ฟู่ไอ้โจเป่าลมเข้าที่หูผม ผมแอบหรี่ตาข้างนึงดูเพราะรู้สึกว่าทำไมไม่เจ็บซะที แต่ไอ้โจก็ยังไม่ได้ยัดควยเข้ามา มันมองหน้าผมแล้วก็หัวเราะออกมา
เชี่ย ตลกหน้ามึงว่ะมันหัวเราะลั่น ทำเอาผมงง แต่วินาทีต่อมาผมก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
นี่มึงแกล้งกูเหรอผมถามเสียงเข้ม เล่นอะไรไม่เล่น มาเล่นกับประตูหลังที่เป็นของต้องห้าม อุตส่าห์ทำใจแทบตายแล้วนะเมื่อกี้
เปล่า กูก็อยากทำน่ะแหละ แต่กูรู้ ว่ามึงยังไม่พร้อม ยังไม่ทันยัดทำหน้ายังกะถูกเชือด เห็นแล้วทำไม่ลงมันยังคงหัวเราะ ก้มลงมากอดตัวผมไว้ แต่ผมไม่ขำด้วย เพราะผมรู้สึกละอายใจ ทั้งๆที่มันอยากทำ มีความต้องการเหมือนผม แต่มันกลับห่วงความรู้สึกผมมากกว่าความต้องการของตัวเอง
ผมกอดมันไว้แน่น ตอนนี้มันยังคงอยู่บนตัวผม และท่อนลำยังคงแข็งคาหน้าคาผมอยู่ ผมจูบขมับมันเบาๆ
โจ มึงจะทำก็ได้นะ ผมพูด ต่อให้ไม่พร้อมแต่ผมจะพยายาม ไอ้โจเลิกคิ้ว
กูพูดจริง มึงยังยอมเพื่อกูได้ กูอยากทำเพื่อมึงบ้าง นะ กูไม่อยากเอาเปรียบมึงผมสบตามัน แต่ไอ้โจส่ายหน้า รอยยิ้มที่อ่อนโยนของมันปรากฏขึ้นอีกครั้งก่อนที่มันจะประกบปากจูบผม ซึ่งผมก็เผยอปากขึ้นรอรับสัมผัสอย่างเต็มใจ
ไม่ต้องหรอก กูรู้ว่ามึงรู้สึกยังไง มึงไม่ต้องกลัวกูโกรธหรอก แค่มึงคิดจะลองกูก็ดีใจแล้วมันลูบแก้มผม ผมมองมันด้วยความรู้สึกที่ต่างไปจากเดิม มันไม่ใช่แค่ว่าไอ้โจเสียสละยอมให้ผมทำ แต่ผมเพิ่งเข้าใจจริงๆเมื่อตอนนั้น ว่ามันรักผมมากจริงๆ....
นะ... ถึงกูจะอยากทำ แต่กูชอบให้มึงทำ มากกว่า...คำพูดนั้นของมันปลุกความปรารถนาที่อยู่ภายในตัวผมขึ้นมาอีกครั้ง ผมหยัดกายลุกขึ้น ก่อนจะจับไอ้โจลงไปนอนเหมือนเดิม มันไม่ขัดขืน และสายตาของมันก็จับจ้องใบหน้าผมอยู่ตลอดเวลา
แน่ใจแล้วนะ...ผมสบตามันอย่างหยอกล้อ สื่อให้รู้ว่าโอกาสที่ผมจะยอมคงหาไม่ได้ง่ายๆ แต่มันก็ยังคงยิ้มเหมือนเดิม ผมพ่ายแพ้ให้กับรอยยิ้มนั่นมานับครั้งไม่ถ้วน เป็นรอยยิ้มที่เอาชนะผมได้จริงๆ
ผมเลื่อนแขนไปจับบ่าขาวเนียนของมัน และตอนนี้ผมก็บีบมันแน่นขึ้น เพราะกำลังต้องการสัมผัสที่รุนแรงอีกครั้ง และเมื่อมันพยักหน้าอีกครั้ง ผมก็ไม่รีรออีกต่อไป.....
ฮะ........อ๊าา....ซี้ดดดดมันครางลั่นเมื่อผมเอื้อมมือลงไปบีบท่อนลำของมันที่แข็งตัวขึ้นมาแล้ว ผมล้วงมือลงไป กำมือรอบท่อนลำอุ่นๆนั้นแล้วจับมันถอกรัวๆอย่างรวดเร็ว
อ๊าาา.....ผมบดเบียดร่างเข้ามาหันมากขึ้น โถมแรงทั้งหมดเข้าใส่ร่างมัน ยิ่งเมื่อไอ้โจยกสองมือขึ้นมาดอบรอบคอผม ก็ทำเอาผมสติกระเจิดกระเจิง ราวกับว่าอดอยากมานาน ทั้งๆที่ผมพึ่งทำกับมันไปเมื่อกลางวันนี้เอง แต่ผมรู้สึกว่า การที่มันยอมทำเพื่อผมขนาดนี้ ยิ่งทำให้ผมรักมันมากขึ้น จนไม่ว่าจะสัมผัสมันแนบชิดมากเท่าไหร่.... ก็ยังไม่พอ
โจ......กูขอเลยนะ..... กูไม่ไหวแล้ว....กูเงี่ยนและโดยไม่รอคำตอบ ผมก็ซุกไซร้ไปทั่วร่างมันอย่างรุนแรงเกินความจำเป็นเล็กน้อย ผมสบตามันอย่างเต็มตา ก่อนจะบดขยี้จูบอย่างถวิลหาเหลือเกิน ผมทนไม่ไหวแล้ว...
เดี๋ยว....... เอ็กซ์.......ใจเย็นๆไอ้โจพูดเสียงสั่น ดูตกใจกับอารมณ์รุนแรงของผม แต่มันมีแต่จะทำให้ผมลงมือหนักหน่วงขึ้น ผมคว้ามือมันให้ไปกำท่อนควยของผม ก่อนจะนำพามือมันให้มอบความสุขให้กับผมอย่างรัวเร็ว
อ้าาาา.....ซี้ดดด......แรงๆ.......แม่งเอ๊ยยยผมปล่อยให้มือมันรัวถอกควยผม ก่อนจะใช้มือสองข้างค่อยๆแหกขามันออก ก่อนจะแทรกตัวเข้าไป ผมยกขาสองข้างของให้อยู่ในวงแขนผม แบะออกจนเห็นช่องทางที่น้องชายผมกระดกหงึกๆด้วยความอยากเต็มพิกัด
ไม่ต้องกลัวนะ กูไม่ทำมึงเจ็บหรอกผมยิ้มให้มัน ครั้งนี้ไม่เหมือนกับครั้งก่อน แม้อารมณ์ของผมจะรุนแรงไม่เปลี่ยน แต่ครั้งนี้ผมสัญญากับตัวเอง ว่าจะถนอมมันอย่างดีที่สุด
ผมไม่รอช้า รีบคว้าเควายจากหัวเตียงมาป้ายตรงปากทางของมันจนชุ่ม รู้สึกทนรอต่อไปอีกเพียงวินาทีเดียวก็ไม่ไหวแล้ว อีกอึดใจต่อมาผมก็จ่อท่อนควยที่แข็งจนเต็มที่ของผมตรงปากประตู ก่อนจะค่อยๆกดมันลงไปช้าๆ
อะ.........อ๊าาา............อูยย.ไอ้โจตัวเกร็ง ทำหน้าบิดเบี้ยวเมื่อผมยัดท่อนลำเข้าไปจนสุด ความตอดรัดของช่องทางของมันทำให้ผมเสียวซ่านจนแทบจะยั้งตัวเองไม่ไหว แต่ผมก็ยังคงจูบปากไอ้โจอย่างอ่อนโยน และใช้มือหยอกล้อกับน้องชายมันเพื่อคลายความเจ็บ
หายเจ็บยังผมถาม เมื่อไอ้โจค่อยๆผ่อนคลายความเกร็งลงทีละนิด
เบาๆหน่อยนะมันบอก ผมยิ้ม จูบปากมันอีกครั้งเป็นการยืนยัน ก่อนจะค่อยๆขยับร่างกายเข้าออกช้าๆ
อ๊าาา.....อือออออ......ไอ้โจหลับตา ทำหน้าเหยเกด้วยความเสียวปนเจ็บเมื่อผมเริ่มกระเด้าท่อนลำเข้าออก ช่องทางของมันยังคงตอดรัดน้องชายของผมอย่างไม่มีที่ติ ทั้งอุ่นทั้งนุ่มอย่างที่ทำผมสุขสมชนิดหาคำบรรยายไม่ได้ มันตอดรัดถี่รัวราวกับจะขับไล่ผู้บุกรุกให้ออกไป แต่ผมกลับยัดน้องชายลึกเข้าไปอีก กดอัดจนขนหมอยแนบกับบั้นท้ายของมัน ไอ้โจดันหน้าอกผมเบาๆ แต่ผมไม่สนใจต่อแรงต้านทานอันน้อยนิดนั้น ผมกอดรัดร่างมันแน่นแล้วอัดท่อนลำเข้าไปให้ลึกที่สุด ให้ช่องทางของมันบีบรัดท่อนลำของผมได้ทั้งท่อน บดคลึงบดขยี้หัวหน่าวกับบั้นท้ายมันอย่างนักหน่วง พยายามหลอกรวมร่างกายกับมันให้มากที่สุด
แต่ผมกลับรู้สึกว่า เท่านี้ก็ยังไม่เพียงพอ...