ขอบคุณ คุณ palm และคุณ tapee ที่ติดตามอ่านงานของผมครับ ยังมีบทกลอนให้อ่านหลายบทครับ
......................................... บทที่ 18 ขอสักวัน
จะมีไหมสักวันที่ฉันเป็นสุข
ไม่มีทุกข์ยิ้มได้ดังใจหมาย
จะมีไหมวันที่ฉันไม่ร้องไห้
ให้กับความโชคร้ายของฉันเอง
ถือกำเนิดเกิดมาอย่างผิดเพศ
คนเขาเห็นเป็นเศษไร้คุณค่า
ถูกรังเกียจเหยียบอยู่ใต้บาทา
ไม่อาจจะสู้หน้ากับใครใคร
ขอได้ไหมให้หัวใจฉันหายเหงา
ขอสักคนมาบรรเทาความขื่นขม
ฉันอ่อนล้าจนสุดแสนจะทานทน
ขอแค่ใครสักคนช่วยปลอบโยน
ในวันนี้ฉันก็ยังต้องเหน็บหนาว
ยังร้องไห้น้ำตาพราวอย่างขื่นขม
คงต้องช้ำไปจนกว่าจะหมดลม
ขอแค่เพื่อนสักคนยังไม่มี
27 มีนาคม 2545