ตอนที่ 24หัวหน้าชุดฝึกไม่ได้พูดอะไรต่อ ครูฝึกแต่ละหมวดจึงให้นักศึกษาวิชาทหารทุก คนทยอยขึ้นรถคันที่นั่งมาวันแรก แล้วพาพวกเราไปที่ พิพิธภัณฑ์ทหาร ซึ่งตั้งอยู่ไม่ห่างจากเขาชนไก่เท่าไรนัก พอไปถึงก็ต้องรีบวิ่งมาเข้า แถวที่ลานด้านล่างทันที แล้วจึงเดินไปตามทางขึ้นเขาเตี้ยๆ ขึ้นไปถึงลาน ชั้นบน อากาศร้อนอบอ้าวมาก ผมและเพื่อนๆ ถึงกับเหงื่อแตกพลั่กๆ ตัว เปียกชุ่มไปหมด ครูฝึกสั่งให้นั่ง แต่ก็ไม่มีใครนั่งได้เพราะพื้นร้อน มาก ทุกคนก็เลยนั่งยองๆ ฟังครูฝึกพูดสรุป แต่ก็ไม่มีใครมีกะจิตกะใจฟัง ว่าครูฝึกพูดเรื่องอะไรเพราะกำลังร้อนจนแทบบ้า
โอย ร้อนโว้ย! ไม่ไหวแล้วว่ะ โคตรร้อนเลย
ผมบ่น ไอ้อ๊อตหันหน้ามาพูดกับผมเบาๆ
อดทนหน่อยเถอะว่ะ เดี๋ยวมันก็จบแล้ว
ผมยิ้มอย่างอ่อนแรง พอครูฝึกพูดจบปุ๊บ ทุกคนก็พากันวิ่งไปหลบร้อนบนหอคอย จนหอคอยแน่นไปหมด บนหอคอยลมเย็นสบายดีมาก ผมค่อยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย สัก พักครูฝึกก็เรียกรวมอีกครั้งหนึ่งเพื่อเข้าไปในห้องแสดงนิทรรศการ ห้องนี้ ตั้งอยู่ที่ลานชั้นบนใกล้ๆ กับลานที่เรานั่งยองๆ เมื่อครู่ ติดแอร์เย็น สบายมาก ผมและเพื่อนๆ ทุกคนกลับมาสดชื่นมีเรี่ยวมีแรงขึ้นอีกครั้ง เพราะไม่ได้สัมผัสกับความเย็น ของแอร์มานาน ไอ้อ๊อตถึงกับสูดแอร์เข้าไปเต็มปอดแล้วพูดว่า
อา
. สวรรค์จริงๆ เลย ในที่สุด สวรรค์ก็เห็นใจกูแล้ว ให้กูได้มีโอกาสได้มาที่นี่ มีความสุขจังว่ะ
เป็นโปรแกรมปิดท้ายการฝึกที่ดีจริงๆ ว่ะ ของขวัญที่หัวหน้าชุดฝึกให้กับพวกเรานี่เยี่ยมจริงๆ เย็นดีว่ะ
ผมพูดอย่างมีความสุข แล้วหันไปมองเพื่อนๆ ทุกคนมีสีหน้าแช่มชื่นราวกับปลาในหนองน้ำแห้งขอดที่เพิ่งได้รับน้ำฝนใหม่ๆ ต่างก็นั่งพักผ่อนอย่างสบายอก สบายใจ ระหว่างนี้ครูฝึกก็บรรยายเรื่องประวัติศาสตร์สงครามไปเรื่อยๆ และ เปิดวีดีโอเรื่อง ประวัติศาสตร์สงครามเก้าทัพ ให้ดูด้วย ผมและ เพื่อนๆ ก็ฟังมั่งไม่ฟังมั่ง แต่ผมตั้งใจดูวีดีโอมากเพราะผมชอบดูหนังแนว นี้อยู่แล้ว วีดีโอสนุกดี ภาพสวย เหมือนจริงมาก ช่วงเวลาที่อยู่ในห้อง นี้เป็นช่วงที่สบายที่สุดของการฝึกที่เขาชนไก่แล้ว ผมดูวีดีโอไปก็พักผ่อน ไปด้วย รู้สึกมีความสุขจริงๆ
พอวีดีโอจบ ครูฝึกก็ให้พวกเราไปพัก ผมและเพื่อนๆ เดินลงมาที่ลานด้าน ล่าง มี หน่วยบริการความสดชื่น อยู่ ผม ไอ้อ๊อต และไอ้เทพ ก็เลยซื้อน้ำอัดลมดื่มกัน แล้วก็นั่งพัก กันอยู่แถวนั้น ไม่นานไอ้อ๊อตก็เริ่มบทสนทนาครั้งสุดท้ายที่เขาชนไก่
คราวนี้คงไม่มีอะไรแล้ว จบสิ้นกันซะที การฝึกร.ด. ในที่สุดกูก็ฝ่าฟันมาถึงวันสุดท้ายจนได้
ไอ้เทพพูดขึ้นบ้าง
กูเหนื่อยโคตรๆ เลย ไม่คิดว่ามันจะเหนื่อยขนาดนี้ ร้อนก็ร้อน แต่มันก็ผ่านไปแล้ว มัน ผ่านไปแล้วว่ะเพื่อนๆ กูผ่านร.ด. ปี 3 แล้ว ดีใจจริงๆ ว่ะ
ผมยิ้มแล้วพูดกับเพื่อนรักทั้ง 2 คนช้าๆ
เกิดเหตุการณ์มากมายขึ้นที่นี่เนอะ พวกมึงว่ามั๊ย อย่างน้อยๆ มาฝึก ที่นี่ กูเหี้ยขึ้นมาก แกร่งขึ้นมาก ตอนนี้กูก็ไม่มีอะไรต่างกับพวกมึง แล้ว กูพูดหยาบเป็นที่นี่ กูได้สาบานเป็นเพื่อนรักกับพวกมึงที่นี่ และกู ได้ทำอะไรที่กูไม่เคยทำมาก่อนที่เขาชนไก่นี่ด้วย คิดแล้วกูประทับใจจริงๆ เลย กูจะไม่มีวันลืมเรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่เลย
กูก็ไม่ลืมเหมือนกัน กูจะเก็บมันไว้ในความทรงจำตลอดไป
ขณะที่ไอ้อ๊อตพูด ไอ้เด่น ไอ้ไก่ และไอ้แมนก็เดินเข้ามาหา แล้วก็นั่งลงข้างๆ ไอ้แมนหยิบมือถือขึ้นมา คุย ส่วนไอ้เด่นมองหน้าผม ไอ้อ๊อต และไอ้เทพ แล้วเริ่มพูด
ถึงเวลาที่กูจะต้องจากกับพวกมึงแล้วว่ะ
ผมหน้าม่อยลงทันที
เออ นั่นสิ เดี๋ยวพอพวกกูขึ้นรถ กูก็ไม่ได้เจอกับมึงอีกแล้ว เพราะ ว่าการฝึกมันจบแล้วนี่หว่า เสียดายจังว่ะ ไอ้เด่น มึงน่าจะอยู่โรงเรียน เดียวกับกูนะ กูไม่อยากจากมึงเลย
ไอ้เด่นยิ้มแห้งๆ
กูก็ไม่อยากจากพวกมึง แต่มีพบก็ต้องมีจาก กูยอมรับว่า 5 วันที่กูได้กิน ได้นอน ได้ฝึกร่วมกับพวกมึง มันทำให้กูผูกพันกับพวกมึงไม่ใช่น้อยเลย ว่ะ กูรักพวกมึงนะ ไอ้หนุ่ม ไอ้อ๊อต ไอ้เทพ ไอ้แมนด้วย ถึงกูจะรู้จักกับพวกมึงมาไม่นาน แต่กูรู้สึก ผูกพันกับพวกมึงยังกับรู้จักมาเป็นปีอย่างนั้นแหละ
ก็เพราะว่ามึงเป็นพวกเดียวกับพวกกูไงล่ะ มึงถึงได้รู้สึกแบบนี้
ไอ้เทพพูด ไอ้เด่นเขยิบมาใกล้ผมแล้วพูดเสียงสั่น
ไอ้หนุ่ม กูรักมึงนะ จากกันแล้วก็อย่าลืมกูล่ะ ถึงแม้กูจะไม่มีโอกาส เจอมึงอีกแล้ว แต่มึงจะอยู่ในใจกูตลอดไป กูจะไม่ลืมมึงเลย เพื่อน!
ผมโผเข้ากอดไอ้เด่นทันที เรา 2 คนตบหลังกันและกันเบาๆ นักศึกษาวิชาทหารคนอื่นๆ ที่นั่งอยู่แถวนั้นต่างมองอย่างประหลาดใจที่เห็นผู้ชาย 2 คนกอดกันกลมดิก เรากอดกันไม่นานก็ผละจากกัน ไอ้เด่นพูดขึ้นมาก่อนว่า
โชคดีไอ้หนุ่ม โชคดี เราคงได้พบกันอีก
โชคดีเช่นกัน ไอ้เด่น เพื่อนรัก
ไอ้เด่นยิ้มให้ผม แล้วหันไปพูดลากับไอ้อ๊อตแล้วกอดมันบ้าง
โชคดีนะไอ้อ๊อต
โชคดีว่ะ หัวหน้าหมู่
ไอ้อ๊อตตอบ ไอ้เด่นยิ้มแก้มแทบปริแล้วลาไอ้เทพกับไอ้แมนต่อ ไอ้ไก่ก็พูดลา ผมและเพื่อนๆ เช่นกัน แต่มันไม่ได้กอดพวกเรา พอทุกคนร่ำลากันเสร็จแล้ว ยังไม่หมดเวลา พัก พวกเราก็เลยนั่งคุยกันต่อ ไอ้อ๊อตพูดพึมพำ
กูคงไม่ได้มาที่นี่อีกแล้ว เขาชนไก่เนี่ย ดีใจชิบหายเลยว่ะ
กูก็เหมือนกัน สิ้นสุดกันซะที ถ้ากูต้องมาอีกกูคงบ้าตายแน่ๆ ร้อนก็ร้อน เหนื่อยก็เหนื่อย สัด
ไอ้เทพพูดบ้าง ไอ้เด่นสอดขึ้นมาทันที
แต่กูยังต้องมาอีกว่ะ ตอนปี 4 ปี 5 กูตั้งใจไว้แล้วว่าจะเรียนต่อ
ไอ้อ๊อตหัวเราะ
5555 เออ จะมาอีกก็เรื่องของมึงเหอะ แต่กูขอบาย ให้กูมาอีกกูไม่มาแล้ว แม่ง มาแล้วก็เหนื่อย
ผมพูดขึ้นมาบ้าง
กูภูมิใจว่ะที่ผ่านการฝึก 5 วันนี้มาได้ แต่กว่าจะผ่านมาถึงวันนี้ได้ เลือดตาแทบกระเด็นเลยกู โหดชิบหาย กูขอเรียกการฝึกร.ด. ครั้งนี้ว่า ร.ด. หฤโหด เลยละกัน
ไอ้เด่นฟังแล้วทำหน้าแปลกๆ
มันโหดขนาดนั้นเลยเหรอวะ กูว่าไม่นะ ไอ้หนุ่ม กูว่ามันฝึกหนักก็จริง แต่ก็ไม่โหดเท่าไหร่นะ
มันอาจไม่โหดสำหรับมึง แต่มันโหดสำหรับกูว่ะ มึงไม่ได้ตกจากกำแพงแล้วตีนบวมแบบกูนี่ ไอ้เด่น มึงไม่รู้อะไร กูเจ็บตีนมาตลอดเลยตั้งแต่ตกจาก กำแพงวันนั้น แต่กูก็อดทน ไอ้ห่า กูฝึกแบบล้มลุกคลุกคลานมาตลอด กูอดทน ชนิดที่เรียกว่าไม่เคยอดทนแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต แต่กูก็ทำได้ กูทำได้ จริงๆ
ผมพูดเสียงหนักแน่น ไอ้เด่นเอื้อมมือมาตบหลังผมแรงๆ ก่อนจะพูดว่า
มึงเป็นคนเก่ง มึงต้องทำได้อยู่แล้ว
ขอบใจที่ชมกู เพื่อน
ผมตอบแล้วโอบไหล่ไอ้เด่นเอาไว้ พลางยิ้มให้กับเพื่อนทุกคนอย่างมีความสุข
ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
ครูฝึกเป่านกหวีดอีกครั้ง ผมและเพื่อนๆ ลุกขึ้นยืน ผมไม่ลืมที่จะตบไหล่ไอ้เด่นเบาๆ อีกครั้งแล้วพูดว่า
โชคดีอีกครั้งว่ะเพื่อน กูจะไม่ลืมมึงเลย
โชคดีเช่นกันว่ะ รีบไปเข้าแถวเหอะ
ไอ้เด่นพูดแล้วรีบวิ่งไปเข้าแถวทันที พอทุกคนเข้าแถวเสร็จแล้ว ครูฝึกก็ ทยอยให้ทุกคนเดินขึ้นรถ ขากลับนี้คนแน่นมากกว่าขาไปจนต้องนั่งเบียดกันเบาะละ 3 คน ผมจึงได้มีโอกาสนั่งกับไอ้อ๊อต และไอ้เทพ รถออกจากเขาชนไก่ตอน บ่ายๆ ผมชะโงกมองเขาชนไก่เป็นครั้งสุดท้าย ไอ้อ๊อตมองผมแล้วหัวเราะเสียง ดัง
แหม มองตาละห้อยเชียวนะมึง มึงอาลัยอาวรณ์ที่นี่มากนักเหรอวะ ทำยัง กับว่ามึงไม่อยากจากที่นี่ไปอย่างนั้นแหละ ติดใจอยากจะอยู่ต่อเหรอวะ
ผมส่ายหน้า แล้วพูดกับไอ้อ๊อต
กูรักที่นี่ว่ะ เพราะที่นี่สอนอะไรกูหลายๆ อย่าง สอนให้กูเข้มแข็ง กล้าหาญ และยังสอนให้กูรู้จักคำว่ามิตรภาพด้วย
มึงอยากมาอีกรึไง
ไอ้อ๊อตถาม ผมเงียบ ไอ้เทพซึ่งนั่งฟังอยู่เงียบๆ มานาน โพล่งขึ้นมา
กูก็รักว่ะ แต่กูไม่อยากมาอีกแล้ว เออ มึง 2 คน กูว่าตอนนี้เรามาหลับกันก่อนดีกว่า กูง่วงเหี้ยๆ เลย
ไอ้อ๊อตเห็นด้วย มันก็เลยนั่งพิงไอ้เทพแล้วหลับไป ไม่นานมัน 2 คนก็หลับสนิท ผมมอง 2 ข้างทางจนรถออกจากเขตเขาชนไก่ แล้วครุ่นคิดถึงเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นตลอด 5 วันที่เขาชนไก่ แต่ก็คิดได้ไม่นานเพราะทั้งเหนื่อยทั้งเพลีย ไม่นานผมก็ หลับไปด้วยความอ่อนเพลียเช่นเดียวกับไอ้อ๊อต และไอ้เทพ
.
เฮ้ย ถึงสวนเจ้าเชตแล้วโว้ย
ผมสะกิดบอกเพื่อนรักทั้ง 2 คน ให้ตื่น ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาตั้งแต่รถแล่นมาถึงสะพานพระปิ่นเกล้า แล้ว ตอนนี้รถจอดที่สวนเจ้าเชตเรียบร้อย ทุกคนทยอยลงจากรถ ครูฝึกเรียก รวมอีกครั้งแล้วให้ทุกคนกล่าวคำปฏิญาณพร้อมกันเป็นครั้งสุดท้าย พอกล่าว จบ ครูฝึกก็พูดเป็นครั้งสุดท้ายว่า
ขอให้ทุกคนเดินทางกลับบ้านด้วยความปลอดภัย กลับไปพบพ่อแม่ หรือลูกเมีย ที่บ้าน โชคดีนะครับ !
แล้วครูฝึกก็ให้นักศึกษาวิชาทหารเดินออกจากประตูทีละหมวด ทันทีที่ทุกคนก้าวพ้นประตู ทุกคนก็เฮออกมาดังๆ ด้วยความดีใจ
เฮ! สำเร็จแล้วโว้ยยยยยยยยย กูทำสำเร็จแล้วโว้ยยยยยยย
เสียงใครต่อใครตะโกนแบบนี้ดังกึกก้อง ทุกคนในตอนนี้ต่างมีความรู้สึกเดียว กัน นั่นคือความรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ฝึกร.ด. มาจนจบปี 3 อย่างสมบูรณ์ซะที หลังจากที่อดทนเรียนมาถึง 3 ปี ผมและเพื่อนๆ ยิ้มอย่างมีความสุข ดีใจมากจริงๆ หมดเคราะห์หมดกรรมกัน ซะที ไม่ต้องทนลำบากกันอีกต่อไปแล้ว เราอยู่ในโลกที่ปิดตายมา 5 วันเต็มๆ ต่อจากวันนี้ ถึงเวลากลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงกันอีกครั้ง
เพื่อนๆ นักศึกษาวิชาทหารเริ่มทยอยกันเดินทางกลับบ้าน ผม ไอ้อ๊อต และไอ้เทพ ขึ้นแท็กซี่กลับด้วยกัน แต่ก็ไม่ลืมจะลาไอ้แมนก่อน
โชคดีไอ้แมน แล้วเจอกันวันจันทร์นะ
เออ อย่าลืมที่สัญญากันไว้ล่ะ คราวนี้ขอเย็ดแบบนานๆ นะ โชคดีหนุ่ม
โอเคว่ะ แล้วเจอกัน
ผมตอบไอ้แมน แล้วรีบก้าวขึ้นรถแท๊กซี่ รถขับมาส่งถึงบ้านผมก่อน ผมหัน มาลาไอ้อ๊อตกับไอ้เทพ
กูไปก่อนนะ เพื่อนรัก แล้วเจอกันวันจันทร์ ที่โรงเรียน อ้อ แล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นที่เขาชนไก่ ขอให้มึง 2 คนเก็บเอาไว้เป็นความลับนะ รู้กัน 3 คนแค่นั้น
แน่นอน เรื่องที่เกิดขึ้นที่นั่นน่ะ มันแค่เริ่มต้นเท่านั้น ต่อไปเรื่องระหว่างกูกับมึง ยังต้องมีต่ออีกยาว หึ หึ ได้เสียวไปจนกว่าจะจบม. 6 แน่ๆ
ไอ้อ๊อตพูดยิ้มๆ ไอ้เทพเสริมขึ้นมาว่า
แบบทรีซัมด้วยนะสัด มันส์ๆ ดี
พอ พอ พวกมึงเนี่ย พูดออกมาได้ไม่อายปาก กูไปก่อนล่ะ ไว้เจอกันใหม่นะ โชคดี ไอ้อ๊อต ไอ้เทพ
โชคดี เพื่อนหนุ่ม วันจันทร์เจอกัน
ไอ้อ๊อตกับไอ้เทพพูดขึ้นมาเกือบจะพร้อมกัน ผมยิ้มแล้วตบไหล่เพื่อนทั้ง 2 เบาๆ ก่อนจะก้าวลงจากรถ แล้วโบกมือลาพวกมันจนรถแล่นจากไป
ผมกลับมาถึงบ้านแล้ว กำลังยืนอยู่หน้าบ้าน หน้าดำปี๋เพราะยังล้างสีฝุ่น ออกไม่หมด ปากแตกเลือดออกซิบๆ ผิวดำเกรียมแทบไหม้ เนื้อตัวมอมแมมสกปรกสุดๆ เหงื่อออกชุ่มไปหมดทั้ง หลัง แบกเป้สนามพองโตที่แสนจะหนักอึ้งจนไหล่แทบยุบ ติดปีกสีทองอร่ามไว้บน อกเสื้อ ปลายรองเท้าหนังขาดวิ่นเนื่องจากผ่านการเดินลุยป่ามาอย่าง โชกโชน สารรูปของผมตอนนี้เหมือนทหารผ่านศึกเลย หมดสภาพจริงๆ แต่มันก็ดู แมนมากๆ
ผมเปิดประตูบ้านเข้าไป แล้วเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น พ่อนั่งดูทีวีอยู่พอดี พอพ่อหันมาเห็นผมก็ร้องตะโกนด้วยความดีใจ
หนุ่ม ลูกพ่อ กลับมาแล้วเหรอลูก !
ผมรีบยกมือขวาขึ้นแตะขอบหมวกด้านขวาทำวันทยหัตถ์แสดงความเคารพพ่อทันทีเหมือนตอนที่ผมจะไป แล้วพูดเสียงดัง
ผมทำสำเร็จแล้วครับพ่อ ! ผมฝึกร.ด. เสร็จเรียบร้อยแล้วครับ!
เก่งมากลูกพ่อ เก่งมาก เหนื่อยมากมั๊ย มาพ่อช่วยแบกของ
พ่อพูดด้วยความดีใจ แล้วกุลีกุจอมาช่วยผมแบกเป้ แล้วให้ผมไปอาบน้ำ แต่งตัว ก่อนรับประทานอาหารร่วมกับทุกคนในครอบครัว พอผมกินอิ่มแล้ว ผมก็เล่า เรื่องราวการฝึกทหารที่เขาชนไก่ให้ทุกคนในครอบครัวฟัง พอผมเล่าจบก็ขอตัวมานอนเพราะเหนื่อยเหลือเกิน
ก่อนที่ผมจะนอน ผมไม่ลืมที่จะหยิบไดอารี่ขึ้นมาเขียนความประทับใจในการเข้าค่ายที่เขาชนไก่ครั้งนี้แบบสั้นๆ พอเขียนเสร็จผมก็ล้มตัวลงนอน แล้วหลับ เป็นตาย คืนนั้นผมนอนหลับอย่างเป็นสุขที่สุดในชีวิต
..
บนโต๊ะเขียนหนังสือของผม ไดอารี่เล่มนั้นยังคงกางหราอยู่ ปรากฏข้อความอยู่ตรงกลางหน้ากระดาษไม่กี่ประโยค ดังต่อไปนี้
การไปฝึกร.ด. ครั้งนี้ เป็นประสบการณ์ชีวิตที่ยากจะลืมจริงๆ มันทั้งโหด ทั้งหนัก และ ก็ทั้งเสียว ตลอด 5 วันในเขาชนไก่ มันทำให้ผมได้รู้จักและได้สัมผัสกับรสชาติความเป็นลูกผู้ชาย ที่หาไม่ได้จากตำราเล่มไหนๆ มันทำให้ผมแกร่งขึ้น กล้าหาญขึ้นกว่าเดิม มาก ผมจะไม่ลืมทุกเรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่เลยตราบชั่วชีวิต และผมกล้าพูด ได้เต็มปากว่า ไม่มีการไปเข้าค่ายครั้งไหน ที่ทำให้ผมประทับใจเท่าค่ายฝึก ร.ด. ณ เขาชนไก่นี้อีกแล้ว
ดีใจมากครับที่ได้มีโอกาสไปฝึก ร.ด. หฤโหด ในครั้งนี้
หนุ่ม
31 มกราคม 2544
..
จบบริบูรณ์
(ติดตามอ่านภาค 2 ในสัปดาห์หน้านะครับ)