ตอนที่ 27 กลางดึกคืนต่อมา ขณะที่ผมกำลังนอนหลับอยู่ ก็ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นเพราะได้ยินเสียงไอ้นันร้องครวญคราง ผมรีบลุกขึ้นไปเปิดไฟทันที และภาพที่ผมเห็นนั้นก็ทำให้ผมอ้าปากค้างอย่างคาดไม่ถึง
ไอ้นันกำลังนอนกลิ้งเกลือกอยู่กับพื้น เสื้อผ้าหลุดลุ่ย ร้องเสียงดังเหมือนคนเสียสติ ข้างๆ ตัวมันมีถุงพลาสติกขาดๆ วางอยู่หลายสิบถุง แต่ละถุงนั้นข้างในมีเศษผงขาวเหลืออยู่เล็กน้อย ขณะที่ผมกำลังตกตะลึงอยู่นั้นเอง ไอ้นันก็ร้องตะโกนเสียงดังออกมา ตัวมันเกร็งแน่น แล้วเริ่มชักแหง่กๆ น้ำลายของมันไหลออกมาไม่ยอมหยุด ผมรีบพุ่งเข้าไปกดตัวมันไว้ ปากก็ตะโกนถามเสียงหลง
นัน นัน นายเป็นอะไรไปวะ แล้วนี่ผงอะไรวะเนี่ย นายแอบเล่นยาอีกแล้วใช่มั๊ย
ไอ้นันตะโกนตอบผม
พี่ ผมเสี้ยน เสี้ยนเหลือเกิน ขอยาผมหน่อยพี่ พี่ ผมไม่ไหวแล้ว มันเสี้ยนชิบหายเลย โอย พี่ พี่ ขอผมเถอะ
ไอ้นันกระชากคอเสื้อผมลงไปจนเกือบชิดหน้ามันแล้วตะคอกขอยากับผม ผมดึงคอเสื้อกลับแล้วเอาแขนกดตัวมันไว้ไม่ให้ดิ้น รีบเอามือกอบผงขาวทั้งหมดที่มีอยู่บริเวณนั้นโปะใส่หน้ามันทันที ไอ้นันสูดผงขาวที่ผมเอามาให้อย่างรวดเร็ว มันค่อยๆ สงบลง แต่นัยน์ตายังคงเลื่อนลอยอยู่ ผมมองหน้าไอ้นันด้วยความสงสาร แล้วล้มตัวลงนอนข้างๆ มัน เริ่มต้นร้องไห้ ไอ้นันหันมามองผม แล้วพูดเสียงเครือ
พี่ครับ อย่าร้องไห้เลยครับ ผมมันไม่ดีเองที่ทำแบบนี้ ผมผิดไปแล้วครับ
ผมหันไปกอดไอ้นัน น้ำตาอุ่นๆ ของผมไหลลงมาเปื้อนแก้มไอ้นัน
ทำไมต้องเล่นยาด้วยวะ ใครมันเลวขนาดเอายาให้น้องพี่เล่นเนี่ย บอกพี่มา พี่จะไปจัดการมันเอง
อย่าโทษคนอื่นเลยพี่ ผมเล่นเอง ผมมันเป็นเด็กไม่ดี ผมเสียใจครับ
ผมยิ้มทั้งน้ำตา ก่อนจะพูดออกมาเบาๆ
นัน พี่จะพานายไปรักษา นายต้องเลิกยาให้ได้นะนัน พรุ่งนี้เลย พี่จะพานายกลับบ้านที่จันทบุรี ไปรักษาตัวที่นั่นนะ นายต้องหาย เชื่อพี่
มันสายไปแล้วครับพี่ มันสายไปแล้ว
ไม่สายหรอก นันน้องรักของพี่ นายต้องหาย พี่จะพานายไปที่บ้านนาย แล้วจะหาหมอดีๆ มารักษานายนะ
ไอ้นันหลับตาลง น้ำตาของมันไหลลงมาช้าๆ ผมรีบเอานิ้วเช็ดน้ำตาให้มัน แล้วกอดมันแน่นกว่าเดิม ไอ้นันลืมตาขึ้นเอาแขนโอบตัวผมไว้เหมือนต้องการจะได้ไออุ่นจากร่างกายผมอีกครั้ง แล้วพูดว่า
ผมไม่อยากกลับไปที่จันทน์แล้วครับ
ทำไมล่ะ นัน
ผมอยากอยู่ที่นี่กับพี่ครับ หัวใจของผมไม่ได้อยู่ที่จันทน์อีกแล้ว ที่นั่นมีแต่คนที่คอยทำร้ายผม ทั้งพ่อผม แม่ผม ตาผม รวมทั้งคนรักของผมด้วย ไม่มีใครต้องการผมเลยซักคน พวกเขาเป็นคนไล่ผมมาที่นี่เอง คนรักของผมก็หมดรักผมแล้ว เขาทรยศหัวใจผม หนีออกจากโลกของผม มีแต่พี่คนเดียวเท่านั้นแหละครับที่รักผมจากใจจริง พี่ครับ ผมรักพี่ครับ อย่าส่งผมกลับเลยนะครับ
ผมตื้นตันใจมากที่ได้ยินไอ้นันพูดแบบนั้น รีบรับปากมันทันที
ได้ ได้ ไม่กลับก็ได้ นายอยู่กับพี่ที่นี่แหละ แต่นายต้องสัญญากับพี่นะว่าจะต้องเลิกยุ่งเกี่ยวกับยาทุกชนิด และต้องหาหมอเพื่อรับการบำบัดตลอด เข้าใจที่พี่พูดมั๊ย นัน
เข้าใจครับพี่ พี่หนุ่มครับ พี่ดีกับผมเหลือเกิน ผมขอโทษที่ทำตัวเหลวไหลแบบนี้ ขอโทษจริงๆ นะครับ
ไม่เป็นไร รู้ตัวก็ดีแล้ว นันน้องรักของพี่ ต่อไปก็ขอให้ตั้งใจเรียนนะ อย่าทำตัวแบบเดิมอีก
ไอ้นันยิ้มอย่างอ่อนแรง แล้วพูดเสียงอ่อย
พี่ครับ ผมมีอะไรจะบอก ผมโดนรีไทร์แล้วครับ
ผมไม่แปลกใจที่ได้ยินแบบนั้น เพราะเตรียมใจที่จะรับมือกับเรื่องแบบนี้มาแล้ว ผมพูดกับมันด้วยน้ำเสียงปกติว่า
ไม่เป็นไร ไทร์แล้วก็ไปสมัครเรียนใหม่ได้ เดี๋ยวพี่จะพานายไปเข้าเรียนใหม่เอง ไม่ต้องห่วง
ขอบคุณครับพี่ ขอบคุณจริงๆ
ไอ้นันตอบแล้วก็หลับตาลงอีกครั้ง ผมลุกขึ้นลากผ้าห่มกับหมอนลงมาจากเตียงเพื่อจะมานอนข้างๆ ไอ้นันตรงพื้นนั่นเอง ไอ้นันนอนนิ่งเหมือนคนหมดแรง ผมห่มผ้าให้มันแล้วจูบเบาๆ ที่หน้าผากด้วยความรัก ก่อนจะกระซิบช้าๆ
หลับซะนะ น้องรักของพี่
ไอ้นันยังคงนอนนิ่งเงียบ ผมพลิกตัวมาโอบกอดมันไว้ มันช่างอุ่นดีเหลือเกิน แล้วไม่นานเรา 2 คนก็หลับไป
..
รุ่งเช้า ผมพบตัวเองตื่นขึ้นมาบนเตียง ไม่ได้นอนอยู่บนพื้นแบบเมื่อวาน ผมลุกขึ้นอย่างงงๆ แล้วไอ้นันหายไปไหนหว่า ผมรีบหยิบแว่นมาใส่แล้วเดินไปที่โต๊ะเขียนหนังสือ บนนั้นมีกระดาษแผ่นหนึ่งวางไว้ ผมหยิบขึ้นมาอ่าน ในกระดาษมีข้อความเขียนว่า
พี่หนุ่มครับ
ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่พี่ทำให้ผมมาตลอดนะครับ ขอบคุณจริงๆ แต่ผมตัดสินใจแล้วครับที่จะเลือกทางเดินที่เหมาะกับผมมากกว่า คนเลวอย่างผมไม่สมควรที่จะทำให้พี่ต้องลำบากกาย และลำบากใจอีกต่อไปแล้ว ถึงแม้ว่าผมจะอยากอยู่กับพี่มากแค่ไหนก็ตาม ผมก็ต้องตัดใจ ปล่อยผมไปตามทางของผมดีกว่าครับ ผมตัดสินใจแล้ว พี่หนุ่มที่รักของผม พี่จะอยู่ในใจผมตลอดไปครับ ขอโทษอีกครั้งที่ผมไปโดยไม่ลาแบบนี้ และพี่ไม่ต้องตามหาผมหรอกนะครับ ถ้ามีโอกาส เราคงได้พบกันอีกนะครับพี่ รอผมนะครับ
ผมรักพี่ครับ
นัน
น้องชายเลวๆ คนหนึ่งที่รักพี่ชาย
น้ำตาใสๆ ของผมหยดลงไปบนกระดาษแผ่นนั้น ไปดีเถอะ นันเอ๋ย น้องรักของพี่ นายจงจำไว้เถอะว่า ไม่ว่านายจะไปอยู่แห่งหนตำบลใดก็ตาม ขอให้นายรู้เถอะว่า พี่ชายคนนี้จะยังคงรักนายไม่มีเปลี่ยน และพี่เชื่อแน่ว่า เรา 2 คนพี่น้องคงต้องมีโอกาสพบกันอีกแน่นอน ไม่ช้าก็เร็ว อยู่รอพี่นะ นัน น้องรักของพี่
แล้วเราคงได้พบกันใหม่
จบบริบูรณ์
...
(ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านมาจนจบนะครับ เตรียมพบกับ "สิ้นแสงดาว" ผลงานรูปแบบใหม่เรื่องล่าสุดของผม กลางเดือนหน้านะครับ ขอให้ผู้อ่านทุกคนมีความสุขมากๆ สวัสดีปีใหม่ครับ)