ผมไม่อยากใช้คำพูดว่าไปถึงสระค่ำแล้วอ่ะ
เพราะเหมือนกับว่ามันจะกลายเป็นเวลาใหม่สำหรับการไปว่ายน้ำของผมซะแล้ว

ตอนที่ผมไปถึงสระ ถือว่าคนน้อย แต่เห็นว่ามีหนุ่มน่าจะเป็นนักศึกษาสองคน
กำลังยืนจ่ายเงินอยู่ แต่ดูจากท่าทางน้องทหารที่ทำหน้าที่เก็บค่าบริการแล้ว
สองคนนี้เหมือนจะมาใหม่ เพราะน้องทหารบอกทางไปห้องน้ำด้วย

พูดถึงสองคนนี้หน่อย หน้าตาใช้ได้กึ่งไปทางน่ารัก แต่ว่ายน้ำไม่เก่งเลย พักบ่อย

พูดถึงคนในสระวันนี้ดีกว่า ที่คุ้นประจำวันนี้มีฉลามเผือก แล้วก็โลมาสูงวัย
ส่วนนายเก้งเด้งวันนี้ไม่เห็น หรืออาจจะกลับไปแล้วก็ได้ ไม่สน ๕๕๕

น่าแปลกมากที่วันนี้ผมว่ายไม่เมื่อยเท่าไหร่เลย ทั้งที่หยุดว่ายเกือบสองอาทิตย์
สงสัยว่าร่างกายจะอยู่ตัวแล้ว (รวมถึงพุงด้วย ๕๕ ไม่ลงซักที)
จะว่าไปฉลามเผือกก็ดูอวบขึ้น แปลกจัง มาว่ายน้ำบ่อย แถมว่ายเยอะด้วย
ทำไมยังดูอวบ แต่ก็ไม่เผละ ถ้าแกสูงกว่านี้อาจจะดูกำลังดี

พอว่ายไปได้สักพัก ผมเริ่มรู้สึกว่า คนทยอยมาเพิ่มอีก
เพราะผมโดนเบียดเหลือเกิน
ผมว่ายไปได้สักประมาณ 60 % ก็หยุดพัก จังหวะที่แตะขอบสระและโผล่ขึ้นมาหายใจ
สายตาผมก็ปะทะกับเป้ใบเดิมใบนั้น
โดยอัตโนมัติ ผมมองหันหลังไปยังลู่ข้างๆทันที

ที่กำลังว่ายจะแตะขอบสระ เป็นนายเกงเด้งซะงั้น
มาตอนไหน ทำไมไม่รู้ตัวเลยเนี่ย ๕๕๕
แต่วันนี้เขาเริ่มว่ายด้วยฟรีสไตล์แฮะ แต่ไม่ว่าจะว่ายท่าไหน
ผมว่ามันก็สะดุดตาผมนะ อาจจะดูพิสดารกว่าโลมาคนอื่นๆมั๊งนะ ไม่รู้เหมือนกัน

วันนี้เป็นครั้งแรกในรอบปี ที่ผมขึ้นจากสระก่อนนายเกงเด้งครับ ๕๕

และตอนที่ผมจะกลับก็สวนกับนายเกงเด้งที่กำลังขึ้นมาจากสระพอดี หอบมาเชียว
แปลกแฮะ แม้ตัวจะคล้ำแต่ริมฝีปากที่กำลังห้อยเพราะหายใจหอบๆนั้น
กลับแดงแป๊ดตัดกันอย่างเห็นได้ชัด นี่ใช่มั้ย สาเหตุที่ทั้งสระต้องมองนาย
คนเดียว.....^ ^