ทว่า....คนอย่างไอ้ริวยังห่างไกลจากคำว่า “ กวางที่ไร้ทางสู้ ” มันยังมีพิษสงมากกว่าที่ไอ้ต๊อบคิดนัก อย่างน้อยมันก็ผ่านการฝึกชั้นเชิงมวยมาจากหัวหน้าค่ายโดยตรงมาชั่วระยะเวลาหนึ่ง แม้จะเป็นช่วงเวลาไม่นานนัก แต่ก็ไม่ควรประมาทฝีมือมันได้เลยแม้แต่น้อย

ทันใดนั้น.....ไอ้ริวถือจังหวะที่ไอ้ต๊อบเผลอ..... มันโก่งตัวขึ้น...งอขาจนแนบกับลำตัว....แล้วรวบรวมพลังทั้งหมดง้างตีนยันโครมเข้าที่หน้าอกจนไอ้ต๊อบถึงกับหน้าหงายล้มลุกคลุกคลานไปกองอยู่กับพื้นเวที

ภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเรียกเสียงโห่ฮาดังลั่นสนาม......................

เจอเข้าไม้นี้.....ไอ้ต๊อบถึงส่ายหัวอย่างมึนงง แต่มันก็สามารถผุดลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว

“ หนอย....ทำแสบมากนักนะมึง.......กูจะ...........”
คำพูดของมันชะงักค้างอยู่เท่านั้น เมื่อมันเห็นลูกสมุนทั้งสองก็ลงไปนอนกลิ้งเลือดกลบปากอยู่กับพื้นแล้วเหมือนกัน

ตอนแรกมันนึกว่าตาฝาด เพราะทั้งไอ้ไม้และไอ้ว่องก็ถือว่าเป็นนักมวยที่มีฝีมือประจำค่ายทั้งคู่ สายตาที่มันมองไอ้ริวด้วยความเกลียดชังเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความชื่นชมระคนนับถือขึ้นมาหน่อยๆ

“ เอ่อ แหม เก่งไม่เบาเลยนะ เมียสุดที่รักของกู มีพิษสงรอบตัวยังงี้ ค่อยเหมาะกับคนอย่างกูหน่อย “

ไม่มีคำตอบจากไอ้ริวผู้ซึ่งบัดนี้อยู่ในท่าย่อตัวตั้งหมัดเตรียมพร้อมรับมือกับผู้รุกรานเต็มที่

ไอ้ต๊อบก้าวเข้าหาเด็กหนุ่มที่ยังยืนพิงเสาอย่างระมัดระวังมากขึ้น มันยังแขนขึ้นตั้งการ์ดหมายจะรับมือกับพลังหมัดของไอ้ริวที่มันคาดว่าน่าจะเป็นสิ่งที่ตามมา
ทั้งสองฝ่ายจับจ้องประเมินท่าทีของแต่ละฝ่ายอยู่ชั่วอึดใจท่ามกลางฝูงชนทั้งสนามที่รอลุ้นอยู่ ไอ้ต็อบเริ่มมีท่าทางเครียดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เพราะมันรู้แล้วว่า
ไอ้ริวไม่ใช่หมูในอวยอย่างที่มันคิด มันไม่แน่ใจนักว่า ครูทองภูมิได้สอนวิชามวยประเภทไหนให้ไอ้ริวแบบตัวต่อตัวบ้าง.....

นี่ถ้ามันแพ้....มันก็คงไม่รู้เอาหน้าไปไว้ที่ไหนเหมือนกัน วินาทีนั้นเอง....สายตามันเผอิญเหลือบไปเห็นอีดาวที่นั่งหน้าเสียอยู่แถวหน้าของเวที มันก็เกิดกำลังใจฮึดสู้ขึ้นมาทันที

มันสาวเท้าเข้าประชิดตัวเด็กหนุ่มหมายจะเร่งเผด็จศึกโดยเร็ว โดยมันคิดจะตุ้ยท้องเหยื่อหนุ่มก่อนแล้วจึงค่อยล็อคตัวทีหลัง

แต่น่าเสียดายที่มันผลีผลามเกินไปและมัวแต่เฝ้าระวังการโจมตีกลับจากกำปั้นอันหนักหน่วงของไอ้ริวที่ทำให้ลูกน้องของมันหมอบกระแตไปเรียบร้อยแล้ว

เพียงชั่ววินาทีที่ตัวไอ้ริวอยู่ใกล้แค่เอื้อม.........แต่ต่อมา มันก็เห็นเพียงความว่างเปล่า เพราะไอ้ริวพริ้วตัวหลบฉากแล้วเงื้อท่อนขาตวัดส้นเท้าฟาดไปที่ลำคอของไอ้ต๊อบอย่างถนัดถนี่ ไอ้ต๊อบสั่นสะท้านไปทั้งร่างด้วยแรงเตะ และเซผงะเสียหลักเบนไปข้างๆ ในจังหวะนั้นเอง ไอ้ริวหมุนตัวเตะเหวี่ยงซ้ำด้วยส้นเท้าอันทรงพลังไปที่ก้านคอของคู่อริอย่างแม่นยำ

“ พล๊อก !!! “

นั่นเป็นเสียงสุดท้ายที่ไอ้ต๊อบได้ยินก่อนที่โลกรอบตัวมันจะหมุนคว้างและสติสัมปชัญญะค่อยๆ ดับวูบลง พร้อมกับร่างอันใหญ่โตของมันจนไปนอนแผ่อยู่กับพื้นอย่างหมดสภาพ

นับเป็นครั้งแรกที่เสียงของฝูงชนทั้งสนามเงียบกริบลง............ตามด้วยเสียงพึมพำแสดงความทึ่งในทักษะแม่ไม้มวยไทยของไอ้ริวที่สามารถสยบคู่ต่อสู้ได้ถึงสามคนพร้อมกัน

ลีลามวยไทยที่ไอ้ริวเพิ่งสาธิตให้ทั้งสนามชมเป็นบุญตามีนามเรียกขานว่า “ จระเข้ฟาดหาง ” นั่นเอง