ลองอ่านเล่นๆ ครับ
มันเป็นเรื่องราวของผมเอง......................................................
ไม่รู้ตัวเลย ว่า 2 ปีที่ผ่านมา ผมยังลบเขาไม่หมดจากใจ
จนได้ใกล้ชิดกันอีกครั้ง จึงรู้ว่าความรู้สึกดีๆ มันยังมีอยู่….
ผมรู้จักกับบอยเมื่อสองปีก่อน
ตอนที่ผม และเพื่อนๆไปเที่ยวกันที่จังหวัดในแถบทะเลอันดามัน
กลุ่มผมและเพื่อนๆ ออกเดินทางโดยรถยนต์ส่วนตัว แล้วไปเจอบอยระหว่างทาง
เพื่อนในกลุ่มผมคนนึงรู้จัก บอยเพราะเป็นเพื่อนม.ปลาย จึงชวนบอยไปเที่ยวด้วยกัน
ผมเพิ่งรู้จักบอยก็ ตอนไปเที่ยวนี่ล่ะครับ
บอยเป็นตี๋ สูงใหญ่ ผมทรงสกินเฮด เพราะเพิ่งสึกจากการบวชพระมา
และอยู่ระหว่างอกหัก…
...นาทีแรกผมไม่ได้สนใจนาย บอยอะไรนี่เป็นพิเศษ
เราใช้เวลาเที่ยวด้วยกัน สามวัน สองคืน
พักตามบ้าน ญาติของเพื่อนคืนนึง แล้วก็พักรีสอร์ทในเกาะคืนนึง
การใช้เวลาเที่ยวด้วย กันทั้งวัน และกลางคืนยังเล่นไพ่สารพัดอย่างที่พอจะเล่นเป็น
และไม่มีการ พนันเข้ามาเกี่ยวข้อง ทำให้ผมเรียนรู้นิสัยใจคอของบอยได้ว่า
เขาเป็นคน ที่มีจิตใจดี มีความเป็นสุภาพบุรุษ และยิ้มน่ารัก ^ ^
ผมเคยดูหนังเรื่อง Formula 17 พระเอกบอกนายเอกในเรื่องว่า
“คนอกหักมักจะถูกขโมยหัวใจได้ง่าย”
มัน ทำให้ผมอยากพิสูจน์ข้อเท็จจริงนี้
ผมจึงเริ่มเปิดเกมรุกทอดสะพานกับบอย
ตอน ที่เราเล่นไพ่กัน ด้วยความที่ผมเป็นคนสอนให้บอยและคนอื่นๆ
รู้จักเกมการ เล่น ผมจึงเป็นคนเล่นที่เก่งที่สุด(เฉพาะตอนนั้นนะ)
ผมจึงแกล้งบอยให้ แพ้หลายต่อหลายครั้ง เพื่อจะให้บอยโดนทำโทษ
(โทษสำหรับคนแพ้คือกินน้ำเปล่า หรือน้ำอัดลม แล้วแต่เลือก)
บอยก็ไม่โกรธและยิ้มร่ากับ การพ่ายแพ้ของตัวเองเสมอ
มันทำให้ผมรู้สึกชอบยิ้มของบอยขึ้นมา
เวลา อยู่ใกล้บอยผมรู้สึกว่าหัวใจผมเต้นแรง....จนเจ็บ
การไปในสถานที่แปลกถิ่น และไปท่องเที่ยว มันทำให้เรามีความกล้ากว่า
ธรรมดาหลายเท่า ระหว่างที่อยู่ด้วยกัน ผมมักจะพูดแซว
พูดหยอดคำเลี่ยนๆ กับบอยเสมอ
บอยก็ไม่รู้สึกแปลกใจ หรือรังเกียจกับคำพูดจาหยอกเอินจากผู้ชายด้วยกัน
สิ่งที่บอยแสดงออกคือ ยิ้นหวาน ^ ^ เปิดเผย
วันที่สองของการท่องเที่ยว
เราแยกกันเป็นสองกลุ่ม
กลุ่ม ผมมีคนเยอะกว่า จะไปเที่ยวเกาะกัน
ส่วนบอยไปกันสองสามคน จะไปพายเรือคายัค เราแยกกันตรงนี้
เราไปเที่ยวช่วงหน้าฝน คลื่นลมแรง แต่ก็ยังเล่นน้ำทะเลได้
หน้าฝนเขาบอกว่าเป็นช่วงโลว์ซีซั่นของการเที่ยว ทะเล
แต่มันก็ทำให้การผักพ่อนสงบมากขึ้น
.....ท้ายที่สุด กลุ่มของบอยก็มาสมทบกับกลุ่มผมที่เกาะ และเราค้างกันที่นี่
เพราะไม่ใช่ช่วงท่องเที่ยว ที่พักจึงราคาถูกครึ่งต่อครึ่ง
เราเปิดห้องนอนกันหลายห้อง เอาความสะดวก
ผม บอย ถูกจัดให้นอนห้องเดียวกัน
ผมไม่เคยอยู่ในห้องลำพังกับคนเพิ่งรู้จัก
ปกติผมจะเป็นคนวิตกหาก ต้องอยู่กับคนอื่นในห้องนอน
แต่สำหรับบอย ผมไม่รู้สึกเช่นนั้น
ผมแค่ กลัวว่าผมจะนอนไม่หลับมากกว่า
แต่คืนนั้นเพื่อนผมมาอาศัยนอนด้วยอีกคน
ผม กับเพื่อนนอนบนเตียง
ส่วนบอย ผมไม่รู้เพราะผมหลับไปก่อน
ตื่นมาตอนเช้า ผมพยายามมองหาว่าบอยนอนตรงไหน
หันซ้ายแลขวาไม่มี จนมองบนพื้น
ก็พบ ว่าบอยนอนอยู่บนพื้นห้องใกล้ๆ กับเตียงนอนของผม
สภาพของเขาไม่ต่างอะไร กับคุณหนูที่ไม่เคยนอนพื้นมาก่อน
นอนคุดคู้ดูน่าเอ็นดู LoL
ผมลุกจากเตียงออกมาเจอ เพื่อนคนอื่นๆที่ตื่นเช้า
เราพูดคุยกันนิดหน่อย เพราะตอนเช้าอวัยวะที่ควบคุมการพูดยังทำงานได้ไม่เต็มที่
แต่เรื่องที่ ได้ยินได้ฟังมา ทำให้หัวใจของผมทำงานหนัก และเจ็บปวด
เพื่อนผมที่ไปด้วยกันเล่า ว่า เกิร์ล เพื่อนสนิทของผม ที่ไปพายเรือกับบอย
สองคนนี้เหมือนจะมี something wrong ทำให้ผมหายสงสัยว่า
ทำไมเกิร์ลถึงอยากมานอนกับผมเมื่อ คืนนี้…..
....ตอนเช้าคลื่นทะเลค่อนข้างสงบ ผมปลีกตัวเดินเลาะไปตามชายหาด
หัวใจของผมปั่นป่วน ภายในสับสน คล้ายคนอกหัก ( ที่จริงผมก็ผิดหวังบ่อย
แต่ผมก็ไม่เคยอกหักจริงๆจังๆ จนเข้าใจความรู้สึกของคนอกหักได้ )
ครั้งนี้ผมคิดว่ามันคงไม่ใกล้เคียง กับคำว่าอกหักหรอกมั้ง อาจเป็นผิดหวัง ทำนองนั้นมากกว่า
....และแล้วเราก็กลับ กรุงเทพฯกัน
ผมกับเกิร์ลทำงานที่เดียวกัน ช่วงแรกๆ บอยจะแวะเวียนมาที่ทำงานผมบ่อยๆ
เพื่อมาเจอเกิร์ล ผมดีใจที่ได้เจอบอย แต่ก็ปวดใจนิดๆ เหมือนกัน
ท้ายสุดแล้ว บอยกับเกิร์ลก็ลงเอยเป็นแฟนกัน
ผมดีใจ ที่เกิร์ลได้คนดีๆอย่างบอยเป็นแฟน ผมจำเป็นต้องหักห้ามใจ
และพยายามลืม ความรู้สึกว่าชอบบอยออกจากใจ
…………………….
2 ปีให้หลังมานี้ผมไม่เคยรู้สึกชอบใครเป็นพิเศษเหมือนบอย
เวลาเจอบอยกับ เกิร์ลข้างนอก ผมก็พูดแซวบอย หยอกล้อเหมือนปกติ
และผมรู้สึกว่า ผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับบอยเป็นพิเศษอีกแล้ว
เพราะหัวใจของผมบอกอย่างนั้น ....
จน กระทั่งไม่นานมานี้ ที่น้ำท่วมกรุง บ้านเกิร์ลโดนน้ำท่วม
บ้านบอยก็โดน น้ำท่วมเหมือนกัน แต่บอยยังพออยู่ในบ้านได้
ส่วนเกิร์ลมาขออาศัยอยู่ห้อง ผม เพราะห้องผมไม่ท่วม
เกิร์ลหอบสัมภาระโดยมีบอยขนของมาส่ง
เราได้อยู่ในห้อง เดียวกันเหมือนวันนั้น
ภาพบรรยากาศเก่าๆ เหมือนมัน Rewind กลับมาอีกครั้ง
หัวใจของผมเต้นจังหวะเดียวกับช่วงเวลานั้น
ร่างกายของผมมีอาการเหมือน คนเนื้อเต้น ดีใจเหมือนคนทำของหายแล้วได้คืน
แต่สมองของผมต้องทำงานหนัก เพราะต้องสั่งให้ตัวเองมีสติและควบคุมจิตใจ
ควบคุมอาการและอารมณ์......
บอยกลับไปแล้ว
ผมนั่งจ้องคอมพิวเตอร์และ คิดว่า
สองปีที่ผ่านมา ที่ผมคิดว่าลืมความรู้สึกดีๆที่มีต่อบอยได้แล้วนั้น
ผมเข้าใจผิดไปเอง หรือ
หรือว่า ผมจะตกหลุมรักผู้ชายคนนี้อีกครั้ง
มันจะเป็นอะไรมั้ย ถ้าหากผมยังรู้สึกดีๆกับบอยอยู่
มันจะเป็นอะไรมั้ย ถ้าคนที่เราชอบเป็นแฟนของเพื่อนสนิทเราเอง