ตอนที่ 1 ความรู้สึก
มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นตอนม.ต้น ที่ผมดีใจว่าครั้งผมเคยได้มีความรักกับเขาบ้างถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงไม่กี่ครั้งในชีวิต ถึงว่าตอนนี้มันจะกลายเป็นความทรงจำไปแล้ว และเขาคนนั้นก็หายไปจากโลกนี้แล้ว เมื่อตอนสมัยมัธยม ผมเป็นนักเรียนที่มักจะได้ชื่อว่าเป็นเด็กเรียน สมัยนั้นเรื่องเกย์ยังไม่เป็นที่แพร่หลายมากมายอะไร ผมรู้ตัวว่าตัวเองชอบมองควยผู้ชาย แต่ก็เท่านั้นเพราะไม่ค่อยได้มีประสบการณ์อะไรมากมายนัก ผมมีกลุ่มนักเรียนชายในห้องเรียนประมาณ 12 คน ก็คบกัน แต่ไม่ค่อยได้ไปไหนมาไหนกับมันหรอกเพราะว่าครอบครัวไม่มี support นานจะไปกับมันที เข้าเรื่องเลยแล้วกัน1 ใน 12 คนนั้นก็มีอยู่ 1 คน คือ กบ มันเป็นผู้ชายที่ตัวใหญ่มาก ไม่ใช่ว่าอ้วนหรอก แต่โครงสร้างมันใหญ่ ถือได้ว่าหัวโจกคนหนึ่งก็ว่าได้ เรียนไม่เก่ง เก่งแต่เรื่องตีกัน ส่วนเรื่องหน้าตา ก็หน้ายาว ๆ ตาโต ขนตางอน จมูกสูงมากเลย ปากหนา ผมสั้นหยิก ๆ สูงเกือบที่สุดเลยก็ว่าได้ หนักราว ๆ 80 กิโล สูงเกือบ 180 ได้ เป็นเด็กนักเรียนม. 2 ที่โตเอาการอยู่ แต่ขนาดควยมันยาว 8 นิ้วได้เลย แถวเส้นรอบวงมัน 7-8 นิ้วได้ เพราะพิสูจน์กันตอนวัดขนาดกันมาแล้ว ใหญ่ที่สุดในห้องเลย
วันหนึ่งตอนเปลี่ยนคาบเรียนตอนนั้น ก่อนเรียนวิชาพลศึกษาต้องเปลี่ยนเสื้อผ้ากันก็เปลี่ยนกันในห้องเรียน ผมนั่งจดงานอยู่ ตอนนั้นนักเรียนหญิงเขาก็ลงไปกันหมดแล้วแต่นักเรียนชายที่ต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าไปเรียนกัน อยู่ ๆ ก็มีเสียงเฮ ผมก็เงยหน้ามองเพื่อน มันเฮอะไรกัน เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มก็บอกว่า “ไอ้ตรี มึงมองไอ้กบดิ” ผมก็หันไปมองมัน หันทางซ้ายก็ไม่เจอ แต่พอหันมาทางขวา เต็ม ๆ เลย ไอ้กบมันถอดกางเกงแล้วเอาควยมันมาอยู่ที่ข้างแก้มขวาผม อยู่แบบใกล้มาก ๆ ผมหันไปทางขวา ปากผมไปจูบกับควย สีดำยาวแล้วใหญ่แถมยังหัวถอกบานเป็นดอกเห็ดของมันเต็ม ๆ เลย ผมตกใจมาก ร้อง “เฮ้ย...มึงทำเหี้ยไรเนี้ย” ตอนนั้นผมรู้สึกว่าหน้าผมมันร้อนมาก ๆ แต่ผมก็มองมันนิ่ง ๆ สักครู่ แล้วก็ด่ามัน “สัตว์” แล้วก็ลุกขึ้นเก็บสมุดใส่กระเป๋า เปลี่ยนเสื้อผ้าลงไปเรียน จำได้ว่าทุกคนเงียบกริบ จนกบมันบอกว่า
“อะไรวะ เล่นแค่นี้มันโกรธเลยหรอ”
“สัตว์” ผมด่ามันอีกครั้ง แล้วก็เดินลงไปเรียนเลย ตอนนั้นทุกคนคิดว่าผมคงโกรธกบ แต่จริง ๆ ผมอึ้ง แล้วก็ทำอะไรไม่ถูกต่างหาก ขืนผมอยู่ผมต้องทำอะไรบางอย่างที่ทุก ๆ คงรู้ว่าผมชอบควยแน่ๆ เลย จากนั้นผมก็ไม่เข้ากบอีกเลย ซึ่งปกติเราก็เล่นกันเหมือนเพื่อน ทั่วๆไป นั่นแหละ จนบางทีเพื่อนในกลุ่มคงอึดอัดมั้ง เวลามันเดินมาหาผมก็เดินออก ไปกินข้าวเช้าก่อนเข้าเรียน กินข้าวกลางวันผมก็จะลงไปช้าที่สุด จนเพื่อนหลายคนในกลุ่มถามผมว่า ผมโกรธอะไรกบนักหนา ผมเพียงแต่บอกว่าไม่ได้โกรธ แต่เพื่อนทุกคนก็บอกว่ามันแค่เล่น มึงอย่าไปถือสาอะไรมันเลย ผมก็ได้แต่มึนใส่ แต่พอกบเดินมา ปฏิกิริยาผมก็เหมือนเดิมคือเดินหนี ไม่หนีได้ไง ก็ผมเกิดชอบควยมันขึ้นมาแล้วดิ ไม่ได้ชอบหน้าตามันหรอก ไม่ใช่ spec หรอก แล้วอีกอย่างมันก็มีแฟนอยู่แล้ว ก็เพื่อนหญิงในห้องนั่นแหละ เดี๋ยวจะผิดใจกันเปล่า ๆ ผมพยายามหลบและหลีกกบมาเกือบ 2 อาทิตย์ จนเราต้องเรียนวิชา ศิลปะด้วยกัน ตอนนั้นอาจารย์ไม่อยู่ในห้อง กบมันเดินดิ่งมาหาผมเลย ผมไม่สามารถจะหนีมันได้อีกแล้ว เพราะเล่นเอาแขนมาค้ำกำแพงตรงผมนั่งเลย
กบ “ตรี มึงโกรธอะไรมึงนักหนาวะ กูแค่เล่น นะมึง”
ผม ผมก็อึ้งดิ พอตั้งสติได้ ก็มองหน้ามัน ผมเฉย ๆ ไม่ตอบอะ ไม่รู้จะตอบยังไง ก็กูไม่ได้โกรธมึง แต่กูชอบควยมึงหรอก ตาย กันพอดี
กบ “ถ้าไม่ตอบ ก็จะจูบมึง” เอาหละดิ ไอ้นี่มันบ้าดีเดือดอยู่ด้วย ผมรู้ว่ามันทำจริง แต่เดี๋ยว ขอกูตั้งสติก่อน
ผม “กูไม่ได้โกรธมึง พอใจยัง ไปนั่งที่ได้แล้ว เดี๋ยวอาจารย์มา” มันไม่ยอมไป
กบ “มึงไม่ได้โกรธกูแน่นะ แล้วมึงหนีกูทำไม จนเล็กแฟนกู กับเพื่อนในกลุ่มเขาอึดอัดนะโว้ยที่มึงทำแบบนี้”
ผมได้เพียงแต่ถอนหายใจ “เออ ก็ไม่ได้โกรธมึง พอใจยัง” เราสองคนมองหน้ากันสักครู่ จนอาจารย์มา มันจึงกลับไปนั่งที่
พอหมดคาบเรียน
กบ “ตรี กูยืมสมุดภาษาไทยหน่อยดิ กูทำการบ้านไม่ทัน ลอกหน่อย”
ผม “เอาไปดิ ส่งให้กูด้วยแล้วกัน” ผมเก็บกระเป๋า เสร็จก็เดินไปเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ต่อ ตอนนั้นผมนั่งอยู่กับเชษฐ์ เพื่อนที่ผมสนิทมากที่สุดในกลุ่ม เวลาไปไหนก็ไปกับมันนี่แล้ว มันรู้ว่าผมไม่มีตังค์ ไปไหนมาไหนมันก็ออกให้ มีเรื่องไรมันก็ปรึกษาผม ผมก็ปรึกษามัน ก็ถือว่าเป็นเพื่อนที่น่าจะรู้ใจที่สุด แต่มันก็ไม่รู้ว่าผมเป็นตัวประหลาดไปแล้ว เชษฐ์มันมานั่งกับผม ซี่งปกติแล้วมันจะไปนั่งกับแฟนมัน พอมันนั่งปุ๊บมันก็เปิดประเด็นปั้บ
เชษฐ์“ตรี ได้ข่าวว่ามึงคืนดีกับกบแล้ว”
ผม “บ้าดิ กูไม่ได้โกรธมัน แล้วกูจะคืนดีกับมันทำไม”
เชษฐ์มองหน้าผม “กูถามมึงจริงเถอะ มึงมีอะไรในใจกับกบหรือเปล่าวะ มึงรู้ไหม เพื่อนทุกคนเขาเป็นห่วงมึงกับกบนะโว้ย”
ผม “ขอบใจว่ะ แต่กูว่ามันไม่เห็นมีอะไรนี่”
เชษฐ์ “มึงโกหก เราก็คบกันมานานนะโว้ย เวลามีปัญหา ทำไมกูจะไม่รู้ว่ามึงมี แต่กูไม่เข้าใจ มันเกิดอะไรกับมึงวะ”
ผม “เปล่า...อาจารย์มาแล้ว เรียนเถอะ เลิกเรียนค่อยคุยกัน” พอหมดคาบก็เลิกเรียนพอดี
เชษฐ์ “วันนี้มึงกลับบ้านเลยเปล่า ไปเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ”
ผม “ไปไหนอะ”
เชษฐ์ “เอาน่า” พอหมดคาบเรียนผมก็ตามเชษฐ์ไปหลังโรงเรียน ซึ่งเป็นประจำที่ถ้าเราโดดเรียนก็จะมาที่นี่กัน นั่งเล่นกัน พอเดินถึงผมก็อึ้งดิ กบกับเพื่อน ๆ มันนั่งรออยู่แล้ว ซึ่งตอนนั้นผมก็ยังไม่พร้อมจะเผชิญหน้ากับกบ เพราะยังปรับตัว ปรับใจไม่ถูกอะนะ
ผม “เชษฐ์ มึงพากูมาที่นี่ทำไมวะ”
เชษฐ์ “กูอยากให้มึงเคลียร์กับกบมัน เราจะได้กับมาเป็นเหมือนเดิม บอกตรง ๆ อึดอัดว่ะ”
กบมันเดินมาหาผมแล้วมันก็จับมือผม ผมก็มองหน้ามัน พอรู้ว่ามันจับมือถือ ผมสะบัดดิ งง ๆ ๆ อยู่
กบ “มึงเป็นเหี้ยไร มึงโกรธกูขนาดนั้นเลยหรอ กูขอโทษ ก็ง้อมึงอยู่นะ” ผมจะทำไงได้หละ ก็ผมไม่ได้โกรธมัน ทำได้เพียงมองหน้ามัน แต่ผมเริ่มรู้สึกว่าหน้ามันร้อนอะไร
จนไอ้รินทร์ มันพูดแซว ว่า”โถ ผัวง้อเมียแล้ว เมียหน้าแดงเลย” ผมรีบเดินออกมาเลย เพราะไม่รู้ทำตัวไม่ถูก
กบ“มึงจะเอาอะไรว่ะ กูง้อมึงขนาดนี้แล้ว” มึงวิ่งตามมากระชากมือผมไว้ ผมก็อึ้งอีก กูอึ้งกับมึงมาหลายรอบแล้วนะ แต่ผมไม่รู้จะพูดอะไรอะ มันคงโกรธมากมัน มันเลยแตะผมไป 1 ที จนผมล้ม แต่มันไม่ได้เตะแรงอะไรหรอก ไม่รู้สึกเจ็บด้วยซ้ำแล้วมันก็หยิบสมุดวิชาภาษาไทยของผมออกมา ฉีก ๆ แล้วก็ฉีก ตอนนั้นผมโกรธแล้วหละ แต่ไม่รู้จะทำไง ถ้าจะสู้ เราก็ตาย ตัวมันยังกับควาย รู้สึกแต่เพียงว่าน้ำในตามันไหลออกมาซะดื้อ ๆ
เชษฐ์ “กบ มึงทำเกินไปหรือเปล่า ไหนว่ามึงจะง้อมันดี ๆ กูก็อุตส่าห์พามันมา แล้วนี่อะไรวะ” เหมือนกบมันได้สติ แต่ที่อยู่ในมือมัน ขาดไม่เป็นชิ้นดีเลย แต่พรุ่งนี้ต้องส่งการบ้าน ผมทำได้เพียงมองหน้าเชษฐ์กับกบ แล้วก็ทุกคน ไม่มีเสียงใด ๆ หลุดจากปากใครเลย ผมค่อย ๆ ลุกขึ้นปัดเนื้อตัวแล้วก็เดินไปเก็บเศษสมุดที่ขาดอย่างไม่เป็นชิ้นดี
กบ “ตรี กูขอโทษ กูขอโทษ ก็ไม่ได้ตั้งใจ” ก็ไม่เสียงใดหลุดจากปากผม ซึ่งตอนนี้ทุกคนคงรู้แล้วหละ ว่าผมโกรธจริง ปกติจะไม่ค่อยโกรธ จะมึนๆ เสียมากกว่า แต่ตอนนี้โกรธจริง
กบ “ตรี ฟังกบก่อน กบขอโทษ” กบมันรีบเข้ามาช่วยเก็บสมุดที่ขาด แต่ผมหลุดแล้วอะ
ผม “หยุดเถอะ” ผมก้มหน้าก้มตาเก็บเศษกระดาษนั้น แต่กบไม่ฟังเข้ามาแย่งเก็บเศษกระดาษนั้น ผมมองหน้ามัน
ผม “ทำไปเพื่ออะไร ทำทำไม” น้ำในตาผมก็ยังคงไหล ไม่หยุดสักที กบไม่ตอบมันแย่งสมุดที่ขาดไป
ผม “หยุด !” มันไม่หยุด มันกระชากสมุดไป ผมโกรธมันมาก เลยเอาสักที ผมตบหน้ามันไป 1 ที
โอ้ว !!! มือผมชาไปเลย หน้ามันไม่เป็นไรเลย ไอ้หน้าฟุตบาท ผมคว้ากระเป๋าได้ เดินออกไปเลย เชษฐ์ มันวิ่งมาหาผมแล้วก็จับมือผมไว้
เชษฐ์ “กูขอโทษ ก็ไม่นึกว่าจะเป็นแบบนี้” มันกอดหลังผมไว้ ตอนนั้นผมร้องไห้ออกมาเลย ไม่ไหวแล้วมัน เพราะผมคงเริ่มชอบกบแล้วหละ แต่พอเจอคนที่เราชอบ มาทำกับเราแบบนี้ ใจสลายมั้ง 555 ผมกอดเชษฐ์ไว้แล้วก็ร้องไห้ เชษฐ์เป็นลูกชายคนโตของบ้าน ส่วนผมเป็นลูกคนเดียว ผมเคยอยากมีพี่ชาย แล้วเชษฐ์ก็เคยบอกผมว่า ผมเป็นน้องมัน มันจะคอยดูแลผมเอง มันคลายกอดผมแล้วมันก็เดินไปหากบ เหตุการณ์ที่ทำให้ทุกคนอึ้งไปกว่านั้นคือ เชษฐ์ต่อยกบไป 1 หมัด หมัดใหญ่เอาการ เพราะเล่นเอากบล้มไปเลย แล้วเชษฐ์ก็เดินมาหาผม
เชษฐ์ “แก้แค้นให้แล้ว ไปกลับบ้านกันเถอะ วันนี้ไปนอนบ้านกูก่อนแล้วกัน อย่าพึ่งกลับบ้านเลย ขืนกลับบ้านไปสภาพนี้ ที่บ้านต้องถามแน่ๆ ” ผมก็เดิมตามเชษฐ์ไป

ด้านกบ
ผมลุกขึ้นพร้อมกับอาการงง ๆ ว่าไอ้เชษฐ์มันต่อยผมทำไม แต่เอ๊ะ อะไรเค็ม ๆ วะในปากกู เลือด เลือดนี่หว่า ผมได้เพียงแต่คิดในใจว่า ทำไม ทำไมกูต้องแคร์มึงขนาดนี้ด้วยไอ้ตรี ทำไมเวลากูไม่มีมึงอยู่ กูถึงรู้สึกแปลก ๆ ทำไมมันเหงาจังเลย ทั้งที่มึงใม่ค่อยมีความสำคัญในกลุ่ม ไปไหนมาไหน ก็แทบไม่มีเสียงมึงเลย แต่พอกูเห็นหน้ามึงแล้วกูรู้สึกมั่นใจ แต่พอไม่เห็นหน้ามึง ทำไมก็ถึงเหงาขนาดนี้ ก็เป็นอะไร ผมหันไปมองเพื่อน ๆ ที่เหลืออยู่ ทุกคนไม่ได้พูดอะไร มีเพียงรินทร์ที่เดินออกมา ช่วยพยุงผมขึ้นมา
รินทร์จับบ่าผม “แล้วค่อยไปง้อไอ้เชษฐ์กับตรีใหม่แล้วกัน แต่สมุดภาษาไทยของไอ้ตรี ทำไงดีวะ” มันหยิบเศษสมุดขึ้นแล้วก็มองหน้ากัน
ไอ้แบะ เพื่อนอีกคนในกลุ่ม “เอาไปต่อก็แล้วกัน” พร้อมกับมองด้วยความสงสัย ว่าจะเอายังไงดี
รินทร์ “แล้วจะตอบอาจารย์ว่าไงหละ”
ผม “เดี๋ยวกูจัดการเอง”
วันรุ่งขึ้น
ผมเดินมาหาอาจารย์ภาษาไทย
ผม “อาจารย์ครับ คือว่า ผมทำสมุดของตรี ขาด ผมเอาไปซ่อม แต่สภาพมันได้แบบนี้อะครับ”
อาจารย์ “แล้วตรีเขารู้หรือเปล่า”
ผม “ผมคิดว่าเขาคงรู้แล้วครับ แต่อาจารย์ช่วยรับไว้ด้วย แล้วผมจะเอาไปเขียนมาให้ใหม่คับ”
อาจารย์ “ไปขอโทษเขาซะ ครูเห็นว่าเธอมีความพยายาม ความผิดครั้งนี้ครูไม่เอาโทษนะ แต่อย่ามีครั้งที่สอง สมุดของใคร ใครก็รัก เข้าใจนะ”
ผม “ครับ ขอบคุณครับ”
พอหมดคาบเรียนผมเดินไปหาเชษฐ์กับตรี ตรีไม่มองหน้าผมเลย ความเงียบของตรี มันทำให้ผมเจ็บแปล๊บขึ้นมา มันเจ็บเหมือนก็อะไรกรีดเข้าที่หัวใจผมยังไงก็ไม่รู้
ผม “เชษฐ์ กูมีเรื่องคุยหวะ” แล้วผมก็เดินออกจากห้องไป โดยมีเชษฐ์ตามออกมา เราเดินกันไปที่หลังห้องประชุม
เชษฐ์ “ไอ้กบ มีอะไร”
ผม “กู กู...กูขอโทษหวะ” เชษฐ์มันจับไหล่ผม แล้วบอกผมว่า ไม่เป็นไร
เชษฐ์ “เมื่อเย็นวาน มึงทำไรลงไปวะ ไอ้ตรีมันนอนร้องไห้เกือบทั้งคืนเลยนะมึง มันคงเสียใจมาก ที่มึงทำมันแบบนี้”
ผม “กูก็เสียใจ ทำไมกูถึงทำแบบนั้นลงไป ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันอะ นี่อีเล็กมันก็ด่ากูซะยับเลย กะว่าจะเอามันแก้เงี่ยน แต่ก็ก็เย็ดมันไม่ได้ ควยไม่แข็งอะ กูคงเครียดเรื่องตรีมาก เมื่อคืนก็เลยนั่งแปะสมุดมันแล้วกูก็ไปขอโทษอาจารย์แล้ว อาจารย์ไม่ว่าอะไร”
เชษฐ์ “กูถามมึงตรง ๆ นะโว้ย กบ มึงอย่าโกรธกูนะ” ผมมองหน้ามันด้วยความสงสัย มันจะถามอะไรผม
เชษฐ์ “มึงคิดอะไรกับไอ้ตรีหรือเปล่า” ผมงง กับคำถามมัน
ผม “มึงถามกู หมายความว่าไง”
เชษฐ์ “กูไม่เคยเห็นมึงง้อใครรอบ 2 เลย ขนาดอีเล็กเมียมึง หรือแม้แต่ไอ้แบะ เพื่อนที่มึงสนิทที่สุด มึงยังไม่ง้อขนาดนี้ กูรู้สึกนะ ช่วงที่ไอ้ตรีมันหายไปจากกลุ่ม มึงก็ทำตัวเป็นหมาหงอย ซึมกระทือ มึงเป็นอะไรของมึงวะ”
ผม “กูไม่รู้ กูรู้แค่ว่าพอมีมัน กูก็รู้สึกดี ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้มีส่วนร่วมอะไรในกลุ่ม แต่พอมีมันแล้วกูก็ยิ้มได้ทั้งวัน แค่เห็นหน้ามันเท่านั้น กูจะทำอะไรได้อย่างเต็มที่ แต่พอมันหายไป กูรู้สึกใจหายใจ มันเจ็บนะโว้ย เจ็บที่นี่ (ผมทุบหน้าอกด้านซ้ายผม)”
เชษฐ์ “ไอ้กบ... ... มึงรักไอ้ตรีหรือเปล่าวะ”
ผม “(อึ้ง อึ้ง แล้วก็อึ้ง) กูไม่รู้?????” ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ผมคิดอะไรอยู่
เชษฐ์ “มึงลองถามตัวมึงดิ ว่า...ถ้ามึงว่าวันหนึ่ง...เมื่อ...มึงไม่มีไอ้ตรีแล้ว มึงจะอยู่ได้ไหม... มึงจะอยู่โดยไม่มีไอ้ตรีได้ไหม”
ผม “ไมได้” มันเป็นคำตอบแรกที่แวบเข้ามาในหัวผม ผมได้แต่ส่ายหน้า
เชษฐ์ “มึงตอบว่าไงนะ”
ผม “ไมได้ว่ะ”
เชษฐ์ “งั้น กูว่ามึงรักไอ้ตรีแล้วหละ”
ผม “มันจะเป็นไปได้ไงวะ กูเป็นเกย์หรอ แต่กูมีเมียนะโว้ย”
เชษฐ์ “แล้วเวลามึงเอาอีเล็ก มึงคิดถึงหน้าใครวะ อีเล็ก หรือไอ้ตรี” มันเป็นคำถามที่จี้ใจผมมาก ซึ่งคำตอบก็คือ ไอ้ตรี
ผมมองหน้ามัน ผมรู้สึกว่าน้ำตาของผมมันไหลออกมาเอง นี่ผมพึ่งรู้ตัวเองหรอว่า ผมเป็นอะไร ผมเป็นเกย์
เชษฐ์ “มึงไม่ต้องตอบกูหรอก ตอบตัวมึงให้ได้ก่อนแล้วกัน” ผมอึ้งไปเลย
เชษฐ์ “ถ้ามึงรู้แล้ว มึงก็ต้องคิดต่อไปว่ามึงจะทำอย่างไร”
ผม “แล้วกูจะไปบอกเมียกูยังไง”
เชษฐ์ “มันก็แล้วแต่มึง แต่กูก็ไม่รู้นะว่าอีเล็กมันจะว่ายังไง แล้วไอ้ตรีมันจะยังไง”
ผม “เชษฐ์ กูขออะไรมึงหน่อยดิ ช่วยพาตรีมาหากูหน่อย”
เชษฐ์ “มึงต้องสาบานนะโว้ย ว่าจะไม่ทำอะไรบ้า ๆ อีก แล้วคำตอบจะเป็นยังไงมึงต้องยอมรับมัน”
เอากูสัญญา ผมตอบอย่างไม่รั้งรอ เพื่อที่จะได้พบแล้วคุยกับตรีอีกตรั้ง

เอาเท่านี้ก่อนแล้วกันนะครับ แล้วจะมาเล่าให้อ่านต่อ เมื่อยแล้วอะ