Go back to previous page
Forum URL: https://www.palm-plaza.com/cgi-bin/CCforum/board.cgi
Forum Name: Story Club
Topic ID: 540
Message ID: 11
#11, RE: นิยายที่ยังไม่มีชื่อเรื่อง
Posted by someone on 05-Apr-13 at 09:08 PM
In response to message #10
“ก๊อกๆๆๆ” เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำเอาผมตกใจลืมตามองไปรอบๆ ก็เห็นว่าเริ่มโพล้เพล้แล้ว ผมงัวเงียลุกจากเตียง เดินมึนๆไปที่ประตู…….ใครวะ มาหาผมถึงห้อง

“ใครครับ” ผมตะโกนถามออกไป ด้วยน้ำเสียงยังไม่เข้าที่นัก

“แจนเอง” เสียงที่คุ้นหูตอบกลับมา ทำเอาผมตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ……แจน อดีตแฟนหมาดๆของผมเองครับ นี่เธอมาหาผมทำไม

ผมรีบเปิดประตูก็เห็นสาวน้อยผิวขาวใสวัยเดียวกับผม ยืนยิ้มแหยๆอยู่

“ขอโทษนะเอก ที่มาโดยไม่โทรมาบอกก่อน” เธอบอกแล้วหลบตาผม

“ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่แจนมีธุระอะไรรึเปล่า” ผมตอบกลับไปโดยไม่ได้เชิญเธอเข้าห้อง นี่ถ้าเป็นเมื่อสองอาทิตย์ก่อน ที่เรายังไม่ได้เลิกกัน ผมคงให้เธอเข้ามาในห้องแล้วครับ แต่ตอนนี้ มันคงไม่เหมาะ

“เราอยากคุยกับเอกอีกครั้ง” แจนบอกเสียงเศร้าๆ “แต่ถ้าเอกไม่อยากคุย แจนกลับก็ได้นะ” …….เอาอีกแล้วแจน ทำให้ผมรู้สึกสงสารขึ้นมาจนได้ แต่ผมยังคงใจแข็งอยู่ เพราะคิดถึงเรื่องที่เธอทำแล้ว ผมเจ็บมากมายนัก

“เราว่า เราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะแจน” ผมรีบตัดบท เพราะกลัวว่าใจตัวเองจะอ่อนตาม

“แจนอยากบอกว่าแจนขอโทษ ฮือๆๆ” แจนหน้าเบ้ ตาแดงก่ำ น้ำตาเธอก็ไหลออกมาเป็นสาย ทำเอาผมใจคอไม่ดี เธอผวาเข้ากอดผมเต็มๆ ร้องไห้ไม่หยุด

“โอเคๆ แจน เข้าไปคุยกันข้างในก็ได้” ผมแพ้เธออีกแล้ว ยอมให้เธอเข้าห้องจนได้ แม้จะเคยคิดว่า นับแต่วันที่เลิกกัน ผมจะไม่ยอมให้เธอเข้าห้องผมอีกก็ตาม

แจนเคยเป็นแฟนผมประมาณครึ่งปีครับ เราเรียนโรงเรียนเดียวกัน แต่อยู่คนละห้อง ในฐานะแฟน เธอมาห้องผมหลายต่อหลายครั้ง และแน่นอน ผมกับเธอเคยเอากันแล้ว

“เอ้า มีอะไรก็ว่ามา” ผมถามแจนตรงๆ เมื่อจับให้เธอนั่งบนเก้าอี้ โดยที่ผมยืนอยู่ตรงหน้า

“เราจะมีทางกลับมาเหมือนเดิมได้มั้ยเอก แจนทนไม่ได้ที่ไม่มีเอก” น้ำตาที่เพิ่งแห้งไป กลับไหลออกมาอีกครั้ง ทำเอาผมใจฝ่อตามไปด้วย แต่เมื่อคิดถึงเรื่องที่เธอทำ ผมก็ต้องส่ายหน้าปฏิเสธ……

ครับ เธอนอกใจผม เธอมีคนอื่นทั้งๆที่กำลังคบกับผมอยู่ ผมจับได้เพราะโทรศัพท์ที่เธอไม่ยอมรับ จริงๆเธอปิดเสียงและคว่ำหน้าเอาไว้ แต่ดวงมันจะโดนจับได้ เพราะผมดันไปเห็นแสงวาบๆเข้า ผมให้เธอโทรกลับไป เธอก็ไม่ยอมโทร ผมเลยโทรกลับไปเอง จนได้รู้เรื่องราวทั้งหมดจากปากผู้ชายคนนั้น

ตอนนั้นผมเริ่มประติดประต่อเหตุการณ์ต่างๆ ที่ผมสงสัย แน่นอนเธอเคยไม่รับสายผมหลายต่อหลายครั้ง ซึ่งผมก็ถึงบางอ้อว่าเธอคงกำลังอยู่กับไอ้นั่น และปิดเสียงเหมือนที่ทำกับผม ผมตัดสินใจเลิกกับเธอทันทีครับ ผมเสียใจอยู่เป็นอาทิตย์ กว่าจะทำใจได้กับการถูกสวมเขา ผมก็ร้องไห้ไปไม่น้อย

“จะให้แจนทำยังไงแจนก็ยอมนะเอก” แจนอ้อนผมต่อ แต่ผมยังคงส่ายหน้าไม่ยอมรับ จริงๆผมอยากพูดอะไรที่มันแรงๆ แต่ผมก็เลี่ยงที่จะไม่พูดดีกว่า

“งั้นแจนขออะไรเอกเป็นครั้งสุดท้ายได้มั้ย” แจนถามผมเมื่อเห็นผมไม่ยอมกลับไปคบกับเธอแน่นอนแล้ว

“อะไร” ผมถามกลับไปเบาๆ

“แจนขอมีอะไรกับเอกเป็นครั้งสุดท้ายได้มั้ย”

แจนพูดเสร็จก็ลุกขึ้นมากดปากลงกับปากผม ผมยังไม่มีโอกาสได้พูดอะไรตอบเธอเลย เธอกวาดลิ้นเข้ามาดูดปากผมอย่างหนักหน่วง ผมยอมรับว่าเกิดอารมณ์เคลิ้มตามไปด้วยเหมือนกัน เพราะมือไม้เธอก็ลูบไล้เป้าผมจนมันแข็งขึ้นมา

วัวเคยขา ม้าเคยขี่ โบราณว่าไว้ไม่ผิด ผมระงับอารมณ์ไว้ไม่ได้จริงๆครับ ปล่อยมันไหลไปตามที่แจนรุกเร้า จนเมื่อแจนนั่งลง ปลดเสื้อชั้นในเธออก จนสองเต้าเธอเด้งอยู่ตรงหน้า ผมกลับรู้สึกเหมือนโดนชกหน้าจังๆ………มันไม่ใช่ของผมอีกต่อไปแล้ว มันเป็นของไอ้เด็กวิศวะนั่นต่างหาก!!

“ใส่เสื้อเถอะแจน” ผมบอกเธอพร้อมหันหน้าหนี “ผมทำใจไม่ได้ ที่จะใช้ของร่วมกับคนอื่น” ผมพูดออกมาจากใจ รู้สึกเจ็บขึ้นมาอีกรอบ เมื่อผมนึกถึงตอนที่ไอ้วิศวะนั่น กำลังบีบเค้นสองเต้าของเธอ

“เอก” แจนรั้งมือผมไว้

“เราขอโทษ เราทำไม่ได้แล้วจริงๆ” ผมพูดจบก็ดึงมือเธอออก แล้วรีบเดินเข้าห้องน้ำล็อคประตู น้ำตาผมไหลออกมาเป็นทาง ผมทรุดนั่งร้องไห้พิงประตู ผมว่าผมทำใจได้แล้วนะเนี่ย แต่จริงๆ ผมก็ยังเจ็บ

แจนเคาะประตูร้องเรียกผมอยู่พักนึงครับ ผมไม่ตอบอะไรเลยแม้แต่คำเดียว จนสุดท้ายเสียงเธอก็เงียบลง และอีกไม่นาน ผมก็ได้ยินเสียงปิดประตูห้อง…..เธอคงออกไปแล้วสินะ

ผมลุกขึ้นล้างหน้าล้างตา แต่มันก็ยังดูบวมๆอยู่ พอเปิดประตูห้องน้ำออกมา ก็พบแต่ความว่างเปล่า ผมรู้สึกใจหายเหมือนกันครับ เพราะผมเองก็ทำใจแข็งไปแบบนั้น แต่จริงๆแล้วใจผมมันแทบสลาย ยอมรับว่ารักเธอไม่น้อยเลย ใจนึงก็อยากจะคืนดีกับเธอ แต่อีกใจนึงมันรับไม่ได้ครับ ผมก็มีศักดิ์ศรีพอที่จะไม่ร่วมใช้แฟนกับคนอื่น

ผมล้มตัวลงนอนกับเตียง น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด เธอทำกับผมได้ยังไง…..แจน……เธอใจร้ายมาก ใจร้ายที่ไปมีคนอื่นยังไม่พอ เธอยังใจร้ายกลับมาหาผม พยายามมีอะไรกับผมอีก ทั้งๆที่เราสองคนเลิกกันไปแล้ว ผมกำลังจะดีขึ้น เธอก็กลับทำให้มันเลวร้ายลง

ผมเหงาจนจับใจ ยามนั้นก็นึกถึงไอ้ตาลเป็นคนแรก ผมโทรไปหามัน มันคงจับน้ำเสียงเศร้าๆของผมได้ เลยถามผมว่ามีเรื่องอะไรหรือเปล่า แค่นั้นผมก็ปล่อยโฮออกมาทันที ไอ้ตาลปลอบผมอยู่พักใหญ่จนผมดีขึ้น

“เดี๋ยวกูแนะนำสาวๆให้มาดามอกมึงเอามั้ยวะ” ไอ้ตาลบอกผม

“ยังก่อนว่ะไอ้ตาล กูยังขยาดๆอยู่” ผมบอกไปตามความจริง เพราะยอมรับว่าเข็ดขยาดมากกับเคสนี้

“เออๆ แล้วแต่มึงนะ แต่กูพร้อมจะแบ่งสาวๆไปให้มึงได้ทุกเวลา ฮ่าๆๆ” ไอ้ตาลไม่วายอวด ทำเอาผมต้องหัวเราะตามมันไปด้วย

“รมณ์ดีแล้วสิมึง” ไอ้ตาลแซวผม

“อือ ขอบใจว่ะเพื่อน”

“นี่ถ้าไม่ติดว่าพรุ่งนี้กูมีสอบตอนเช้า แล้วกูยังไม่ได้อ่านหนังสือซักตัวนะ คืนนี้กูจะไปนอนเป็นเพื่อนมึงแล้วไอ้เอก” ไอ้ตาลบอกทำเอาผมซึ้งใจมันมากๆ

“เฮ้ย ไม่เป็นไร กูโอเคแล้ว” ผมบอกมันไป

“โอเคแน่นะ ถ้ามีอะไรโทรหากูได้ตลอดนะเพื่อน” ไอ้ตาลบอกผม

เสร็จจากวางสายไอ้ตาล ผมรู้สึกดีขึ้นมาเยอะมาก ผมยิ้มออกได้แล้วแม้จะอยู่คนเดียว มีเพื่อนดีๆก็ดีแบบนี้แหละครับ ยามเราทุกข์มันก็ช่วยปลอบเรา ผมรู้สึกดีกับไอ้ตาลมากขึ้นทุกที ขอบใจว่ะเพื่อนรัก