คืนนั้นเป็นคืนที่ผมสับสนมาก ผมนอนลืมตาอยู่ในความสลัวคนเดียวโดยมีไอ้นัยนอนอยู่ข้างๆผม……ทำไมวะ ทำไมเราถึงรู้สึกแปลกๆแบบนี้ รอยจูบของไอ้นัยทำใจเราหวั่นไหวจริงๆ ผมอดที่จะเอานิ้วลูบริมฝีปากตัวเองไม่ได้……ผมมีความสุขกับการจูบกับผู้ชายด้วยเหรอวะเนี่ย…..ผมกำลังจะเป็นเกย์ใช่มั้ยวะ………ผมไม่ได้อยากเป็นเกย์…….ผมยังอยากเป็นผู้ชายแท้ๆ อยากมีเมีย มีลูกที่น่ารักในอนาคต

ผมนอนพลิกตัวไปมาซ้ายที ขวาที สลับกับการถอนหายใจ จนสุดท้ายก็ไม่ไหว ผมต้องลุกขึ้น เปิดหลังห้องออกไปยืนที่ระเบียง

ผมพยายามสูดหายใจเข้าออกช้าๆ ยาวๆ เพื่อผ่อนคลายความคิดที่สับสน……..ถ้าผมยังทำแบบนี้กับไอ้นัยต่อไป ผมต้องเป็นเกย์แน่นอน หรือผมควรยุติทุกอย่างให้เร็วที่สุด แต่……….ผมก็ต้องยอมให้มันเย็ดตูดผม…….โอ่ยยยย……..แค่คิดก็หนาวขี้แล้วกู

“นอนไม่หลับเหรอวะเอก” เสียงไอ้นัยงัวเงีย ดังขึ้นทางด้านหลังทำให้ผมตกใจจนสะดุ้ง…….อ่าว มันตื่นมาตอนไหนวะ

“เออะ……เออว่ะ กูยังไม่ง่วง” ผมโกหกไปน้ำขุ่นๆ

ไอ้นัยเดินมาโอบไหล่ผมเอาไว้หลวมๆ……..อา……แค่สัมผัสเบาๆ แบบนี้ก็ทำให้ผมอบอุ่นขึ้นมาอีกแล้ว…….อะไรกันวะกู

“มึงยังคิดมากเรื่องแจนอยู่อีกเหรอวะ” ไอ้นัยพูดเบาๆ ผมเลยพยักหน้ารับโกหกไปตามน้ำ…….เฮ้อออ……จริงๆกูคิดเรื่องมึงต่างหาก

“มันอาจลืมยากหน่อยนะแต่เวลามันจะช่วยมึงได้เองว่ะเอก” ไอ้นัยพูดแล้วเงียบไปครู่นึง “กูสัญญาว่า จะช่วยทำให้มึงลืมแจนให้ได้เร็วที่สุด” น้ำเสียงไอ้นัยที่แสดงความเป็นห่วงเป็นใย ทำเอาผมใจพองๆขึ้นมาซะอย่างงั้น…….เฮ้ย……เคลิ้มอีกแล้วนะไอ้เอก

“ไป….ไปนอนเถอะว่ะ เดี๋ยวจะนอนไม่พอนะมึง พรุ่งนี้ก็มีเรียน” ไอ้นัยพูดแกมบังคับ ดึงตัวผมเดินเข้าห้องโดยที่มันยังโอบผมอยู่

เราล้มตัวลงนอนพร้อมๆกัน ไอ้นัยนอนหงายแต่เอียงหน้ามาทางผม เอามือมาลูบหัวผมไปมา ก่อนจะเอื้อมมือมาจับผมมือผม บีบเบาๆ เหมือนกำลังส่งกำลังใจมาให้……..จากใจของมัน……..

ผมรับความรู้สึกนั้นได้เต็มๆ ผมรู้ว่ามันไม่ได้แกล้งทำ ไม่ได้แกล้งพูด แล้วผมจะปฏิเสธความห่วงใยและความปรารถนาดีของมันไปได้ยังไงกัน………ผมจึงบีบมือมันกลับไปบ้าง เพื่อแสดงความขอบคุณจากใจ……เช่นกัน