ผมสะดุ้งตื่นมากลางดึก…….ตีอะไรแล้วก็ไม่รู้สิ………ไอ้นัยยังคงนอนกอดผมหายใจยาวๆ อย่างสม่ำเสมอ ร่างกายของเราสองคนเปลือยเปล่านอนแนบชิดกัน ผมรู้สึกว่ามันดีเหลือเกินจนอดยิ้มออกมาไม่ได้

ผมค่อยๆยกแขนไอ้นัยออก แล้วลุกขึ้นเบาๆ ก่อนจะเดินไปฉี่ในห้องน้ำ จากนั้นผมก็หยิบบ็อกเซอร์มานุ่ง แล้วเปิดประตูหลังห้องเดินออกไปที่ระเบียง

มันเกิดอะไรขึ้นกับเราวะเนี่ย ระหว่างผมกับไอ้นัย……ตอนนี้มันคืออะไร เวลาแค่ไม่กี่วัน มันทำให้ความคิดของผมเปลี่ยนไปขนาดนี้ได้ยังไงวะ ผมรู้ตัวดีว่าผมชอบมันเข้าให้แล้ว แล้วไอ้นัยล่ะ………ผมไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองเลยครับ แต่การกระทำของมัน แววตาของมัน บ่งบอกว่าเป็นอย่างที่ผมคิด

ถ้ามันแค่อยากทวงคืนในสิ่งที่ผมเคยสัญญาไว้กับมัน มันจะทำอะไรให้ผมมากมายแบบนี้ทำไม ผมถามตัวเองดูว่าทำไมผมถึงยอมจูบปากไอ้นัย ทำไมผมกล้าอมควยให้มัน และทำไมผมถึงกล้ากินน้ำของมันโดยไม่รังเกียจ……..คำตอบยังคงเป็นคำเดิม คือผมชอบมัน แล้วมันล่ะ คิดเหมือนผมมั้ย

เรื่องในวัยเด็กของเราทั้งสองคน มันอาจมีส่วนผลักดันให้มันเป็นแบบนี้ด้วยหรือเปล่า หรือจริงๆแล้วผมชอบไอ้นัยมาตั้งแต่ตอนนั้น เพียงแต่ผมไม่เข้าใจความรู้สึกของผมเอง……..ผมตอบตัวเองไม่ได้ครับ แต่ผมรู้ว่าผมผูกพันกับมันมาก และตอนนี้ยิ่งผูกพันมากกว่าเดิมอีกหลายเท่าตัว

ผมยิ้มให้กับตัวเอง มองออกไปไกลๆ ผมนึกขอบคุณโชคชะตา ที่ทำให้ผมได้กลับมาพบกับไอ้นัยอีกครั้ง ระหว่างผมกับไอ้นัย…..มันคืออะไร ผมไม่อยากสนใจ มันจะชอบผมหรือไม่ ผมไม่อยากได้คำตอบแล้ว ขอให้มีแค่มันอยู่ใกล้ๆผมแบบนี้ไปเรื่อยๆ ผมก็แฮ็ปปี้แล้วครับ

ผมเดินกลับเข้าห้องอีกครั้ง ยืนอยู่ข้างๆเตียงมองไอ้นัยผ่านความสลัวของแสงไฟจากด้านนอก ไอ้นัยยังนอนตะแคงข้างอยู่ท่าเดิม มือมันยังคงเอื้อมออกมาเหมือนกำลังกอดผมอยู่ ผมเลยค่อยๆ นอนลงไปแล้วยกแขนไอ้นัยขึ้น แทรกตัวไปจนชิดตัวมัน นอนหงายอยู่ในตำแหน่งเดิม

ผมหันไปหอมแก้มไอ้นัยเบาๆ หลับตาลงแล้วยิ้มออกมาด้วยใจที่เปี่ยมสุข ก่อนที่ผมจะหลับไปในอ้อมกอดของไอ้นัยอีกครั้ง

…………………………

ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นเพราะรู้สึกเย็นๆที่หน้าเหมือนโดนน้ำกระเด็นใส่ ผมตกใจรีบลุกขึ้นพร้อมลืมตามอง ก็เห็นไอ้นัยถือแก้วน้ำมีผ้าเช็ดตัวพันเอวยืนอยู่ข้างเตียง

“ตื่นได้แล้ว ไอ้คนขี้เซา…..นี่แน่ะ ฮ่าๆ” มันผมบอกแกมหัวเราะ แล้วเอามือพรมน้ำใส่หน้าผมอีกครั้ง

“ไอ้บ้า เล่นเป็นเด็กๆ” ผมตะโกนด่าแบบไม่ซีเรียส พร้อมลุกขึ้นจากเตียงงัวเงียเดินเข้าห้องน้ำ

“ไปโรงเรียนกับกูมั้ยเอก” ไอ้นัยตะโกนถามผมตอนผมกำลังอาบน้ำอยู่

“วันนี้วันเสาร์ มึงต้องไปด้วยเหรอวะ”ผมอดสงสัยไม่ได้

“เออ…..มีงานค้างอยู่นิดหน่อยว่ะ ไปไม่นานหรอก พอเสร็จแล้วเราไปดูหนังกัน” ไอ้นัยพูดยาว

น่าสนใจแฮะ เพราะมีหนังที่ผมอยากดูกำลังเข้าฉายพอดี ผมเลยตะโกนบอกโอเค แล้วรีบอาบน้ำจนเสร็จ

พอเดินออกมาก็เห็นไอ้นัยแต่งตัวหล่อยืนเต๊ะท่ายิ้มให้ผมอยู่ ผมอดที่จะชมมันในใจไม่ได้ครับว่าแม่งโคตรเท่ เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีทึบขนาดพอดีตัว ชายเสื้อสั้น กับกางเกงยีนส์เอวต่ำเล็กน้อยเพิ่มเสน่ห์ให้มันอีกหลายเท่าตัว ผมที่หวีจนเรียบขับให้หน้าขาวๆของมันเด่นขึ้น……ไอ้ตี๋เอ๊ย……..แม่งโคตรน่ารักเลยว่ะ

“ไง……..ตะลึงความหล่อของกูเหรอวะ” ไอ้นัยพุดแล้วเอามือลูบคางดูท่าทางภูมิใจ

“หล่อตายห่า” ผมแกล้งด่ามันเพราะหมั่นไส้ครับ

“อ้าว……กูอุตส่าห์เลือกชุดหล่อสุดแล้วนะโว้ย” มันเริ่มบ่น “ก็จะไปดูหนังกับมึงครั้งแรก กูก็อยากจะให้หล่อๆ”…………นี่มันพูดจริงหรือพูดเล่นกันวะ มันทำให้ผมใจพองโตเผลอยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

“หล่อก็หล่อวะ พอใจยัง” ผมยิ้มแล้วส่ายหัวกับท่าทางยังกับเด็กๆของมัน

“จริงดิ อย่าโกหกเค้านะ” ไอ้นัยยิ้มกว้าง……เฮ้ย……ผมหูฝาดไปรึเปล่า มันแทนตัวเองว่า “เค้า” ผมรู้สึกว่าขนลุกซู่……..โอ๊ย…….ทำไมมันจักกระจี้รูหูเหลือเกิน ผมชอบมันน่ะจริงอยู่ แต่มาพูด “เค้า” กับผมเนี่ย มันดูแปลกๆนะโว้ยไอ้นัย

ผมอึ้งไปนิดก่อนจะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อแต่งตัว ไอ้นัยยังคงพูดคุยไม่หยุด ถามเรื่องโปรแกรมหนังอะไรไปเรื่อย แต่ไม่มีคำว่า “เค้า” หลุดออกมาอีก มันคงไม่รู้ตัวสินะว่าพูดอะไรออกมา