ผมกับไอ้นัยออกไปเดินเจเจเอาก็บ่ายแก่ๆ แล้วครับ เดินได้ไม่เท่าไหร่ ไอ้ตาลก็โทรเข้ามา เราเลยนัดเจอกันตรงทางเข้าด้านหน้า พอผมกับไอ้นัยเดินไปถึงก็เห็นไอ้ตาลยืนรออยู่ก่อนแล้วครับ เราเลยเดินเข้าไปหา แล้วพากันเดินกลับเข้าไปในเจเจ
เราออกเดินไปได้แค่ไม่กี่ก้าว ผมก็ได้ยืนเสียงคนตะโกนเรียกชื่อผม
พี่เอกๆ แต่ด้วยผู้คนที่เดินขวักไขว่ ทำให้ผมมองไม่เห็นเจ้าของเสียง แต่รู้ว่าเสียงแม่งโคตรคุ้นเลย
พี่เอก
.มาเดินซื้อของเหรอ เสียงนั้นประขิดตัวมาก ผมเลยหันไปมองก็เจอไอ้โน ยืนยิ้มหน้าบานอยู่ใกล้ๆแล้ว
เอ้าโน! มาได้ไง ผมถามออกไป
ก็เบื่อๆ ไม่มีไรทำ โนเลยจะมาเดินดูของ หวัดดีพี่นัย พี่ตาล ไอ้โนบอกแล้วทักทายเพื่อนทั้งสองของผม
เอ
..ชักจะยังไงๆแล้วสิ
อะไรจะบังเอิญขนาดนี้ ก่อนมาคนชื่อโนก็โทรหาไอ้ตาลแล้วมันก็ออกไปข้างนอก พอมาถึงสวนจตุจักร ไอ้โนลูกลุงผมก็มาเจอพวกเราโดยบังเอิญอีก
เอาสิ เดินหลายๆคน สนุกดี ผมบอกไป เหลือบมองหน้าไอ้ตาลเห็นมันยิ้มแย้มเป็นปรกติ
เราเดินกันจนเหนื่อยครับ หมดน้ำไปหลายขวด เพราะอากาศมันร้อนไม่ใช่เล่น ระหว่างที่เดินกันอยู่ ผมแอบสังเกตไอ้สองคนนั่น
ไอ้ตาลกับไอ้โน
.ดูมันคุยกันอย่างสนิทใจเหมือนไม่เคยมีเรื่องกันมาก่อน บางครั้งไอ้โนก็เผลอจับแขนไอ้ตาลบ้าง บางทีไอ้ตาลก็เอามือยีหัวไอ้โนเล่น
..ฮืมมม
..อะไรจะสนิทสนมกันปานนี้
ผมกับไอ้โนได้เสื้อยืดมาคนละตัว ไอ้นัยได้เสื้อเชิ้ตมือสองสไตล์ที่มันชอบ ส่วนไอ้ตาลไม่ได้อะไร เห็นไปจับกางเกงยีนส์ลีวายมือสองอยู่ ลองใส่แล้วพอดีเป๊ะ ช่วงขายาวๆของมันใส่กางเกงยีนส์แล้วเท่สุดๆ ท่าทางมันคงจะชอบไม่น้อย แต่พอถามราคาแล้วมันก็ไม่เอา
แพงไปหน่อยว่ะ ไอ้ตาลบอกทำหน้าเสียดาย
..
กินข้าวเย็นกันก่อนดีกว่าพี่ๆ โนหิว ไอ้โนเอ่ยชวนตอนนั้นเราเดินกันจนรอบเจเจแล้วครับ
เออ หิวเหมือนกัน ไปกินไหนดีล่ะ ผมเห็นด้วย
พ่อกับแม่เคยพาโนไปร้านริมคลองอ่ะพี่เอก ไอ้โนพูดพลางชี้มือไปฝั่งตลาด อตก. เลย อตก. ไปนิดนึง บรรยากาศดีนะ โนชอบ
ก็ดี งั้นไปกันเหอะ ไอ้ตาลบอก
เฮ้ยตาล มึงรู้มั้ย ว่า อตก. ย่อมาจากอะไร ไอ้นัยถามไอ้ตาลตอนนั้นเรากำลังเดินผ่านตลาดกันอยู่
เอาตูดเกย์มั้ง ฮ่าๆ ไอ้ตาลพูดแล้วหัวเราะลั่น ผมกับไอ้นัยก็พากันหัวเราะไปด้วย มีแต่ไอ้โนที่เดินหน้าแดงอยู่คนเดียว
ร้านที่ไอ้โนพามา อยู่เกือบสุดทางก่อนจะขึ้นทางด่วนครับ ตรงนั้นมีร้านขายต้นไม้เต็มไปหมด ผมมองไปยังไงก็ไม่เห็นร้านอาหารเลย แต่พอไอ้โนพาเดินทะลุร้านต้นไม้ออกไปด้านหลัง เราก็เจอคลองเล็กๆ พอเดินข้ามสะพานไป ก็เจอร้านอาหารอยู่ริมคลองอีกฟาก
ไม่น่าเชื่อว่ากลางกรุงเทพ จะมีร้านบ้านๆ สไตล์สวนอาหารแบบนี้ได้ ต้นไม้ครึ้มไปหมด ร่มรื่นมากครับ มีโต๊ะนั่งเป็นซุ้มบ้าง ใต้ต้นไม้บ้าง อยู่ตามจุดต่างๆของสวน ทั้งผม ไอ้นัย ไอ้ตาล ต่างก็ชอบบรรยากาศของร้านนี้ อาจเป็นเพราะเราเป็นเด็กต่างจังหวัด มาอยู่กรุงเทพนานๆ เห็นแบบนี้ก็อดคิดถึงบ้านไม่ได้
เรานั่งกินข้าวกันไปคุยกันไปอย่างเพลิดเพลินครับ อาหารอร่อยถูกปาก ไอ้ตาลสั่งเบียร์มากินกันด้วย ผมกับไอ้นัยก็กินไปคนละแก้ว เลยทำให้มึนๆกันนิดหน่อย มีไอ้โนเท่านั้นที่ไม่กินเบียร์
กว่าเราจะออกจากร้านได้ก็เกือบสามทุ่มแล้วครับ ก่อนออกมาป้าก็โทรมาตามไอ้โนด้วย เราเลยเดินมาส่งไอ้โนขึ้นแท็กซี่ แล้วพากันเดินย้อนกลับเพื่อไปขึ้นรถเมล์กันที่หน้าสวนจตุจักร
เราเดินมาจนถึงสะพานลอยครับ ฝั่งตรงข้ามเป็นผับหลายร้านเปิดเรียงกันเป็นพรึ่ด แต่ละร้านเปิดไฟสีวับๆ แข่งกันจนดูละลานตาไปหมด
"ข้ามไปดูกันดีกว่าว่ะ" ไอ้ตาลเอ่ยชวนแล้วเดินขึ้นสะพานลอยไป ผมกับไอ้นัยเลยเดินตาม
เราเดินผ่านผับไปหลายผับครับ แต่คนเที่ยวยังไม่มากัน คงเพราะยังหัวค่ำอยู่ จนมาถึงร้านนึง มีป้ายร้านเขียนว่า "MOGUE" ไอ้นัยเลยถามขึ้น
"ชื่อร้านนี้ อ่านว่าไรวะ M O G U E" ไอ้นัยสะกดทีละตัวอักษร
"โม......อะไรวะ.....โม....." ไอ้ตาลพยายามอ่าน
"โมกิวรึเปล่าวะ" ผมเองก็ยังงงๆ ก็มันอ่านได้อย่างงั้นนี่หว่า
ขณะที่เรากำลังยืนเถียงกันอยู่เรื่องชื่อร้าน ก็มีเสียงดังมาจากด้านหลัง ทำให้เราหันกลับไปมอง
"ร้าน โม้ค ครับ อ่านว่า โม้ค"
ผมเห็นพี่ผู้ชายคนนึง อายุประมาณ 25 หน้าตาหล่อแต่งตัวเนี้ยบมาก กำลังยืนยิ้มให้เราสามคนอยู่
ไอ้ตาลกับไอ้นัยพากันหัวเราะชื่อร้านกันใหญ่ ผมไม่กล้าหัวเราะมากเพราะเกรงใจพี่คนนั้น
"ดีนะที่ไม่มีตัว S ข้างหน้า" ไอ้ตาลพูดพลางหัวเราะ" ไม่งั้นเป็นสโม้คเลย ฮ่าๆๆๆ" ถึงตอนนี้ไอ้นัยกับผมเลยปล่อยก๊ากออกมาด้วย ทำเอาพี่คนนั้นต้องหัวเราะตาม