสอนภาษาจากสถาบันเกรดบีที่ไหนสักแห่งจับมาแต่งตัวให้ดูภูมิฐาน ที่เหลือไม่ต้องพูดถึง ทั้งนักโฆษณา เด็กที่มาแคสงาน คนทำงานในออฟฟิศ และแม่บ้านเป็นเพียงใครที่ไหนก็ไม่รู้ที่บังเอิญถูกจับมาเป็นหุ่นเชิดโลดเล่นไปตามบท เมื่อใช้งานเสร็จแล้วก็ปล่อยให้แยกย้ายกลับบ้านไปแบบงง ๆ
.
.
“สิ่งที่ผมสังเวชกับระบบคิดของคุณมากที่สุดก็คือ เมื่อคุณรู้ว่าผมเป็นใครแล้ว คุณยังจะกล้าเข้าวงการบันเทิงอีกหรือ เพราะหากคุณโด่งดังขึ้นมาจริงนั่นยิ่งทำให้ผมตามล่าคุณง่ายขึ้น แล้วไม่เอะใจเลยหรือว่าทำไมโชคลาภถึงเข้าข้างเอาในเวลานี้” โอ๊ต
.
.
“ที่ผ่านมาแค่คุณชดใช้หนี้ไปแค่เรื่องสาดน้ำเท่านั้น และที่คุณต้องมาอยู่ในนี้เพราะเคยขังผมไว้ยังไงล่ะ” เต๋อสาธยายต่อไปอีกว่าไม่ต้องกังวลว่าใครจะเดือดร้อนตามหาเขา เพราะเต๋อสะกดจิตให้คนในครอบครัวคิดว่าโอ๊ตขอไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อนซักระยะ เต๋อยังมีเวลาสนุกกับเขาอยู่ที่นี่อีกเยอะ
.
.
ตอนแรกโอ๊ตมีท่าทีแข็งกร้าว แต่เมื่อถูกเขาขังอยู่เพียงข้ามคืนก็ต้องพ่ายให้กับความหิว เต๋อส่งตุ๊กตายางสองตัวให้เขาทางกลไกช่องส่งของพิเศษที่เชื่อมต่อกับผนังห้อง และบังคับให้เย็ดตุ๊กตายางนั้นจนกว่าจะน้ำออก ไม่เช่นนั้นจะไม่ส่งอาหารและน้ำให้ เงื่อนไขคือมีตุ๊กตายางทั้งชายและหญิง หากต้องการน้ำให้เย็ดตูดตุ๊กตาชาย หากต้องการอาหารให้เย็ดหีตุ๊กตาหญิง น้ำแตกหนึ่งครั้งแลกกับหนึ่งอย่าง หากต้องการทั้งน้ำทั้งอาหารก็ต้องเย็ดให้แตกสองน้ำติดกัน ยามนี้เต๋อแก้แค้นผู้คนอย่างวิปลาสและหนักหน่วงขึ้นหลังจากทราบภูมิหลังทั้งแม่และตนเอง พวกมนุษย์ไม่มีสิทธิ์แม้แต่ขึ้นเสียงใส่เทวดาอย่างเขาด้วยซ้ำ ยิ่งหากเคยรังแกทำร้ายกันไว้ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการให้อภัย กฎ กติกา ความยุติธรรม ความดีความเลว มนุษย์เป็นผู้ตกลงกันขึ้น แต่ใครจะทำอะไรได้ในเมื่อเขาคือขั้นกว่าของมนุษย์
.
.
อีกด้านหนึ่ง ดรีม เพื่อนหญิงซึ่งเคยลักขโมยของจากเพื่อนใส่กระเป๋าเรียนเต๋อ ถูกบังคับให้ไปขโมยกางเกงในนักกีฬาในโดมสนามในร่ม ไม่เช่นนั้นเขาจะสั่งให้ตัวประกันคือแฟนหนุ่มกับพ่อของเธอผลัดกันเย็ดทะลวงตูดให้ดูสด ๆ ดรีมเพิ่งเข้าใจความรู้สึกน่ารังเกียจของการลักขโมยของผู้อื่นที่เต๋อเคยถูกยัดเยียด เธอแอบย่องเข้าไปในห้องอาบน้ำแล้วคว้ากางเกงในเปียกเหงื่อของหนุ่มนักฟุตซอลที่เพิ่งแข่งเสร็จพาดไว้ตรงขอบกำแพง โชคร้ายนักฟุตซอลผู้เป็นเจ้าของอาบน้ำเสร็จจังหวะเดียวกับที่หลักฐานยังคาอยู่ในมือเธอ
.
.
“นั่นคุณทำอะไรน่ะ!” หนุ่มนักฟุตซอลถาม แต่เธอไม่ตอบ รีบคว้ากางเกงในเข้ากระเป๋าสะพายแล้วหนีทันที หนุ่มนักฟุตซอลตะโกนเรียกให้คนช่วยกันจับผู้หญิงโรคจิต ดรีมหลบหนีได้เส้นยาแดงผ่าแปดและไปหาเต๋อยังจุดนัดพบ นำกางเกงในที่ลักมาได้มาให้ หารู้ไม่ว่าแท้จริงแล้วเต๋อใช้ให้เธอไปหาของมาไม่ใช่เพื่อให้รอด แต่ให้เก็บไว้ใช้เชือดคอเจ้าตัวเอง
.
.
“คุณลองดมดูสิ” น้ำเสียงเต๋อเจืออำนาจโทรจิต ดรีมหยิบกางเกงในนักกีฬาตัวที่ลักสำเร็จขึ้นมาแหกเป้าดม สูดเอาฟีโรโมนยั่วยวนอารมณ์ทางเพศ กลิ่นยูเรียฉุนกึ๊ก และกลิ่นคราบไคลแห่งความเป็นชายเข้าไปเต็มปอด
.
.
“มีอารมณ์ไหม” เต๋อถาม ดรีมซึ่งถูกครอบงำแล้วพยักหน้าตอบ เธอถูกสั่งให้เอากางเกงในชุ่มเหงื่อนั้นครอบศีรษะประหนึ่งหน้ากากยอดมนุษย์ ส่วนเป้าหุ้มไข่นั้นตรงกับจมูกพอดิบพอดี เธอกลายเป็น “กางเกงในวูแมน” และออกอาละวาด คำสั่งที่เธอได้รับจากเต๋อคือให้ค้นหาผู้ชายที่นุ่งกางเกงในสีรุ้ง ซึ่งในความเป็นจริงหนุ่มนักกีฬาทั่วไปคงไม่มีใครกล้าใส่กางเกงในเช่นนั้น แต่เป็นเงื่อนไขที่เต๋อจงใจสั่งเพราะไม่ต้องการให้ทุกอย่างจบลงด้วยเวลาอันรวดเร็ว
.
.

ดรีมวิ่งลงไปยังสนามฟุตซอลเที่ยวกระชากกางเกงบอลของนักแข่งจนหลุดไปทั่ว ซ้ำยังหลบหลีกไปมาไม่ให้ใครจับตัวได้ นักฟุตซอลซึ่งแข่งอยู่ดี ๆ ต่างตกใจ บางคนถูกรั้งกางเกงบอลลงมาติดหัวเข่าจนสะดุดล้ม บางคนถูกดึงแรงจนกางเกงในรูดติดออกมาด้วยจนเห็นไข่เห็นตูดวับ ๆ แวม ๆ คนที่ขัดขืนจะถูกขยำไข่เจ็บจนล้มลงไปกอง หรือไม่ก็จับขอบกางเกงในยัดลงซอกก้นที่เรียกกันว่า “เข้าวิน” มีผู้ชายใส่กางเกงในหลากสีหลายสไตล์ แต่ก็ยังไม่ค้นพบตัวที่เธอต้องการ
.
.
ไม่มีใครจับตัวดรีมซึ่งไวปานวอกได้เลยเหมือนถูกอำนาจโทรจิตหนุนหลังให้ดึงเอาศักยภาพซ่อนเร้นของมนุษย์มาใช้อย่างเต็มที่ เธอบุกไปในสนามบาสและฉุดกระชากกางเกงนักบาสไปทั่วเพื่อค้นหากางเกงในสีรุ้งในตำนาน บรรดานักบาสต่างแตกตื่นที่ถูกผู้หญิงโรคจิตปริศนามีกางเกงในครอบหัวมาไล่ค้นหาว่าใครใส่กางเกงในสีอะไร บางคนเธอออกแรงดึงหนักจนกางเกงในขาดแคว่กหลุดติดมือ เธอเลียคราบน้ำเยี่ยวและคราบเหงื่อไคลเติมพลังชีวิต ทั้งวิ่ง กระโดด ปีนป่ายด้วยความเร็วสูง ไม่มีการเคลื่อนไหวใดที่ไร้ประโยชน์ราวกับสมองและกล้ามเนื้อประสานหน้าที่อย่างมีประสิทธิภาพสูงสุด และไม่มีใครสามารถทำอะไรเธอได้นอกจากตะโกนสาปแช่ง ถัดมาเธอบุกยังสระว่ายน้ำ กระชากกางเกงว่ายน้ำของผู้ใช้สระออกจากตัวโดยที่ไม่ได้นึกว่าไม่มีใครนุ่งกางเกงในว่ายน้ำทับกางเกงในอีกชั้น แต่ดูเหมือนเธอจะไม่สามารถประมวลผลเพื่อแยกแยะได้ ยังคงรุดหน้าต่อไปราวกับสมองกลคอมพิวเตอร์ไร้ชีวิตจิตใจ กางเกงว่ายน้ำตัวแล้วตัวเล่าหลุดจากตัวหนุ่ม ๆ เผยให้เห็นไรหมอย ควย และตูดขาวบ้างดำบ้างเป็นสิวบ้าง กระนั้นเธอก็ยังไม่ค้นพบกางเกงในสีรุ้งอันเป็นเป้าหมาย
.
.
ในที่สุดเธอพรวดพราดเข้ามายังสนามวอลเล่ย์บอล เที่ยวดึงกางเกงในนักวอลเล่ย์บอลจนพบเกย์คนหนึ่งนุ่งกางเกงในสีรุ้ง แววตาของดรีมทอประกายทองอร่ามตัดกับแสงอาทิตย์เจิดจ้าเมื่อค้นพบกางเกงในแห่งตำนานที่เธอเฝ้าหามานานแสนนาน ประหนึ่งผู้บำเพ็ญเพียรบรรลุทางจิตจนรู้แจ้งเห็นจริง น้ำตาไหลพรากด้วยปีติ
.
.
“มีจริงด้วยเรอะ? แต่ช่างเถอะ กว่าจะมาถึงตอนนี้ก็คงโดนมิใช่น้อย” เต๋อซึ่งใช้ตาทิพย์ตามเฝ้ามองอยู่ตลอดตัดสินใจเปิดเปลือกตาขึ้นและหันหลังให้กับสถานที่แห่งนี้ ที่เหลือเป็นเรื่องซึ่ง “มันจะเป็นไปของมันเอง”
.
.
“ขอกางเกงในตัวนี้เกอะ ได้โปรด!” ดรีมพยายามยื้อกางเกงในสีรุ้งจากตัวเกย์นักวอลเล่ย์บอลซึ่งกรี๊ดวี๊ดว๊ายชนิดเก็บสาวไม่อยู่เมื่อเผชิญกับมนุษย์พิลึกพิลั่นนางนี้
.
.
“อีชะนีเพี้ยนนี่มึงเงี่ยนหีเงี่ยนแตดมาจากไหน!! ปล่อยเพื่อนกูเดี๋ยวนี้ !!” กะเทยสตรีเหล็กปรี่เข้ามาช่วยเพื่อนเกย์ เธอตบดรีมหน้าหันจนหน้ากากกางเกงในหลุดจากหัว จังหวะเดียวกัน พวกนักฟุตซอล นักบาส ผู้ใช้สระน้ำ และนักกีฬาอื่น ๆ ที่ทราบข่าวก็ตามเข้ามาเป็นพยานชี้ตัว นักกีฬาหลายคนมีสาวน้อยสาวใหญ่คอยให้กำลังใจข้างสนาม แค้นของสตรีช่างน่ากลัวนัก เธอเหล่านั้นต่างเข้ารุมด่าทอ ทึ้งผม ตบ ฉุดกระชากลากถูดรีมจนกระเซอะกระเซิงไม่เป็นผู้เป็นคน ท้ายที่สุด เธอถูกจับส่งตำรวจด้วยข้อหาซ้ำซ้อนนับไม่ถ้วน
.
.
.
จบตอนที่ 25