แล้วใจกรูจะเต้นแรงทำไมเนี่ย หยุดสักทีสิวะ มันเหนื่อยนะเฟ้ย!!!!!!!!
ผมทำใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะมองหน้าจอโทรศัพท์ีที่พึ่งวางไป
ทำไมกรูเป็นแบบนี้วะ ไม่เคยเป็นนะเว้ย หรือแบบนี้วะที่เขาเรียกกันว่า "ประหม่า" --- เฟย --- หน้าจอโทรศัพท์ซึ่งตอนนี้แสงจอสว่างวาบขึ้นมาโชว์ชื่อปลายทางว่าคนที่กำลังคุยด้วยพึ่งจะกดวางลงไป
ผมยิ้มให้กับโทรศัพท์ก็เป็นด้วยแฮะ ท่าจะเพี้ยนไปแล้วเรา เอาวะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็มีคนมากินข้าวเป็นเพื่อนตั้งแต่เช้าเลย
กินไรดีว้าาาาาา ร้านไหนในมหาลัยที่อร่อย ๆ แทบอยากจะเดินไปดูตอนนี้เลย
ผมใส่ชุดบาส เดินออกจากบ้านก่อนที่จะไปซ้อมบาสที่โรงเรียนเก่าสมัย ม.ปลาย
"เห้ย เมิงเป็นไรของเมิงวะวันนี้ หน้าบานอย่างก่ะโล่" เพื่อนผมคนนึงแซวผมครับ
"เปล่านี่หว่า กรูก็ปกติ เมิงเป็นเชี่ยไรเนี่ยมานั่งมองกรู หรือเมิงคิดไรกับกรู"
ผมเอาคืนบ้าง ถ้ามันไม่มานั่งมองผมแล้วมันจะรู้หรอว่าผมกำลังอารมณ์ดี
"ให้กรูคิดไรกับเมิงเนี่ยนะ กรูว่ากรูชักว่าวจนหนังหลุดติดมือยังดีกว่าหว่ะ" เพื่อนผมแมร่งปากสุดยอดจริง ๆ
"ไม่มีไรหรอกหว่ะ กรูก็แค่คิดว่าพรุ่งนี้น่าจะสนุกก็แค่นั้นเอง" พูดเสร็จผมก็ยิ้มเล็กยิ้มน้อย
"ยังไง มีเด็กใหม่หรอวะ? โห้ย ไวนี่หว่าเมิงอ่ะ มอเปิดวันเดียวเอง"
พูดเสร็จมันก็เหวี่ยงแขนที่ล่ำพอ ๆ กับกิ่งไม้ใหญ่ ๆ มาที่ไหล่ผม "อึ๊ก.."
"เปล่าหรอหว่ะ พรุ่งนี้รับน้อง กรูก็แค่คิดว่าน่าจะสนุกก็แค่นั้นเอง ไปเหอะหว่ะ ซ้อมต่อ"
ผมกับซันนั่งคุยกันที่แสตนด์ ขณะที่เพื่อนในทีมกำลังเดินมาพร้อมกับน้ำในมือที่ไปซื้อมาตอนพักเบรกของการซ้อมบาสของพวกผม
"โครตเหนื่อยเลยหว่ะ พุ่งนี้อย่าลืมนะเว้ย สามทุ่ม ใกล้แข่งแล้วเต็มที่หน่อยหว่ะ"
ไอ้ซันบอกกับผมก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับ ตอนนี้ก็เกือบจะเที่ยงคืนแล้ว
"เออ พุ่งนี้เจอกัน" ผมบอกลาก่อนจะขับมอไซด์ที่ผมเอามาจากบ้านขับไปหาไรกินก่อนเข้าบ้าน
"ผัดไทยพิเศษจานนึงเจ้" กิจวัตรประจำวันของผมก็คือซ้อมบาส แล้วก็มานั่งหาอะไรกินทีตลาดแห่งนี้ประจำ
มันจะนอนยังหว่า? แล้วมันจะหายไข้แล้วหรือยัง พรุ่งนี้มันจะมาตามเวลาที่นัดหรือเปล่า
ผมนั่งย้อนคำถามนี้ในหัววนไปวนมา ถ้าอยากรู้ก็โทรไปสิวะ กรูนี่มันโง่จริง ๆ
--- เฟย --- โทรศัพท์ถูกกดโทรออกไปยังเบอร์ที่เคยกดโทรเมื่อตอนเย็น
อีกแล้วสิไอ้ห่าใจเต้นโครมครามอีกแล้ว แมร่งเป็นเชี่ยไรเนี่ย
"สวัสดี เฟยพูดครับ" ปลายสายพูดเสียงร่าเริง และมีเสียงหัวเราะอยู่รอบ ๆ ข้าง
"เฟย เวย์เอง" ผมตอบแบบเลิ่กลัก
"เออ มีไร " เฟยตอบมาด้วยเสียงสงสัย
"พุ่งนี้ ชัวร์เปล่าเนี่ย แล้วหายไข้ยัง ไม่รีบนอนเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ไม่สบายหนักหรอก" ผมพูดรัวยาวทีเดียวเหมือนกับท่องเอาไว้
"ชัวร์ดิ .. เฟย หายแล้ว แต่เดียวก็จะไปนอนแล้วหล่ะ เฟยว่าพรุ่งนี้ท่าทางจะเหนื่อยนอนเอาแรงไว้เยอะ ๆ ดีกว่า"
เฟยตอบเสียงสนุก ๆ หรืออาจเป็นเพราะเฟยกำลังสนุกอยู่หล่ะมั้ง ก็แน่หล่ะเสียงหัวเราะรอบตัวขนาดนั้น
"พรุ่งนี้อยากกินไร เด๋วเวย์เลี้ยงเอง" เวรแล้วตรู หลุดพูดไปแล้ว ปากแมร่งไวกว่าสมองจริง ๆ
"หา!!!!!! " ปลายสายแปลกใจกับคำถามของผม
"เออ ๆ ไม่มีไรหรอก ข้าวมาและเวย์กินข้าวก่อนนะ " ผมรีบกดปุ่มวางสายโดยเร็ว
นี่ตรูเป็นไรไปหว่า แล้วตรูจะรีบวางสายทำไมเนี่ย พิลึกแล้ว กรูว่าต้องเป็นเพราะอากาศร้อนๆแน่ๆ
กรูเลยทำอะไรแปลก ๆ ต้องใช่แน่ ๆ เพราะอากาศร้อน
ว่าแต่ว่า มันจะจำเราได้หรือป่าว? ช่างมันเหอะกินดีกว่าแล้วจะได้ไปนอน
===========
งานวันสงกรานต์ ผมเล่นน้ำกับเพื่อนที่เชียงใหม่ด้วยความสนุกสนาน สาดคนนุ้น ยิงคนนี้
ปะแป้งคนนั้นทีคนนี้ที มันก็สนุกไปอีกแบบ ข้างถนนแบบนี้สนุกดีฉิบเป้ง รถน้ำมาก็สาดรถน้ำ
คนเดินก็สาด น้ำก็น้ำบ้านเพื่อนไม่ต้องกลัวเปลือง
เล่นไปได้พักใหญ่ เดินออกไปซื้อไรเย็น ๆ กินซักหน่อยดีกว่า
"เห้ย เดี๋ยวกรูมา กรูไปเซเว่นแป๊ป เอาไรเปล่าวะ" ผมตะโกนไปถามเพื่อน ๆ ที่สาดน้ำกันระงม ที่หน้าบ้าน
"เบียร์มา หกป๋อง" ไอ้ซันตะโกนออกมาขณะที่สาดน้ำอยู่ก่ะรถน้ำอีกคัน ผมเดินไปจนถึงหน้าเซเว่นที่อยู่ไม่ไกลเท่าไหร่
"ตุ๊บ....." ผู้ชายร่างเล็กกว่าผมมาก วิ่งถลาเข้ามาชนผม
"แคร้ง ๆ ๆ ๆ " กระป๋องเบียร์ของผู้ชายร่างเล็กคนนั้นหล่นกระจายเต็มพื้น หงุดหงิดฉิบ
"ช่วยเก็บหน่อยดิ๊ ตรงนุ้นอ่ะ กลิ้งไปแล้วววววว" มันลากเสียงยาว น้ำเสียงออกเมาๆ ด้วยมั้ง ผมจำใจต้องเดินไปเก็บมาให้
"ขอบใจนะ" ผู้ชายร่างเล็กพูดขณะที่รับเบียร์ที่ยื่นให้กลับไปเก็บใส่ในถุงเหมือนเดิม ก่อนจะวิ่งออกไปอีก
"เห้ย...........หมากฝรั่งหล่น" มันวิ่งออกไปได้ไม่กี่ก้าวเอง
หมากฝรั่งก็หล่นจากถุง สงสัยมันใส่ไม่ดีเอาซะเลย ผมเลยเรียกให้มันรู้ตัว
มันอยู่อยู่ตรงแถว ๆ ข้างถนนริมฟุตบาต ผมจำใจต้องเก็บแล้วเดินไปให้มัน
มันยื่นถุงมาข้างหน้าเป็นการบอกว่า ใส่ในนี้เลย แต่นี้มันไม่ได้ยืนอยู่คนเดียวแล้วสิครับ
ผู้ชายอีกคนตัวพอ ๆ กับผมเดินเข้ามาหามัน
"พลั๊ก !!" ผมกับมันกระเด็นออกมาด้วยกันทั้งคู่ด้วยแรงพลักจากคนที่เดินเข้ามาหามัน
เหย๋อ...... มันทับตัวผมครับอยู่ข้างบนผมเลย
"ซ่าาาาาาาาาาาาาาาาาา" เปียกครับ เปียกเต็ม ๆ มันอ่ะเต็ม ๆ เปียกกว่าผมอีก
น้ำมันสาดมาจากด้านบนครับ ผู้ชายที่เดินเข้ามาหามันเห็นเพื่อนมันที่วิ่งมาจากข้างหลังผมกับมัน
ถือถังน้ำถังเบ้อเร่อมา มันเลยพลักให้หลบ โห แมร่งหวังดีซะด้วย ถ้ากรูไม่ยืนบังอยู่เนี่ย
เพื่อนเมิงจะกระเด็นไปถึงไหนหว่า ตัวกรูก็พอ ๆ กันก่ะมาน ยังกระเด็นออกมาได้เลย
ขาวครับ ขาวมากผิวละเอียดเนียนไปทั้งตัวเลยยิ่งตอนผมมันเปียกน้ำด้วยนะ
น่ารักฉิบเป้งแล้วไอ้ที่พิเศษที่สุดสิครับมันอยู่บนตัวผม นอนทับผมอยู่กลางฟุตบาตหน้าเซเว่น
มันจะลุกขึ้น ดันลื่นลงมา ผมกับมันเลยแนบสนิดกันขึ้นอีกครับ
ผู้ชายบ้าไรฟ่ะ ตัวโครตนิ่มอย่างกับผู้หญิงเลยหน้าผมกับมันนี่ห่างกันไม่ถึงห้านิ้ว
พอมันรู้สึกตัวมันรีบลุกแล้วก็ เปิดกระป๋องเบียร์ในถุงที่มันถือหล่ะครับ สาดๆๆๆๆๆ
เพื่อนมันคนที่มาสาดน้ำมันนั่นหล่ะ เบียร์มันหล่นมารอบนึงแล้ว มันเลยฟู่ ๆ นิด ๆ อ่ะครับ
"เอ้าา ช่วยหน่อยเดะ เบียร์ในถุงอ่ะ" มันหันมาบอกผมครับ ผมมองหน้ามันอีกที มันพยักหน้า
ผมเลยร่วมเล่นกับมันด้วยเลย กระป๋องเบียร์มีเท่าไหร่สาด ๆ หมด สนุกชิบ เบียร์หมด
มันหันมาขอโทษผมแล้วถามว่าเป็นไรไหม
"ไม่เป็นไร" ผมตอบไป มันเดินสวนผมเข้ามา ผมรู้สึกว่าผู้ชายน่ารัก ๆอย่างมันเนี่ย
บวกกับกลิ่นเบียร์ก็เท่ห์ไม่หยอกเหมือนกัน มันเดินไปหยิบถุงเซเว่นที่ตอนนี้ไม่เหลือเบียร์แล้ว
แล้วหยิบหมากฝรั่งที่ผมเอาใส่ไว้ให้มันในถุงออกมา
"...." เพื่อนมันตะโกนเรียกมันครับ แล้วก็วิ่งไปหาเพื่อนมัน มันหันมาบอก
"ขอบใจนะ" ก่อนจะยกมือบ้ายบายแล้วก็เดินไปก่ะเพื่อน ๆ มัน
"กรี้ง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ " นาฬิกาปลุกดังลั่น ผมลืมตาขึ้นมาจากเตียงนอน
กลิ่นเบียร์ยังติดจมูกไม่หาย เอาอีกแล้วหรอฟร่ะ ผมฝันถึงเรื่องวันนั้นอีกแล้ว......
เจ็ดโมงเข้า ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวไปมหาลัยต้องไปให้ถึงก่อนแปดโมงให้ได้