เงาที่เริ่มทอดยาวอยู่บนลานบ้านเตือนให้เดชรู้ตัวว่าเป็นเวลาบ่ายแก่ๆแล้ว เขาอุ้มไก่ตีตัวโปรดไว้กับอก เอาใบตะไคร้พันขามันอย่างทะนุถนอมเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บหลังจากผ่านสมรภูมิมา ชายหนุ่มพยักเพยิดกับมันอย่างเอ็นดูราวกับมันเป็นลูกน้อยในอ้อมกอด ทายาเสร็จก็เอามันกลับไปไว้ในสุ่มเหมือนเดิม ชายหนุ่มกำลังจะลุกไปหาน้ำมาเติมไว้ในขันใบเล็กๆที่เขาวางทิ้งไว้ในสุ่มไก่ ทว่าเสียงรถที่แว่วมาจากหน้าบ้านทำให้เดชต้องออกไปดูว่าใครมาหา

เดชขมวดคิ้วเมื่อเห็นรถกระบะที่แล่นมาจอดหน้าบ้านถนัดตา ชายหนุ่มที่ลงมาจากรถกระบะรีบเดินดิ่งมาหาเดช หน้าตากระวนกระวาย..

“มึงมาทำไมวะ มีธุระอะไรหรือเปล่า..”

ทวนอึกอัก “พอดีกูไปซื้อปุ๋ยในเมืองมา ขากลับเลยแวะมาหามึงก่อนกลับบ้าน..”

เดชขมวดคิ้ว จากตัวอำเภอกลับหมู่บ้านทวน ถ้าจะให้ผ่านหมู่บ้านเขาต้องขับรถอ้อมเกือบยี่สิบกิโล ทวนลงทุนขับรถมาไกลขนาดนี้คงไม่ใช่แค่แวะมาทักทายแน่ๆ

“กูก็แวะมาถามไถ่ เพื่อว่างานบวชไอ้ด้วง มีอะไรที่กูพอจะช่วยเหลือได้บ้าง...”

“งานบวชอีกตั้งเดือนกว่าๆ ที่บ้านกูก็ยังไม่ได้ตระเตรียมอะไร อ้อ..แล้วไหนๆมึงจะมาหากูทั้งที ทำไมไม่พาไอ้โต้งมาด้วย.”

เดชถามหาแฝดคนพี่ที่เขายังติดใจรสสวาทอยู่ไม่คลาย ทวนทำท่าอึกอัก พูดห้วนๆ “มันไปโรงเรียน เลยไม่ได้พามาด้วย”

“ฮื่อ แล้วมึงมีอะไรอีกไหม...”

ทวนนิ่งไปครู่ใหญ่ ชั่งใจอยู่นานราวกับไม่แน่ใจว่าควรจะบอกเดชไปตามตรงดีไหม แต่แล้วสุดท้ายเขาก็ตัดสินใจโพล่งออกมา

“เดช..กูพูดตรงๆกับมึงเลยแล้วกัน กูเงี่ยน ว่ะ ไหนๆกูก็ขับรถมาขนาดนี้แล้ว เราไปหาที่เหมาะๆเอากันซักรอบดีไหมวะ ค่ำๆกูค่อยกลับก็ได้”

เดชหรี่ตามองเพื่อนสนิทที่คบหากันมานาน ใจคิดสมเพชทวนเล็กน้อย สุดท้ายทวนก็ยังเป็นทวนอยู่วันยังค่ำ พอตัณหาเข้าครอบงำแล้วทวนก็หน้ามืดพอจะทำได้ทุกอย่างขอแค่ระบายความเงี่ยน เดชส่ายหน้าน้อยๆ พูดเสียงเยาะๆ

“มึงก็รู้ว่าที่กูเย็ดมึงเพราะกูอยากจะแก้เผ็ดที่มึงมาล่อน้องสาวกูแล้วทิ้งมันไปหาอีแต้วเฉยๆ แต่ถ้าพูดตามจริง ถ้ามึงไม่พาไอ้โต้งมา กูก็ไม่มีอารมณ์จะเอากับมึงหรอกวะ”

ทวนหน้าเจื่อน แต่ก็ยังมีแก่ใจออกปากอ้อนวอนเดช..”เรื่องนั้นกูผิดกูก็ขอโทษมึงไปแล้ว กูยอมรับว่ากูก็เหี้ยจริงๆ แต่ตอนนี้มันคนละเรื่อง กูอุตส่าห์มาไกลขนาดนี้แล้ว ไม่เห็นใจคนเงี่ยนหน่อยหรือวะ ให้กูดูดควยมึงให้เสร็จซักน้ำก็ยังดี

ยังไม่ทันที่เดชจะพูดอะไร ก็มีเสียงกุกกักที่กระไดบ้านดังขัดจังหวะขึ้นมาก่อน สองหนุ่มรีบยุติบทสนทนาทันควัน ทั้งคู่หันขวับไปทางต้นเสียงไม่ทันรู้ตัว ด้วงเดินกระย่องกระแย่งลงกระไดมา พอเขาเห็นทวนก็รีบยกมือไหว้ทักทาย

“หวัดดีจ๊ะพี่ทวน แวะมาเที่ยวหาพี่เดชหรือ”

ทวนพยักหน้า “ใช่ พี่แวะมาบอกว่างานบวชเอ็งเดือนหน้าพี่จะแวะมาช่วยเอ็งด้วย ขาดเหลืออะไรก็บอกพี่ได้นะ”

ด้วงยิ้มร่าเริง หน้าอูมๆฉายแววดีอกดีใจ “คืนก่อนวันงาน พี่มาค้างบ้านชั้นได้เลยนะ ชั้นจะบอกพี่เดือนให้จัดที่นอนไว้ให้”

เดชมองทวนอย่างระแวง เกรงว่าทวนจะหลุดปากพูดอะไรออกมาเลยชิงตัดบทเสียก่อน

“แล้วนั่นเอ็งจะไปไหน?”

“พ่อใช้ให้ชั้นไปซื้อยาเส้น เสร็จแล้วเดี๋ยวชั้นจะรีบกลับมาคุยกับพี่ กับที่ทวนนะ” ด้วงตอบพี่ชายซื่อๆ เดชรีบโบกมือไล่น้องชาย

“เอ็งจะไปไหนก็รีบไปเถอะ พี่กับพี่ทวนมีธุระจะลงไปนานิดหน่อย เสร็จแล้วพี่ทวนเขาก็จะรีบกลับ”

“ว้า..งั้นชั้นก็อดคุยกับพี่ทวนน่ะสิ” ด้วงบ่น “แหม่..นานๆเจอกันทีนึกว่าจะอยู่กินข้าวเย็นด้วยกันสักหน่อย..”

เดชหรี่ตามองทวนอย่างไม่ไว้ใจ “ ไอ้ทวน ที่มึงออกปากขอกูไว้เมื่อกี้เป็นอันว่าตกลง แต่ว่ามันต้องไปเอาที่เถียงนา เดี๋ยวกูพามึงไปแล้วกัน”

ทวนมีสีหน้าแช่มชื่นขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เขารีบเดินตามเดชไปราวกับกลัวอีกฝ่ายจะเปลี่ยนใจ

ด้วงมองตามหลังคนทั้งคู่ รับรู้ได้ถึงท่าทีลับลมคมในระหว่างเดชและทวนราวกับกำลังปกปิดอะไรบางอย่าง..

.........................................................................................................
มาดึกๆแบบง่วงๆ ทำให้อาจจะพิมพ์ขาดๆเกินๆไปบ้าง ถ้าตกหล่นตรงไหนขออภัยด้วยครับ รีพลาย 251 กะ 252 ซ้ำกันเพราะผมโพสต์ไปแล้วมันไม่ขึ้น ลองรีเฟรชดูสองทีแล้วก็เหมือนว่ามันไม่ติด เลยโพสต์ใหม่ ปรากฏว่ามันเบิ้ล ไม่รู้จะแก้ยังไง ขอโทษด้วยฮะที่ทำให้ต้องอ่านซ้ำ ^^

ขอบคุณด้วยครับสำหรับทุกคอมเม้นต์ติชมให้กำลังใจ คนอ่านชอบคนเขียนก็ชื่นใจ มีกำลังใจเขียนต่อ คืนนี้ขอไปนอนก่อนนะฮะ ง่วง ไม่ไหวแล้ว..