เรื่องนี้ เคยลงที่นี่จนจบไปแล้ว และได้พิมพ์รวมเล่มแล้ว ขอนำมาลงในบอร์ดนี้อีกครั้งค่ะ

..........................................

"ว้าก !!!!...."

ผมร้องลั่น ราวกับควายถูกเชือด เมื่อมองบัตรนักเรียนในมือ ซึ่งผมเจอมันหล่นออกมาจากกระเป๋าสตางค์ตรงหัวเตียง ของคนที่ยังนอนนิ่งอยู่บนเตียงนอนนุ่มของผม เสียงร้องที่ดังก้องจนห้องแทบสะเทือนปลุกให้ร่างเพรียวบาง ผิวขาวนวลลุกขึ้นมาอย่างงัวเงีย พอเขาเห็นร่างเปลือยของผมที่ยืนจังก้าอยู่กลางห้องถนัดตา ก็ถลาลงจากเตียงแล้วแหกปากสวนออกมา

"เฮ้ย อ้ายบ้า อ้ายฝรั่งแก่ลามก แกเป็นใครวะ ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้นะ"

ผมรีบตะครุบตัวคนที่ร้องโวยวาย ดึงมากอดไว้ในวงแขน และเอามือแข็งแรงปิดปากเขาไว้

"ใจเย็นๆไว้ไอ้หนู แหกปากอยู่ได้ ดูดีๆเสียก่อน นี่มันห้องฉันนะ ใช่บ้านเธอเสียที่ไหน แล้วอีกอย่าง ฉันก็อายุ แค่30 เอง ยังไม่ถึงขั้นแก่ ถึงฉันไม่ได้หล่อมากมายเหมือนดาราหนัง แต่หน้าตาก็ไม่แย่จนทรยศอายุไปไกลขนาดนั้นหรอก เรามานั่งคุยกันอย่างสงบดีกว่า"

เด็กนั่นจ้องตาผมเขม็ง คงทั้งแปลกใจที่เห็นฝรั่งอย่างผมพูดไทยได้ปร๋อ และคงตกใจไม่แพ้ผมที่ต้องตื่นมาในสภาพที่เปลือยเปล่า โดยมีคนแปลกหน้าอยู่ในห้องด้วย ในสภาพที่เดาออกได้เลยว่าเมื่อคืนเราสองคนได้มีกิจกรรมเข้าจังหวะทำร่วมกันอย่างลึกซึ้งแค่ไหน

"อูย"

คนร่างบาง ร้องอุทานออกมาอย่างเจ็บปวด เมื่อนั่งลงไปบนเตียง เขากระโดดโหยง มองผมอย่างงุนงง ผมมองหน้าเขา แล้วตวัดสายตากลับไปที่เตียงอย่างรวดเร็ว มีเลือดแห้งๆเปรอะเปื้อนอยู่บนผ้าปูเตียงสีขาวนั่น คราวนี้ผมร้องขึ้นมาบ้าง ตาเหลือกค้างหนักกว่าเก่า สำนึกได้ว่า ผมได้ยุ่งเกี่ยวกับเด็กบริสุทธิ์เข้าไปเสียแล้ว มิน่าเจ้าเด็กนั่นถึงกับนั่งไม่ได้เอาเลย

"เฮ้ย ไมค์ เด็กที่พามาให้ฉันเมื่อคืนนี้ แกพามาจากไหนวะ"

ผมกรอกเสียงขุ่นลงไปในโทรศัพท์ ขณะถามเจ้าไมค์เพื่อนตัวดี ที่ส่งเด็กชายอายุ 15 ปีมาเป็นของขวัญวันเกิดให้ผม คนที่ผมเข้าใจผิดคิดว่าเขาบรรลุนิติภาวะแล้ว คนเอเชียนี่ดูยากจริงๆ เด็กนั่นอายุนิดเดียว แต่ตัวสูงพอสมควร เพียงแต่รูปร่างเท่านั้นที่ดูบอบบางอ้อนแอ้นเหมือนผู้หญิง ด้วยความที่ผมเมาแล้วก็เริ่มจะหื่นกามแล้วเลยทำให้ไม่ทันสังเกตคนที่ตัวเองปล้ำอยู่เมื่อคืนนี้

"ข้างสวนลุม เห็นนั่งอยู่คนเดียว ท่าทางเมาๆ สงสัยเป็นพวกเด็กขายว่ะ ฉันก็เลยลากขึ้นรถมา แล้วเจ้าเด็กนั่นก็ไม่เห็นพูดอะไร เอาแต่งัวเงีย เหมือนจะหลับท่าเดียว แล้วเป็นไง เปิบพิศดารรอบดึก เด็ดดวงไหมเล่า"

เพื่อนผมตอบกลับมา ท้ายประโยคทำเสียงหยอกเย้า แต่ผมไม่มีอารมณ์ไปกับมันด้วย

"ดีกับผีอะไรเล่า รู้หรือเปล่าวะ ว่าแกจะทำให้เราสองคนติดตาราง ข้อหาทำอนาจาร และพรากผู้เยาว์ 2 คดีเชียวนะโว้ย เด็กนั่นน่ะ อายุ แค่ 15 กำลังเรียนชั้น ม.4 โรงเรียนเดียวกับที่ฉันจะไปสอนภาษาอังกฤษเดือนหน้านี้ด้วย ซวยจริงๆ ดันล่อว่าที่นักเรียนของตัวเองเข้าไปแล้ว"

"อ๊ะ เป็นยังงั้นได้ไงวะเจฟ โหย ฉันไม่ได้ตั้งใจทำให้นายเดือดร้อนนะ แค่อยากให้นายมีความสุขในวันเกิด แล้วเมืองไทย ก็ได้ชื่อว่ามีเด็กขายน่ากินเยอะ พอไปเจอเด็กนี่เข้า ฉันก็เข้าใจว่าเป็นพวกอย่างว่า เลยพามาหานายไง แล้วตอนนี้เด็กนั่นอยู่ไหนล่ะ กลับไปแล้วเหรอ"

ไมค์ขอโทษขอโพยผม คงไม่ได้ตั้งใจจริงๆ คืนนั้นมันกับผมเมาด้วยกันทั้งคู่ คงจะตาลายกันบ้างล่ะ

"กลับอะไรล่ะ นี่ยังนอนซมอยู่ในบ้านฉันอยู่เลย เป็นไข้ตัวร้อนจี๋ ลุกไม่ขึ้น เมื่อคืนนี้ฉันเผลอทำรุนแรงกับเขามากไปหน่อย เพราะเชื่อแกนั่นแหละ ไอ้เพื่อนตาถั่ว นึกว่าเด็กขาย เลยอัดเสียไม่ยั้งเลย ถ้าฉันติดคุก ก็อย่าลืมไปเยี่ยมฉันแล้วกัน หาข้าวหาน้ำ ที่ฉันชอบ มาให้กินด้วยนะ"

ผมแหวใส่มัน ก่อนจะวางสายลง แล้วล้มตัวลงนอนบนเตียง ข้างๆ ร่างบอบบางที่นอนครางหนาวสั่นอยู่ใต้ผ้าห่ม