ครับ……ใครจะลืมลงได้ ก็ตั้งแต่เราผลัดกันชักว่าวคราวนั้น มันก็มีครั้งต่อๆมาอีกหลายครั้ง จนสุดท้ายมันก็ลามปามไปจนถึง…….เรื่องนั้น

เหตุเพราะไอ้นัยมันอยากลองเอาก้นผมขึ้นมา ผมเองก็พอรู้เรื่องเอาตูดอะไรนี่อยู่บ้าง ว่าตูดมันก็เอาได้ แต่ผมก็ไม่เคยคิดอยากลอง ผมเลยปฏิเสธมันไป แต่มันก็ตามตื้อผมอยู่เป็นเดือน จนสุดท้ายมันก็ยื่นข้อเสนอให้ผม

“งั้นกูให้มึงเอากูก่อนก็ได้ แล้วกูเอามึงทีหลัง” ไอ้นัยพูด……. ตอนนั้นเสียงเราสองคนเริ่มแตกกันแล้ว

ผมได้ยินแบบนั้นก็หูผึ่ง อยากลองขึ้นมาทันที จะว่าไป เป็นเพราะการพูดขอผมซ้ำๆ ของมันด้วย มันก็ทำให้ผมเอนเอียงไปได้เหมือนกัน ผมเลยตอบตกลงมันไป

“แต่มึงห้ามเบี้ยวกูนะโว้ย” ไอ้นัยบอกเสียงแข็ง ผมพยักหน้ารับๆไปอย่างนั้น เพราะในใจอยากลองเอาตูดมันเข้าแล้ว

ครับ และแล้วเด็กวัยสิบสองในวัยที่เพิ่งแตกหนุ่ม ก็เปิดห้องเรียนรู้การเย็ดตูดด้วยตัวเอง มันทุลักทุเลมากครับ เพราะไม่เคยกันทั้งคู่ จนสุดท้ายมานึกถึงโลชั่นหล่อลื่น ผมถึงเอาควยยัดตูดไอ้นัยได้

ผมตื่นเต้นมากครับ รู้สึกเสียวแบบที่ไม่เหมือนชักว่าวเลย มันเหนือกว่ามาก ไอ้นัยเองก็ทำหน้าเหยเกบอกเจ็บอยู่หลายคำ แต่พอผมโยกบั้นท้ายเข้าออกไปซักพัก มันก็หยุดร้อง ส่วนผมเองโยกไปได้ไม่ไหร่ ก็ทนไม่ไหว ปล่อยน้ำแรกเข้าตูดไอ้นัยไปเลย

พอถึงตาผมบ้าง ทีแรกผมเองก็ยอมมันนะครับ แต่พอควยมันเข้าไปได้ ผมก็รู้สึกเจ็บแบบทนไม่ไหว บอกให้มันเอาออก แต่มันก็ไม่ยอมครับเสือกดันเข้ามาจนผมจุกและเจ็บมาก ผมเลยถีบแม่งกระเด็น

ตอนนั้นได้นัยมันโกรธมากครับ เพราะมันโดนผมเย็ดแล้วยังโดนถีบอีก ผมก็ไม่รู้จะทำไงได้ เลยขอต่อรองเป็นวันหลัง มันก็ตอบตกลง วันนั้นผมเลยชักว่าวให้มันจนแตก……นั่นเป็นน้ำแรกของมันเหมือนกัน

จากวันนั้น ผมก็เริ่มหลบหน้ามัน ขนาดไปเป็นกลุ่มถ้ามีมันไปด้วย ผมก็จะไม่ไป จนวันหยุดวันนึง มันมาหาผมถึงบ้าน เพื่อจะมาทวงสัญญา ผมหนีไปไหนไม่ได้ พ่อแม่ก็อยู่ ผมเลยต้องพามันไปนั่งคุยที่ศาลาท่าน้ำก่อน

“เอาไงไอ้เอก มึงกำลังจะเบี้ยวกูใช่มั้ย” ไอ้นัยทำหน้าเครียด “กูโดนมึงเย็ดตูดแล้ว มึงไม่รักษาสัญญา กลับหลบหน้ากูอีก”

“อ้าว…..ก็มึงเสือกอยากเสนอเองนี่หว่า ให้เอามึงก่อน”ผมเถียงมันไปข้างๆคูๆ รู้อยู่เต็มอกครับว่าผมเองแหละ ที่ผิดคำพูด แต่ถ้าโดนเย็ดตูดแล้วเจ็บแบบนั้น ผมก็ไม่เอา

“กูถามมึงคำเดียว ว่าจะยอมกูมั้ย” ไอ้นัยเสียงเข้ม ทำเอาผมต้องรีบหลบตา

“ก็…..ก็……เอาคืนเป็นอย่างอื่นได้ป่ะ โดนเย็ดไม่ไหวว่ะ เจ็บชิบหาย” ผมเสียงอ่อน

“แล้วทีกูเจ็บ กูยังทนเพื่อมึงได้เลยไอ้เอก” ไอ้นัยพูดทำเอาผมสะอึก “มึงบอกมาคำเดียว ว่าจะยอมหรือไม่ยอม” เสียงไอ้นัยดูจริงจังจนผมกลัว

ผมนิ่งไปนานมาก ขมวดคิ้วหน้าเครียดเพราะไม่รู้จะตอบมันยังไง ไอ้เรื่องยอมมันผมไม่เอาแน่ แต่ถ้าไม่ยอมมันจะทำไรเราวะ

“มึงชกหน้ากูแทนได้ป่ะ กูขอโทษว่ะ กูยอมไม่ได้จริงๆ” ผมตอบไปตามความจริง

ไอ้นัยหน้าบึ้งที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมัน จ้องหน้าผมเขม็ง ก่อนจะกำหมัดทั้งสองข้าง ผมรีบหลับตานิ่งยอมรับโดยดุษฏี ถ้ามันจะต่อยผม ผมก็ยอม

แต่สิ่งที่ผมได้รับจากสัมผัสคือโดนมันผลักอกอย่างแรง ผมรีบลืมตามอง ยังเห็นไอ้นัยยืนจ้องผมอยู่ตรงหน้า ตามันแดงก่ำ น้ำตาคลอเบ้า

“มึงไม่ได้รักกูบ้างเลยใช่มั้ย……ไอ้เอก” ไอ้นัยบอกเสียงสั่น ก่อนจะผลักอกผมอีกครั้ง แล้ววิ่งไปที่จักรยาน ปั่นออกไปจากบ้านผม

“นัย….กูขอโทษ!!!!!!” ผมตะโกนดังลั่น เพื่อให้มันได้ยิน ไอ้นัยปั่นจักรยานออกไปโดยไม่หันมามองผมอีก ผมรู้สึกใจหายเหมือนกันที่มันเป็นแบบนั้น ไอ้นัยคงโกรธผมไปแล้ว....ผมนั่งลงกับม้านั่ง น้ำตามันก็ไหลออกมาอย่างช่วยไม่ได้ การทะเลาะกับเพื่อน มันเป็นสิ่งเลวร้ายจริงๆ

และนั่นก็คือสาเหตุ ที่มันกับผมกับไอ้นัยไม่พูดกันอีก จนไอ้ตาลมันสงสัยและถามเราทั้งคู่ แต่ก็ไม่มีใครยอมพูด……ก็ใครจะบอกละครับว่าเรื่องจริงเป็นยังไง และจากนั้นอีกไม่นาน ผมก็ต้องย้ายที่อยู่ตามพ่อไปที่จังหวัดอื่น เราจึงไม่ได้เจอกันอีก