ปัดฝุ่นรุ่นพิเศษ 3 คนใจร้าย กำลังหานี่อยู่เหรอ....มาดิ มาเอาของมึงไป...พอผมหันไป ใช่เลยครับ มันคือไอ้พี่บ้าสุดหล่อคนเมื่อเช้านั้น
แต่ ตอนนี้เค้ามาคนเดียว ผมบอกตรงๆ ว่าตอนนั้น ก็กล้า ๆ กลัวๆ ก็ไม่มีใครอยู่แถวนี้เลยหนิ ถ้าพี่เค้าโกรธผม แล้วชกผม ผมจะทำยังไง แต่ก็เดินเข้าไปครับ กะว่าจะไปขอโทษพี่เค้าแล้วก็เอาของของผมคืนด้วย แต่เชื่อมั้ยครับ....แค่ผมก้าวเท้าออกไปไม่ถึง 10 ก้าวเลยมั้ง พี่เค้าก็เขวี้ยงกระเป๋าผมออกไปในป่า ต่อหน้าต่อตาผมเลย... ผมหล่ะงงมากกก... แบบว่าทำอะไรไม่ถูกแล้ว นี่เค้ากล้าทำได้ยังไงว้ะ...สายตาของพี่เค้าดูโกรธแล้วก็ไม่กลัวว่าอะไรจะ เกิดขึ้นตามมาเลย สักพักพี่เค้าก็บอกขึ้นมา..
ทุกอย่างของมึงอยู่ในนั้นหมด กูเก็บไว้ให้เอง ของมึงกูสิ...กูเก็บไว้ให้มึงไง ถ้าอยากได้มากนักอ่ะ ก็เดินลงไปเก็บเอาเอง...แต่ขอเตือนก่อนนะ ว่าแถวนี้งูเยอะนะโว้ย ถ้ามึงกล้า ก็ลงไปเอา....ลงไปดิ..555
ตอนนั้นอ่ะ ผมร้องไห้เลย แทนที่เค้าจะตกใจหรือสงสารอะไร ไม่เลยครับ.... เค้ากลับเดินปรี่เข้ามาถึงตัวผม แล้วก็กระชากตัวผมไปใกล้ ๆ หน้าเค้า แล้วก็บอกผมว่า
มึงทำให้กูอายคนอื่นได้ กูก็ทำให้มึงเจ็บได้เหมือนกัน จำไว้นะ มึงจะต้องโดนกูทำยิ่งกว่านี้ ระวังตัวไว้ให้ดี
ก็อย่างที่พี่ได้บอกน้องไว้อ่ะนะว่า งูมันเยอะ...ถ้าจะเอาชีวิตไปเสี่ยงกับงู ก็ลงไปเอา... ไม่วายพูดจาประชดผมแบบสุภาพในตอนท้าย แล้วก็หันมากัดผมอีกว่า
พี่รู้ว่าน้องอ่ะ จะไปฟ้องพ่อ ฟ้องแม่ใช่มั้ย...เอาไปฟ้องเลยนะ...ครูด้วย..ลูกแหง่หยั่งงี้อะไรก็คงจะเป็น พ่อ เป็นแม่อยู่แล้ว...หึ หึ หึ ไปหล่ะน้อง แต่จำไว้ว่าน้องต้องเจอกับพี่อีกนาน เดี๋ยวเจอกันใหม่นะครับ พี่ไปหล่ะ
ผม..ตอน นั้นอ่ะ โกรธมาก ๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ร้องไห้ แต่แล้ว...ไม่รู้สิ ว่าคิดอะไร... ก็เลยวิ่งลงไปในป่าหญ้ารก ๆ นั้นในตอนนั้นเลย พี่เค้าหันกลับมาตามเสียงของป่าหญ้าที่ถูกคนเดิยลุยเข้าไป...เค้าคงงงอ่ะ เพราะทำหน้าตาเหมือนไม่อยากจะเชื่อว่าผมจะกล้า แต่ในที่สุดผมก็เดินลุยเข้าไปเอากระเป๋าของผมกลับมาได้ แต่แทนที่พี่เค้าจะวิ่งมาช่วย..ไม่เลย...เค้าหัวเราะเยาะผมครับ แล้วก็ตะโกนออกมา....
เอ้า..เร็ว...เร็ว...เดี๋ยวงูมันก็ออกมากัดตายหรอก ซื่อบื้อเดินลงไปได้.... แต่ผมสังเกตดูสีหน้าพี่เค้าในตอนนั้นเหมือนจะพูดแบบฝืนๆ พูดยังไงไม่รู้ครับ หน้าเสียๆ หน่อย เค้าคงรู้สึกผิดมั้งที่ทำกับผมแบบนี้
ผม...ใน ตอนนั้นน้ำหูน้ำตามันไหลออกมาหมดเลยครับ ผมทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ อยากจะชกหน้าพี่เค้าให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย แต่ก็ไม่กล้า เพราะตัวพี่เค้าค่อนข้างสูง ในเวลานั้นน่าจะซักราว ๆ 175 ซม.เห็นจะได้ ส่วนผมแค่ 167 เอง แล้วก็อย่างที่บอก พี่เค้าเป็นนักว่ายน้ำด้วย เพราะฉะนั้น ตัวเค้าก็ดูหนา ล่ำ ใหญ่ สมส่วน ส่วนผมเนี่ยจะออกตัวกำลังพอดี ไม่ได้หนาอะไร ก็เลยได้แต่พูดออกไปทั้งน้ำตาว่า
สะใจพี่แล้วรึยัง ฮะ...พอใจหรือยัง พร้อมกับเดินเข้าไปผลักพี่เค้า แต่พี่เค้าก็ไม่ตอบโต้อะไร ได้แต่ทำหน้าตากวน ๆ แบบน่ารักมาก ๆ ใกล้ ๆ หน้าของผม แล้วก็บอกว่า...
ยัง...แค่นี้ยังน้อยสำหรับนาย นายยังต้องเจอมากกว่านี้
ตอน นั้นผมรู้สึกกลัวน้ำเสียงพี่เค้าขึ้นมายังไงไม่รู้ พี่เค้าไม่ได้พูดดัง หรือตะคอกอะไรหรอกนะครับ แต่เสียงเค้าดูมีเลสนัย มีมนต์ แล้วก็มีพลังแบบแปลก ๆ ...หน้าตาพี่เค้าในตอนนั้นยังอยู่ในใจผมอยู่ตลอด ดูใกล้ ๆ พี่เค้าหล่อมาก ๆ ผิวสีแทน ๆ แต่หน้าเค้าออกชมพูเรื่อ ๆ อ่ะครับ น่ารักโคตร ผมก็ได้แต่แกล้งทำเป็นจ้องเขม็งไปที่สายตาเค้า แล้วก็พูดต่อไปว่า.......
ปัดฝุ่นรุ่นพิเศษ 4 ปลาหมอตายเพราะปาก
ผมไปทำอะไรให้พี่นักหนา...ผมขอโทษก็ได้ ไม่เห็นจะน่าอายอะไรมากเลย กับเรื่องแค่นี้ แล้วที่พี่ทำกับผมแบบนี้ ก็ถือซะว่าหายกันแล้วกัน ผมไม่ถือ อย่ามายุ่งกะผมอีกเลยนะ
เค้าหัวเราะเยาะแบบกวน ๆ อีกแล้ว แล้วก็บอกว่า ได้..ไม่ยุ่งอีกก็ได้....แต่กราบเท้ากูก่อนสิ
ผม นี่โกรธไอ้พี่บ้านั่นมากขึ้นเป็นทวีคูณ...ณ ตอนนั้นคิดว่าคนอะไรว้ะโคตรชั่วเลย เลวสุด ๆ อยากจะชกหน้าเค้าเหมือนกัน แต่ไม่กล้าเพราะไม่เคยทำใคร...ได้แต่ด่าออกไป...
คนอย่างพี่อ่ะนะ ความจริง ผมไม่ควรจะเรียกโดยใช้คำว่า พี่ เลยซะด้วยซ้ำ...คำว่า มึง ก็ยังดีเกินไปเลยรู้มั้ย คนอย่างพี่อ่ะ ไอ้สัตว์ เท่านั้นถึงจะเหมาะสม...พี่นี่เลวจริง ๆ ถ้าอยากให้ผมกราบอ่ะนะ...ได้ครับได้...แต่รอชาติหน้าละกัน เดี๋ยวผมจะตามไปกราบ...ถุยยยย แล้วก็ถือกระเป๋าของผมเดินออกมา
ก็ ไม่รู้ว่าพูดรุนแรงอย่างนั้นออกไปได้ไง...เชื่อมั้ยครับ พี่เค้าโกรธผมมาก ๆ มากกว่าเมื่อตะกี้เยอะเลย เค้าเดินตามมาจับข้อมือผม บีบแน่นมาก ๆ แล้วกระชากผมอย่างแรงไปที่หลังอาคารลีลาส ติดกำแพงแถว ๆ นั้น...พี่เค้าแรงเยอะมากครับ ผมรั้งพี่เค้าไว้ไม่อยู่จริง ๆ ระหว่างทางที่พี่เค้าดึงผมไป เค้าก็พูดขึ้นมาว่า
กรูกะว่าจะปล่อยเมิงไปแล้วนะ เห็นว่าน่าสงสาร แล้วกรูก็ทำกับเมิงแรงไปจริง ๆ แต่ในเมื่อเมิงปากดีใส่กรูขนาดนี้ เมิงก็คงจะไม่รอด เดี๋ยวเมิงก็รู้ว่าจะเจอกับอะไร รับรอง..เดี๋ยวเมิงจะต้องเสียใจกับคำพูดที่เมิงพูดออกมา
...มานี่ ...ปากดีนักใช่มั้ย พอไปถึงหลังอาคาร ไม่ทันที่ผมจะพูดอะไร พี่เค้าก็ดึงตัวผมเข้าไปติดกับตัวเค้า แล้วเอาปากมาจูบผมทันที ! ผมนี่...จะพูดยังไงดีหล่ะ...ทำอะไรไม่ถูก เอาเป็นว่า...ขนลุกไปทั้งตัวเลยครับ เกิดมาไม่เคยเจอ แล้วก็ไม่คิดว่าจะเจอกับผู้ชายด้วยกันด้วย ผมได้แต่นิ่งแบบทำอะไรไม่ถูก
...ถึง ตอนนี้ผมเชื่อแล้วครับว่ามันรู้สึกยังไง คนที่ไม่เคยเจอก็คงไม่รู้หรอก เพราะผมเอง ทุกครั้งที่ดูละครแล้วมีฉากที่พระเอกได้ตบจูบนางเอก ผมจะโมโหนางเอกทุกที ว่าทำไมว่ะ แค่นี้ก็ต้องทำเป็นอึ้ง ทำอะไรไม่ถูก ทำไมไม่ถอยออกมา...
พี่เค้าประกบปากผมอยู่ซัก 10 วินาที เห็นจะได้...แล้วก็ผลักผมออก พร้อมกับพูดแกมเยาะเย้ยออกมาว่า....
ปัดฝุ่นรุ่นพิเศษ 5 จากเกลียดตอนนั้น ถูกเปลี่ยนให้เป็นรักในตอนนี้
เออ...สมแล้วที่เมิงปากดีกับกรูจัง...ตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว...เพราะปากเมิง หวานใช้ได้เลยนะรู้มั้ย...555..อ้าววว...นิ่งทำไมหล่ะ ทำไมไม่ปากดีต่อหล่ะ ด่าพี่สิน้อง...พี่ให้ด่า เอาสิ ด่าพี่มาสิ พูดจากวนตีนดีมั้ยหละครับ...เดี๋ยวพี่ เดี๋ยวกรู กัดผมได้ตลอด...
น่า แปลกครับที่ผมนิ่งหยั่งนั้นไปนานอยู่พอสมควร สายตาก็เห็นพี่เค้าเดินออกไป แต่คราวนี้พี่เค้าไม่สนใจผมเลย เค้าเดินออกจากผมไปโดยไม่หันกลับมามองผมอีก...
หลังจากวันนั้น 2 วัน วันพุธกับวันพฤหัสฯ ผมไม่ได้ไปโรงเรียนครับ ไข้ขึ้นไม่สบาย...เหมือนดูเว่อร์ ๆ ยังไงไม่รู้เนอะ แต่ผมเป็นจริง ๆ ครับ ...ก็ไม่รู้เป็นเพราะคิดมากไปหรือเปล่า...
โดยระหว่างที่เป็นนั้นก็ คิดถึงภาพในวันนั้นอยู่เรื่อย ๆ แต่ก็อดอมยิ้มไม่ได้ครับ เหมือนเริ่มจะชอบพี่เค้ายังไงไม่รู้ ก็งง ๆ ตัวเองเหมือนกันว่าคิดแบบนี้ได้กับผู้ชายจริง ๆ หรือนี่ เฮ้อออ...ไอ้พี่บ้า ทำกับผมได้!
วันศุกร์ผมก็กลับมาเรียนตามปกติ ไอ้มาร์คบอกว่าพี่บอสมาหา (ชื่อพี่เค้าครับ ชื่อเพราะเหมือนหน้าตาเค้าแหละ !)
ฝาก เอาปากกามาคืน แล้วยังถามผมว่า ไปรู้จักพี่เค้าได้ไง หรือว่าไปว่ายน้ำที่สระ แล้วรู้จักกับพี่เค้า...ผมก็บอกไปว่า ไม่มีอะไร...บังเอิญรู้จักกับเพื่อนพี่เค้า ก็เลยได้คุยกัน
ในวัน นั้นผมกลัวแล้วก็ระแวงไปหมด ไปกินข้าวเที่ยง ก็รีบๆ กินรีบๆ ออกจนไอ้มาร์คมันงง เพราะปกติผมจะนั่งแช่อยู่ที่นั่นค่อนข้างนาน จน 15 นาทีจะเข้าเรียนละมั้ง จึงออกจากโรงอาหาร
ระหว่างเรียนก็ไม่ค่อยมี สมาธิเท่าไหร่ ภาพมันติดตาครับ เป็นอย่างงั้นจริง ๆ ใจนึงก็คิดกลัวว่าพี่เค้าจะเอาไปบอกใคร โดยเฉพาะเพื่อน ๆ ของพี่เค้า ก็อย่างที่บอกหล่ะครับ คนอย่างพี่เค้าธรรมดาซะที่ไหน ดูร้ายแบบซ่า ๆ แล้วก็ไม่ค่อยจะยอมใครซักเท่าไหร่ด้วย ( นิสัยคล้าย ๆ ผม )
แล้ว อีกอย่างพี่เค้าก็มีคนรู้จักเยอะ เพราะเป็นนักว่ายน้ำ ผมก็เลยกังวลไปหมด บอกตามตรงครับ ว่าคงจะอาย ถ้าพี่เค้าเอาไปบอกใคร แล้ว ณ ตอนนั้น ผมก็ยังไม่แน่ใจด้วยว่าพี่เค้าเป็นเกย์หรือเปล่า หรือแค่ทำไปเพียงเพราะโมโหผม ผมจึงกลัวที่จะสู้หน้ากับพี่เค้า แล้วก็สังคม ( โรงเรียน )
ตอนเลิกเรียนวันนั้น ผมไม่ไปนั่งรอพ่อที่เดิมแล้วครับ กลัวพี่เค้ามาหาผมอีก ก็เลยไปรอพ่อบนห้องสมุด...สรุปวันนั้น ก็ไม่เกิดอะไรขึ้น...แล้วก็ไม่เกิดอะไรมาจนวันพุธของอาทิตย์ต่อมา...