มึงจะเข้าไปด้วยมั้ย ผมถาม ตอนนี้ยืนอยู่หน้าห้องไอ้เชนแล้วครับ แต่ไอ้เอ็กซ์นี่สิ ทำเก้ๆกังๆ เหมือนตัดสินใจว่าจะเข้าไปหรือไม่เข้าไปดีเข้าสิวะ เรื่องอะไรจะปล่อยให้พวกมึงไปอยู่กันสองคนไอ้เอ็กซ์ตอบ ผมถอนหายใจ ขี้เกียจเถียงกับมันแล้วครับ
หึงบ้าบออะไรอีกล่ะผมกลอกตา
ไม่ได้หึง กูแค่เป็นห่วงมึง เดี๋ยวมันทำอะไรมึงขึ้นมาใครจะช่วย ห๊ะถึงจริงๆแล้วผมจะอยากตอบไปว่ามันป่วยอยู่อย่างงั้นมันจะทำอะไรผมได้ แต่ผมก็รับรู้ถึงความเป็นห่วงที่มันมีให้ผม แม้จะเป็นเพียงเรื่องเล็กๆ
อืม งั้นเข้าไปด้วยกันก็ได้ผมตอบ
แต่ห้ามก่อเรื่องนะมึง ของขึ้นเมื่อไหร่ก็ออกมารอข้างนอก เข้าใจมั้ยผมกำชับ หวั่นเหลือเกินครับว่ามันจะทะเลาะกันกลางโรงบาล ตอนมาถึงมันก็บ่นว่าไม่อยากเห็นหน้ากวนตีนๆของไอ้เชน แต่จะให้ผมเข้าไปคนเดียวนี่ก็เลิกคิดได้เลย
รุ้แล้วคร้าบบไอ้เอ็กซ์ลากเสียง ก่อนที่ผมจะเคาะประตูเบาๆ
มาหาใครหรือคะคนที่มาเปิดเป็นคุณป้าอายุประมาณ60ท่าทางใจดี น่าจะเป้นแม่บ้านที่ไอ้แมนบอก ท่าทางคุณป้างงเล็กน้อย อาจจะคิดว่าพวกผมมาผิดห้องกระมัง
มาเยี่ยมไอ้..โอ๊ย!... เอ่อ เรามาเยี่ยมเชนนะครับแย่หน่อยตรงที่ไอ้เอ็กซ์มันเปิดปากไวกว่าผม และผมก็จัดหยิกแรงๆไปให้หนึ่งที
อ้อ มาเยี่ยมคุณหนูเหรอคะ เชิญเลยคะ เข้ามาเลยคุณป้าคนนี้ยิ้มแย้ม ท่าทางอัธยาศัยดีทีเดียว ผมรู้สึกแปร่งๆยังไงชอบกลที่มีคนใช้สรรพนามเรียกไอ้เชนว่า คุณหนู
พวกคุณเป็นเพื่อนคุณหนูเหรอคะคุณป้าถาม
เอ่อ... ใช่ครับ ได้ข่าวว่าเค้าไม่ค่อยสบายผมก็ไม่รู้จะตอบว่ายังไง เอาเป็นว่าเป็นเพื่อนไอ้เชนไปก่อนก็แล้วกัน
ดีเลยค่ะ ตั้งแต่นอนอยู่ที่นี่คุณหนูยังไม่มีเพื่อนมาเยี่ยมเลย คุณผู้ชายก็ไม่ค่อยว่าง เอ้า นั่งก่อนค่ะๆ คุณหนูหลับอยู่ อีกสักพักคงตื่นผมรู้สึกสะท้อนในอกเล็กน้อย ไม่มีเพื่อนคนไหนมาเยี่ยมมันเลยอย่างงั้นเหรอ
เชนเป็นยังไงบ้างครับผมถาม และได้เห็นไอ้เชนเป็นครั้งแรก ใบหน้าหล่อเหลาทว่าเจ้าเล่ห์นั้นยังคงรูปเดิมไม่เปลี่ยน ทว่าสิ่งที่เปลี่ยนไปคือจิตวิญญาณ ร่างตรงหน้าดูผอมซูบซีด ดวงตาลึกโหลเหมือนคนป่วยหนัก ซ้ำยังมีแผลบนใบหน้าและตามแขนขา ดูไร้ชีวิตชีวาโดยสิ้นเชิง
แม้แต่ไอ้เอ็กซ์ก็นิ่งเงียบไป มันก็คงเหมือนผม ว่าไม่นึกว่าจะมีวันที่เราสงสารไอ้เชนได้ขนาดนี้จริงๆ
คุณหนูเหงามากค่ะ ถึงจะไม่พูดอะไรแต่ป้าก็รู้ แถมยังตรอมใจด้วย ข้าวปลาก็ไม่ค่อยยอมกิน ป้าก็ไม่รู้จะช่วยแกยังไงค่ะคุณป้าพูดเสียงเครือ ความห่วงใยที่ออกมาจากใจจริง ทำเอาผมสะเทือนใจ
คุณป้าพูดไปอีกเล็กน้อยถึงคุณผู้ชาย ซึ่งน่าจะเป็นพ่อไอ้เชนอย่างไม่ต้องสงสัย ซึ่งฟังจากที่คุณป้าเล่า เมื่อคุณผู้ชายได้ค่าเสียหายไปแล้ว ก็ไม่เคยกลับมาที่โรงพยาบาลอีกเลย
แล้วคุณผู้ชายไม่เป็นห่วงเชนเหรอครับ ปล่อยไว้ที่โรงพยาบาลแบบนี้ ไอ้เอ็กซ์เป็นคนถามครับ ซึ่งก็ค่อนข้างตรงแต่ผมว่ามันคงอดไม่ไหว
เอ่อ.. เรื่องนั้น ครอบครัวของคุณหนูค่อนข้างซับซ้อนน่ะค่ะ ถ้าคุณหนูไม่เล่าให้เพื่อนๆฟัง ป้าก็ไม่อยากจะพูดอะไรมาก
ไม่เป็นไรหรอกครับป้า ขอโทดด้วยครับที่ทำให้ลำบากใจ ผมพูดพลางยิ้มให้คุณป้าสบายใจ
ถ้าคุณหนูตื่น พวกคุณช่วยบอกคุณหนูให้กลับมากินข้าวหน่อยได้มั้ยคะ ป้าพูดยังไงคุณหนูก็ไม่ฟัง ถ้าเป็นพวกเพื่อนๆคุณหนูอาจจะฟังบ้าง ช่วยคุณหนูของป้าด้วยเถอะค่ะ
ผมลำบากใจ เริ่มไม่แน่ใจว่าจะอยู่ที่นี่ต่อไปดีมั้ย ไอ้เอ็กซ์พูดถูก สภาพไอ้เชนเป็นขนาดนี้ มันคงส่งผลร้ายมากกว่าผลดีถ้ามันตื่นมาเจอพวกผม แม้ตอนแรกผมจะตั้งใจแค่มาดูว่ามันปลอดภัย ถ้ามันไม่ยอมรับผมก็อยากให้มันเข้าใจว่าผมไม่ได้คิดแค้นอะไรมันอีกแล้ว ผมกำลังจะปรึกษาไอ้เอ็กซ์ ตอนที่คุณป้าพูดขึ้น
พวกหนูช่วยอยู่เป็นเพื่อนคุณหนูสักประเดี๋ยวได้มั้ยคะ ป้ายังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เมื่อวาน แปปเดียวป้าก็กลับมาค่ะผมหันไปมองหน้าไอ้เอ็กซ์ด้วยสีหน้าลำบากใจ มันก็คงเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร แต่ถึงยังไงเราก็คงถอนตัวในตอนนี้ไม่ได้
เอ่อ คุณป้าอยู่ที่นี่เถอะครับ อยากทานอะไรเดี๋ยวผมลงไปซื้อมาให้เอง ไอ้เอ็กซ์อาสา
จะดีเหรอคะ ไม่ได้หรอกค่ะ พวกคุณเป็นแขกนะคะคุณป้ารีบลุก ท่าทางเกรงอกเกรงใจ
ไม่เป็นไรหรอกครับป้า ผมอยากไปหาอะไรกินอยุ่พอดี คุณป้าจะได้ไม่ต้องเดินไกลไงครับ ตกลงนะครับไอ้เอ็กซ์หันมามองหน้าผม แล้วถามทำนองว่า อยู่คนเดียวแปปนึงนะ ผมพยักหน้า
อือ...ป้า ปวดหัวเสียงครางมาจากร่างบนเตียง ผมหันไปมองเห็นไอ้เชนตื่นขึ้นพร้อมเอามือกุมขมับ เราประสานสายตากันชั่วครู่
มึงมาทำไม มันพูดลอดไรฟัน ผมตั้งสติ
เชนมึงใจเย็นๆ กูแค่มาเยี่ย..
ออกไป! ไอ้เชนตะโกนลั่นห้อง ก่อนจะเริ่มหยิบฉวยของใกล้ตัวแล้วขว้างใส่ผม
คุณหนู! ทำไมทำแบบนี้คะ นี่เพื่อนคุณหนูมาเยี่ยมนะคะ ใจเย็นๆค่ะคุณป้าดูตกใจ เข้ามาขวางระหว่างผมกับไอ้เชนแล้วจับตัวไอ้เชนไว้ ในขณะที่ไอ้เชนกระหืดหอบ จ้องผมตาขวางอย่างไม่ละสายตา
มันไม่ใช่เพื่อนผม! ทำไม มึงมาทำไม มาสมน้ำหน้ากูหรือไง สาแก่ใจมึงหรือยังล่ะ ไอ้สัสมันอาละวาด ผมคิดผิดเองที่คิดว่าผมจะทำให้มันเข้าใจเจตนาของผมได้ แต่ผมก็ยังไม่ละความพยายาม
เชน มึงฟังกูก่อนสิวะ กูแค่มาเยี่ยมมึง ไม่ใช่อย่างที่มึงคิดนะผมพยายามพูดแต่ก็ยากเหลือเกินเพราะมันอาละวาดไม่ยอมหยุด
ทำไม จะดูว่ากูตายไปหรือยังใช่มั้ย ตอนนี้กูเหี้ยยิ่งกว่าตายอีก พอรึยังละ สาสมกับที่กูทำกับมึงมั้ย ต้องการอะไรจากกูอีกระหว่างที่พูด มันก็ขว้างปาข้าวของไปด้วย ทำเอาผมต้องหลบเป็นพัลวัน
ไม่ใช่อย่างงั้น กูมาขอโทดมึง พวกกุไม่รู้เลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ พวกกูไม่รู้เรื่องจริงๆมันชะงักไปเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่ยอมหยุดอาละวาด คุณป้าก็พยายามจับตัวให้มันสงบอย่างสุดกำลัง
มึงมันตอแหล ไอ้เหี้ย ไม่ใช่พวกมึงแล้วใครจะทำ ห๊ะความคลั่งของมันยังไม่ลดลงเลยแม้แต่น้อย แต่ผมก็รีบคว้าโอกาสไว้ อย่างน้อยมันก้ยังฟังที่ผมพูดบ้าง
พวกกุก็มีส่วนที่ทำให้มึงเป้นแบบนี้ ถ้ามึงไม่โดนขัง มึงก็คงไม่ต้องเจออะไรแบบนั้น กูเสียใจจริงๆผมต้องพยายามหลบของที่มันขว้างปาใส่ โชคดีที่เป็นแค่หมอน
โอ๊ย! ผมรู้สึกเจ็บแปลบที่หัว ของที่ปามามันแข็งและโดนหัวผมเต็มๆจนผมรู้สึกชาไปทั้งหัว ผมก้มลงมอง ที่ทับกระดาษที่เปือนเลือดของผม
ว้าย.... คุณคะคุณป้าผละจากไอ้เชนมาดูผม ผมมองมือตัวเองที่เลือดไหลอาบ ไอ้เชนมองผม ยากที่จะบอกได้ว่ามันรุ้สึกยังไง
เลือดออกด้วย ไปทำแผลก่อนเถอะค่ะคุณป้าบอก ผมพยักหน้า แต่ยังจ้องหน้าไอ้เชนอยู่
กูขอโทด ขอโทดที่ทำให้มึงต้องเจออะไรแบบนั้น กูเสียใจจริงๆผมพูดแค่นั้น และคิดว่าได้พยายามอย่างที่สุดแล้ว ถ้ามันยังไม่เชื่อ คิดว่าเป็นคำโกหก ยังคงจะโกรธและเกลียดผมต่อไป ผมก็จะยอมรับ
ผมเดินออกไปจากห้อง เจอไอ้เอ็กซ์หิ้วกล่องข้าวเข้ามา เมื่อมันเห็นผม มันก็รีบวิ่งเข้ามาทันที
โจ มึงเป็นอะไร ทำไมเลือดออกอย่างงั้น ดูเหมือนจะไม่ต้องตอบ มันมองเข้าไปในห้อง และทำท่าจะเดินเข้าไป แต่ผมห้ามไว้
อย่า อย่า เอ็กซ์ ช่างมันเหอะ ไม่เป็นไรหรอกผมรีบห้ามมัน
ไม่เป็นไรได้ยังไง มึงโดนขนาดนี้ ไอ้เหี้ยนั่น..ผมต้องใช้แรงอย่างมากในการรั้งตัวมันเอาไว้ ทั้งๆที่แผลบนหัวก็เจ็บจนอยากจะสลบไปตอนนี้เลย
นะ กูขอร้อง พอเหอะ อย่าไปเอาเรื่องมันเลยผมขอร้องมัน มันหามามองผม หลับตาระงั0บอารมณ์ก่อนจะสบถเบาๆ
แม่งเอ๊ยมันเตะเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆระบายอารมณ์ ผมบอกมันซ้ำอีกครั้งว่าเป็นไร ก่อนจะหันไปหาป้าแม่บ้าน
ป้ารีบไปดูไอ้เชนเถอะครับ เดี๋ยวผมไปทำแผลเอง
เอางั้นเหรอคะ ขอโทดแทนคุณหนูด้วยนะคะ ป้าขอโทดค่ะ คุณป้ายกมือไว้ผม แต่ผมจับมือไว้ และบอกว่า ไม่ใช่ความผิดของมัน....
รีบไปทำแผลเถอะ เลือดไหลแล้วไอ้เอ็กซ์น้ำเสียงร้อนรน ก่อนจะรีบจูงมือผมออกไป...
โชคดีที่ผมไม่ได้โดนกระแทกแรงนัก เป็นแค่แผลเปิดไม่ถึงกับต้องเย็บ ทำแผลเพียงแปปเดียวก็เสร็จ ตลอดเวลาที่ผมนั่งทำแผล ไอ้เอ็กซ์นั่งอยู่ข้างๆ คอยถามอาการผม และสบถด่าไอ้เชนสลับกัน
เลิกโมโหได้แล้วน่า กูก็ไม่เจ็บอะไรขนาดนั้น ผมปลอบมัน ขนาดทำแผลเสร็จแล้วมันยังบ่นไม่หยุด ผมกำลังเดินกลับไปเอาของที่ห้องไอ้เชนอีกครั้ง เพราะของของผมกับไอ้เอ็กซ์อยู่ในห้องนั้นทั้งหมด ซึ่งไอ้เอ็กซ์บอกว่าผมไม่ต้องเข้าไปอีกแล้ว มันจะเข้าไปเอง แล้วถ้าไอ้เชนขว้างอะไรมาอีก มันจะจับไว้แล้วขว้างกลับให้เข้ากลางกบาลไปเลย
ว้าย อย่าสิคะ คุณเมื่อมาถึงหน้าห้องไอ้เชนผมก็ได้ยินเสียงโหวกเหวกโวยวายมาจากในห้อง เป็นไปได้ว่าไอ้เชนยังคงอาละวาดไม่หยุดตั้งแต่ตอนนั้น
มันยังไม่หายบ้าอีกเหรอวะ ไอ้เอ็กซ์จะก้าวเข้าไปในห้อง ตอนที่ประตูเปิดและพยาบาลก้าวออกมาพอดี พยาบาลหอบหายใจพลางมองหน้าพวกผมสองคน
ขอโทดนะคะ พวกน้องสองคนมีใครชื่อโจมั้ยคะ พยาบาลสาวกระหืดกระหอบ ผมมองพยาบาลอย่างงงๆก่อนจะยกมือขึ้นน้อยๆ
ผมเองครับ มีอะไรเหรอครับ
คุณเป็นเพื่อนของคนไข้ในห้องนี้ใช่มั้ยคะพยาบาลสาวถามอีก
เอ่อ ก็ใช่ครับ
คนไข้ไม่ยอมให้เช็ดตัวค่ะ บอกว่าจะให้คุณโจเช็ดตัวให้คนเดียวเท่านั้น
ฮะ!! ไม่ใช่เสียงผมหรอกครับ แต่เป็นเสียงไอ้เอ็กซ์ต่างหาก