อีหยุดมโน
จิงๆแล้วมึงมันโง่เกินกว่ากรูจะสนทนาด้วยนะครับ แต่เอาเถอะ จะบอกให้หน่อย ก่อนหน้านี้กรูดูแล้วกรูก็เชื่อใจหรอกนะว่าคนแต่งน่าจะมีวิจารณญาณเพียงพอที่จะทำให้เรื่องของเขามีคุณค่าได้อย่างไร แต่ว่ามันไม่ใช่ เดี๋ยวไปตอบลูกเจี๊ยบแล้วกัน ขี้เกียจพูดกับมรึงคับ กรูพูดอะไร มรึงยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ ชึ

ลูกเจี๊ยบคับ
มันไม่ใช่อย่างที่คุณเข้าใจหรอก ผมไม่ได้ว่าใครเป็นแบบโต้ง หรือการพัฒนามันไม่ดี ซึ่งจริงๆแล้วมันก็ไม่ได้มีการพัฒนาอะไร มันแค่เปลี่ยนไปเท่านั้น โต้งยังคงเหมือนเดิม ส่วนต๋องเปลี่ยนไปแบบย่ำแย่ (ผมไม่ได้มีปัญหา ถ้านิสัยต๋องจะแย่อยู่แล้ว แต่ว่าต๋องมันไม่ใช่แบบนี้แต่แรก และบังเอิญโชคช่วยคนแต่งให้ทำต๋องให้ยอดเยี่ยมขึ้นมาจนอยู่ในระดับเดียวกับคู่ก้านบอลได้น่ะคับ ถึงแม้จะเป็นด้านมืดก็ตามที) คือผมพูดถึงอารมณ์ที่มีค่าของเรื่องๆหนึ่งน่ะคับ
ผมจะดีใจถ้าตัวละครใดๆเปลี่ยนไป(ไม่ว่าจะดีขึ้นหรือเลวลง) แล้วทำให้อารมณ์ของเรื่องมันพีคขึ้นเรื่อยๆ นั่นคือสิ่งที่ดี นั่นคือสิ่งที่ควรจะเป็น แต่นี่ไม่ใช่ ต๋องถูกวางให้ไม่ได้เป็นเกย์เช่นเดียวกับเดช แต่ความอยากลองพาไปจนพาไปสู่ความก้ำกึ่งระหว่างความรักกับความหลงแล้ว อยู่ๆต๋องก็มากลายเป็นตุ๊ดร่านควยไป แล้วอารมณ์ความหวานที่มีปนอยู่ในความเจ็บปวดที่ครอบคลุมล่ะ สิ่งสุดยอดเหล่านี้มันหายไปทันที เพราะมันไม่มีอะไรให้น่าอิจฉาอีกแล้ว จริงไหม? เราจะดีใจทำไม ตัวละครไม่ใช่ญาติเรา ไม่มีตัวตนจริงๆ เป็นแค่จินตนาการที่ให้ความสุข สนองอารมณ์ความรู้สึกให้เราเท่านั้น ในเมื่อมันสิ่งที่เกิดขึ้นมันคือการทำลายอารมณ์ที่สร้างไว้อย่างเยี่ยมยอดให้ทลายลง (ทั้งที่ไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น คือถ้าจะทำ ไปทำกับคนอื่นก็ได้ สร้างตัวใหม่ก็ยังได้ เพราะนักเขียนที่ดีควรจะต้อง“เล่าเรื่องได้”อยู่แล้ว สิ่งสำคัญที่สุด คืออย่าทำลายอารมณ์เรื่องที่ดีอยู่แล้ว อย่าทำให้อารมณ์ตก สิ่งไหนที่ดีก็ต้องพยายามเพิ่มไต่ระดับให้พีคขึ้นเรื่อยๆ (หมายถึงทั้งด้านดีและด้านเลว) นั่นแหละ ถึงจะตรึงอารมณ์คนอ่านไว้ได้)
เข้าใจไหมคับ ว่าอารมณ์ของเรื่องนั้นสำคัญที่สุด ถึงแม้ต๋องหรือโต้งจะเป็นแบบเดิม ผมก็เชื่อว่านิยายจะดำเนินต่อไปได้แน่ มันมีทางออกเสมอแหละคับสำหรับนักเล่าเรื่อง ตัวละครจะเปลี่ยนไปก็ได้ แต่ต้องมีเหตุผลที่สมควร และ ที่สำคัญ ต้องไม่ทำให้อารมณ์ตก (อย่างคุณมากิไง ผมไว้ใจเขาแล้วนะคับ ว่าเขาจะดำเนินเรื่องไปได้อย่างที่มันควรจะเป็น (อย่างที่ควร ก็คือ อย่างที่ดีน่ะคับ ซึ่งตอนแรกผมก็คิดว่าแอนดรูวก้สามารถแบบนั้น เพราะอารมณ์ที่พีคแบบนี้ และภาษาและเทคนิคของเค้าก็ดีด้วย ) ผมถึงไม่เข้าไปก้าวก่ายการเขียนของมากิเลยไงคับ จะยาวจะสั้น ไม่ใช่ปัญหาแต่อย่างใด ขอให้มันสมบูรณ์ก้พอแล้ว)

แต่การเปลี่ยนไปของต๋องแบบนี้ เป็นสิ่งที่ทำลายอารมณ์อย่างมาก ผมถึงต้องขอให้คุณแอนดรูวลองพิจารณาสิ่งที่ผมพูดไปดู ผมคิดว่าคุณมีความเป็นนักเขียนที่ดีอยู่มากพอ คงจะเข้าใจที่ผมพูดได้นะครับ ทั้งหมดนี้เพราะเรื่องของคุณมันดีมากหรอกนะคับ ไม่งั้นผมคงไม่เข้ามาล้ำเส้นนักเขียนหรอกคับ มันเสียดายมากนะคับถ้าอารมณ์ที่หายากนั้นจะถูกทำลายไป

ด้วยความหวังดีคับ