ตอนที่ 3ก่อนจะถึงวันที่ไปเข้าค่าย 2-3 วัน ผมเตรียมฟิตร่างกายอย่างดี ทั้งเล่นกีฬา ยกดัมเบลล์ วิ่ง ทุกวันวันละ 1 ชั่วโมง จนมั่นใจว่าร่างกายพร้อมสุดๆ งดชักว่าวเหมือนที่ไอ้เทพทำ แต่ผมฟิตมากกว่าคือไม่ชักว่าวเลยเป็นเวลา 7 วัน วันแรกๆ ที่งดก็ยังไม่รู้สึกอะไร พอล่วงเข้าวันที่ 4 วันที่ 5 ผมก็เกิดอาการเงี่ยนอย่างมากตามประสาเด็กหนุ่มวัยรุ่นที่มีความต้องการทางเพศสูง แต่ผมก็อดทนไม่เอาน้ำออก จนเหลืออีกวันเดียวก็จะไปเข้าค่าย ผมเดินไปที่ร้านตัดผมใกล้บ้านเพื่อทำภารกิจสุดท้ายก่อนจะไปเข้ารับการฝึก จะฝึกทั้งทีขอไปแบบแมนๆ เลยแล้วกันกู!
" ทรงอะไรครับ "
ช่างตัดผมรูปหล่อถามพลางเอามือลูบต้นคอผมไปด้วย ผมรู้สึกสยิวกับการกระทำของเขามาก มือเขาทั้งนุ่มทั้งเย็น ลูบทีผมก็เสียวไปทั้งตัว ผมกระแอมนิดนึงแล้วตอบว่า
" ทรงนักเรียนครับ สั้นๆ เลยนะครับ "
ช่างหนุ่มทำหน้าประหลาดใจ เพราะที่ผ่านมาผมให้เขาตัดรองทรงสูงมาตลอด คราวนี้มาแปลกจริงๆ
" แน่ใจเหรอพี่ เอาทรงนักเรียนเลยเหรอ "
ผมพยักหน้าหงึกๆ
" ครับ ผมจะไปเข้าค่ายร.ด. ครับ "
" อ๋อ เข้าใจล่ะ "
ช่างหนุ่มยิ้มยิงฟัน แล้วลูบต้นคอผมไปมาช้าๆ ทำเอาผมขนลุกซู่ เขาลงมือตัดทันที ครึ่งชั่วโมงผ่านไปก็เสร็จเรียบร้อย ผมเป็นกระจุกๆ กองอยู่ที่พื้น ภาพในกระจกดูแปลกตาไม่น้อย เป็นภาพที่ผมไม่ได้เห็นมานานแล้วตั้งแต่เรียนร.ด. ปี 2 เพราะพอเรียนปี 2 ก็ตัดผมแบบรองหวีแล้ว ไม่ได้ไถหัวซะเกรียนแบบนี้ แต่วันนี้ผมดูเหมือนตอนเพิ่งเริ่มเรียนร.ด. ปี 1 มาก ผมสั้นเกรียนติดหนังหัวรับกับหน้าตี๋ๆ ของผม ดูดีไม่เบาเลย ผมยิ้มให้กับตนเองในกระจกแล้วเอามือลูบหัวเกรียนเล่น มันสากๆ พิกล พลางคิดในใจ
" เหมือนทหารเกณฑ์ที่เขาเรียกว่าไอ้เณรเลยกู ไอ้หนุ่มเอ๊ย หัวเขียงชิบหาย "
................................
คืนนั้น ผมจัดข้าวของลงเป้สนามจนหมด ของไม่เยอะเท่าไหร่ มีชุดฝึกสำรอง 1 ชุด เอาไว้ใส่วันที่ 4 หรือ 5 ต้องเตรียมไปอีกชุดเพราะว่าใส่ชุดเดียวตลอด 5 วันไม่ไหวแน่ เน่ากันพอดี นอกจากนั้นก็มีกระติกน้ำทหารสีเขียวแก่ เข็มขัดสนามที่เอาไว้คาดกระติกน้ำ ยาแก้ไข้ (เผื่อฉุกเฉินเป็นไข้ขึ้นมา) ไฟฉายกระบอกเล็ก ผ้าเช็ดตัวผืนเล็ก ยาดมตราโป๊ยเซียน 1 หลอด (ซึ่งตอนหลังของสิ่งนี้มีประโยชน์มหาศาลต่อชีวิตผม) ผ้าขาวม้าผืนเล็ก (ยืมของพ่อมาใช้) กางเกงใน ช้อน ถุงเท้าสีดำ กระดาษชำระ ผมเตรียมของไปแค่นี้จริงๆ ไม่อยากจะเอาไปมากเหมือนกับบ้าหอบฟาง เกือบลืมผ้าห่ม ผมเลือกผ้าห่มผืนที่เล็กที่สุดยัดลงไปในเป้สนามใบใหญ่ที่พ่อให้มา แล้วก็ของใช้ส่วนตัวอื่นๆ อีกนิดหน่อยคือพวกสบู่ ขัน ยาสีฟันและแปรงสีฟัน ของอย่างอื่นผมไม่เอาไปเลยเพราะคิดว่าไม่จำเป็น อย่างยาสระผมก็ไม่เอาไป คิดว่าคงไม่สระหรอก หัวก็เกรียนขนาดนี้แล้วจะสระทำไม แป้งก็ไม่เอาไปเพราะผมไม่ชอบประแป้งอยู่แล้ว และอีกอย่างผู้ชายประแป้งมันดูตุ๊ดไปหน่อย ไปร.ด. จะทำสิ่งที่ตุ๊ดทำไม่ได้เด็ดขาด (ถึงแม้ว่าปกติผมก็ไม่ทำอยู่แล้ว) สบู่เอาไปก้อนเดียวก็พอแล้ว ฟอกได้ทั้งตัวตั้งแต่หน้าไปจนถึงตีน ผมตรวจดูข้าวของเครื่องใช้ทั้งหมดอีกครั้งหนึ่งก่อนจะหัดผูกเป้สนามจนคล่อง เวลาไปที่โน่นจะได้เอาของออกมาได้เร็วๆ เสร็จแล้วก็หัดคาดเข็มขัดสนามซึ่งก็คาดยากเหมือนกัน แต่ในที่สุดผมก็คาดได้
4 ทุ่ม
ผมมองตัวเองในกระจกเป็นครั้งสุดท้าย พร่งนี้แล้วสินะที่ผมต้องไปเผชิญกับความลำบากที่เขาชนไก่เป็นเวลา 5 วันเต็มๆ ผมเกิดความรู้สึกกังวลขึ้นมานิดหนึ่ง กังวลว่าจะฝึกกับคนอื่นเขาไม่ได้ กังวลว่าร่างกายจะรับไม่ไหว แต่ผมก็สลัดความรู้สึกนั้นทิ้งไปทันที กังวลอะไรไม่เข้าเรื่องเลย เราเองก็เป็นลูกผู้ชายคนหนึ่งเหมือนกันนะ เราต้องทำได้สิ ถ้าคนอื่นทำได้ทำไมเราจะทำไม่ได้ เราก็มี 2 มือ 2 ตีน 1 ควย เหมือนๆ กัน เขาทำได้เราก็ต้องทำได้สิวะ ผมคิดแล้วก็หันไปมองที่พื้น ชุดฝึกสำหรับใส่ไปวันพรุ่งนี้วางเตรียมไว้แล้ว ข้างๆ ก็มีกางเกงใน ถุงเท้า และเข็มขัดสนาม ที่วางอยู่ตรงมุมห้องคือเป้สนามสีเขียวแก่ใบเบ้อเริ่มที่บรรจุของของผมไว้จนเต็ม และผูกไว้อย่างเรียบร้อย มีหมวกเบเล่ย์สีเขียวแก่วางอยู่ด้านบน พร้อมจะหยิบมาใส่ได้ทันที
ทุกอย่างอยู่ในสภาพพร้อม
เสียงเคาะประตูดังก๊อก ก๊อก ผมเดินไปเปิดประตู พ่อของผมนั่นเอง เขายิ้มให้ผมแล้วถามว่า
" ไง พร้อมหรือยังลูกพ่อ ไอ้เสือ กับการที่จะไปรบที่เขาชนไก่ 5 วัน "
ผมหัวเราะ พ่อชอบเรียกผมว่าไอ้เสือเพราะอยากให้ผมเข้มแข็งเหมือนเสือ ผมก็ชอบให้พ่อเรียกแบบนี้เหมือนกัน
" พร้อมแล้วพ่อ พร้อมสุดๆ เลย ผมจัดของลงเป้หมดทุกอย่างแล้ว ไม่ลืมอะไรแล้วล่ะ "
พ่อมองดูข้าวของที่วางอยู่บนพื้นห้อง แล้วก็ยิ้มอย่างพอใจ
" ดีมากลูกพ่อ ไหนเข้ามาใกล้ๆ พ่อซิ "
ผมเดินเข้าไปหยุดอยู่ตรงหน้าพ่อ พ่อเอามือ 2 ข้างวางบนไหล่ผมแล้วบีบเบาๆ ก่อนจะพูดด้วยเสียงหนักแน่น
" เต็มที่เลยนะลูก ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น ลูกของพ่อเป็นลูกผู้ชายเต็มตัว ฝึกแค่ไม่กี่วันแบบนี้สบายอยู่แล้ว ใช่มั๊ยลูก จำเอาไว้ คนอื่นทำอะไรได้ ลูกก็ทำได้ เขาทำอะไรลูกก็ทำกับเขาด้วยนะ ผู้ชายทั้งนั้นไม่มีความแตกต่างกันอยู่แล้ว เราพวกเดียวกับเขา "
" ครับพ่อ "
ผมรับคำ พ่อเลื่อนมือจากไหล่ลงมาที่ต้นแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของผม แล้วพูดต่อ
" ถ้าโดนครูฝึกด่าก็ไม่ต้องไปใส่ใจนะ อดทนไว้ ครูฝึกสั่งให้ทำอะไรก็ทำ เข้มแข็งเอาไว้ อย่าแสดงความอ่อนแอออกมาเด็ดขาด จะเหนื่อยจะเจ็บแค่ไหนก็ต้องอดทนลูกเดียว มันไม่ถึงตายหรอกลูกก็รู้ พ่อเชื่อว่าลูกของพ่อต้องผ่านการฝึกนี้ไปได้ด้วยดี ใช่มั๊ยไอ้เสือของพ่อ "
ผมยืนตัวตรง ตอบด้วยเสียงดังฟังชัดว่า
" ครับผม ! ผมจะตั้งใจฝึกอย่างเต็มที่ครับผม ! "
พ่อยิ้มเมื่อได้ยินผมตอบแบบนี้ แล้วพูดว่า
" พ่อภูมิใจในตัวลูกเหลือเกิน ไอ้เสือลูกรักของพ่อ "
ผมยังคงยืนนิ่ง ตามองตรงไปข้างหน้า พ่อตบต้นแขนของผมแรงๆ 2 ที เสียงดังป๊าบๆ แล้วจึงพูดต่อ
" แข็งแรงดีมาก เอาล่ะ นอนเถอะลูก พรุ่งนี้ต้องตื่นตั้งแต่ตี 4 นะ พ่อจะเป็นคนมาปลุกเอง แล้วพ่อจะไปส่งที่สวนเจ้าเชต "
" ครับ ราตรีสวัสดิ์ครับพ่อ "
ผมพูด พ่อยิ้มให้ผมอีกครั้งหนึ่งก่อนจะเดินออกจากห้องไป ส่วนผมก็เดินเข้าห้องน้ำเพื่อแปรงฟัน แล้วจึงล้มตัวลงนอนบนเตียง ในใจก็ครุ่นคิดถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป
" พรุ่งนี้เราจะต้องเจอกับอะไรบ้างเนี่ย ไม่อยากจะคิดเลย แต่ยังไงเราก็สู้ตายอยู่แล้ว คนอย่างเราไม่เคยกลัวอะไรทั้งนั้น เราจะสู้ สู้ให้เต็มที่ไปเลย แล้วเจอกัน เขาชนไก่ "
ผมนอนคิดแบบนี้ซ้ำๆ ไปจนหลับสนิท